Binnen IaimJL Gemengd. der volken mocht groeien, wanneer het nationalisme ten troon mocht stijgen, dan zoude, de wereldrol van West Europa in hooge mate worden bedreigd. Wanneer ieder land zij het onder ongunstiger voorwaarden zijn behoeften gaat betrekken uit eigen fabrieken, wanneer iedere natie vaart met eigen schepen, dan- is daarmede zeker de algemeens welvaart verminderd, doch dan is mede door dezen stap terug naar de periode der van - eigon-pioduct.-'n levende-toestand in het bijzonder ondermijnd de positie van een aan z -e gelegen staat als Nederland, dat door ligging,' door aa'd van bevolking en door historische ontwikkeling is aangewezen om bij internationaal verkeer een voor ande ren nuttige en wen voor zichzelf eer volle en voordeelige rol te vervullen. Terwijl verschillende regeeringen in felle vijandschap tegenover elkaar staan, hoort men onder de strijders herhaaldelijk van verbroedering. Vooral onder Duitschers en Fran- 8cb n, maar zelfs soms reeds onder Duitschers en Engelschon. Moge het zware lijd-m, hetwelk de vijandelijk tegenover elkaar staande naties deelen, de bron worden tot onderlinge waardeering en tot den wensch, om in het vervolg in vrede te leven. Breskens, 19 Januari 1915. Gedurende de maanden November en December zijn uit d«ze gemeerte vertrokken M. Riemens naar Schoon- djjke, J. H Weijkman naar De Bilt, J. Verduijn naar Growde, K C. Weijk man naar GeDnep, Iz. Buize naar Leiden. Ingekomen zijn J. L. de Ruijter van Groede, J en I. J. de Jonge van Schoondyke. C. J Ritico en A. ,C. Verheije, van Groede, E. Schieman van Zuidzaride, I. J Verduiju van IJzendijke, Abr van de Velde van Groede en J. de Vlieger van Rotter dam. Met ingang van 16 Februari is herbenoemd als schoolopziener iu het arrondissement Vlissingen de heer L. G James te Sluis. Cadzand. Bij de gehouden aan besteding van een vluchtelingenloods was laagste inschrijver de heer P Toussaint voor ƒ1509 wien de uit voering is gegund. Het schier verg' ten driehoekje van Belgis aan de West. Zeeuwsch Viaamsche grens waarin de beide plaatsjes Middelburg 6n Lapschueie zijn gelegen, ondervinden ontzettend de druk van de militaire bezetting. De N. R C.-corr verhaalt daarvan Nadat de voorraden grootendeels zijn opgeëischt, komen de mensphen vrijwel alles te korf, ook is er gebrek aan medische hulp, waarvan de be woners der verschillende plaatsen in dezeD driehoek nu volkomen versto ken zijn. En het hangt af van de luimen der Duitsche officieren, of er een dokter uit naburige Noderlandsche plaatsen mag worden doorgelaten tot zieken bezoek. Zoo ontviDg een medicus hier in den omtrek dezer dagen het volgende briefje van een uhlaneo■officier „De inwoners van Lapseheure wen j schen een dokter, maar de grens is thans door onze troepen afgezet, en burgers mogen niet passeereu. Ik denk het misschien voor éér keer te kun nen toestaan, opdat u uwe patiënten zult kunnen bezoeken. Ik moet u me- dedeelen, dat ik bevel heb, u nauw lettend te visiteeren, cm te zorgen dat u geen courauten of andere zaken meebrengt, die tot verdenking van spionnage zouden kunnen aanleiding geven. U kent de oorlogswetten De grenspost moet u voor mij leiden, in dien u voor één keer van de vergunning gebruik wilt maken. Ik geloof, dat er in het dorp enkel# zie ken zijn. Gij moet- hef. volgonde pas port mee brengen Volgt het bevel om den genoemden dokter als hij bij uit zoi dering vooreen maal over de grens mag komen den uhlaneo luite nant vorzuiühren" in Moorkerke liggen een vrouw in het laatste stadium van tuberculose en een kleine jongen met een gebro ken dijbeen Als de boer den N"der- landschen dokter voor deze patiënten komt halen, msg hij naar de grens met een Duitschen soldaat in het kar retje en geregeld wordt de boer ge heel afgetast. Maar ook is 't al eeo paar maal gebeu;d, dat een man uit dit Belgische gebied 's nachts als «en smokkelaar door de Duitsche posten heen moart sluipen, om don Holland sehen dokter te vragen, bij zijn vrouw te komen, die bevallen moer, en dat de medicus dan verdicht is, al even geheimzinnig met gevaar voor eigen leven den boer een paar uren lang in den dor'ker te volg'm, doof de klei van gepleegde landen, doer slooten en greppels, om een onhoozel mensch je m«er op dw wereld te helper. En on de „Passierscheine" van de vrouwen, die bij uitzond ring uit die dorpjes in Nederland medicijnen mo gen gaan balen, wordt haar daartoe twee uur tijds toegemeten. Maar tot. wat een wreedheid de wil lekeur van sommige Duitsche officie ren kan leiden, vertelde mij zoo even de dokter uit een NederlaDdsch plaat.'- je 'aan de grens. De vrouw van den onderwijzer van Houokeeen miskraam. De Hollandsche dokter praktiseert over dit gezin. Rei ds eerder had hij deze vrouw in het kraambed bijge staan. De onderwijzer verzocht den Duitschen commandant om den me dicus te mogen gaan halen, doch het werd hem geweigerd. De man smeek te met vijf van zijn kinderen viel hij den officier te voet Tevergeefs. En zonder medische hulp is deze gezonde jonge vrouw van 37 jaar moeten ster ven. Men verbeelde zich deD gemoeds toestand van dezen-vader, die met elf kiDderen van wie het oudste veertien jaar is achterblijft. Op het einde der vorige week maakte hij een fietstocht langs de grens van Westelijk Zeeuwsch Vlaan deren Eerst naar Heile tot de versperring die, zooals ik eenige dagen geleden reeds heb gfmeld, door de uhlanen, die Zondag te Middelburg zijn aage- komen, hier is aangebracht. Niemand zonder pas van den com mandant van Middelburg kan hier in noch uit. De Duitsche schildwachten hadden strenge orders ontvangen. Ze mochten niemand sprekeD, ook niet schenen te willen houden. Een Middelburg.-che boer meDgde zich in het gesprek, en vertelde dat de uhlaDen zijn paarden uit den stal hadden gejaagd, om bun eigen dieren er in te plaatsen Nu had hy zijn paarden over de grens gebracht, en in den tijdeinken stal geplaatst, diende Middelburgers voor hun koeien op Eollandsch gebied hebben opgericht. De boer mocht uu niet terug naar Middelburg, maar moest aan dezen kant van de versperring blijven. En hoe h(j ook tegen de Duitschers argu menteerde en redeneerde, dat het toch hun schuld was, dat hjj op Hollandscb gebied was, het hielp niets. Hij kwam er niet door. „Maar", zei een der twee schildwachten, „de posten staan ver van elkaar." Deze aanwijzing stelde het Middelburgscbe boertje tevreden Toch is het nog niet zoo gemakkelijk tusschen de wachten door te sluipen, want nog Vrijdagavond is op iemand, die ook over de grens trachte te ko men, geschoten. Op den weg aan Zeeuwsche zijde stond een wagen vast steenkolen, „Limburgsche steenkolen," zooals de eigenaar beweerde. „Hier sta ik nu al een paar dagen. Ze zijn bestemd voor de Middelburgers, die gebrek aan I alles hebben De Hollandsche comman- j dant vindt het goed, dat ik ze uitvoer, j Maar die Duitsche commandant is zoo kortaf en wil Diet hebben, dat ik ze daarheen breng. Al driemaal heb ik hem gesproken. D# laatste maal was hij boos en riep direct„Geen Hol landers hier. Weg 1 Het zal niet ge- beuien Ik zal nu probeeren over een anderen weg de koleD binnen te krjj- gen De man is zoo kortaf Er is niets met hem Ce beginnen. Ik fietste verder lang# een alijkerige binnenweg naar Ede. Ik wist, dat er over de grens van Zeeuwsch Vlaande ren veel gesmokkeld werd. Hier zag ik de wegen, waarlangs de smokke laars hun waren vervoeren Over de slootjes laogs de grens lageD planken, ja hier en daar waren dammen opge worpen, waarover zij 's nachts sluipen. Ik kwam te Ede op deD weg, waar langs de tram naar Stroobrugge loopt. Nog geen uur geleden was hier een nieuwe Duitsche wacht gekomen. Het waren manDen van de 62ste brigade mfaDterie van don Wurtembergschen landstorm Deze mannen dragen op de pet een kruis met het sprekende de vies Furcblo» und treu (onversaagd en trouw). Nog Vrijdag kon men tot in Stroobrugge komeD, tot de gespron gen brug over de Leopoldsvaart Sedert Zaterdagmorgen was zulks met meer mogelijk. Dit ondervond ook de verte genwoordiger van een ge'lllustreed weekblad, die tevergeefs poogde de Duitsche wacht te passeeren Ik ver nam van de schildwacht het voor hen verblijdende nieuws, dat Vrijdag 1700 Franschen te Nieuwpoort, en 86,000 Russen bij Warchau gevangen waren genomen. „De kommandant heeft het verteld" en dit was voor hen voldoen de om eiken ttyijfel aan de waarheid op te heffen. Ik ging verder. Langs een binnen weg kwam ik voorbij den burgemee ster van Ede, op wiens erf vele vateD petroleum lagen, die de commiezen, mrechaussees eD mililairen in beslag zfin geDomen. Ik fietste een boer achtèrop, een Hollander, die met een petroleumkan in de hand, moeizaam over den modderigen weg vooruit kwam. Hij vertelde mij, dat hier overal gebrek is aan petroleum. De wagen van de Automaat zou om balf een by den volgenden wachtpost ko men Na eenige minuten fietsen kwa men we daar aan. Velen hadden er zich verzameld elk gewapend met een kan. Ja het petroleumvraagstuk vormt als onderdeel van de geheele provian- deering van onze grensbewoners, een moeilijk vraagstuk voor onze overheid. Maar hoe dit zy, de Hollandsche grensbewoners krijgen per slot van rekening toch nog eten. Veel ellendiger is het met de men- schen gesteld, die tusschen de Neder- landsche grens en de Leopoldsvaart wonen. Over de grens mag niets ver voerd worden. De Hollandsche grens wacht is verplicht zulks te beletten, ho# moeilijk het menigeen ook valt, die arme Belgen het hoog noodige, dat men over de grens wil brengeD, te onthouden. Aan de andere zijde de Leopoldsvaart, waar de Duitsche schildwachten met uiterste gestreng heid niemand en niets doorlateB. Hoe kan ik eteD krijgen, meneer zoo sprak me een boer aaD, die tien meter on geveer van onze grens woont. Ik heb niets meer, geen brood, geen spek, geen tarwe niets meer. Ook uit Hol land kan ik mets krygen. Ik had innig medelijden met den man, en met allen, die in hetzelfde geval als hij verkeeren. Ik beloofde hem een goed woordje te zullen doen bij de autoriteiten. En ik neem daarom deze gelegenheid te baat om de aan dacht van het comité ter voorziening van levensmiddelen ln de Belgische grensgemeenten op deze slachtoffers van den oorlog te vestigen. Deze men schen kunnen op gemakkelijken wijze van Holland uit gespaard blyven voor het allerellendigste, dat de oorlog kan veroorzaken hongersnood. Ik ging verder en reed voorbij lan- deryen, waarop Hollandsche boeren het zaad strooiden voor den volgen den oogst. O, hoe weldadig werkt een dergeiyke aanblik 1 De zaaier gaat uit om te zaaien, dachtiik. De boer hoopt iD den herfst een voordeeligen oogst binnen te balen. Dat hoopten de boe ren, die 50 meter ver wonen, op Bel gisch gebied, ook Helaas, voor hen zal de oogst dit jaar zeer schraal zijn. Hun land is verwoest, vertrapt, ge deeltelijk tot kerkhof gemaakt voor duizenden jonge mannen. Wie weet.... Een kanonschot maakt aan myn over peinzingen een einde. Het geluid kwam ver weg, uit de richting Dixmuiden. Weg was mijn droom over den ko menden oogst Ik was te Moershoofd gekomen. Vlak by de grens alhier staan de eerste huizen van het dorpje St. Laureyns. Evenals in de andere Belgische grens plaatsen, wappert ook hier de Duit sche vlag. ln Sint Laurens, het dorp je, dat in dezen oorlog beroemd is gewordeD wegens den heldhaftigen tegenstand, dien de Belgische kapi tein der ianciers Victor Nijssens met 60 man tegenover vierduizend Duit schers heeft geboden, zyn thans veer tig doodskophuzaren en drie honderd veertig Wurtemburgsche landstorm- mannen. Ook deze Duitsche mannen verlangden vurig naar het einde. Toch meende de doodskophuzaar, dien ik sprak, dat Duitschland den oorlog moest winnen. „Wy hebben nog zooveel reserven," beweerde hij. En in Rusland was hongersnood. Als bewys hiervoor haalde hy aan hetgeen een kameraad, die in Oost Pruisen vocht, hem had geschreven. Men had namelyk hat lyk van een Russisch soldaat geopend en in de maag werd werd gevonden, Dit was voor den doodskophuzaar voldoende om van hongersnood in Rusland overtuigd te zyn. Op den terugweg zag ik de grens bewoners met de petroleumkannen nog steeds wachten op den wagen van de Automaat, die maar niet op daagde. In Aardenburg gekomeD, hoor de ik dat de wsgen met petroleum heden niet naar de grens zou gaan en waarschyniyk de eerstvolgende dagen ook niet. Het is een kwelling voor de Hollanders aan de grens van pe troleum verstoken te zyn. En ook de meelvoorzienDing laat veel te wen- schen over.. Door den Territorialen Bevel hebber in Zeeland is, op grond van art. 87 der wet van 18 Mei 1899 (re gelende de staat van beleg) het druk ken, uitgeven, verspreiden, aanplakkeD of in den handel brengen van het te Hulst door notaris van Dalsum geri- digeerde weeklad „De Volkswil" ver boden. De commandant van Westelijk Zeeuwsch-Vlaanderen vestigt hierop de aandacht van de burgemeesters op dat er de noodige publiciteit aan worde gegeven bd maatregelen ge nomen worden om overtreding van het verbod dadelijk te kunnen consta- teeren. Zaterdagmorgen is te Hoofdplaat in een logement een handelsreiziger uit Vlissingen, die aldaar den nacht had doorgebracht des morgens na ver- geefsche pogingen om hem te wek ken, dood te bed gevonden. Heden morgen is het lyk per prov. boot naar Vlissingen overgebracht. Men schryft aan de Tyd Dezer dagen circuleerde in de bla- deD een bericht uit Het Volk, waar bij een grappig geval werd verteld van een echtpaar, dat aan de grens te Cranendonck niet kon bewyzen, dat het man en vrouw was, terwyi ook de trouwringen geen inscripties bevatten. De Duitsche officier nam er toen genoegen mee, dat het echtpaar het bewijs zou levereD, door elkaar eeu zoen te geven. Maar iets heel anders overkwam dezer dagen een Hagenaar, zooals de man zeer smakelijk vertelde. Hij moest een tydje geleden voor zaken België in. Voorzien van de noo dige passen en schrifturen toog hi]

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1915 | | pagina 2