ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR HET VOORKALIG 4£ DISTRICT.
aal til
No. 1376.
Woensdag 13 Januari 1909.
18® Jaarsr
Buitenland.
FEUILLETON.
RRESKENSCRE COURANT.
Abonnement per 3 maanden 0.50, franco per post
door het geheele rijk 0.55, voor België ƒ0.625 en voor
Amerika 0.823 bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden bij boekhandelaren en brieven
gaarders aangenomen.
Advertentiën van 1 tot en met 5 regels 25 cents, elke
gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar plaats
ruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag-en Vrijdag
middag te twee ure.
Dit liiad versfliijiit eiken Dinsdag:- en Vrijdagavond bij den uitgever C. DIELEMAV te Breskens.
De aardbeving
levert als van zelf nog steeds ruim
schoots stof' tot berichten, beschouwin
gen en wat diens meer zij.
Een afschuwelijke welsprekendheid
van den omvang van de ramp geven de
naakte cijfers.
Voor hoever het eenigszins mogelijk
is na de eerste verwarring met eenige
juistheid berekeningen te maken, zijn er
in het geheel 200.000 dooden gevallen,
350,000 gekwetsten, terwijl 50,000 men-
schen ziek liggen aan de gevolgen der
doorstane ontbering en ellende. De ca
tastrophe heeft 2000 krankzinnigen, ter
wijl het aantal weezen 1700 bedraagt.
Het getal huisdieren, paarden, ezels,
schapen enz. die zijn omgekomen, wordt
geschat op 800,000.
Alle verhalen van wonderlijke en
haast ongelooflijke reddingen mede te
deeleu, is onmogelijk, want zij zijn le
gio, hetzij zij dan werkelijk gebeurd of
gephantaseerii zijn. De volgende ge
schiedenis kunnen wij echter niet na
laten even in het kort te vei melden.
Het betreft de redding van vier kinde
ren Woensdag uit de puinhoopen van
Messina. Italiaansche soldaten, die be
zig waren in de ruinen te graven, zagen
op een gegeven oogenblik een duif neer
strijken op een stuk muur. Een der
soldaten die zijn geweer bij zich had
(want de redders moeten hun liefdewerk
gewapend verrichten 1) schoot op de duif'
het dier viel op een lioop puin, en toen
de schutter, om zijn buit op te halen,
ovër een puinhoop klauterde, hooide hij
plotseling stemmen onder zich.
Dadelijk riep hij zijn metgezellen, mon
ging aan het graven en vond al heel
spoedig vier kinderen, die in een door
puin geheel overdekten kelder bijna ne
gen dagen geleefd hadden van sinaasap
pelen, die aldaar in groote hoeveelheden
opgestapeld wartn geheel ongedeerd en
volkomen gezond.
Dezelfde correspondent deelt mede,
dat in Palmi de zwarte pokken zijn uit
gebroken. Het instituut voor serumbe
handeling te Milaan heeft 25,000 buisjes
injectiestof gezonden.
De directeur van het Etna-observato-
rium heeft vastgesteld, dat zich op den
met den kust evenwijdig loopenden
bergketen om Messina zeer groote sple
ten hebben gevormd. Voortdurend blijft
de aardkost in trilling, waardoor de
menschen, die de groote schokken mee
maakten, in een ontzettende zenuw
spanning gehouden worden ieder oogen
blik, bij het minste ongewone gerucht,
vliegen zij op in doodsangst voor een
herhaling van de verschrikkingen.
De groote menigte geredden, die hals
over kop in booten gepakt en in alle
havens van het vasteland aan wal zijn
gezet, beginnen ongeduldig te worden,
dat zij niet spoediger verder vervoerd
worden. Zoo had er Donderdag in het
station te Mapels een soort oproer plaats
onder de daar wachtenden, omdat men
hen slechts vrij vervoer toestaat in boe-
meltreinen. Zij bestormden een snel
trein en verklaarden den aanwezigen
politie-commissaris, dat zij nu genoeg
hadden van het eeuwige wachten.
De Regeering tracht de aanbouw van
barakken in Calabrië te bespoedigen om
overlading van Napels te voorkomen,
waar de meeste vluchtelingen aankomen.
Drie groote stoomschepen met hout ge
laden zijn reeds naar de verwoeste streek
vertrokken. Ook het begraven moest
verhaast worden. Als regel worden 130
met kalk overdekte lijken in een kuil
begraven.
Als men zich, starende op de onafzien
bare gevolgen van de ramp weemoedig af-
waagt: wat nu? dan geeft iemand die
Zuid Italië door en door kent eeno op
lossing, waardoor hij blijken geeft in
geenen deele de bij velen zwaarmoedige
stemming betreffende de toekomst dei-
geteisterde streek te deelen.
Hij is van oordeel, dat ook hier het
merkwaardige feit zich zal voordoen, dat
men ook na een oorlog ziet gebeuren,
n.l. eene algemeene opheffing.
Over eenigen tijd zal voor Zuid-Italië
een tijdperk van opleving en snellen
opbloei volgen, waarover de wereld ver
baasd zal staan In de naastbijzijnde'
toekomst zal, om te beginnen, de we
deropbouw van de steden een zoo groo
te hoeveelheid arbeidskracht vragen, dat
de Italiaansche emigratie merkbaar zal
afnemen; reeds het herstellen der vuur
torens en havenwerken zal talrijke
menschen werk geven. Over drie maan
den, wanneer de onder de puinhoopen
begraven lijken vergaan zullen zijn, kan
het werk op groote schaal beginnen.
Aan geld zal geen gebrek zijn, daar,
behalve hetgeen Italië zelf beschikbaar
stelt, de geheele wereld enorme sommen
geeft. Na eenige jaren zal Sicilië en
Calabrië zich in grooter welvaart kun
nen verheugen dan ooit te voren.
Is dat, zoo vraagt men aan den an
deren kant zich af, tot op zekere hoog
te wel verantwoord en geoorloofd.
En schoorvoetend, luidt het antwoord
daarop ontkennend.
Immers, menschen die in de aardbe
vingstreek van onze planeet.wonen mis
sen het recht, huizen van vijf en zes
verdiepingen te bouwen. Hoe wijs wa
ren de Nederlanders in Indië. In dit
land der vulkanen bouwden ze ruirae-
doorluchtige woningen van één verdie
ping en lang mogen ze die ge
woonte handhaven in Java, waar vul
kanen verrijzen en men steeds aan aardbe
vingen blootstaat. Die verraderlijke in-
breker uit de geheimzinnige onderwe
reld verliest een groot dfcel van zijn
macht, als hij geef] hooge massieve hui
zen krakend en brijzelënd in een kan
doen storten.
De Italianen weten, waarmede de
Vesuvius en de Etna hen steeds bedrei
gen. Onophoudelijk beeft en siddert de
aarde als er werking komt in de lagere
deelen onder de oppervlakte. Telkens
weder donderen de vloedgolven van een
zeebeving over de lage stranden. Maar
toch worden steden en dorpen pal aan
zee gebouwd, en hooge huizen van zwa
re gehouwen steenen verrijzen boven
elkander in plaats van lichte, houten
huizen van één verdieping zooals in In
dië of papieren woningen als die van
Japan.
Indien ze de oude fout herhalen en
te koppig zijn om door ervaring te loe
ren, dan verdienen ze hij een volgende
aardbeving geen wereldsteun.
i De Italianen noemden Messina een
pho< iw, omdat ze telkens jveer levend
l opk uil uit de bouwvallen van een
gi reeks steden, die, telkens ver
brijzeld' en verbrand,-elkander vervin
gen.
Indien de stad een modern gemeente
bestuur had gehad, zou dit den' eige
naars der hooge, massieve paleizen, die
als voor de eeuwigheid gebouwd sche
nen, gelast hebben die gevaarlijke, hooge,
sterke krotten van hardsteen en mar
mer in het belang der gemeenschap af
te breken.
Maar voor die dus onbewoonbaar ver
klaarde huizen zou het den eigenaars
schadeloosstelling hebben moeten betalen.
Dit heeft waarschijnlijk het gestrenge
raadsbesluit belet, waardoor toch aan
tienduizenden het leven gered zou zijn.
Want de papieren huizen van Japan
en de luchtige huizen in Indië ziju de
ware gebouwen voor aardbevinglaiid.
->—.i-a+—f
67.
Naar Oost en West, heinde en ver,
waren zij uiteongestoven, de leiders de
zer te kwader ure ontworpen beweging,
en zij, die in handen waren gevallen
van de Russen, hadden een gelijk lot
ondergaan als de Tolen, die twee maan
den te voren to Nimovitch waren opge
licht.
Vassili Milutin, de agent des Ozaren,
hij wist het, hoe het raderwerk van een
Autocratische Gouvernement doende was
om de laatste sporen van hot oude
Poolsche Koninkrijk voor altijd uit te
wisschen. De slecht voorbereide op
stand was een welkome aanleiding ge
weest voor de regeering des Czaren, om
Oud-Polen vooi goed in te lijven bij de
staten van den machtigen vorst aan de
Newa, en Poolsche ambtenaren door
Russen, Poolsche wetten door Russische
verordeningen te vervangen.
En zoo was het geschied. Nog zou
den jaren verloopen eer het systeem
ten volle zou zijn doorgevoerd, maar
reeds thans was de asch verkoeld, op
het altaar van het Poolsche Vaderland
en zelfs de vurigste Patriot waagde 't
niet hoop te blijven koesteren op het
herstel van Polen's oude glorie.
Zou zij het weten Treurt zij
misschien om haar land en haar volk
Of denkt zij aan het verledene, aan
haai kind? Zoo had Milutin gepeinsd,
toen hij met bitter leed ontwaard had,
dat haar bleeke wangen vermagerden,
zelfs onder de wiegelende myrthen van
Sorrento. Daar lag een onuitgesproken
beroep op zijn mannelijk gevoel in dien
droevigen blik harer oogen. En vaak,
wanneer hij haar aandachtig gadesloeg,
torwijl zij met saamgevouwen handen,
droomend nederzag op het verrukkelijk
programma aan haar voeten, had hij het
niet durven wagen haar te doen ont
waken uit haar stille gepeinzen, zelfs
niet door de woorden van teedere lief
de, die hem op de lippen brandden.
Zij hadden met spoed gereisd. Over
Weenen en door den woesten Brenner-
pas hadden zij Napels bereikt en nie
mand had hen herkend. De kleine vil
la bij Sorrento was door den vader van
generaal Milutin aangekocht, toen deze
zich uit den dienst had teruggetrokken.
Geen onbescheiden oogen waagden het
hen hier, in dit aardsch paradijs, te be
spieden.
Ten laatste ontdekte Milutin de be
vallige gedaante, waarnaar hij reeds
zoo lang en zoo ongeduldig had uitge
zien. Langzaam kwam zij nader en
toen hij haastig op haar toetrad en mot
teederheid haar slanke vingers aan zijn
lippen bracht, mompelde hij onhoorbaar
„Neen ik kan het haar nu nog niet
zeggen".
Alweder bespeurde hij op haar gelaat,
dien eigenaardigen trek, alsof zij stem
men hoorde, die haar wegriepen van de
plaats waar zij zich bevond. Hij vrees
de, dat zijn woorden haar zouden sto
ren en stilzwijgend, doch met zachten
drang, voerde hij haar dus mede naar
een prieel, van waar zij de baai kon
den zien en de vlugge visschersbooten,
die voortgestuwd door hun blanke en
bruine zeilen, de blauwe golven klief
den, als valken het luchtruim. Het uur
van scheiden stond hem zonder poozen
voor den geest. Dat uur van smart en
weedom, dat eenmaal elk ïnenschenhart
met zijn bitterheid vervult. Hoe gaarne
zou hij haar omringd hebben, met die
weelde, en die macht, die van zijn ver
heven meester op hem, den welbemin
den dienstknecht, afstraalde. Elke dag
vond haar bekoorlijker, lieftalliger dan
de vorige. Doch, helaas, bergen van
goud kannen géén lafenis brengen aan'
het gewonde hartpaarlen en juweelen
geen licht geven aan oogen, dof van 't
weenen en van het staren in het blauw
verschiet, naar dat lief gelaat', dat ver,
ver werd weggevoerd naar het treurend
moederhart.
Met zelfverloochening had gravin Ce
cile de nieuwe paden bewandeld, die
het lot baar had aangewezen, als vrucht
harer liéfde. Zonder naam, met verbro
ken verleden, waagde de zwakke vrouw
het niet, om den blik te .richten naar
de toekomst, of te denken" aan de on
vermijdelijke ontschakeling van den gou
den keten, die haar thans verbond aan
den man, die eenmaal haar leven redde.
(Wordt vervolgd.)
