1 $mm H^rnm- m ^bmUntiékb poot
Wo 2000.
De dure tijd.
Verkeer met België.
Woensdag 24 Februari 1915.
24e Jaargang
BRESKENSCHE COURANT.
Abonnement per 3 maanden 0.50, franco
per post ƒ0.55, voor België ƒ0.75 en 1 dollar
k 3 kwartalen bij vooruitbetaling voor Amerika.
Abonnementen worden mede aangenomen bij
boekhandelaren en brievengaarders.
Advertentiën van 15 regels 25 cents, elke
gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar
plaatsruimte. Bp abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag
en Vrijdagmiddag te twee ure.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den nitgever C. DIF.I.EMAN te Breskens.
Van alle kanten hoort men jeri-
miades over de duurte in dezen tijd.
En onmiddellijk paart zich daaraan
de verzuchting dat alles maar uit het
land gaat en dat we later, zoo al geen
gebrek, dan toch peperdure prjjzen
zullen moeten betalen voor die arti
kelen, welke we nu, dag in dag uit,
in torenhooge vrachtladingen zien
wegtrekken.
Thans is door de regeering een
wetsontwerp ingediend over de geno
men maatregelen in verband met de
tijdsomstandigheden.
Van zeer groot belang acht de heer
Schaper de maatregelen nopens de
voeding en de prjjzen van de levens
middelen, een zaak, die niet alleen
arbeiders en militairen aangaat, die
worden worden geholpen, doch geheel
het volk.
Met die wijze van levensmiddelen
hangt al het andere samen, immers
ook al dadelijk de grootte van de
ondersteuning, die gegeven wordt aan
gezinnen Tan onder de wapenen zijn
de personen en aan werkloozen.
De nood moet worden gelenigd,
maar hij erkent, dat de rege rir g niets
kan doen aan den duur van den oor
log en dat zij niet kan heksen
Nu heeft meu hulde gebracht aan
den tegenwoordigen minister van Q
nanciön, vroeger van landbouw, maar
met die hulde heeft hjj niet steeds
kunnen instemmen, al begrijpt hij
ook, dat de minister niet steeds alles
kan zeggen, ofschoon men maar zoo
min mogelijk geheimzinnig moet doen.
Er zijn maximumprijzen vastgesteld,
die in Groningen niet konden worden
gehandhaafd Hij vreest, dat aan het
departement van landbouw, nijverheid
en handel de afdeeling landbouw wat
erg domineertmen had de kleine
boeren meer moeten helpen aan zaad,
enz.
Ben andere grief is hem dat de
natie niet genoeg op de hoogte wordt
gehouden van hetgeen er geschiedt.
Er is geen sprake van wantrouwen
in de regeering, maar blind vertrou
wen is toch ook van de Kamer niet
te eiscben. Dan zou men haar wel
naar huis kunnen sturen.
Ten onrechte wordt er over ge
klaagd dat de boeren te weinig voor
hun rogge krijgen. De maximumprijs
is ƒ7. terwijl er in gewonen tijd
maar ƒ4.60 wordt gemaakt.
Voortdurend wordt de prijs hooger
voor dit zeer goede volksvoedsel.
Zeer hoog in prijs is ook de tarwe
en nogtans wordt ze aldoor hooger,
waarvoor nu al 65 cent per kilogram
wordt betaald.
Groote oorlogswinsten moeten er
zjjn gemaakt, maar toch vragen de
hoeren die onder de wapenen zijn,
vrll reizen, omdat ze minvermogend
zouden zijn.
Weldra zal men de voeding met
aardappelen zien toenemen ten koste
van het veel betere broodvoedsel.
Waarom koopt de regeering geen
koren arn, desnoods met een verlies
ran een 21/, mjllioen
De regeering schijnt in did richting
nog niets te hebben gedaan. Da maat
regel dient nu te worden gscomen.
Men kan hier niet spreken van „be
deeling". Daarvan moest men in de
zen tijd heelemaal niet gewagen.
Men neme eenvoudig tijdelijk een
„sooialistischen" maatregel.
In Duitschland heeft men de zaak
ook in het groot geregeld. Kan dat
hier niet In deze richting moet ook
meer gebeuren. Uit het Noorden komt
al de bedreiging, dat men geen rogge
meer zal uitzaaien. Daarmee kan de
regeering geen genoegen nemen. Zij
moet zorgen, dat ei rogge wordt ver
bouwd, wij staan er hier niet beter
voor dan Duitschland.
Alles stijgt in prijs, zeep is van 20
op 25 cent gekomen, zout van 8 op 9,
sago, erwten, siroop, enz., alles is in
prijs gestegen.
Is nu de politiek van de regeering
ten aanzien vao de prijzen van den
kleinhardel voldoende? Om dat te
beoordeeleD, weoscht hij meer inlich
tingen te hebben.
Waarom ook wordt de groothandel
vrijgelaten
Men eischt, dat de kleinhandel de
prijzen van den groothandel zal vol
gen, maar dat is niet altijd te dosn
Hij waarschuwt tegen het zoet ge
fluit van de vrije liberalen, die zeg
gen, dat al de maximumprijzen maar
moesten vervallen. De regeering geve
daaraan geen gehoor
Thans verkeert men in de grootste
ongerustheid. Mon weet niet, waaraan
zich te houdeo.
H\j vraagt krachtige maatregelen
tegen smokkelarij. Alleen inbeslagne
ming is niet voldoende, de schuldigen
moeten in de gevangenis. -
Groote hoeveelheden vlaesch gaan
Duitschland en Engeland. Duitschland
neemt alles aan met het oog op de
toekomstige uithongering, en wij le
veren maar, doch zal men genoeg
overhouden Het is zeer te vreezen.
Zeker mag de uitvoer van groenten,
waarvan de prijs zeor is gestegeD,
niet doorgaan. Hij kiaagt verder over
den enormen uitvoer van varkens
naar Duitschland, die vermeerderd is
met 60 pet. Hij gelooft nje% dat de
maïsprijs daarmee zoo rauw veband
houdt.
Hier is iQ de eerste plaats een
uitvoerverbod noodig. Het is wel
meer gebeurd, dat de maisprijs hoog,
de varkensprijs laag was. De regee
ring ga eens nauwkeurig na, hoe de
verhouding is tusxehen den prijs van
veevoeder en dien van vee.
De uitvoer van aardappelen is ver
boden, maar aardappelmeel gaat in
kolossale hoeveelhedei over de gren-
Z6D, en dat komt op het zelfde neer.
Na is er een commissie, die den
minister adviseert ten aanzien van
de voeding van mensch en dier. Maar
wat zjjn dat voor menschen Er zijn
eerlijke menschen bij, brave kerels,
maar men vergete niet, dat het sla
gers, bakkers, 6dz. zljr, personen, die
zelf belang hebben by de prijzen.
Zouden zij zich daardoor niet laten
beïnvloeden Zij kunnen moeilijk on
partijdig zhn. Dat zou het geval zijn,
wanneer irr-n alleen te maken had
niet verbruikers.
Nogmaals waarschuwt spreker te
gen het sirenegeza g van hen, die
den minister aanraden, maar alle
maximumprijzen te laten loopen en
alles over te laten aan de „vrije wer
king van het maatschappelijk leven".
Wanneer men dat doet, komt er
zeker niets van terecht. Dat blijkt
in gewone zaken, maar zeker nu.
In Duitschland schreeuwt men
moord en brand over het dure var-
kensvleesch, maar het is er toch veel
goedkooper dan hier. Dat teekent.
De heer Smeenge heeft een bezoek
gebracht aan de provincie Drente, aan
die streek, waarin men iets kan zien
van den veestapel.
Hij heeft de borr n irachten te
overtuigen, dat de genomen maatre
gelen in het noodzakelijk belang wa
ren van de voeding van de menschen,
doch de 1 oeren blijven klagen, dat
dan toch btloofd was, ook voor vee
voeder te zorgen, en dat de beesten
nu loeien van den honger.
Lang geleden, namelijk in Decem
ber, heeft men geld moeten betalen
voor mais, terwijl er nog heelemaal
geen mais is gekomen.
Weliswaar heeft men haver, doch
die kost r.u ƒ7, terwijl hij vroeger
ƒ4.60 kostte. Die haver kan men nu
toch niet aan het vee geven.
Hy vraagt nu, hoe het staat met
de mais. Wanneer zal die komen
Er valt te vreezen, dat vooral door
de maatregelen, die Duitschland neemt,
vrije aanvoer wordt bedreigd, en dan
heeft men geen eten meer voor de
menschen.
Het is nu verleidelijk voor de ver
bouwers van aardappelen. Waai voor
vroeger ƒ0.80 werd betaald, biedt
men nu ƒ1.25
Da regeer ing neme daartegen maat
regelen. Het is noodig, dat de regee
ring de teugels in handen houde.
Concenten voor uitvoer van aard
appelen zijn ingesteld doch het
komt voor, dat personen, die geen
aardappelen verbouweD, die consenten
koopen. Dat zijn speculanten, die
thans ƒ110 betalen voor zulk een
consent, waarschijnlijk om het later
veel hooger te verkoopen.
Waarom duift de miniater nu den
uitvoer niet te beletten Omdat hy
dan de fokkery stop zou zetten maar
spreker meent, dat in de bizondere
omstandigheden ook daarentegen
wel is op te treden.
Men zou dit betoog nog kunnen
aanvullen met wat in slagerskringen
de stemming bekeerscht.
In de eerste plaats acht men het
bestaande verbod om geen levend vee
meer uit te voeren, van weinig succes
daar men nu de geslachte dieren over
de grens brengt.
Het gevolg daarvan is een hevige
styging der vleeschpryzen, waardoor
de comsumptie zeer verminderd is en
in het slagersbedryf veel slapte is
gekomen.
Zoo is het debiet der varkensslagery
in de volksbuurten tot een derde van
den oorspronkelijken omzet terugge
bracht.
Het aantal geslacht wordende run
deren is met een vierde verminderd.
Wanneer nu de prüzen dalen wat
een direct gevolg van het uitvoerver
bod of de uitvoerbeperking zou ziin
zal het publiek dat ten goede ko
men, zoodat het meer zal conaumee-
reti waardoor het slagtrvak aanmer-
keiyk zal opleven.
De vrees is geopperd, dat de vee
houders niet meer in staat zullen
zyn de voedigslasten te dragen wan
neer de pryzen dalen, aangezien ook
hot veevoeder zeer duur ie. Deze
vrees echter is overdreven. De pry-
z»n, die door het buitenland voor het
vee gegeven worden, zyn zoo hoog,
dat die prijzen wel kunnen dalen,
zonder dat de boeren dan verliezen.
Zelfs voor 72 ct zouden zy oog
kunnen fokken.
Sprekende cyfers betreffende de
prijzen geeft de Rott-rdamsohe markt
waar in Augustus, dus direct na het
uitbreken van den oorlog, ongeveer 36
cent voor varkens betaald werd, ter-
wyi de pryzen in Februari 90 somt
zelfs 92 tot 94 cent bedroegen.
De gewone pry* is 60 tot 55 cent.
Verleden week werden te Amster
dam 1883 varkens aangevoerd, waar
van 800 voor het buitenland beetemd
waren.
De boeren brengen zooveel ter markt,
dat er groote vrees bestaat dat onze
veestapel zoodanig zal uitgeput wor
den, dat er in de volgende jaren een
langdurige vleeechduurte het gevolg
Waren de betrokken autoriteiten
oorepronkeiyk niet ongeneigd een der-
geiyk verbod uit te vaardigen, later
schijnt men van meening te zyn ver
anderd.
Een der oorzaken hiervan is wel
het vermeende gebrek aan veevoeder
en de angst dat men daartoe andere
grondstoffen zou moeten gebruiken,
van zou kunnen zyn.
Een krachtig en anel ingrypen der
Regeering is in da betrokken kringen
voor het algemeen noodz&keiyk.
Daarover werd reeds herhaalde ma
len met de regeering geconfereerd.
Die angst is ongegrond en om de
ze artikel te besparen mag volstrekt
onze veestapel niet worden uitgeput.
De meeste voorkeur wordt gegeven
aan de beperking van den uitvoer
van lichte varkens, schapen of kal
veren, waarnaar hier toch weinig
vraag is, zou men den uitvoer kun
nen toestaan.
De afvaart met de salonboot Ad-
mistrateur de Badts van Ylissingon
naar Antwerpen is voorloopig ge
staakt
De toegang tot Antwerpen ia aan
de boot ontzegd, zoolang de directie
geen verdere toestemming heeft van
den gouverneur te Brussel.
Ook moet de geheele bemanning
zich voorzien van den Duitschen pas.
Daar vóór 1 Maart vele Balgen van
deze reisgelegenheid willen gebruik
maken (met het oog op verhoogde
belasting) zal aan de Duitsche lega
tie te 's-Gravenhage voorloopig toe
stemming om toch te varen worden
gevraagd.
