fymm 'Mum* m Mn mnhun. t&U lijft Woensdag 5 November 1913. 23e Jaargang. Bijna Staatspensioen. BRESKENSCHE COURANT. twt Abonnement per 3 maanden 0.50, franco ier post ƒ0.55, voor België ƒ0.75 en 1 dollar 3 kwartalen bij vooruitbetaling voor Amerika. uH gs. idap 3g>l Han ida Abonnementen worden mede aangenomen bjj boekhandelaren en brievengaarders. Mo <869. Advertentiën van 15 regels 25 cents, elke gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief. Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag en Vrijdagmiddag te twee ure. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag;- en Vrijdagavond b(j den uitgever C. D1ELEHA.Y te Breskens. Duro Issssn, Het ongeluk dat het waterschap toot en Klein Baarzande c. a. i eeft getroffen door het scheuren ng» n ten deele instorten van den list voltooiden duiker, heeft aan M(je spraakmakende kwesties in on- mi1 e gemeente nieuw voedsel ver- jhaft. Het eind der besprekingen lost iuit|ch immer op in de vraagwie tl dat betalen Geen gemakkelijk antwoord is ierop te geven. Het oorspronkelijk plan, reeds jenmaal van kracht, was ontwor- en in gewapend beton. Tengevolge van een advies van snschijnbaar meer deskundige dan ie waaraan het bestuur zijn ver- y 'ouwen had geschonken het- 8J ij dit advies uit zelfbewustheid iopgedrongen, dan wel of hetzij- slings is ingewonnen, hoewel dit an den schijn van wantrouwen du aannemen begon men te fankelen aan de duur- en deugd- aamheid van het reeds vastge- „jl, lelde plan, en werd nader beslist |en duiker in metselsteen te oen bouwen, in weerwil dat de aatste uitvoering een paar duizend ;ulden hooger kwam. Behalve dat een beroep op de Jngduriger waarde van de oude nethode niet steekhoudend kon i, daar de vleugelmuren van e bestaande uitwateringssluis al eruimen tijd geschoord worden, De uiterste wil van Jacob Claeijs den weldoener der diaconie van Waterlandkerkje. Op huiden den 28 October 1768 ümpareerde voor m^j Andries Jan kllé, notaris publiek bij den Edelen van Holland en de Edele Hoo- (e Regeeringe van Nederlaodsch In- geadmitteerd, binnen de stad Ba- Ma resideorende, ter prefentie van nagenoemde getuigen den manhaf- ki Jacobus Ciaejjs, kapitein luitenant terzee in dienst der Edele Compag- Blet thans in loco, mij bekend, dewelke hoewel ziek van lichaam notaris echter met volkomen ver end en onverwarde uitsprake te nnen gaf uit eigen vrij en onbe- "ougen wille, zonder inductie of rsuaaie van iemand, genegen te zijn ,m over zijne tijdelijke goederen tes- vmentair te disponeeren, doende zulks 'k» dezen na voorgaande revocatie a" alle testamenten, codicillen en Were makingen van uiterste wille, kon het ook niet in die mate op gaan, wijl de aard van het werk eene bestemming had, waarbij de nieuwe methode meer en volko- mener weerstand kon bieden. Maar de lastgevers weken af van het advies van hunnen ofh- ciëelen en tot op zekere hoogte verantwoordelijken deskundige en gelastten een gewijzigd ontwerp te doen uitvoeren, dat, naar hun oordeel, meer stabiel zou zijn. Door dit officieuse plan tot het hunne te maken, nam de polder eene verantwoordelijkheid op zich, die ze in geen onkel opzicht op den raadsman, die als zoodanig de hunne niet was, kunnen verhalen. Naar onze bescheiden meening zal dus de polder de gevolgen van dit ongeluk zelve hebben te dra gen, even goed als men heeft kun nen zien dat eene naburige ge meente die op zich moest nemen voor de fouten die men den op zichthebbende heeft opgedrongen, doch als van zelf voor hare reke ning is gekomen door het impe ratief mandaat dat hem was ver schaft. Het zijn harde, diepingrijpende lessen, maar het spreekwoord zegt dat „goede raad duur" en „goed koop ook wel eens duurkoop is" bevestigt zich maar al te vaak, dan dat dit kan geloochend wor den. die hij pro dato mocbte hebben ge maakt ofte gepasseerd, en wel inzon derheid het testament, door hem in dato 29 Augustus dezes jaars voor mij notaris en getuigen verleden. En alsnu de novo (op nieuw) dis- poneerende, zoo verklaarde de testa teur te maken en bespreken de vol gende legaten aan de Nederduitsche Gereformeer de armen van het dorp Groede, gele gen in Staats-Vlaanderen eenduizend guldens van 20 zware stuivers ieder aan Michiel Faro ten evengenoem den dorpe woonachtig, een gelijk mon- tant, van eenduizend guldens aan Sara Faro, remoreerendc (wo nende) ter voorschreven plaatso, een even zooveel bedragen van een dui zend guldens aan de weduwe van der Net en zoon, kooplieden tot Rotterdam, te zamen insgeljjks eenduizend gelijke guldens; aan de heeren en Mulder tot Am sterdam met hun beiden een gelijke somma van eenduizend guldens; In „De Nederlander" kwam een en ander voor ter verklaring van het ont stellende feit, dat de aanvragen om een oudjrdomsrente ex art. 369 Invaliditeitswet, welker aantal volgens prof. Kluyver 26 000 zou bedragen, meer dan driemaal zoo talrijk zijn en dat dit de schatkist reeds in f et jaar 1914 waarschijnlijk op een uitgave van ongeveer vijf millioen meer, dan waarop gerekend was, te staan zal komen. Op de vraag, schrijft „De Ned." waaraan deze misrekening en financi- eele tegenslag te wijten zou zijn, ver namen wij, dat de oorzaak grooten- deels gezocht moet wordeo in de wij ze, waarop ter bevoegder plaatse de uitvoering van art. 369 wordt opgevat. De interpretatie van dit artikel kan, nog binnen de perken der wet, zeer elastisch zijn, als ze in handen is van een ambtenaar, wiens sociaal g>-voel sterk in democratische richting is ont wikkeld Waar nu de uitvoering van het bewuste artikel in handen is van e n sociaal-democraat, is het begrijpe lijk, dat de spanwijdte der toekennings- ruimte een maximum kan bereiken. Dit nu schjjnt niet onmogelijk te zul- ien worden. De bewuste hoofdambtenaar, die de rentecommissie vooraf in kennis heeft gesteld van zijn opvattingen, heeft daardoor de toepassing van art. 369 een zoodanige afmeting kunnen doen aannemen, dat de weg naar staats- pensionneering als gebaand is. Er zou den thans (we houden nog even vast aan de cijfers van prof. Kluijver) in ons land pl.m. 226.000 70jarigeu zijn, van wie 128 000, die niet in hun on derhoud kunnen voorzien, in aanmer king komen voor staatspensioen. In dien nu van deze 128000 er 81000 pensioen genieten (we nemen nu nog aan de weduwe Laurens, in leven hoofdman (zooveel als burgemeester) op het dorp Schoondijke, thans woon achtig tot Vlissingen, een somma van tweeduizend guldens muote als gezegd; aan den onder te noemen heer exe cuteur Simon Josephe een somma van vierduizend rijksdaalders van 48 zwa re stnivers ieder aan de Gereformeerde diaconiear- men alhier (te Batavia) tweehonderd vijftig rijksdaalders mede van 48 zwa re stuivers ieder en aan de vrije vrouwe Tima' van van Mandhaar een montant van drie honderd gelijke rijksdaalders. Hiermede nu ter generale disposi tie overstappende, zoo verklaarde de testateur bij ontstentenisse van ou ders en descendenten (afstammelingen) tot zijn algeheels en universeels erf genamen te nomioeeren ea instituee- ten, namelijk Voor een derae gedeelte zijne neven paternel Jacob en Jodocus Claeijs, bij Gent in het dorp Landegem, en maar eens aan, dat van de 90.000 aanvragen er 10.000 zullen worden afgewezen), hoe kleine sprong is er dan noodig om eerlang van ministe rieels zijde te worden uitgenoodigd tot verwijdering der nu nog beper kende bepalingen. De Nieuwe Courant ontkent de mo gelijkheid niet, dat de zeer sterk so ciaal voelende hoofdambtenaar, waar van De Nederlander gewag maakt, zijn invloed op de rente commissies kan hebben doen gelden, maar dit ontslaat de makers van de Invalidi teitswet geenszins van de verantwoor delijkheid voor hun misrekeningen. Immers, bij welke toepassing ook, de renten steunen op de wet, worden toegekend en getrokken krachtens de wetzij zitten dus in de wet en het moet wel een zonderlinge illusie ge weest zijn indien men gemeend heeft dat belanghebbenden de renten er niet zouden weten uit te halen. Zij heb ben daartoe het onbetwistbare recht; het element van behoeftigheid, dat bij een voor ons land uitvoerbaren vorm van staatspensionneering onmisbaar zal zjjn en ook voorkwam in het be kende inmiddels verworpen voor stel van de heeren Drucker, Borgesius en Tydeman op 't zoogenaamde rente- artikel der Invaliditeitswet van mi nister Talma. Ten slotte vestigt het blad de aan dacht er op, dat indien (zooals De Nederl. vreest) art. 369 inderdaad blijkt den weg tot het staatspensioen te zullen banen, ook dit geheel en al aan het vorige kabinet en zijn meer derheid te danken is. Zelfs de soci aal voelende hoofdambtenaar is geen creatie van het tegenwoordige minis terie, noch belastte dit hem met de taak der toepassing. Er geschiedt eenvoudig wat onmiddellijk na de overneming van het bekende amen- dement-Duijs door minister Talma bij han vooroverleden derzelver wet tige descendenton bij staken, repre- senteerende de plaatse van hunnen vader of vaders Voor een derde gedeelte de vier kinderen van zijn moeie maternel (van moeders zijde), waarvan de namen hem testateur onbekend zjjn, en bij vooroverlijden van haar insgelijks der zelver wettige descendenten bij re presentatie in stirpes of staken en voor het overige derde gedeelte der Gereformeerde diaconiearmen in het dorp Waterland, alwaar de tes tateur betuigt de belijdenisse der Ge reformeerde religie gedaan te hebben, en dat in al hetgeen hij na detrac- tie der voors. legaten verder metter daad zal komen te ontruimen en Da te laten, zoo roerende als onroerende goederen, actiën en credieten, niets uitgezonderd. (Wordt vervolgd,)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1913 | | pagina 1