Buitenland.
lmm~ ctt M>utimikUab
wt
Mixhun.
No 1869.
Woensdag 12 November 1913.
23e Jaargang.
Langdurig crediet.
De uiterste wil van Jacob Claeijs
den weldoener der diaconie
van Waterlandkerkje.
BRESKENSCHECOURANT
Abonnement per 3 maanden 0.50, franco
per post ƒ0.55, voor België ƒ0.75 en 1 dollar
i 3 kwartalen bij vooruitbetaling voor Amerika.
Abonnementen worden mede aangenomen by
boekhandelaren en brievengaarders.
Ad verten tiën van 1—5 regels 25 cents, elke
gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar
plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag
en Vrijdagmiddag te twee ure.
Dit blad rrrschijut eiken Dinsdag:- cd r^jdagavond b|| licu oitj^CTCT G> RIELESf AAf t€ Bres keus»
In het weeklad „de Midden
standsbond" wijdt de voorzitter
der vereeniging van dien naam
een artikel aan bovenstaand onder
werp, waarvan hij zegt dat op de
congressen van den middenstand,
welke ieder jaar gehouden worden
evenals op de vergaderingen van
bijna alle middenstandsvereenigin-
gen, zijn ontelbare malen de mid
delen besproken, welke aangewend
konden worden om een eind te
maken aan de misbruiken van het
verkoopen aan particulieren op re
kening.
Zoo dikwijls werd over dit on
derwerp gesproken, dat menigmaal
de bemerking werd gehoord, of
wij meenden, dat het geheele mid
den-vraagstuk beheerscht werd
door de kwestie van het bevorde
ren van contante betaling.
Kan het daarom bevreemding
wekken, dat wij, juist op het oogen-
blik, dat beslist zal worden, welke
onderwerpen op het aanstaande
middenstandscongres behandeld zul
len worden, aarzelen opnieuw dit
punt ter sprake te brengen, en
toch blijven wij de overtuiging
toegedaan, dat nog veel sterker
dan dit reeds op zeer prijzens
waardige wijze door enkele ver-
eenigingen gedaan werd, geijverd
behoort te worden voor de bevor
dering van contante betaling.
De schrijver haalt dan eene be
kendmaking aan uit een der Haag-
sehe bladen, gericht aan „de da
mes in Den Haag, die jarenlang
baar hoedenrekening onbetaald la-
I ten".
In deze annonce wordt gezegd,
dat een dameshoedenzaak wegens
niet betaling van ƒ125 zou wor
den failliet verklaard, en dat, ter
kan diversen werd geinveDtarisaerd
een mand met pijpen, een kist met
SlazeD, een kist waarin vier tinnen
acboteis, twee tinnen kannetjes, een
aeukche kan, twee koperen kannen
,n eenige „weinige rommeling van
?wn gelang", voorts een blikken trom-
twee balies (emmers of tobbe-
W)i een bescbuitvat, zes stoelen in
,oort, een bank met twee kussens,
tafel, eenige riemeD, een knap,
stukken leer, een koffiekan, een
"Mrbekken, een tinnen lampet met
wijl diezelfde zaak vrij veel te
vorderen had van dames in Den
Haag die éen, twee tot drie jaar
of soms langer hare rekening on
betaald laten en aan wie men niet
om betaling durft te vragen uit
vrees voor verlies van klandizie.
Nu zal ieder moeten toestem
men, dat men aan zoo'n klandizie
weinig heeft, ja, dat men dezulken
beter zijn deur kan zien voorbijgaan,
maar het is alsof een zeker in
stinct zich daartegen verzet. Bo
vendien .ziet men niet zelden dat
als men deze klanten zou verlie
zen, dat men zelve onnoemelijk
lang naar betaling heeft moeten
wachten, en naar den concurrent
gaan met contant geld.
Op een wettelijke regeling is op
de middenstandscongressen aange
drongen en als men daar klaagt
over het ontzettend langzame loo-
pen der wetgende machine, dan
zal de trage gang in dezen wel in
hoofdzaak de moeilijke regeling van
het probleem zijn.
Hier hebben wij echter een ge
heel ander geval, hier behoeft de
middenstand niet ootmoedig aan
de regeering om tusschenkomst te
verzoekenhier kan de midden
stand zelf ingrijpen. Daartoe is
echter noodig, dat de lauwe en
dikwijls bange lakschheid worde
afgelegd. Hier moeten de kapi
taal krachtige middenstanders hand
aan hand gaan met hun zwakkere
collega's en deze laatste op hun
beurt ook toetreden tot de orga
nisaties van hun collega's.
Aan de middenstandsvereenigin
gen zij dan verder de taak toe
bedeeld om op de wijze zooals
reeds verschillende hunner dit de
den, den handschoen op te nemen
voor het goed recht van den mid
dies (deszelfs) kan, een tinnen schenk-
piering, een theeketel, twee theebus
sen, een kandelaar, een pannetje, een
kistje met thee, drieëntwintig boeken,
elf kannetjes zestormaten, eenige bot
tels met dranken in soort, een Jesse
naar met rommeling van geen belang,
drie hoorns, drie priemen, een inkt
koker, een trompet, een brandijzer,
zeven roeden, eenige stuurmansgereed-
schappen, veertien strengen zeilgaren,
een bundel naaigaren, een pakje Ber-
Hjnsch blauw, drie pakjes garen, een
riem en zes boek papier, twee visch-
lljnen, een doos met eenige ruiten,
een kelder met twaalf fleschjes, een
kist met viscbhoeken, een klok, een
denstand en op behoorlijken kor
ten termijnbetaling van zijn ge
leverde waren of verrichte werk
zaamheden te verkrijgen.
En ten slotte de plicht van het
koopende publiek. Meer en meer
moet de overtuiging toch veld win
nen, dat er iets onbehoorlijks is,
wanneer men iets gekocht heeft
of werkzaamheden heeft laten ver
richten en door de betaling daar
van jaren uit te stellen tegelijker
tijd het genot van het bezit van
het artikel en van het geld heeft.
Het is te verwachten dat de oo-
gen dergenen wien die annonce
betrof, zullen opengaan en hun ge
voel ook wel een enkel woordje
zal meespreken.
In het dorpje Ottowind bij Koburg,
waren eenige dagen geleden vier zus
ters van den landbouwer Völker, die
bij den laatsten een bezoek aflegden,
onder vergifiigings-verschijnselen ziek
geworden. Drie der vrouwen stierven
den volgenden dag. Uit latere berich
ten blijkt, dat ook de landbouwer
Bürger, diens boeder tn de boeren
knecht Kahlfelder, door vergiftiging
om het leven gekomen zijn. De vier
de zuster, die zich in het ziekenhuis
bevindt, is nog niet buiten gevaar.
De oorzaak der vergiftiging is nog
niet vastgesteld worden.
Te Sint Joris bij Hoei (Belië) heeft
Vrijdag een verschrikkelijk drama
plaats gehad, waarbij een notaris, Hoe-
gardy genaamd, zijn echtgenoote en
zijn schoonmoeder levensgevaarlijk
heeft verwond.
De „Gazette van Antwerpen" meldt
omtrent deze afschuwelijke misdaad
het volgende
Tengevolge van een familietwist woon
de de echtgenoote van deD notaris bij
hare moeder in, te St. Joris.
De heer Hoegardy had de kinderen bij
strijkijzer, eenige hoornen ruiteD, een
peperdoos en wat rommeling Diet
waardig te speciliceeren (nader te om
schrijven), drie koperen panneD, een
tiunen kan, drie strengen garen, twee
ledige kisten, een ledig kistje, een
Japaneche degen, twee houwers (kor
te sabels), alsmede twee slaven ge
naamd Cupido en Thomas.
De verkoop van zijn nagelaten goe
deren en slaven, op 4 Januari 1764
te Batavia gehouden, bracht in het
geheel een som op van 1030 rijks
daalders. Maar dit bedrag vormde
slechts een klein gedeelte van het
gansche kapitaal, dat Claeijs naliet.
Alles bjj elkander gerekend, vertegen
zich gehouden. Doch, terwijl haar man
naar Luik was, ging de vrouw hare
kinderen halen en nam ze mede naar
hare moeder.
Toen de notaris des avonds om
streeks 11 uur terug huiswaarts keer
de, vond hij zijn woning ledig. Hij
begreep wat er voorgevallen was.
Razend van woede begaf hij zich naar
St. Joris, naar zyu schoonmoeder.
Toen deze op de deur hoorde klop-
p:w, wachtte zij zich wel, te openen,
daar zij wel vermoedde dat het haar
schoonzoon was, die de kinderen kwam
opeischen. Hoegardy drong tot op
den koer, waar hij een snoeimes vond.
Daar hij wel zag, dat men voor hem
niet openen wilde, sloeg hij eenige
ruiten stuk en drong hij langs het
venster de woniog binnen. Dra stond
h\j tegenover zijne schoonmoeder in
den gang.
Toen deze haren schoonzoon, met
een mes gewapend voor zich zag staan,
wilde zij vluchten, maar hij verhin
derde haar zulks en sneed de onge
lukkige een oor en vier vingers af.
Dan ging hij op zoek naar zijn vrouw
die hij in eene andere kamer aantrof
met haar twaalfjarig dochtertje Mar
cello in den arm. Hij bracht de on
gelukkige verscheidene steken in den
schedel toe.
Hoegardy snelde, na zijn schelmstuk
te hebben bedreveD, de trappen af en
ging don pastoor der parochie melden
wat er gebeurd was, doch de pastoor
dacht dat de notaris krankzinnig was
geworden. Na dit alles begaf de moor
denaar zich ter ruste. Des morgens,
rond 7 uur, hebben de gendarmen
van Engis, den misdadiger in zijn
woning aangehouden.
Uit Angers meldt men aan de „Ma-
tin"
Woensdag hebben te Chollet de hu
welijken plaats gehad van twee broe
ders met twee zusters. Gedurende
den nacht werden alle geneesheeren
van het plaatsje geroepen daar veer
tig der uitgenoodigde gasten bij deze
huwelijken plotseling door hevige
ziekteverschijnselen waren aangetast.
Bp hut ingestelde onderzoek werd
vastgesteld dat de bewuste personen
door het gebruik van zoete spijzen
woordigde zijn nalatenschap, na af
trek van de bijna achttienduizend
gulden, door hem aan legaten bespro
ken, een waarde van achtenzeventig
duizend gulden, zoodat aan de diaco
nie van het Kerkje als erfgenaam voor
een derde part, de aanzienlijke som
van zesentwintig duizend gulden werd
uitgekeerd.
„Ongelukkig (zoo vindt men ergens
vermeld) geraakte de helft dezer be
zitting, onder het beheer van het
college's Lands van den Vrije als op-
perarmmee8ters gekomen, zoek tijdens
het beleg van Sluis in 1794".
Gr.
J. B. H,
