bMtUntuMab voor Mttuwscl)~'WfMïïhun. ONTWAAKT. Zaterdag 28 Januari 1911 206 Jaary: es,U Buitenland. FEUILLETON. COURANT. Abonnement per 3 maanden 0.50, franco per post door het geheele rijk 0.55, voor België ƒ0.625 en voor Amerika 1 dollar voor 3 kwartalen bij vooruitbetaling. Abonnementen worden aangenomen bij boekhandelaren en brievengaarders. Advertentiön van 1 tot en met 5 regels 25 cents, elke gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar plaats ruimte. Bij abonnement lager tarief. Advertentiön worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdag middag te twee ure. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den uitgever C. BIEI.EHA.V te Breskens. E. net, er. Hoe weinigen in Nederland ja, wel- iclit zelfs in Zuid-Afrika denken er an, dat er nog steeds honderden Zuid- tfrikaansche Boeren op de Bermuda ilanden in krijgsgevangenschap zuchten, llschoon de ongeëvenaarde heldenstrijd relko bijna negen jaar geleden e n linde nam, zijn sinds in den Atlanti- ichen Oceaan nog altijd tal van dappe- en verstoken van het voorrecht zich Daar hun geboorteland terug te begeven. Waaraan is dit te wijten zal men allicht vragen. Feitelijk aan dezelfde Saaiheid, beginselvastheid, onverzettelijk- leid en koppighoid, welke mede in zoo looge mate tot de karaktertrekken be loerden onzer eigen voorvadorcn. De iaatsten dezer helden, welke daar reeds zooveel langer verlaten en vergeten voortmorren tegen het Britsch geweld, dat er gedurende de laatste halve eeuw in de gansche wereldgeschiedenis geen voorbeeld van zulke langdurige krijgs gevangenschap zal kunnen worden aan gewezen, weigeren hardnekkig vrede te nemen met den toestand, waaruit kor telings het vereenigd Zuid Afrika werd geschapen. Zy blijven zich beslist on willig betoonen trouw te zweren aan George V van Engeland, evenals zij on gezind bleken Eduard VII als hun vorst te erkennen. Te Londen zoowel als te Hamilton, de hoofdstad van de Bermuda-groep, zou men gaarne die beklagenswaardigen, steeds in stille woede en vol lijdelijk verzet hunnen bewakers de handen vol gevende, zien voltrekken. Maar waar heen? Kunnen deze braven eigenlijk nog hun vaderland ons land noemen Oorspronkelijk waren er ongeveer vierduizend krijgsgevangenen, die hoofd zakelijk tot het commando van generaal Prinsloo hadden behoord, naar Bermuda overgebracht. Nadat hier velen in den loop der jaren door ziekte, ontberingen en kommer zijn omgekomen, terwijl duizenden in arren moede besloten hun kans op terugkeer te koopen voor dien eed van trouw, welke menigeen wrok en strijd zal hebben gekost, bleven er ten slotte meer dan tweehonderd onver- zoenlijken achter. Wat te doen was toen de lastige vraag voor de Britten. Op den duur wilde men hen niet langer op het ge- vangenoneiland Hawkins houden. Hun bewaking bracht groote zorgen, kosten en een afmattenden dienst voor do aan gewezen troepen mede. Hoewel aanhoudend oorlogsschepen hun zoeklichten op de gevange issen van Hawkins hadden laten spelen, wa ren er toch reeds een dozijn van de ge- kerkerden ontsnapt. Men weet, dat er minstens negen hunner gelegenheid wis ten te vinden Amerikaanscbe lodems en ten slotte de Amerikaansche kust te bereiken. Anderen en de Boeren zeiven huldigen nog steeds de nagedach tenis dezer onversaagden hebben hun poging tot ontvluchting met den dood moeten bekoopen. Voor de ruim tweehonderd Boeren, die dalstarrig hebben geweigerd Enge- land's heerschappij te erkennon, wilde men niet langer Hawkins-eiland als verblijfplaats afstaan. Do poorten der gevangenis werden voor hen goopend. Uiteraard verlangden de vrijgelatenen vervolgens zoo ver mogelijk weg te trek ken. Maar waarheen konden zij gaan zonder reisgeld Door den loop der omstandigheden konden zij dus niet verder trekken dan de hoofdplaats Hamilton. Hier zwerven zij thans rond. Aan de duizenden toe risten, uit Amerika overkomende, bid den zij een hartverscheurend schouwspel vol kommer en ellende. Zelfs rest den Boeren geen ander dak dan wat de aan- leghoofden der stoomschepen voor be schutting opleveren. Hieruit zijn zij reeds vaak door de politie opgejaagd, ja zelf. bedreigd door compagnieën soldaten. Telkens weder trachtten de dakloozen daar een lager (in Boerenstijl) te vormen, maar ten laatste kwamen zij terecht in het huis van bewaring. Velen hunner verlangden terug naar het tydperk op Hawkins. De onverzoenlijken werden meer dan eens voor het gerecht gedaagd. De rech ters deelden hun mede, dat de Engel- sche regeering niets meer voor deze landloozen zal doen, zoolang zij niet den eed van trouw willen afleggen. Dan verklaarden de Boeren in hun weigering te volharden, waarop zij het bescheid erlangden, zoodoende op geen vervoor naar Zuid-Afrika te kunnen hopen. Op zulke grondslagen betoonden zich degenen, die wegens verzet tegen de openbare macht waren aangeklaagd, zooveel to weerspanniger. Zij verkeer den als werkzoekenden voortdurend in het nadeel tegenover anderen van Brit- schen of Amerikaanschen landaard en leden gestadig armoede. Zelfs weiger den zij zooals de Engelsche rechts pleging vereischt eenig pleidooi te voeren, als zij van landlooperij, enz. werden beschuldigd. Althans dit bewe ren de Bermudeesche magistratende Boeren zeggen buiton staat te wezen een pleiter voor hen te laten optreden of zelf te pleiten. Hiervan was veelal het gevolg, dat zij tot eenige dagen dwangarbeid wor den veroordeeld. Dan bleek weldra dat bijna allo veroordeelden zoodanig waren uiigepat, dat zij ongeschikt voor licha- melijken arbeid moesten worden ver klaard. Zelfs steenkloppen konden zij ten hoogste enkele uren lang volhouden. En de stoere Afrikaanders, die nog kracht daartoe hadden overgehouden, verzetten zich halsstarrig tegen het verrichten van zulk een vernederenden arbeid. Deze moesten dan eenzame opsluiting op water en brood ondergaan. Hierdoor achten zij zich ook onrechtmatig behan deld. Nu hebben de Boeren onlangs van elders geld weten te bekomen om zich van rechtskundige hulp te kunnen be dienen. Een gevolg hiervan is een eisch tot schadevergoeding, tegen de regeering te Londen ingediend. Het gezamenlijke bedrag hiervan beloopt pl. 35.000 dollar. Van dergelijke gerechtelijke eischen kan kwalijk worden verwacht, dat zij zullen leiden tot toewijzing - zelfs nauwelijks van een lagor bedrag dat de Boeren in staat zou stellen tot ver trek van de Bermuda-eilanden. Maar dient er in elk geval niet iets te wor den gedaan om het lot dier ongelukki- gen te lenigen Zou hot niet raadzaam moeten worden geacht die overblijfselen der heldenschaar, hoe eerder hoe beter, naar elders over te brengen In de groote republiek, of wel in Mexico ot Canada, zou er gewis plaats zijn te vinden om hun tot nederzetting uittelokken. Maar hoe kunnen zij aan Het laatste moge onaangenaam zijn voor u, maar hier kan ik slecht met mij zelf te rade gaan, terwijl het ginds noodig zou kunnen zijn, anderen te raad- gen, en mocht ik wellicht van in zicht veranderen. - Laat ons dan naar Pauline gaan, en haar oordeel vernemen, zeide ik vol ongeduld opstaande. - Zeker, zei Ceneri ernstig wij zul len onmiddellijk tot haar gaan. Tot nu toe had ik met mijn rug naar iet venster gekeerd gezeten. Toen ik mij in het licht plaatse, bemerkte ik •lat de Italiaan mij doordringend aan keek. - Uw gelaat komt m(j zeer bekend voor, Mr Vaughan, hoewel ik mij niet kan herinneren waar ik u meer gezien heb. Ik zeide hem, dat hij mij voor de San Giovanni gezien moest hebben, ter wijl hij met Teresa in gesprek was. Hij herinnerde zich deze omstandigheid en scheen voldaan. Daarop liet ik een rij tuig voorkomen en reden wij naar Pau line's nieuwe woning. Het was niet zeer ver. Het verwon derde mij, dat ik op mijne onderzoe kingstochten noch Pauline, noch Teresa ontmoet had. Wellicht waren zij bei den thuis gebleven, teneinde eene ont- iiföeting te vermijden. Zoudt gij eenige oogenblikken in de voorzaal willen wachten vroeg Ce neri, toen wij het huis binnen traden, dan zal ik Pauline op uwe komst gaan voorbereiden. Ik zou voor de belooning die mjj wachtte, volgaarne een maand in een onderaardsch gewelf gewacht hebben ik zette mij dus op een stoel en vroeg mij af, of ik wel bij mjjne zinnen was. Onmiddellijk kwam de oude Teresa b(j mij. Z(j zag er cenigszins vriende lijker uit dan vroeger. Heb ik goed gedaan fluisterde zij in het Italiaansch. Gij hebt zeer wel gedaan ik zal dit niet vergeten. Gij zult mij betalen en mij van niets beschuldigen. Doch luisterik zeg u nogmaals de Signorina is niet geschikt voor liefde of huwelijk. Bijgeloovige zottin Moesten Pauline's bekoorlijkheden dan onder een 3luier verborgen worden Er werd gescheld en Teresa verliet mij. Na verloop van eenige minuten keerde zij terug en ge leidde mij de trap op naar een kamer, waar ik mijn beeldschoone Pauline en haren oom aantrof. Zij sloeg hare don kere, droomerige oogen op en keek mij aandoch de ingebeeldste dwaas zou zich niet hebben kunnen vleien, dat er de minste zweem van liefde in te be speuren was. Ik verwachtte nu dat dokter Ceneri ons de zaak alleen zoude hebben laten bespreken, doch neen hij nam mij bij de hand en voerde mij op plechtstatige wijze tot zijn nicht. Pauline, gij kent dezen heer? Zij maakte een buiging. Ja, ik ken hem. Mr Vaughan, vervolgde Ceneri doet ons de eer om u te vragen of gij zij zijn vrouw wilt worden. Ik kon onmogelijk langor een ander voor mij laten praten, dus deed ik eeni ge stappen voorwaarts en nam hare hand in de mijne. Pauline, fluisterde ik ik bemin u, van af het eerste oogenblik dat ik u gezien heb, heb ik u lief gehad, wilt gij mijne vrouw worden (Wordt vervolgd,)

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1911 | | pagina 1