IIBKSKKSIIE COURANT.
r
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR HET VOORMALIG 4E DISTRICT
ii ratal i Rnssiscü-PolBD.
Woensdag 24 Maart 1909.
18e Jaarg.
ril
ten I luiten land.
te
FEUILLETON.
Nu. 1396.
Abonnement per 3 maanden 0.50, franco per post
door het geheele rijk 0.55, voor België ƒ0.625 en voor
Amerika 0.825 bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden bij boekhandelaren en brieven
gaarders aangenomen.
Advertentiën van 1 tot en met 5 regels 25 cents, elke
gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar plaats
ruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdag
middag te twee ure.
Hit blad verschijnt eiken Hinsdiur- en Vrijdagavond bij den uitgever C. DIELEMAN te Breskens.
Er is in Frankrijk een algemeene werk-
jaking afgekondigd voor den dienst
er posterijen, telegrafie en telefonie.
[gjNadat tevergeefs was aangedrongen
j) eene tegemoetkoming aan door hen
^opperde bezwaren in den dienst, niet
it minst om een einde te maken aan
toepassing van de dienstorde van
en onder-staatssecretaris Simyan, waar-
„j de bevordering van de beambten
dertig procent is achteruitgezet, is
aan het centrale telegraafbureau te
Parijs eenige herrie ontstaan. Onmid-
^llijk is tegen de betoogers krachtig
(getreden. Ze werden het bureau bin-
gedreven en toen ze eenmaal in
engte waren gejaagd, weid een
10-tal postbeambten geboeid in de wacht
gesleept en onderzocht, waarvan een
ichttal voor den rechter werden gebracht
pder beschuldiging van beleediging van
(ovengenoemde Simyan.
Een dertigtal beambten is in hunne
jfljjiediening geschorst.
Maandagavond had eene vergadering
1 laats van een 4000 postambtenaren,
ie de algemeene staking in het dienst-
ak proclameerde.
Hoewel Dinsdag de telegrafische ge
meenschap met eenige voorname plaat-
was afgebroken, die met Londen
onvoldoende en die met België en Ne-
lerland eene kleine vertraging onder
vond, was er van een algemeenheid der
staking geen sprake.
De toestand is meer dan ernstig te
','ikfen
laai
ValJ
noemen, hij mag zorgwekkend heeten.
Twee honderdduizend telegrammen en
een 5 millioen brieven wachten op ver
zending.
Op zich zelf zou dit niet zoo erg zijn
indien niet het vooruitzicht bestond
dat die getallen heden en morgen mins
tens het dubbele zullen bedragen. Evo
wel is het aantal der stakers op li t
oogenblik betrekkelijk gering. Vanofi;
eele zijde wordt van slechts 50 ge
sproken, hetgeen op een totaa' van
15000 zoo heel veel niet beteekent.
Doch onder de niet-stakers zijn er
een massa, die wel naar hun bureaux
gegaan zijn, maar niet werken. Op die
wijze kunnen bovengenoemde hooge cij
fers van den achterstand verklaard wor
den. Er zijn bovendien teekenen waar
te nemen, die de beweging een ernsti
ger karakter geven dan zij door de op
gewonden taal en de besluiten van eeni
ge heethoofden en leiders zou verkrij
gen. Zoo bijv. de moreele en materieels
steun van het zuiver administratief ge
deelte van het personeel der posterijen
of de zoogenaamde redacteurs.
Deze, voornamelijk uit mannen van
hooger intellect bestaande categorie,
heeft, zonder aan de staking deel te
nemen, een manifest uitgevaardigd, waar
in zij verklaren volkomen met de grie
ven hnnner kameraden in te stemmen.
Dat de Engelsche en Duitsche colle
ga's vrij belangrijke sommen ter be
schikking der stakers gesteld hebben
(20.000 en 10.000 frs) is eveneens een
bedenkelijk symptoom. De vraag is
zelfs gewettigd in hoeverre materieels
hulp, verstrekt door vreemde staatsbe
ambten aan Fransche beroepsgenooten,
die in opstand zijn tegen hun superi
eur, tot internationale verwikkelingen
zou kannen leiden. Doch waar de
regeering voor de helft uit radikaal-so-
cialisten bestaat, kan die vraag, zonder
incoeqnsuentie, niet door haar opgewor
pen orden. In den aanvang scheen
de r veering de zaak niet als hoog
ernstig te beschouwen.
De duizenden beurstelegrammen die
niet, of te laat, verzonden zijn hebben
namelijk niet geringe schade veroorzaakt
en de toestand heeft bovendien tenge
volge gehad, dat veel orders niet gege
ven zijn, hetgeen natuurlijk de markt
minder levendig heeft gemaakt. Derge
lijke argumenten, die direct de materi-
eele belangen der kapitalisten raken,
wegen doorgaans 't zwaarst, zelfs in
een staat, welks regeering er behagen
in schept met het socialisme te coquet-
teeren.
De belangen van minder materieelen
aard mochten echter in dezen evenmin
vergeten worden. Hoevelen zjjn erach
ter niet, die met angst en spanning een
telegram van in gevaar verkeerende
bloedverwanten verwachtendie den
persoon welke redding moet brengen,
thans niet langs telegrafischen weg kun
nen ontbieden die, om een dergelijke
reden, een verwachting, waarvan zij ge
heel vervuld waren, verijdeld zien. De
kleine en intieme drama's welke uit
het plotseling afbreken van alle tele
grafische gemeenschap geboren kunnen
worden, zijn legio. Het is evenwel niet
waarschijnlijk dat de verantwoordelijk
heid te dien opzichte, of bij de regee
ring, of bij de stakers eenig gewicht in
de schaal zal leggen. Een groot deel
van deze laatsten is trouwens bij deze,
zoowel als bij andere gelegenheden on
toerekenbaar te noemen. Hoe anders
kan men iemand qualificeeren als een
zekere Monbrand, die als voorzitter eener
algemeene vakvergadering de algemee
ne staking had doen aannemen en den
anderen morgen het eerst op zijn bu
reau present en aan het werk was. Ge
lukkig echter heeft men hem daar niet
lang gelaten. Men kwam hem weldra
aanzeggen dat hij door het hoofdbestuur,
wegens het presideoren van bedoelde
vergadering, geschorst was. Bij zulk
een houding van hot mtellectueele ge
deelte der stakers, is het niet te ver
wonderen dat meer bekrompenen van
geest weifelen en niet goed weten wel
ken weg in te slaan. Zoo hebben de
bestellers, in principe eveneens de sta
king afgekondigd, hetgeen niet belet
heeft daar zij allen dapper aan het werk
waren. De telefoonjuffrouwen zijn, van
haar kant geheel en al de kluts kwijt
geraakt. Dan willen ze staken, dün
willen ze aan het werk. Zoo waren
twee telefoonbureaux verlaten. De on
zekerheid, die er op die wijze in de
post-, telegrafische en telefonische ge
meenschap heerscht, is wellicht nog er
ger dan het geheel ontbreken dier com
municatiemiddelen.
- Niets, niets 1 antwoordde de sol-
laat, terwijl hij zijn voorhoofd liet rus-
ten, op zijn kruk. Of het moest zijn,
lie onbegrijpelijke weerzin ten opzichte
van Nimovitch 1 De intendant schrijft
mij, dat mijn vader het landgoed geen
maal bezocht heeft, sinds hij
uitvoerige instructies gaf omtrent
het beheer en het onderhoud der plaats.
Dat moet geweest zijn in de dagen van
den Poolschen opstand. Waarom hij
kostbare verbeteringen en uitbrei
dingen nooit in oogenschouw heeft ge
nomen, is mij een raadsel. Toch schijnt
hij veel belang in zijn Volhynische be
zitting te hebben gesteld, want hij heeft
de vrijgevigste bepalingen voor de op-
wonende landlieden gemaakt en zelfs
den ouden dienaren van den vorigen
eigenaar vrije woning en een jaargeld
toegestaan. Hoe rijmt zich dit alles nu
met het feit, dat hij de plaats aan mij
afstaat, mij verzoekt om haar nooit te
verkoopen, en toch zelf nooit een
voet op zijn eigen domein te willen
zettenDat is zonderling. Misschien
steekt hier de een of andere oude ge
schiedenis achter.
Waart gij niet bij hem, ten tijde
van den opstand? vroeg de dame.
Boris schudde het hoofd ten teeken
van ontkenning. Ik was destijds op
inspectie en ben daarmede vier maan
den bezig geweest. Later hebben wij,
mijn kozakken en ik, de handen vol
gehad met de Poolsche rebellen en ik
zag mijn vader eerst een jaar later te
rug, te Alexandrowno, aan het Aral-
meer. Maar zeg mij eens, -gravin, heeft
hij Nimovitch gekocht, of werd het hem
door de Kroon toegewezen Zijt gij
ooit op die plaats geweest En wat
is er geworden van de familie, die daar
het laatst gewoond heeft, informeerde
Boris.
Uw vader, luidde het antwoord,
heeft het landgoed gekocht van een
edelman, die Polen moest verlaten, -
om nooit terug te keeren. Wat er van
hem geworden is, weet ik niet
Boris Milutin sloeg er geen acht op,
dat Xenia de Berg in angst en vreeze
op een der tot haar gerichte vragen het
woord was schuldig gebleven.
God zij dankhad zij gedacht. Hij
kent de treurige geschiedenis niet
De oude dienaren van Nimovitch her
innerden zich echter nog zeer goed de
bevallige vreemde dame, die op een zon-
nigen zomerdag tot hen was gekomen,
om van hen te vernemen, of Cecile Wi-
zocka ooit was teruggezien aan het
kabbelend meer, of onder de ruischende
boomen.
Machtelooze haat tegen de vijanden
van het Poolsche vaderland had toen
de lippen gesloten gehouden van die
oude dienaren van het vorstelijk slot,
en zelfs de boomen van het park sche
nen te fluisteren Nooit meer 1 nooit
meerIn al die lange jaren was geen
toeken vernomen van de bekoorlijke
burchtvrouw, die eenmaal, als jonge ga
de, den weerschijn had gezien van haar
gloeiende wangen, in het kristalheldore
water van het meer, in de dagen van
haar rasvervlogen geluk, en die la
ter haar klachten had toegefluisterd aan
de trouwe beuken, de zwijgende linden.
Voor altijd was de bekoring geweken I
Vassili Milu tin, op zijn zwerftochten
in de onherbergzame Aziatische steppen,
had den brief, waarin gravin Xenia hem
verslag deed van haar vergeefschen
tocht, met zijn tranen besproeid, doch
nooit had iemand meer eenig levenstee-
ken opgevangen van de verlorene. Vervolg
