18* Jaarg.
ADVERTENTIEBLAD VOOR HET VOORMALIG 4E DISTRICT.
Et! vwtal lil Enssiscl-Ptta-
No. 1420.
Woensdag 23 Juni 1009.
Buitenland.
FEUILLETON.
-<■
BBESKENSCDE COURANT,
Abonnement per 3 maanden 0.50, franco per post
door het geheele rijk J 0.55, voor Belgis ƒ0.625 en voor
Amerika 0.S25 bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden bij boekhandelaren en brieven
gaarders aangenomen.
Advertentien van 1 tot en met 5 regels 25 cents, elke
gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar plaats
ruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdag
middag te twee ure.
Uit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond li ij den nitgever C. DIELEMAX te Breskens.
m
Het belangrijkste feit van het huidig
oogenblik in de buitenlandsche Staat
kunde is ongetwijfeld de samenkomst
van de keizers van Rusland en Duitsch-
land, die vorige week Donderdag te
Reval in de Finsche wateren heeft plaats
gehad.
En het belangrijkste van dat feit is
wellicht meer gelegen in don naijver
die hierover is ontstaan bij Engeland,
dan in hetgeen bij die samenkomst is
besproken.
Eigenlijk worden weinig meer dan
wat algemeenheden besproken en berust
de kern van de werkelijk zakelijke ge
sprekken bij de Staatslieden die de
vorsten vergezellen.
Er wordt uit vertrouwbare bron ge
meld, dat die officiëele besprekingen
liepen over verscheidene kwesties.
In de eerste plaats passeerde de Bal
kan-crisis de revue en men zoekt naar
middelen om eene afdoende regeling te
verkrijgen, ook voor Kreta.
De Poolsche aangelegenheden die voor
de Russiscli-Duitsche betrekkingen van
zoo groote beteekenis zijn, werden even
eens onder het oog gezien.
Bij de Balkan-kwestie bleef de ver
houding tusschen Rusland en Oostenrijk
wijselijk buiten bespreking, ter ver
mijding van Duitschlands positie, als
bondgenoot van Oostenrijk.
Evenmin werden pogingen gedaan om
de tweevoudige overeenkomst tusschen
Rusland en Engeland zwakker te maken,
alleen trachten de Duitsche diplomaten
te voorkomen, dat ze tegen Duitsch-
land gericht wordt.
Men wilde blijkbaar de ontevreden
heid van Engeland over dit samentref
fen niet grooter maken.
En alsof het noodlot aan de Engelsche
gevoeligheid parten heeft willen spelen,
komt een vreemdsoortig incident nog
meer voedsel brengen aan de verbeten
heid van sommige Engelschen tegenover
Rusland.
Van Fredericksham stoomde het En
gelsche koopvaardijschip „Woudburn"
naar Helsingfors, bestuurd door een
Finschen loods. Nauwelijks was eerstge
noemde haven verlaten werd het door
een Russisch oorlogsschip aangevallen.
Er werden namelijk zes schoten op den
Engelschen koopvaarder gelost, waarvan
er twee drongen in het ruim van het
schip.
Een kogel die in het machine-ruim
terechtkwam, doorboorde den ketel en
verwondde tevens lichtelijk een stoker.
De kapitein gaf den loods bevel on-
middelijk naar Fredericksham terug te
stoomen, terwijl de intusschen naderbij
gekomen Russische kruizer „Azia" den
gewonden stoker aan boord nam, en na
verbonden te zijn, naar het hospitaal
van Viborg overbracht.
De schade aan de Woo dburn" toege
bracht was blijkbaar niet zeer groot,
want reeds den volgenden dag kon zij
haar reis voortzetten.
Onwillekeurig komt hierbij in herin
nering dat korte jaren geleden, oen
Russisch admiraal Engelsche visschers-
schepen in den grond boorde, denkend,
dat het Japansche torpedo's waren.
De Finsche loods, die natuurlijk het
geval tot in de nauwkeurigste bijzonder
heden bijwoonde, geeft er de volgende
lezing van
De Woodburn lag geankerd dicht bij
de oorlogsschepen. Om 7 uur 's avonds
lichtte zij het anker en stoomde lang
zaam den aangewezen waterweg af.
Toen zij ongeveer op de helft van de
linie oorlogschepen was, verscheen plot
seling een torpedoboot vlak voor den
boeg. Om een aanvaring te voorkomen
stoomde de Woodburn achteruit, dus
doende draaide de boot zoo, dat haar
voorsteven gericht was op het jacht van
den tsaar, dat een 800 M. verder lag.
Yan de torpedoboot klonk een scherpe
waarschuwing en dadelijk daarop loste
zij drie schoten met los kruit. Daarop
opende een torpedojager, die vlak bij
was, het vuur met scherp. In het ge
heel werden er ten minste zeven scho
ten gelost. Een vierduims granaat,
oogenschijnlijk van een der kruisers af
komstig, trof de Woodburn, verbrijzelde
eenig houtwerk aan dek, drong in de
machinekamer door. Een matroos kreeg
een granaatscherf in hot been. Wolken
stoom ontsnapten en omhulden het schip,
dat achteruitsloeg en het anker wierp.
Een groot aantal Russische ambtenaren
spoedden zich aan boord en voeren te
gen den kapitein uit, omdat hij zijn
schip naar het keizerlijke jacht had ge
wend. Kapitein Robertson protesteerde
tegen de geweldenarij.
De Russiche officieren door een dag
blad-correspondent ondervraagd, weiger
den iets te zeggen.
De generale Staf der Russische marine
geeft de volgende officiëele mededee-
lingen
In verband met meermalen voorgeko-
komen gevallen dat zoowel Russische
als vreemde handelsstoomschepen de
ligplaats van een zich in de Russische
territoriale wateren bevindend smaldeel
der vloot naderden en ongeacht de waar
schuwing der wachtschepen binnen te
korten afstand van het eskader kwamen,
is het in de laatste jaren noodig geacht
aanvullende regelen voor zulke gevallen
vast te stellen, regelen welke voor de
Finsche Scheren door den gouverneur-
generaal van Finland ingevoerd, in En
gelsche vertaling in de in Januari en
April van dit jaar door het Engelsche
departement van handel uitgegeven be
richten voor zeevaarders afgedrukt wer
den.
Den 16en dezer ging het Cngelsche
handelsstoomschip Woodburn onder lei
ding van een Finschen loods uit de
Scheren naar zee. Bij de nadering van
het stoomschip van het ter reede van
Pitkopas liggende Keizerlijke jacht en
de begeleidende schepen, voer de wacht
houdende torpedoboot de Woudburn
tegemoet, kwam het schip langszijde en
beval het van koers te veranderen en
uit het bereik van het geschut van het
eskader te gaan. Daar de Woodburn
trots die bevelen den koers op het Kei-
110.
Terwijl hij langzaam zijn "krachten
had voelen terugkeeren had de zieke
man met geen woord gesproken over
de gebeurtenissen in den schouwburg,
maar wel had hij met dankbaarheid de
teedere zorgen zijner dochter geprezen.
Zijn blik dwaalde thans over het la
chende Elbedal aan zijn voeten naar de
Villa de Berg, waar Boris Milutin, die
vader en dochter reeds lang bemerkt
had, in de voorhal rustig op en neder
liep. In het hart van het jonge meisje
was een vaag verlangen ontwaakt, een
zucht om sympathie te geven en te
ontvangen. Het was alsof de zoele lente
luchtjes, die de malsche sprietjes, de
teedere loten doet botten en knoppen,
ook haar maagdelijk hart hadden beroerd.
Vader, zeide zij zacht, ik ben zoo
gelukkig, dat ge u weer zooveel krach
tiger en beter gevoelt. Ge zijt zeer ziek
geweest, en zijn hand op haar bleek
voorhoofd leggende, ging zij voort. Zoo
dra ge weder geheel als vroeger zult
zijn, moest ge gravin de Berg uw dank
gaan betuigen, voor hetgeen zij voor
mij gedaan heeft, op dien avond. En in
korte woorden deelde het moederloos
meisje haar vader mede met hoeveel
welwillendheid de gravin zich harer had
aangetrokken. Wat mij betreft, ik heb
gravin de Berg reeds mijn erkentelijk
heid betoond.
Haar vader schrikte. Langzaam her
haalde hij den naamGravin de Berg
- Ja 1 ging Marguerite voort. En ook
aan kolonel Milutin, haar gast. Ook hij
heeft alles gedaan, wat in zijn vermo
gen was, om ons van dienst te zijn.
Hem kan ik niet persoonlijk mijn dank
betuigen, maar gij, papa, zult hem ze
ker wel uit mijn naam willen zeggen,
hoezeer ik zijn kiesche hulp op prijs
stel. Droomend zag zij, terwijl zij sprak,
naar de naburige villa, waar de slanke
gestalte van den jongen officier nog
steeds zichtbaar was.
Wie is hjj? Vertel mij eens, wat
gij van hem weet? zeide de zieke, ter
wijl een schok hem door de leden scheen
te gaan.
Zijn dochter liet de oogen zinken en
het kwam haar voor alsof, thans voor
het eerst, de engel der liefde met tee-
deren wiekslag, haar hart had aange
raakt.
Hij is zoo hoffelyk, zoo galant,
begon het blozende meisje en zij ver
haalde van de krijgsverrichtingen in het
verre Oosten, die den naam van vader
en zoon beiden, door geheel Rusland en
ver daarbuiten, hadden beroemd gemaakt.
Toen zij geëindigd had, greep de zieke
haar by de handen en riep haar toe, op
een toon, waarin drift en schrik om
den voorrang stredenWij gaan van
hier, ver van hier, zoodra ik beter zal
zijn. Spreek nooit dien naam meer uit.
Het is dezelfde, MilutinOp dien
naam rust een vloek! Zweer mij, dat
gij nooit de oogen tot dien man zult
opheffen, nooit, nooit I Want daar is
bloed, bloed, tusschen dien man
en mij I Zijn oogen sloten zich, zijn
gelaat werd lijkkleurig en een nieuwe,
hevige bewusteloosheid greep den zwak
ken man aan. Het meisje was sprake
loos.
Het waas van het eerste groote ver
driet haars levens lag over Marguerite
Waldberg's lief gelaat verspreid, toen
zij zich, in de lange dagen die volgden,
stil en gelaten door de groote, duister
gehouden vertrekken van het grijze huis
bewoog.
(Wordt vervolgd.)
