\mm
n.
>k<
;eii
cu IÉ6uctrfcuficBia6
tWf
^cêfcltjft ^.-^laauBercu.
Hoogstaand.
I)at gaat te ver!
°p
bonne ment per maanden 0.50, franco
post ƒ0.55, voor België ƒ0.75 en 1 dollar
kwartalen bij vooruitbetaling voor Amerika.
'31! abonnementen worden mede aangenomen bp
^handelaren en brievengaarders.
&o S8Ö0.
Xuterda^ II October 1913
23e Jaargang".
Advertentiën van 15 regels 25 cents, elke
gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar
plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag
en Vrijdagmiddag te twte ure.
Dit Waci verschijnt eiken Dinsdag- en Vrydacravond by «leu uitgever C. UIEIE9IO te Kreskeita.
ge?|A!s we bij de uiteenzetting der
a c'lfestie-de Muralt zeiden, dat man-
q 3 n met hooge posities in de maat
hot lappij onkreukbaar eerlijk moe-
ssijj i zijn, dan zal de aandachtige
jer wel niet hebben verwacht,
t we daarmee meenden, dat ie-
,5°, t die een liooge positie bekleedt,
er. k een karakter heeft, hetwelk
kan armee gelijken tred houdt.
iiD» Maar men zal moeten toestem-
chti en dat weinige zaken, waarbij
ja„s ui oneerlijkheid sprake zou kun-
ka, p geweest zijn, zoo publiek zijn
n. komen en behandeld, als juist
i all aak-de Muralt, waardoor het
lelijk was een gevestigde in
hk van de aantijging te verkrij-
naj
ert
En indien jhr de Muralt niet
lelijk de afgevaardigde naar de
reede Kamer voor ons district
tre geweest, dan is 't meer dan
unemelijk dat die gansche ge-
hiedenis zijn loop had gehad
onder dat we daarvan meer no-
hadden genomen dan van'
oo velerlei dingen, waarvoor men
g0( t den aard der zaak een zeer
uchtige en onmiddellijk vervlie-
Bde belangstelling kan nemen.
Indien jhr de Muralt inderdaad
huldig was bevonden aan dat-
ne waarvan men hem betichtte,
^ui zou de publieke opinie 't zich
'dalles behalve lijdelijk hebben la-
aanleunen, een afgevaardigde te
iben, wien het publiek met den
;er kon nawijzen als weinig
er dan corruptie te hebben
leegd.
l:it dien hoofde had men hier
fa op een uitgebreide uiteen-
dezer zaak hetzij ze ten
gunste of in tegenoverge-
sielden zin ware uitgevallen.
fa mag inderdaad van hen die
"^taande posities innemen, een
faaan geëvenredigd karakter ei-
ffa. De werkelijkheid is, helaas,
'Ét altijd zoo 1
Doch is 't niet eenigszins te be-
|pen, als de zoogenaamde „eli-
zich, nauwelijks de kinder
zoenen ontwassen, reeds in zoo
611 enge kring terugtrekt, als wa-
izÜ een geheel afzonderlijke kaste
11 de maatschappij.
Ziehier, daarvan een ergerlijk
aaltje.
Het kan bekend zijn, dat in de
studenten-wereld en dat is zoo
ongeveer het voorportaal van de
salons der hooge posities nog
altijd de gewoonte bestaat van het
„ontgroenen". Dat is een periode
die aan de pas ingeschreven stu
denten de allergekste dingen op
legt en uit dien hoofde bij menig
een het verlangen heeft doen ont
staan, die ontgroening achterwege
te laten.
Veel verder dan tot verlangen
is het nog niet gekomen, want in
weerwil van de heftigste protesten
tegen de uitwassen van die al
lerdwaaste gewoonte, gaat men
daarmêe elk jaar voort.
Nu, j.l. Vrijdag te Amsterdam,
waar 't tot een aardig relletje is
geworden.
„Des namiddags verhaalt het
Amsterd. Stud. Weekbl., na een
heftigen aanval op den burgemees
ter van Amsterdam, die voor de
Amsterdamsche studenten geener
lei sympathie gevoelt tusschen
4 en 5 uur, was de studenten-
sociteit gevuld met een groot aan
tal studenten en groenen, die daar
een geëmancipeerde bitter hielden.
Een politiemacht van een 12 man
onder een brigadier was voor 't
Sociteitsgebouw geposteerd en
weldra verzamelde zich in den
omtrek een menigte maatschap
pelijk uitvaagsel. De „Leienaars"
werden gesignaleerd en ongehin
derd door de politie trokken zij
uittartend langs de kroeg. Als
naar gewoonte werden zij vanuit
de bovenverdiepingen met water
begoten.
Daarmede had alles afgeloopen
kunnen zijn, wanneer de politie
thans het op relletjes beluste ge
peupel tot doorloopen gedwongen
had. In plaats hiervan, meende zij
de studenten te kunnen gelasten
de ramen en deuren der sociëteit
te sluiten, wat deze natuurlijk wei
gerden. Agenten en janhagel maak
ten gemeene zaak en drongen, de
politie met de blanke sabel, het
grauw met messen, het gebouw
wederrechtelijk binrlen, waardoor
de studenten tot zelfweer genoopt
werden. In het wilde weg werd
gechargeerd en alles kort en klein
geslagen. De toomelooze woestheid
waarmede hier van politiezijde te
werk werd gegaan, kan o. a. blij
ken uit het feit, dat massief-kope
ren kapstokken met de sabel mid
den door zijn gehakt. De rector
van het Amst. Stud. Corps ontving
een sabelhouw over zijn hoed, een
ander een over het hoofd, een der
de werd door een agent een stoel
tegen het hoofd geworpen, terwijl
talrijke andere studenten minder
ernstige kwetsuren op. Men slaag
de er in om politie en publiek de
straat op te drij ven en het gebouw
te sluiten. Toen een der studenten
buiten kwam om een taxi te ha
len voor een der gekwetsten, werd
hij gegrepen en door vier agenten
opgebracht."
Een zekere heer van Arenthals
trekt tegen dit schrijven in de Tel.
geducht en te recht te velde.
Ik kan me gewoon niet inden
ken, zegt hij in den aanvang
dat een oud-student den jon
geren niet sympathiek zou zijn,
zoolang zij niet door liederlijk
gedrag of anderzins alle aanspraak
op sympathie zouden hebben ver
beurd.
De beurt die de politie in het
stukje krijgt, is nog maar kinderspel
bij dat gene wat van het niet-
studeerend Amsterdamsch publiek
geschreven wordt.
Allen, die bij die relleijes aan
wezig waren (uitgezonderd natuur
lijk de studenten), worden geken
schetst als: „maatschappelijk uit.
vaagsel", „op relletjes belust ge
peupel", „janhagel", „grauw" en
„rapalje".
Zij, die dus geen „höoger" on
derwijs ontvangen, behooren tot
een der genoemde categorieën of
tot alle.
't is fraaiDat is nu 't oordeel
van onze toekomstige dokters,
advocaten, enz., enz.
Waar echter het Stud. Weekbl.
erkent, dat men een „geëmanci
peerde bitter" hield, ligt het ver
moeden voor de hand, dat de heeren
studenten méér alcohol verwerkt
hadden alzoo minder gezond
verstand te hunner beschikking
hadden dan 't maatschappelijk
uitvaagsel, dat toevallig den Hei-
ligenweg passeerde.
Behoeft 't te verwonderen als
er van die heeren studenten al
kunnen ze natuurlijk niet allen
over één kam geschoren worden
in betrekkingen, waarin ze de
leiders der massa zijn en dus die
nen uit te blinken door voorbeeld
en handel en wandel boven hun
ne medebewoners der streek in
welke ze geplaatst zijn of zich
vestigen, vaak zich zoo moeilijk
kunnen aanpassen aan de heer-
schende zeden en gewoonten en
weldra in conflicten komen
Hun intellect wijt dat als van
zelf aan de bekrompenheid der
ideën van de bevolking.
Doch als men staaltjes hoort en
leest, als waarvan Amsterdam we
der getuige is geweest, dan is 't
begrijpelijk, dat velen, die zich
niet bij de plattelandsbewoners
weten in te burgeren, een last voor
zich zelf, maar tevens ook voor
anderen zijn.
Niet ieder wil zich als „gKoen",
waarvoor men meesttijds wordt
aangezien, bejegend laten worden.
Men schijnt daarvoor in de stu
dentenwereld te moeten treden om
zich dit te laten welgevallen.
De „Limb. Koerier" schrijft het
volgende
Do Staatscourant no. 230 bevat de
Kon. goedgekeurde statuten van een
aantal vereenigingen. Ala no 1334
komt daaronder voor:
R.-K Geitenfokvereeniging onder
bescherming vau den H. Barnardus
te Hoeven.
Gaat dit nu toch niet inderdaad te
ver
Dat men vereen'girgen, die een
godsdienstig, een zedelijk, een politiek,
een sociaal doel of' dergelijke beoogen,
tot Katholiek hegiusel zich inderdaad
gelden bonne hture. Een Katholieke
congregatie, een Katholiek patronaat,
een Katholieke kiesvereeniging, een
Katholieke volks- of vakbond, uit
muntend! Die beoogen doeleinden, bij
het nastrevpn waarvan het Katholiek
beginsel zich inderdaad gelden doet,
ook in de keuze der middelen.
Maar waarom moet nu iu 's hemels
naam een veieeniging, die louter een
stoffelijk doel en absoluut niets anders
beoogt, eu die ook niet door gemeng-
den omgang gevaren voor onontwik-
kelden aanbiedt, confessioneel zijn
Moeten we overgaan -tot Roomsch-
Kath. karariebi'oedclubs, Roomsch-
Kath. postzegeli uilvereenigingen, R.-
Kathoheke dekhengst- en stierhoude-
rijen, enz., enz.?
Dat woidt eenvoudig bespottelijk
en bespottelijk en doet de gezonde
Katholieke organisatie ernstig schade
in het oog dergenen, die degelijkheid
niet van overdrijving weten te onder
scheiden en alles over éen kam sche
ren.
Onze Lieve Heer heeft ons land nu
eenmaal tot een gemengd land ge
maakt, en het kan Zjjn wil niet zijn,