mm m3§bmtmüMé> wor
%,Umbwn.
ONTWAAKT.
No. 1609.
Woensdag 26 April 1911.
20® Jaarg,
Buitenland.
s.
FEUILLETON.
re-
Abonnement per 3 maanden 0.50, franco per post
door het geheele rijk f 0.55, voor België ƒ0.625 en voor
Amerika l dollar voor 3 kwartalen bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij boekhandelaren
en brievengaarders.
Advertentiën van 1 tot en met 5 regels 25 cents, elke
gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar plaats
ruimte. Bij abonnement lager t? rief.
Advertentiën worden ingewacht tct Dinsdag- en Vrijdag
middag te twee ure.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den uitgever C. DIELE'SANf te Breskens.
F r a n k r ij k heeft voor 't oogonblik
i iet enkele schandalen van grooten om-
t i| ang te doen.
Nauwelijks is de spoorwegstaking ge-
indigd, en kan het oproer der wijn boe-
en in Champagne als gedempt beschouwd
me rorden, of thans treden en viertal
ÜKi (handalen op den voorgrond, waarvan
a ry wordt geopend door dat van Ha-
ion, chef der boekhouding aan het de-
artement van buitonlandscho zaken.
Een der bronnen van zijne inkomsten
1 eiraren de geheime fondsen. Het mini-
terie van buitenlandsche zaken beschikt
DDZ ver 1 millioen voor geheime doeleinden,
roeger werden bedragen van 50.000 k
0.000 frs tegelijk gehaald en in de ka-
DE [er van den minister of van zijn ka-
inetschef bewaard.
Onvoorzichtig, zeide Hamon, laat mij
et geld bewaren. Men vertrouwde
0 em thans is bewezen, dat hij 73,000
rs van de geheime fondsen heeft ont-
reemd. Maar het meest heoft Hamon
rel met bouwen verdiend. Het is on-
elooflijk hoeveel er in den laatsten tijd
an Fransche gezantschappen, ambassa-
es, consulaten enz. is gebouwd en ver-
ouwd. Bovendien zijn al die gebouwen
eineubeld. Een enkel voorbeeld van
e wijze, waarop Hamon bouwde en in-
ichtte.
Te Weenen wilde prins Lobkowitz
tyu paleis niet meer aan de Fransche
egeering verhuren, hij wilde het zelf
lewooen. Te Weenen zijn vele palei-
en, uie de Fransche ambassade zeer
ehoorlijk kunnen huisvesten. Een aarts-
lertog bood een paleis aan voor 3 mil-
ioen, de familie Metternich een voor 2
nillioen. Veel te duur, zeide Hamon,
io liet voor 5 millioen het ambassade-
lebouw op de Schwarzenbergplatz bou-
ven, waar het ieder opvalt door zijn
lelijkheid. Een Hongaarsch aannemer
'erzekert echter aan ieder, die het hoo-
en wil, dat hij bedenkelijk is opgelicht,
sn een schilder, die voor 17.000 franks
1.
f6.
Ik wierp het open, hief mijn kande-
ar omhoog en keek er achter. De ruim
te was dezelfde, maar zooals ik verwacht
had, bevatte zij een piano, wellicht
dezelfde piano, wier tonen in dien angst
kreet geëindigd waren.
Wat bezielde mij 1 Welke kracht dreef
mij voortDat zal ik nimmer te we
ten komen. Ik zette den kandelaar ne
der ik trad naar den achtergrondik
opende de met stof bedekte piano en
sloeg eenige toetsen aan. Ongetwijfeld
was het de tragische herinnering aan
hetgeen ik doorstaan had, die mij, zon
der er bij te denken waarom en waartoe,
noten deden aanslaan, waarmede die
8choone aria begon, waarnaar ik buiten
werk zou leveren, kreeg eerst slechts
7.000 frs en eerst toen hij lang had aan
gedrongen kreeg hij zijn geld, maar
moest een kwitantie van 30.000 frs on
derteekenen.
Wat het tweede schandaal, dat van
een Turk betreft, va't daarvan te ver
melden dat hij de Arabische hoofden in
Jemen placht op de hoogte te stellen
van de plannen der Porte. Verder moet
hij vrijwel over de geheele diplomatieke
correspondentie van de Turksche regee
ring gedurende do laatste 15 jqar heb
ben beschikt.
Het derde schandaal, als dat van War-
zé, den agent der geheime politie, is
een detective-roman. Warzé, die aan
vankelijk bij zijn collega's en meerderen
uitstekend was aangeschreven, was den
verkeerden weg opgegaan terwijl eerst
een en later vele vrouwen hem steeds
dieper hebben doen zinken.
Niettemin schuilt in dezen misdadi-
gers-roman een zekere komische zijde.
Warzé werd door zijn collega's agenten
Nick, door zijn collega's-inbrekers-moor-
denaars-pooiera Nick Carter genoemd.
Nick had vooral in later tijd, toen hij
Nick Carter was geworden, een reputa
tie van groote behendigheid en bekwaam
heid verworven. Aangezien de inbraken
van Nick Carter, die een groote voor
liefde voor de eigendommen van juwe
liers koesterde, tot de allerbrutaalste
behoorden, werd Nick, de zeer bekwame
beambte, uitgezonden om Nick Carter,
den zeer bekwamen dief, te vangen. Hij
toonde enormen ijver bij die expedities
en schuwde moeite noch inspanning.
Onbevreesd en zonder eenig geleide
begaf hij zich in de gevaarlijke kroegen
en andere inbrekersverblijven.. Hij dook
steeds ongedeerd weer op, maar Nick
kon Nick Carter niet vangen.
Wel leverde hij ander gespuis in han
den der politie. Dat heeft hem tame
lijk lang voor den ondergang behoed.
Maar op een goeden dag werd een vriend
en helper van hem gepakt. Deze, Jac-
quin geheeten, had een oude vete tegen
hem. Ze hadden samen een zaakje op
geknapt, Nick Carter was met 15,000 frs.
gaan strijken en had hem, Jacquin, niets
gegeven. Toen hij er bij was, luchtte
hij zijn verontwaardiging. Nick's meer
deren wilden het niet gelooven, hoewel
ze wisten, dat hij in de liefde onge-
wenschte paden bewandelde. Ze ver
maanden hem, raadde hem als een goed
huisvader te leven, maar Nick gooide
met een baloorige beweging zijn identi
teitsbewijs als agent der geheime politie
op tafel. Hij zit nu met Lilas, zijn
duister lief, in Brussel.
Men weet nu zeker, dat Warzè be
trokken is geweest bij verschillende
groote inbraken, men weet ook zeker,
dat hij van de financieele gunsten van
verschillende prostituees heeft geprofli-
teerd. Maar er rust nog een ernstige
verdenking op hem. Hij heeft het niet
bij Lilas, zijn eerste lief gelaten, we
zeiden het reeds. Deze dames zijn ja-
loersch on niet altijd te vertrouwen,
waar het geheimen geldt. Twee harer
„la Mulatresse" en Bertha Roubin, zijn
vermoord geworden, men weet nog niet
zeker door wien, maar er zijn ernstige
vermoedens tegen Nick Carter.
De zaak-Valensi bedoelende het rid-
der-ordenschaal is belangwekkend genoeg
om overgebracht te worden. Ook hier
is een dame op het tapijt gekomen, die
naar den naam Juliette luistert. Vrien
din van een ietwat geheimzinnig perso
nage, die oud-minister heet te zijn,
vriendin van Clementi, tijdelijk vriendin
van een aantrekkelijk jonkman aan de
Azuren Kust en om zich verspreidend
een weldadigen regen van onderschei
dingsteekenen. Men geeft te verstaan,
dat Clementi van haar de echte diplo
ma's van de palmes académiques heeft
ontvangen. En deze Juliette met haar
oud-minister en andere vrienden opent
verschieten, die nog opzienbarende ont
hullingen beloven.
Men weet, Valensi deed in vele, zeer
vele .orden. Hij maakte de lieden voor
matigen prys gelukkig met de Nichan
Isthikar, een onderscheiding, die anders
de bei van Tunis verleent. Over de
echtheid van Valensi's Nichans is twij
fel gerezen. Niettemin had hij een ze
kere reputatie als leverancier. Men heeft
bij een huiszoeking te zijnent brieven
van een depute gevonden, waarin hij
o.a. Nichans voor zijn kiezers vroeg!
Valensi was niet duur met zijn Tune
sische orde. Een koopman uit Neuilly
sur-Seine is de rechter van instructie
komen vertellen, dat hij van de com
binatie Valensi-Clementi een Nichan
Isthikar heeft gekocht voor 80 frs. Het
diploma was valsch, maar de man dacht
dat hij gedecoreerd was en droeg zijn
lintje met evenveel genoegen als een
echt.
Valensi het 'vermoeden is reeds
eerder met groote stelligheid geopperd
heeft nog in andere combinaties ge
werkt dan met Clementi, Juliette en
den oud minister.
Te Parijs, in het tiende arrondisse
ment, is een kantoor en dat kantoor
heeft een bijkantoor ergens in het bui
tenland. Valensi was met de beide
tegenwoordige directeuren aan dit kan
toor geassocieerd.
Een dier directeuren was vroeger lid
van een politiek comité; hy is echter
als zoodanig geschrapt, toen bleek, dat
hij eigenaar was van eenige huizen waar
een gastvrijheid werd betracht, die niet
in overeenstemming met de openbare
zedelijkheid wordt geacht. De andere
directeur, die hoog op gaf van zijne
goede connecties in de parlementaire
wereld, had ook een onderscheiding uit
gevonden, waarmede hij zeer vrijgevig
was.
Valensi heeft zich van hen gescheiden
om zeer intieme redeneD, maar het staat-
vast dat de wassende maan in goud
van Marokko, een bron van ruime in
komsten voor de drie heeren was.
Maar het schijnt, dat het kantoor met
en ook zonder Valensi handel dryft in,
wat men noemt blanke slavinnen, en
dat de eene directeur, die vroeger aan
de politiek deed, verdachte reizen naar
het buitenland maakt. De politie houdt
de heeren tegenwoordig scherp in 't oog.
de deur staande geluisterd, en de ziel
roerende bewonderde die het spel bege
leidde.
Toen ik deze noten aansloeg, keek ik
naar de nog steeds onbewegelijke ge
daante van Pauline.
Er scheen een zenuwachtige trilling
door hare leden te gaan. Zij wendde
zich om en naderde mij en er lag een
trek over haar golaat, die mij vol ver
wachting en vrees voor hetgeen er ge
beuren zou, ter zijde deed wijken.
De mantel waarin ik haar gehuld had,
was van hare schouders gegleden. Zij
zette zich op de tabouret, en de toet
sen met een meesterlijke hand aanslaan
de, spoelde zij op schitterende en on
verbeterlijke wijze het preludium voor
het lied, waarvan ik de eerste paar no
ten had doen klinken.
Ik was verbijsterd. Nooit had zij tot
nu toe zelfs den minsten smaak voor
muziok aao den dag gelegd, zooals
ik reeds gezegd heb, scheeD deze haar
eerder te vervelen en te verontrusten.
En thans bracht zij klanken voort, die
men nimmer uit zulk een verwaarloosde
en ontstemde piano zoude verwachten.
Maar, na de eerste maten hield mijne
verbazing op. Even alsof het mij voor
speld was, wist ik wat er volgen zou
of ten minste een gedeelte er van.
Ik was er zelfs op voorbereid toen het
oogenblik kwam, waarop zich de zang
bij het spel moest voegen, Pauline even
onberispelijk te hooren zingen als zij
speelde, doch op denzelfden getemperden
toon als in dien heilloozen nacht. Ja,
ik was zoo ten volle voorbereid dat ik
met ingehouden adem wachtte tot het
lied de noot bereikte, waarop het, toen
ik het voor drie jaren gehoord had, ein
digde.
Zóódanig voorbereid dat, op het oogen
blik toen zij vol ontzetting overeind
sprong en weder denzelfden kreet van
afgrijzen slaakte, ik haar in mijne ar
men opving en haar naar de dichtby-
zijnde sofa droeg.
Zoowel aan haar als mij vertoonden
zich weder al de gebeurtenissen van
dien vreeselijken nacht. Het verleden
was voor Pauline teruggekeerd, bij
hetzelfde moment waarop het haar ver
laten had.
Ik had geen tijd om te overwegen
wat deze wedergeboorte tengevolge zou
hebbenof zij zegen of vloek zoude
aanbrengen. Pauline vereischte al mijne
zorg. Mijne taak was verschrikkelijk!
Ik moest haar met geweld op hare plaats
houden, alle denkbare middelen aanwen
dende om haar tot zwijgen te brengen
en hare kreten te verhinderen, die zoo
luid klonken dat ik vreesde dat zij de
omwonende menschen zouden doen toe
snellen.
(Wordt vervolgd.)
