\mm n. >k< ;eii cu IÉ6uctrfcuficBia6 tWf ^cêfcltjft ^.-^laauBercu. Hoogstaand. I)at gaat te ver! °p bonne ment per maanden 0.50, franco post ƒ0.55, voor België ƒ0.75 en 1 dollar kwartalen bij vooruitbetaling voor Amerika. '31! abonnementen worden mede aangenomen bp ^handelaren en brievengaarders. &o S8Ö0. Xuterda^ II October 1913 23e Jaargang". Advertentiën van 15 regels 25 cents, elke gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief. Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag en Vrijdagmiddag te twte ure. Dit Waci verschijnt eiken Dinsdag- en Vrydacravond by «leu uitgever C. UIEIE9IO te Kreskeita. ge?|A!s we bij de uiteenzetting der a c'lfestie-de Muralt zeiden, dat man- q 3 n met hooge posities in de maat hot lappij onkreukbaar eerlijk moe- ssijj i zijn, dan zal de aandachtige jer wel niet hebben verwacht, t we daarmee meenden, dat ie- ,5°, t die een liooge positie bekleedt, er. k een karakter heeft, hetwelk kan armee gelijken tred houdt. iiD» Maar men zal moeten toestem- chti en dat weinige zaken, waarbij ja„s ui oneerlijkheid sprake zou kun- ka, p geweest zijn, zoo publiek zijn n. komen en behandeld, als juist i all aak-de Muralt, waardoor het lelijk was een gevestigde in hk van de aantijging te verkrij- naj ert En indien jhr de Muralt niet lelijk de afgevaardigde naar de reede Kamer voor ons district tre geweest, dan is 't meer dan unemelijk dat die gansche ge- hiedenis zijn loop had gehad onder dat we daarvan meer no- hadden genomen dan van' oo velerlei dingen, waarvoor men g0( t den aard der zaak een zeer uchtige en onmiddellijk vervlie- Bde belangstelling kan nemen. Indien jhr de Muralt inderdaad huldig was bevonden aan dat- ne waarvan men hem betichtte, ^ui zou de publieke opinie 't zich 'dalles behalve lijdelijk hebben la- aanleunen, een afgevaardigde te iben, wien het publiek met den ;er kon nawijzen als weinig er dan corruptie te hebben leegd. l:it dien hoofde had men hier fa op een uitgebreide uiteen- dezer zaak hetzij ze ten gunste of in tegenoverge- sielden zin ware uitgevallen. fa mag inderdaad van hen die "^taande posities innemen, een faaan geëvenredigd karakter ei- ffa. De werkelijkheid is, helaas, 'Ét altijd zoo 1 Doch is 't niet eenigszins te be- |pen, als de zoogenaamde „eli- zich, nauwelijks de kinder zoenen ontwassen, reeds in zoo 611 enge kring terugtrekt, als wa- izÜ een geheel afzonderlijke kaste 11 de maatschappij. Ziehier, daarvan een ergerlijk aaltje. Het kan bekend zijn, dat in de studenten-wereld en dat is zoo ongeveer het voorportaal van de salons der hooge posities nog altijd de gewoonte bestaat van het „ontgroenen". Dat is een periode die aan de pas ingeschreven stu denten de allergekste dingen op legt en uit dien hoofde bij menig een het verlangen heeft doen ont staan, die ontgroening achterwege te laten. Veel verder dan tot verlangen is het nog niet gekomen, want in weerwil van de heftigste protesten tegen de uitwassen van die al lerdwaaste gewoonte, gaat men daarmêe elk jaar voort. Nu, j.l. Vrijdag te Amsterdam, waar 't tot een aardig relletje is geworden. „Des namiddags verhaalt het Amsterd. Stud. Weekbl., na een heftigen aanval op den burgemees ter van Amsterdam, die voor de Amsterdamsche studenten geener lei sympathie gevoelt tusschen 4 en 5 uur, was de studenten- sociteit gevuld met een groot aan tal studenten en groenen, die daar een geëmancipeerde bitter hielden. Een politiemacht van een 12 man onder een brigadier was voor 't Sociteitsgebouw geposteerd en weldra verzamelde zich in den omtrek een menigte maatschap pelijk uitvaagsel. De „Leienaars" werden gesignaleerd en ongehin derd door de politie trokken zij uittartend langs de kroeg. Als naar gewoonte werden zij vanuit de bovenverdiepingen met water begoten. Daarmede had alles afgeloopen kunnen zijn, wanneer de politie thans het op relletjes beluste ge peupel tot doorloopen gedwongen had. In plaats hiervan, meende zij de studenten te kunnen gelasten de ramen en deuren der sociëteit te sluiten, wat deze natuurlijk wei gerden. Agenten en janhagel maak ten gemeene zaak en drongen, de politie met de blanke sabel, het grauw met messen, het gebouw wederrechtelijk binrlen, waardoor de studenten tot zelfweer genoopt werden. In het wilde weg werd gechargeerd en alles kort en klein geslagen. De toomelooze woestheid waarmede hier van politiezijde te werk werd gegaan, kan o. a. blij ken uit het feit, dat massief-kope ren kapstokken met de sabel mid den door zijn gehakt. De rector van het Amst. Stud. Corps ontving een sabelhouw over zijn hoed, een ander een over het hoofd, een der de werd door een agent een stoel tegen het hoofd geworpen, terwijl talrijke andere studenten minder ernstige kwetsuren op. Men slaag de er in om politie en publiek de straat op te drij ven en het gebouw te sluiten. Toen een der studenten buiten kwam om een taxi te ha len voor een der gekwetsten, werd hij gegrepen en door vier agenten opgebracht." Een zekere heer van Arenthals trekt tegen dit schrijven in de Tel. geducht en te recht te velde. Ik kan me gewoon niet inden ken, zegt hij in den aanvang dat een oud-student den jon geren niet sympathiek zou zijn, zoolang zij niet door liederlijk gedrag of anderzins alle aanspraak op sympathie zouden hebben ver beurd. De beurt die de politie in het stukje krijgt, is nog maar kinderspel bij dat gene wat van het niet- studeerend Amsterdamsch publiek geschreven wordt. Allen, die bij die relleijes aan wezig waren (uitgezonderd natuur lijk de studenten), worden geken schetst als: „maatschappelijk uit. vaagsel", „op relletjes belust ge peupel", „janhagel", „grauw" en „rapalje". Zij, die dus geen „höoger" on derwijs ontvangen, behooren tot een der genoemde categorieën of tot alle. 't is fraaiDat is nu 't oordeel van onze toekomstige dokters, advocaten, enz., enz. Waar echter het Stud. Weekbl. erkent, dat men een „geëmanci peerde bitter" hield, ligt het ver moeden voor de hand, dat de heeren studenten méér alcohol verwerkt hadden alzoo minder gezond verstand te hunner beschikking hadden dan 't maatschappelijk uitvaagsel, dat toevallig den Hei- ligenweg passeerde. Behoeft 't te verwonderen als er van die heeren studenten al kunnen ze natuurlijk niet allen over één kam geschoren worden in betrekkingen, waarin ze de leiders der massa zijn en dus die nen uit te blinken door voorbeeld en handel en wandel boven hun ne medebewoners der streek in welke ze geplaatst zijn of zich vestigen, vaak zich zoo moeilijk kunnen aanpassen aan de heer- schende zeden en gewoonten en weldra in conflicten komen Hun intellect wijt dat als van zelf aan de bekrompenheid der ideën van de bevolking. Doch als men staaltjes hoort en leest, als waarvan Amsterdam we der getuige is geweest, dan is 't begrijpelijk, dat velen, die zich niet bij de plattelandsbewoners weten in te burgeren, een last voor zich zelf, maar tevens ook voor anderen zijn. Niet ieder wil zich als „gKoen", waarvoor men meesttijds wordt aangezien, bejegend laten worden. Men schijnt daarvoor in de stu dentenwereld te moeten treden om zich dit te laten welgevallen. De „Limb. Koerier" schrijft het volgende Do Staatscourant no. 230 bevat de Kon. goedgekeurde statuten van een aantal vereenigingen. Ala no 1334 komt daaronder voor: R.-K Geitenfokvereeniging onder bescherming vau den H. Barnardus te Hoeven. Gaat dit nu toch niet inderdaad te ver Dat men vereen'girgen, die een godsdienstig, een zedelijk, een politiek, een sociaal doel of' dergelijke beoogen, tot Katholiek hegiusel zich inderdaad gelden bonne hture. Een Katholieke congregatie, een Katholiek patronaat, een Katholieke kiesvereeniging, een Katholieke volks- of vakbond, uit muntend! Die beoogen doeleinden, bij het nastrevpn waarvan het Katholiek beginsel zich inderdaad gelden doet, ook in de keuze der middelen. Maar waarom moet nu iu 's hemels naam een veieeniging, die louter een stoffelijk doel en absoluut niets anders beoogt, eu die ook niet door gemeng- den omgang gevaren voor onontwik- kelden aanbiedt, confessioneel zijn Moeten we overgaan -tot Roomsch- Kath. karariebi'oedclubs, Roomsch- Kath. postzegeli uilvereenigingen, R.- Kathoheke dekhengst- en stierhoude- rijen, enz., enz.? Dat woidt eenvoudig bespottelijk en bespottelijk en doet de gezonde Katholieke organisatie ernstig schade in het oog dergenen, die degelijkheid niet van overdrijving weten te onder scheiden en alles over éen kam sche ren. Onze Lieve Heer heeft ons land nu eenmaal tot een gemengd land ge maakt, en het kan Zjjn wil niet zijn,

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1913 | | pagina 1