bMtUntuMab voor Mttuwscl)~'WfMïïhun.
ONTWAAKT.
Zaterdag 28 Januari 1911
206 Jaary:
es,U
Buitenland.
FEUILLETON.
COURANT.
Abonnement per 3 maanden 0.50, franco per post
door het geheele rijk 0.55, voor België ƒ0.625 en voor
Amerika 1 dollar voor 3 kwartalen bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij boekhandelaren
en brievengaarders.
Advertentiön van 1 tot en met 5 regels 25 cents, elke
gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar plaats
ruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiön worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdag
middag te twee ure.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den uitgever C. BIEI.EHA.V te Breskens.
E.
net,
er.
Hoe weinigen in Nederland ja, wel-
iclit zelfs in Zuid-Afrika denken er
an, dat er nog steeds honderden Zuid-
tfrikaansche Boeren op de Bermuda
ilanden in krijgsgevangenschap zuchten,
llschoon de ongeëvenaarde heldenstrijd
relko bijna negen jaar geleden e n
linde nam, zijn sinds in den Atlanti-
ichen Oceaan nog altijd tal van dappe-
en verstoken van het voorrecht zich
Daar hun geboorteland terug te begeven.
Waaraan is dit te wijten zal men
allicht vragen. Feitelijk aan dezelfde
Saaiheid, beginselvastheid, onverzettelijk-
leid en koppighoid, welke mede in zoo
looge mate tot de karaktertrekken be
loerden onzer eigen voorvadorcn. De
iaatsten dezer helden, welke daar reeds
zooveel langer verlaten en vergeten
voortmorren tegen het Britsch geweld,
dat er gedurende de laatste halve eeuw
in de gansche wereldgeschiedenis geen
voorbeeld van zulke langdurige krijgs
gevangenschap zal kunnen worden aan
gewezen, weigeren hardnekkig vrede te
nemen met den toestand, waaruit kor
telings het vereenigd Zuid Afrika werd
geschapen. Zy blijven zich beslist on
willig betoonen trouw te zweren aan
George V van Engeland, evenals zij on
gezind bleken Eduard VII als hun vorst
te erkennen.
Te Londen zoowel als te Hamilton, de
hoofdstad van de Bermuda-groep, zou
men gaarne die beklagenswaardigen,
steeds in stille woede en vol lijdelijk
verzet hunnen bewakers de handen vol
gevende, zien voltrekken. Maar waar
heen? Kunnen deze braven eigenlijk
nog hun vaderland ons land noemen
Oorspronkelijk waren er ongeveer
vierduizend krijgsgevangenen, die hoofd
zakelijk tot het commando van generaal
Prinsloo hadden behoord, naar Bermuda
overgebracht. Nadat hier velen in den
loop der jaren door ziekte, ontberingen
en kommer zijn omgekomen, terwijl
duizenden in arren moede besloten hun
kans op terugkeer te koopen voor dien
eed van trouw, welke menigeen wrok
en strijd zal hebben gekost, bleven er
ten slotte meer dan tweehonderd onver-
zoenlijken achter.
Wat te doen was toen de lastige
vraag voor de Britten. Op den duur
wilde men hen niet langer op het ge-
vangenoneiland Hawkins houden. Hun
bewaking bracht groote zorgen, kosten
en een afmattenden dienst voor do aan
gewezen troepen mede.
Hoewel aanhoudend oorlogsschepen
hun zoeklichten op de gevange issen
van Hawkins hadden laten spelen, wa
ren er toch reeds een dozijn van de ge-
kerkerden ontsnapt. Men weet, dat er
minstens negen hunner gelegenheid wis
ten te vinden Amerikaanscbe lodems
en ten slotte de Amerikaansche kust te
bereiken. Anderen en de Boeren
zeiven huldigen nog steeds de nagedach
tenis dezer onversaagden hebben hun
poging tot ontvluchting met den dood
moeten bekoopen.
Voor de ruim tweehonderd Boeren,
die dalstarrig hebben geweigerd Enge-
land's heerschappij te erkennon, wilde
men niet langer Hawkins-eiland als
verblijfplaats afstaan. Do poorten der
gevangenis werden voor hen goopend.
Uiteraard verlangden de vrijgelatenen
vervolgens zoo ver mogelijk weg te trek
ken. Maar waarheen konden zij gaan
zonder reisgeld
Door den loop der omstandigheden
konden zij dus niet verder trekken dan
de hoofdplaats Hamilton. Hier zwerven
zij thans rond. Aan de duizenden toe
risten, uit Amerika overkomende, bid
den zij een hartverscheurend schouwspel
vol kommer en ellende. Zelfs rest den
Boeren geen ander dak dan wat de aan-
leghoofden der stoomschepen voor be
schutting opleveren.
Hieruit zijn zij reeds vaak door de
politie opgejaagd, ja zelf. bedreigd door
compagnieën soldaten. Telkens weder
trachtten de dakloozen daar een lager
(in Boerenstijl) te vormen, maar ten
laatste kwamen zij terecht in het huis
van bewaring. Velen hunner verlangden
terug naar het tydperk op Hawkins.
De onverzoenlijken werden meer dan
eens voor het gerecht gedaagd. De rech
ters deelden hun mede, dat de Engel-
sche regeering niets meer voor deze
landloozen zal doen, zoolang zij niet
den eed van trouw willen afleggen. Dan
verklaarden de Boeren in hun weigering
te volharden, waarop zij het bescheid
erlangden, zoodoende op geen vervoor
naar Zuid-Afrika te kunnen hopen.
Op zulke grondslagen betoonden zich
degenen, die wegens verzet tegen de
openbare macht waren aangeklaagd,
zooveel to weerspanniger. Zij verkeer
den als werkzoekenden voortdurend in
het nadeel tegenover anderen van Brit-
schen of Amerikaanschen landaard en
leden gestadig armoede. Zelfs weiger
den zij zooals de Engelsche rechts
pleging vereischt eenig pleidooi te
voeren, als zij van landlooperij, enz.
werden beschuldigd. Althans dit bewe
ren de Bermudeesche magistratende
Boeren zeggen buiton staat te wezen
een pleiter voor hen te laten optreden
of zelf te pleiten.
Hiervan was veelal het gevolg, dat
zij tot eenige dagen dwangarbeid wor
den veroordeeld. Dan bleek weldra dat
bijna allo veroordeelden zoodanig waren
uiigepat, dat zij ongeschikt voor licha-
melijken arbeid moesten worden ver
klaard. Zelfs steenkloppen konden zij
ten hoogste enkele uren lang volhouden.
En de stoere Afrikaanders, die nog kracht
daartoe hadden overgehouden, verzetten
zich halsstarrig tegen het verrichten
van zulk een vernederenden arbeid.
Deze moesten dan eenzame opsluiting
op water en brood ondergaan. Hierdoor
achten zij zich ook onrechtmatig behan
deld.
Nu hebben de Boeren onlangs van
elders geld weten te bekomen om zich
van rechtskundige hulp te kunnen be
dienen. Een gevolg hiervan is een eisch
tot schadevergoeding, tegen de regeering
te Londen ingediend. Het gezamenlijke
bedrag hiervan beloopt pl. 35.000 dollar.
Van dergelijke gerechtelijke eischen
kan kwalijk worden verwacht, dat zij
zullen leiden tot toewijzing - zelfs
nauwelijks van een lagor bedrag dat
de Boeren in staat zou stellen tot ver
trek van de Bermuda-eilanden. Maar
dient er in elk geval niet iets te wor
den gedaan om het lot dier ongelukki-
gen te lenigen Zou hot niet raadzaam
moeten worden geacht die overblijfselen
der heldenschaar, hoe eerder hoe beter,
naar elders over te brengen
In de groote republiek, of wel in
Mexico ot Canada, zou er gewis plaats
zijn te vinden om hun tot nederzetting
uittelokken. Maar hoe kunnen zij aan
Het laatste moge onaangenaam zijn
voor u, maar hier kan ik slecht met
mij zelf te rade gaan, terwijl het ginds
noodig zou kunnen zijn, anderen te raad-
gen, en mocht ik wellicht van in
zicht veranderen.
- Laat ons dan naar Pauline gaan,
en haar oordeel vernemen, zeide ik vol
ongeduld opstaande.
- Zeker, zei Ceneri ernstig wij zul
len onmiddellijk tot haar gaan.
Tot nu toe had ik met mijn rug naar
iet venster gekeerd gezeten. Toen ik
mij in het licht plaatse, bemerkte ik
•lat de Italiaan mij doordringend aan
keek.
- Uw gelaat komt m(j zeer bekend
voor, Mr Vaughan, hoewel ik mij niet
kan herinneren waar ik u meer gezien
heb.
Ik zeide hem, dat hij mij voor de
San Giovanni gezien moest hebben, ter
wijl hij met Teresa in gesprek was. Hij
herinnerde zich deze omstandigheid en
scheen voldaan. Daarop liet ik een rij
tuig voorkomen en reden wij naar Pau
line's nieuwe woning.
Het was niet zeer ver. Het verwon
derde mij, dat ik op mijne onderzoe
kingstochten noch Pauline, noch Teresa
ontmoet had. Wellicht waren zij bei
den thuis gebleven, teneinde eene ont-
iiföeting te vermijden.
Zoudt gij eenige oogenblikken in
de voorzaal willen wachten vroeg Ce
neri, toen wij het huis binnen traden,
dan zal ik Pauline op uwe komst gaan
voorbereiden.
Ik zou voor de belooning die mjj
wachtte, volgaarne een maand in een
onderaardsch gewelf gewacht hebben
ik zette mij dus op een stoel en vroeg
mij af, of ik wel bij mjjne zinnen was.
Onmiddellijk kwam de oude Teresa
b(j mij. Z(j zag er cenigszins vriende
lijker uit dan vroeger.
Heb ik goed gedaan fluisterde zij
in het Italiaansch.
Gij hebt zeer wel gedaan ik zal
dit niet vergeten.
Gij zult mij betalen en mij van
niets beschuldigen. Doch luisterik
zeg u nogmaals de Signorina is niet
geschikt voor liefde of huwelijk.
Bijgeloovige zottin Moesten Pauline's
bekoorlijkheden dan onder een 3luier
verborgen worden Er werd gescheld
en Teresa verliet mij. Na verloop van
eenige minuten keerde zij terug en ge
leidde mij de trap op naar een kamer,
waar ik mijn beeldschoone Pauline en
haren oom aantrof. Zij sloeg hare don
kere, droomerige oogen op en keek mij
aandoch de ingebeeldste dwaas zou
zich niet hebben kunnen vleien, dat er
de minste zweem van liefde in te be
speuren was. Ik verwachtte nu dat
dokter Ceneri ons de zaak alleen zoude
hebben laten bespreken, doch neen
hij nam mij bij de hand en voerde mij
op plechtstatige wijze tot zijn nicht.
Pauline, gij kent dezen heer?
Zij maakte een buiging. Ja, ik ken
hem.
Mr Vaughan, vervolgde Ceneri
doet ons de eer om u te vragen of gij
zij zijn vrouw wilt worden.
Ik kon onmogelijk langor een ander
voor mij laten praten, dus deed ik eeni
ge stappen voorwaarts en nam hare
hand in de mijne.
Pauline, fluisterde ik ik bemin u,
van af het eerste oogenblik dat ik
u gezien heb, heb ik u lief gehad, wilt
gij mijne vrouw worden
(Wordt vervolgd,)