IAN0
n
>k
Buitenland.
Lf I m um 1% mm 1 k0 va# fe i lbs I m fi 111 I i
l J^iacinccit iJKPSfi boor
rat
'bit
hmm
\m>£« dt jfebCrtcnticlUab
Tftrtu^r^n.
Mo as>Oï.
Zaterdag 28 Maart 1914.
23e Jaargang.
Se
te
Plaatselijke keuze.
Vrijkaarten.
ich
ten
van 2
sdan
illen
voor
ize ii
rertri
'ii:ëpl
r i u *y- I s&li.v £?i Z~
LECT
srbloe
en*
jd
oski
iliii
bonnement per 3 maanden 0.50, franco
post ƒ0.55, voor België 0.75 en 1 dollar
kwartalen bij vooruitbetaling voor Amerika,
innementen worden mede aangenomen bjj
khandolaren on brievengaarders.
'0l bo
Advertentiën van 15'regels 25 cents, elke
gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar
plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertontiën worden ingewacht tot Dinsdag
en Vrijdagmiddag te twee ure.
Dit blad 'verschijnt elkeu Dinsdag;- eu Vrijdagavond bij den uitgever C. DIELEMi.\' te Breskcus.
!D&
tot
)aar is voor het oogenblik in
e omgeving geen onderwerp
zoozeer de stof levert voor ee-
gesprek als dat, hetwelk wo
boven plaatsten,
'och betwijfelen we of het vuur
ir ui ede hierover vaak wordt ge-
iken en de graagte waarmee
a blijkbaar teekent, geëvenre-
1 is aan de grondige kennis
zaak.
'laatselijke keuze bedoelt, het
ital drankgclegenheden te doen
den door de ingezetenen, en
petitionnement beoogt dan ook
t anders dan aan de regeeiing
verzoeken, eene dusdanige be
ing in de drankwet te doen op-
nen.
)e bevoegdheid der Kroon wil
in dus leggen in handen der in-
;etenen.
!en volmaakt nieuw systeem
o van het gezag, dat men aan
souvereine macht wil ontne-
in en overbrengen op het volk.
Alleen reeds uit dien hoofde is
samenwerking tusschen de meest
[enstrpdige richtingen aangaande
gezag, gelijk dat wordt be-
ïouwd door sociaal-democratie
streng orthodoxie, hoogst be-
eemdend.
0, zeker, we weten wel, dat dit
"^hengaan alleen betreft een ge-
optrekken in den strijd tegen
n drank en -We stellen ons voor
men zich in dezen voldoende
irantwoord zal achten met het
liddel dat tot eenzelfde doel leidt.
De beweging beoogt een alge-
verdwjjning van de herber-
want eene beperking van het
mtal drankgelegenheden is voor
geheel-onthouding stellig niet
^doende.
Het zou dan ook gansch niet
fit haar beginsel strooken om,
dien bijv. eene vergunning open
wam er ook maar eenigszins aan
denken die te geven aan een
de lijst volgende integendeel
met het aantal bij elke voorko-
finde gelegenheid verminderen,
er geen enkele meer zou zijn.
Het heeft er veel van alsof men
koe in plaats van bij de horens
den staart pakt. Want hoe-
'sl alle drankherbergen uit ons
tnd zouden gebannen zyn, daar-
ttede is de drank nog niet weg,
in plaats van nu eens een dronk
aard op te zoeken en hem het ver
keerde van zijn slechte gewoonte
onder het oog to brengen, en zoo
mogelijk op een beter pad te lei
den, scheert men alles en iedereen
over éen kam.
Gansch Nederland zal zich moe
ten richten naar eenigen in eene
gemeente die misbruik vjtn ster
ken drank maken hoe verkeeid
ook op zichzelve zoodat het
eigenlijk naar dwang zweemt om
een persoonlijke wensch, dat alle
herbergen zullen verdwijnen, te
maken tot een algemeen gebod.
Eene plaatselijke stemming zal
dan ook nooit een juist beeld ge
ven van de werkelijke gezindheid
daar deze kwestie altijd met neven
zaken vermengd zal zijn.
Want ook het petitionnement
zal er meer geflatterd uitzien dan
de werkelijke toestand is. Immers,
hoevelen teekenen slechts omdat
een ander teekent, of omdat men
tegenover de comité leden' die met
de lijst circulëeren liever niet
„neen zegt, en dergelijke argu
menten meer.
Zijn handteekening te plaatsen
op dit adres, en nogtans gebrui
ker van alcohol te zijn, is tegen
strijdig, hoezeer men ook het te
gendeel wil beweren.
Zelfs de Volksbond tegen drank
misbruik zegt van deze beweging,
dat o.a. de kans bestaat, dat de
meerderheid der bevolking in som
mige deelen van een land zich aan
den uitslag eener zaak moet onder
werpen, terwijl men te dien aan
zien in andere streken van dat
land wordt vrijgelaten.
Dat is onevenredig en onrecht
vaardig.
Wat zal de toekomst in zulke
bedwongen gemeenten zijn?
Eerst de sterke diank openbaar
van de baan, dan de wijnen en
vruchtenwijnen, vervolgens het
bier en de vruchtensappen, enz.,
die alcohol bevatten. De geheel
onthouding wil niets van dat alles
en zet door.-
En wat is nog het onrechtvaar
digste daarbij
Hij, die weinig bezit en daarom
geen alcoholische dranken inslaat,
kan niets van dien aard in eene
openbare gelegenheid krijgen, ter
wijl hjj, die wel in staat is, om
op te slaan, die dranken thuis
gebruikt.
Dat tevens het geheime tappen
en slijten daarbij wordt bevorderd,
ligt voor de hand.
In den laatsten tijd bestaat er
reeds de verkeerde maatrëgel, dat
sterke drank bij openbare vervoer
middelen te water geweerd wordt,
waar matig drankgebruik bij koel
of koud Weer wel degelijk op zijn
plaats was.
Dat voorschrift behoorde te wor
den ingetrokken, en met dergelijke
verhinderingen moet men niet
doorgaan.
Ook kan het gevolg van het
instellen der Plaatselijke Keuze
worden, dat hier en daar op het
land de herbergen verdwijnen,
omdat zij geen bestaan meer op
leveren.
En zulk een „onhergbergzame
toestand" in de 20e eeuw dient
in ons land te worden voorkomen.
Reeds nu is het lastig, als men
onbekend zijnde, ergens geen on
derdak kan vinden, dan door wel
willendheid van de inwoners bui
tendien zullen deze lang niet ie
dereen willen opnemen gelijk een
kastelein zijn herberg voor de
bezoekers openstelt, en zij zijn
daarop trouwens dan ook niet in
gericht.
/ffllSCHT een l'KLASHAHO.Aliïti PIAN0Ï
j. of ELECTRISCH,K0QPT d/vn een FIANO-KESSELS j
^pjl-ÜKUNT EiPE/tS tfö. "ffi ET
-l|,a ijfftcncm nn[:HRntREFIAhCKmr UNI£rJ,
firiilpiiii
.NED.PIM0FA3RIEK M.JJÉKESSÈLS.TILBURC
Op het schrijven inzake vrij ve r
voer op de spoorwegen heeft het
Kamerlid jhr. de Savornin Lohman
het volgende geantwoord
De ondergeteekende, lid der Tweede
Kamer der Staten-Generaal, is zeer
gevoelig voor het geschenk, hem aan
geboden, namens de Maatschappij tot
Exploitatie der Staatsspoorwegen, de
Nederlandsche Centraal en Noord-
Brabantsch-Duitsche Spoorweg Maat
schappijen. Doch, niet behoorende
tot de groote meerderheid der leden
van de Tweede Kamer, die om een
bewijs van vrijdom over de Nederl.
Spoorwegen heeft gevraagd omdat
hij van oordeel is, dat Kamerleden
als zoodanig g «t#n diensten bewijzen
aan de Spoorwegmaatschappijen, dus
geen aanspraak op pursoneclen vrij
dom kunnen doon geldendat huu
vergoeding van reiskosten en verdere
schadeloosstelling In-boort te worden
b.kostigd uit de ryk-ka-i, zoid;r dit
daartoe door particuliere maatschap
pijen indirect wordt bijgedragen dat
da vooral daar geldt waar, in dezelfde
qualitoit waarin zij vrijdom hebben
aaugoviaagd zij kunnen geroepen
worden over die maatschappijen cri-
tiek uit te oefenen, acht hij zich,
hoezeer de goede b. doeii ,g waar-
deuivnde, bezwaard van den aange
boden vrijdom gebruik te maken,
weshalve hij zich verplicht ziet de
hem toegezonden kaart hierbij terug
te zenden.
De „Ned". verneemt nog, dat ook
de heereu De Beaufort en Van By-
laudt op ongeveer gelijke gronden een
dergelijk tchiijvou hebben veizondsn.
Ook de heer V. de Stuers heeft in
gelijken geest z|jn vrijkaart teiugge-
zooden.
Hoe meer leden haar terugzenden,
hoe pijnlijker het wordt, zoowel voor
de leden dia haar ontvangen, als voor
de maatschappyeu die haar verzonden.
Te Berlijn is een proces aanhangig
gemaakt tegen een aantal vrouwen,
die met gezond bidden en dergelijke
praktijken eenige slachtoffers gemaakt
hebben. By een der gevallen gingen
ze aldus te werk
Een juffrouw von Arnauld, van den
Koninklijken Hofschouwburg werd
reeds geiuimen tyd ineen kliniek te
Berlijn behandeld en ofschoou zjj niet
geheel genezen kon wat haar kwaal
was, vindt men niet vermeld viel
er toch eenige verbetering in haar
toestand te constateeren, toen zij ken
nis maakte met eene zusterlijke ver
pleegster, die de patiënte onder haar
invloed wist te krijgen erin slaagde,
haar over te halen zich aan do ver
dere behandeling in de kliniek le ont
rukken.
De actrice verliet de kliniek, verge
zeld van zu ter Fsida, eu in haar wo-
niug begou toen voor de vrouw een
verschrikkelijke lijdensperiode, gelijk
zy zelf op haar sterf bed heeft erkend.
Zij leefde geheel van de buitenwereld
afgesloten. De gezond bidster zorgde
er voor dat niemand tot de patiënte
werd toegelaten. Slechts zuster Fri
da en drie andere gezondbidsters be
vonden zich bij de ongelukkige zieke,
die elke verpleging ontbeerde en wier
kwaal van dag tot dag ernstig werd.
Ten laatste kon zy de pijnen niet
langer uithouden en smeekte haar
bewaaksters om toch een dokter te
roepen, doch de vrouwen verklaarden
met nadruk: „Wij stellen geen vu-
