No. 1587.
Zaterdag; Februari 1911.
fltraiüS" m M^wvitniuMab DW
ONTWAAKT.
FEUILLETON.
Binnenland.
20" Jaar&*
Abonnement per maanden 0.50, franco per post
door het geheele rijs 0.55, voor België Z0.G25 en voor
Amerika 1 dollar voor 3 kwartalen bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij boekhandelaren
en brievengaarders.
Advertentiën van 1 tot en met 5 regels 25 cents, elke
gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar plaats
ruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdag
middag te twee ure.
Hit blad verschijnt eiken Dinsdag:- en Vrijdagavond bij den uitgever C. DIELKSAü te ftreskeus.
M jestwezen wan voorheen
en thans.
I.
Nu met 1 Januari ons postwezen een
hiatal jubile's vierde, die betrekkelijk
mnpgemerkt zijn voorbij gegaan, is het
jiut onaardig eens te zien do vooruit-
lang na te gaan die ons postwezen in
luii loop der tijden heeft ondergaan.
Voor de zestiende eeuw was in Eu-
:opa van eon eigenlijken postdienst geen
iprake. Slechts weinigen konden schrij-
fcn en er waren dus niet veel brieven
ie verzenden. Wie een brief wilde ver-
sluren, moest zich bedienon van de een
>f andere gelegenheid, die zich voordeed.
Alle varende lieden nameu in den re-
;ol wel uit goedgunstigheid brieven me
dekoopliedtin te water en te land
miirstreelen en muzikanten, zwervende
handwerkers, krijgslieden pelgrims en
reizende kloosterlingen, zij allen hebben
de Middeleeuwen postdiensten ver
richt.
De opkomst en bloei der steden gaf
de eerste aanleiding tot regeling van
brievenvervoer. Iem "e stad van eenige
buteekeuis had een of uieer boden, die
op gezette tijden naar bepaalde steden
brieven en bestellingen meenamen. Van
deze boden konden ook particulieren
;on vergoeding gebruik maken. Naar
mate het aantal brieven toenam, deed
zich de behoefte aan een afzonderlijk
gebouw gevoelen, waar de brieven kon
den gesorteerd worden en zoo ontston
den in de steden postkantoren. Bij zulk
ern uvergang ontpopte zich de nederige
bode tot een deftig postmeester.
lu ons land stonden de posterijen in
dc 17de eeuw onder het bestuur dor
steden. Te Amsterdam was het brieven
vervoer het best geregeld. Daar had
men postverbindingen met de andere
steden en ook met het buitenland Men
had er het Hamburgsch, het Antwurpsch
het Keulseh en het binnenlandsch post
kantoor. Te Rotterdam bestond ook
een voor dien tjjd goed ingerichte post
dienst op Engeland. In don mond der
Maas lag een jacht, dat alle iri- en uit
varende schepen praaide. Het postjacht
had voor de schepen bestemde brieven
aan boord, die in een waterdichten
zak waien geborgen. Had het jacht
een schip bereikt, dan werd de brieven
zak aan boord van dit vaartuig gewor
pen of gebracht. De kapitein ledigde
don zak, maar vulde hem dadelijk weer
met de voor land besiemde brieven, die
op het postschip werden overgebracht.
Nu zette het jacht een sloep uit, die
de postzakken naar wal roeide. Een
ruiter reed door de ondiepe zee naar de
sloep en nam de brieven over. Vervol
gens bracht hij zo naar het posthuis
tusschen 's Gravenzande en Maassluis.
Van hier uit werden de brieven op ge
zette tijden door een postiljon naar Rot
terdam vervoerd. Kon het jacht door
weer en wind het posthuis niet verla
ten, dan werd de sloep naar den ande
ren oever uitgezet en van hier werden
ze door een koerier over Den Briel,
Zwartewaal en dwars door Rozenburg
naar Rotterdam overgebracht.
Voor het binuenlandsch postverkeer
werd gebruik gemaakt van trekschuiten,
maar ook waren tal van koeriers te
paard belast met het brievenvervoer. De
postdienst tusschen de groote steden van
Holland was voor dien tijd uitstekend
geregeld. Een enkel voorbeeld.
De Amsterdamsche postiljon vertrok
mmmm
33.
HOOFDSTUK V.
IToe trotsch en gelukkig ik mij ook
gevoelde, toen ik naast Pauline iu de
spoorweg-coupé zat, die ons naar het
Noorden voerde; hoe groot mjjne liefde
ook was voor het lieftaliig wezen, dat
zich zoo even voor eeuwig aan mij ver-
bondon had, klonken mij toch voortdu
rend Ceneri's onberispelijke woorden in
de ooren de man die Pauline March
tot vrouw neemt, moet zich tevreden
'tellen haar te nemen zooals zij is 'en
Diets omtrent haar verleden verlangen
te weten.
Ik dacht er geen oogenblik aan, dat
zulk eene voorwaarde op den duur kon
worden vervuld. Zoodra ik er in ge
slaagd zoude zijn de liefde van Pauline
te winnen, zou zjj gewis zelf verlangen,
mij hare levensgeschiedenis mede te
deelen ik zou er zelfs niet om behoe
ven te vragen dit vertrouwen zou een
noodzakelijk gevolg van ons samenzijn
wezen, er zoude geen geheim raeor tus
schen ons kunnen bestaan.
Mijne vrouw zag er schooner uit dan
ooit, toen zij daar zat met haar hoofd
tegen de donkerkleurige kussens van de
coupé geleund. Hare edele trekken kwa
men in deze houding nog voordeeliger
uit. Haar' gelaat was, als steeds, bleek
en rustig, en hr-.re oogen neergeslagen.
Waarlijk wel eene vrouw om trotsch op
te zijn.
Toch geloof ik dat niemand ons 70or
een pas gehuwd paar zoude hebbe aan
gezien. Onze medereiz gers .vche-"
tenminste geen vermoeden van
ben. De plechtigheid was zoo o'-r
's avonds om halftien en reed naar
Haarlem. Daar verwisselde hij van
paard en zette zijn rit voort naar Lisse,
waar hij den Haagschen postiljon trof,
die om 10 uur was afgereisd. Te Lisse
werd van brievenzak verwisseld en
beide postiljons namen den terugweg
aan. De Amsterdammer was dan des
ochtends om vijf uur ón zijn stad terug.
Terstond na de sorteering werden do
brioven besteld. Zoo was het mogelijk,
dat een brief, die des avonds om half
tien uit Amsterdam verzonden, den vol-
gendeu morgen in Den Haag werd be
steld en omgekeerd. Het porto tusschen
Amsterdam on Den Haag bedroeg 2 of
3 stuivers, naar gelang de brief voor of
na achten werd gepost. Over 't alge
meen werd het port geregeld naar den
afstand.
Amsterdam had voor een groot deel
de buitenlandscho post in handen, die
werd waargenomen door koeriers. Zoo
lezen we, dat de Hamburger koerier op
Amsterdam bij den aanslag van Stad
houder Willem II op de hoofdstad, de
verdwaalde troepen op de heide aantrof
en de stedelijke overheid van 's Prinsen
vijandelijke plannen in kermis stelde.
(Slot volgt.)
Zaterdagnamiddag vergaderde te Mid
delburg de Hoofdcommissie voor de in
September 1911 te Middelburg te hou
den Algemeeno Landbouwtentoonstelling.
De vergadering werd, wegens onge
steldheid van den voorzitter, geleid door
den heer W. Kakeboeke.
Door dezen werd na de opening en
gesohied, dat men zelfs niet getracht
had Pauline als bruid te tooien.
Hare kleeding, hoewel uiterst net, was
eenvoudig en alledaagsch. Ook ik houd
er van elk bizonder in het oog loopend
costuum te vermijden. Zoo wij dus toch
de aandacht tot ons trokken, was dit
het gevolg van de buitengewone schoon
heid mijner vrouw, doch geenszins als
een jong paar dat zich op zijn huwe
lijks-reis bevond.
Toen wij Londen verlieten was de
coupé bjjna vol en daar er zich geene
bekenden onder de reizigers bevonden,
bewaarden wjj beiden het stilzwijgen
tot wij alleen waren waagde ik het
slechts eenige woorden in het Italiaansch
tot haar te fluisteren.
Bij -het eerste station, waar de trein
rtilhield, pleegde ik weder het misdrijf
-r - rokooping, en verwisselden wij on-
r r: y> met een compartiment, dat
-amen het tooverwoord: „afge
verwelkoming medegedeeld dat Z. K. H.
Prins Hendrik der Nederlanden het hem
aangeboden beschermheerschap mot groo
te ingenomenheid had aanvaard; dat de
heeren mr H. 3. Dijkmeester, Commis
saris der Koningin in Zeeland, en jhr
M. van den Brandeler, burgemeester
van Middelburg, uitgenoodigd waren het
eere-voorzitterschap te bekleeden van
het eere-comité, bestaande uit de verte
genwoordigers van de provincie ter Eer-
sto en ter Tweede Kamer en uit heeren
Ged. Staten en dat alle genoemde per
sonen zich bereid hadden verklaard aan
de uitnoodiging van het Hoofdbestuur
te voldoen.
Besloten werd aan Z. K. H. Prins
Hendrik een telegram te zenden van den
volgenden inhoud
„De hoofdcommissie voor de tentoon
stelling iu 1911 te houden te Middel
burg, voor de eerste maal vergaderd,
neemt de vrijheid Uwe Koninklijke
Hoogheid haren oprechten dank te be
tuigen voor de welwillendheid om het
Beschermheerschap der tentoonstelling
te aanvaarden."
Aan de hand van de voorloopig inge
zonden ontwerpen werd nu een begroo
ting opgemaakt van ontvangsten en
uitgaven, naar aanleiding waarvan door
dn besturen der verschillende rubrieken
programma's zullen worden ontworpen,
die in een groot programma saamgevat
voor d^n lsten April in 't licht zullen
worden gegeven.
Verder werd als beginsel vastgesteld
dat de leden der Zeeuwsche Landbouw-
Maatschappij voor zich en éen dame
doorloopend vrijen toegang zullen heb
ben op de vergadering, maar dat die
slechts verleend wordt bij vertoon van
huurd" vertoonde. Pauline en ik, wjj
waren alleen. Ik nam hare hand in de
mijne.
Mijne vrouwzei ik hartstochte
lijk, de mijne, alleen de mijne, voor eeu
wig 1
Hare hand rustte bewegenloos in de
mijne. Ik drukte mijne lippen op haar
wang. Zij week niet terug, doch be
antwoordde mijne liefkoozing evenmin,
zij verdroeg die slechts.
Paulinefluisterde ikzeg eens
Gilbert, mijn echtgenoot.
Zij herhaalde de woorden gelijk een
kind dat een nieuwe les leert. Het was
of mijn hart stilstond, toen ik de toon-
looze klanken vernam. Mijn taak zou
zeer zwaar zijn 1
Ik kon haar niets verwijten. "Waarom
zou zij mij ook beminnen9 Mij, wiens
voornaam zij gister von 'orst ver
nam?
(Wordt vorvolgd.)
