ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR HET VOORMALIG 4E DISTRICT.
No. 1364.
Woensdag 2 December 1608.
I8e Ja:»**;.'.
Buitenland.
FEUILLETON.
lertol lit Rassisch-PBlsB
I) R E S K E l\' S C R E COURANT.
Abonnement per 3 maanden 0.50, franco per post
door het geheele rijk 0.55, voor België ƒ0.625 en voor
Amerika 0.82"' bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden bij boekhandelaren en blieven
gaarders aangenomen.
Advertentiön van 1 tot en met 5 regels 25 cents, elke
gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar plaats
ruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiön worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdag
middag te twee ure.
Rit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den uitgever C. DII'I.HJI IV te Rreskeiis.
«WW v.
Er hoeft dezen zomer een moord
>laats gehad te Parijs op den Schilder
Steinheil en zijn schoonmoeder, die de
justitie steeds heeft bezig gehouden tot
klaarheid te brengen.
Verleden week is de bediende Rémy
louillard gevangen genomen als ver
lacht van den moord, aangezien in zijn
jurtof'euille eon der na den moord ver
niste parelen gevonden werd, In den
nop van een scherp verhoor heeft de
rtsduwe echter aan don rechter van in-
tructie Loydet moeten bekennen, dat
eze parel evenmin als de anderen ooit
festolen zijn aan tweo dagbladredac-
uren die haar aan een waar kruisver-
üor onderwierpen, verklaarde zij later
bewasten parel in Réuiy's porte-
iiiille te hebben gestopt om zoodoende
schijn op hem te laten de andere
stolen geachte sieraden had ze inder-
verborgen om aan diefstal als reden
den moord te doen gelooven.
Ook heeft zij nog getracht Alexandre
'olff, den zoon van haar keukenmeid,
ior den dader te doen doorgaan.
Volgens de laatste berichten wijst al-
er'op, dat niemand anders dan me-
«uw Steinheil zelf de moordenares is
echtgenoot en moeder. Waarom?
waarschijnlijkste is, dat een lief-
sliistorie achter hot geheele geheim
Vpoiioppig is mevrouw Steinheil in
cliionis genomen en zal de zaak dus
wel spoedig geheel eu al tot een op-
smg komen.
Baast ieder zegt de Matin"
ift zijn eigen lezing over de zaak-
linheii. Men zegt al, dat de geslui-
e dame uit de zaak Dreyfes niemand
Iers is goweest dan mevrouw Stein-
I. Dat die alios afweet van den dood
n Syveton en van Félix Faure, dien
het gerucht vergiftigd waande.
„Laat men mevrouw Steiheil ook vra
gen naar do wond waaraan Cambetta
bezweken is. O, als zij spreken wildo,
zou zij ons antwoord op al die histori
sche raadselen kunnen geven. „Ik heb
mij afgevraagd of de zaak Steinheil ook
niet de zaak van het halssnoer van de
koningin of die van het IJzeren Masker
was."
Dokter Acheray, de huisdokter van de
Steinheils, vertelde, dat mevrouw Stein
heil een echte zenuwknoop was en aan
leugenziekte leed. Hij had het dadelijk
gemerkt. Maar haar salon was zeer ge
zellig, er kwamen vele bekende mon-
schen samen en mevrouw Steinheil kon
voortreffelijk muziek maken. Acheray
sprak ook nog van de betrekkingen, die
mevr. Steinheil in de hoogo wereld had,
met name met de familie Faure. Toon
de president op het uiterste lag, tele
foneerde zij onophoudelijk ria ir het „Ely-
sëe." Toen zij het doodsbericht kreeg,
viel zij flauw.
De Libre Parole" maakt een toespe
ling op geruchten, volgens welke me
vrouw Steinheil in betrekking tot Fé
lix Faure heeft gestaan en schrijft„In
dien waar is, dat mevrouw Steinheil,
voor zij haar man en haar moeder uit
den weg liet ruimen, president Félix
Fauro vergiftigd hoeft, dan kan zij bij
dit politieke misdrijf enkel een werktuig
geweest zijn. Wiens werktuig? Men
zal het moeten weten. De zaak Stein
heil is nog niet geëindigd, zij is pas
begonnen." De „Action Francaise"
schrijft„De buitengewoon vertrouwe
lijke verstandhouding van Félix Faure
en mevrouw Steinheil was een publiek
geheim.
Men kon vermoeden, dat er bezwa
rende papieren, brieven met onthullin
gen nopens het historisch geheim van
den dood van den president in het Ron-
sinstraatje waren. Men kon weten dat
een van de twee slachtoffers getuige en
misschien het werktuig bij dien dood
was geweest. Het is duidelijk, dat se
dert 1899 de mannen van Dreyfus, d.
w. z. de Regeering, agenten op wacht
in de onmiddellijke omgeving van Stein
heil hadden gezet. Men kende de lich
te zeden van die dame. De naam van
althans een van die schunnige agenten
is bekend. Hij leefde met een vrouw,
die in het huis van den schilder kwam
en wier naam ook hekend is. Deze
twee personen zijn nu eenige maanden
geleden uit hun woning verdwenen op
den ochtend na den moord op Steinheil
en van mevrouw Japy. De man ver
bood aan zijn concierge aan iemand bi-
zonderheden mee te deelen over do wij
ze waarop hij en de vrouw leefden.
De oud-bevelhebber van het Engelsche
leger tijdens den oorlog tegen Transvaal
lord Roberts heeft in het Hoogerhuis
een onheilspellende rede gehouden over
een mogelijken aanval te lande van
Duitsche zijde. Die reden wordt natuur
lijk op ongekende wijze besproken, ook
in het buitenland.
De militaire medewerker van de „Ti
mes" is het grootendeels met generaal
Roberts eens en acht het gevaar, dat
van een inval dreigt, buitengewoon
groot.
„Het is voor niemand een geheim",
zoo schrijft hij, „dat Duitschland er op
is ingericht om ten spoedigste 150,000
man uit zijn Noordzeehavens te kunnen
uitzenden en te ontschepen op onze
kusten.
Ten einde dit plan te doen gelukken
behoeft de Duitsche vloot slechts gedu
rende 24 uren onzen eskaders den weg
te versperren en wij weten, dat de
Duitsche generale staf gaarne een ge
heele vloot zou opofferen om een derge
lijk doel te bereiken. In de laatste ja
ren zouden onze vloten dikwijls achter
het net hebben moeten visschon.
Tijdens het incident van Huil was
een groot gedeelte der vloot in repara
tie, gedurende de Duitsche marire ma
noeuvres van het vorige jaar lagen er
112 Duitsche schepen bij Schillinghorn
en onze eskaders waren ver weg. En
nog slechts eenige weken geleden, toen
ook Oostenrijk zijn slag sloeg, waren er
ook te veel van onze schepen op de
werven.
Bij de behandeling der begrooting van
buitenlandsclie zaken kwam in de Fran-
sche Kamer de loop der laatste gebeur
tenissen ter sprake.
Een der leden zei, dat Frankrijk een
bemiddelende rol gespeeld 't voorkwam
toch een oorlog, door tusschenbeide te
treden tusschen Turkije, Bulgarije, Rus
land, Oostenrijk, Engeland en Servië.
Frankrijk moet het nieuwe stelsel in
Turkije steunen. Onze belangen mach
tigen ons do onschendbaarheid en onaf
hankelijkheid van Turkije te waarbor
gen. Ondanks de goede betrekkingen
met Oostenrijk kunnen wij de belangen
der Balkanvolkeren niet uit het oog
verliezen. Het verdrag van Berlijn kan
niet gewijzigd worden zonder toestem
ming der onderteekenaars.
De Balkanvolken hebben Rusland,
Italië, en Engeland op hun hand. In
dien Frankrijk al in het verleden en
voor het heden den vrede bewaard heeft,
om dezen ook in de toekomst te bewa
ren, moet de politiek van Oostenrijk
overeenkomstig de wenschen van Euro
pa gevoerd worden. Of de Conferentie
bijeenkomt of niet, Frankrijk is vrij.
Deschanel wenschte er zich geluk mee,
dat bij gelegenheid van de voorvallen
in Marokko, Frankrijk zijn vaderlands-
lievenden plicht had begrepen. Frank-
s
Het kasteel Nimovitch was thans
Ie macht van twee sotnias Circas-
tot de tanden gewapend
Laat den graaf m. t zorg bewaken
mag met niemand sprekenBind
en zorg, dat hij zijn eigen vertrek-
niet kan verlaten Een officier be
lt do kamers van de gravinGeen
ast, hoegenaamd ook, aandoen Al-
enstboden kunnen vrij worden toe-
en, maar niemand mag het kasteel
ten! Hebt ge de posten uitgezet
o luidden de kortaf gegeven beve-
>an den generaal Milutin.
joor Dournof boog, in antwoord op
atstgeilane vraag.
ichoon het werk hem tegenstond,
oon zijn hart hem zeide, dat het-
thans gedaan werd geen soldaten-
behoorde te zijn, hij moest ge-
tmen.
generaal zonk in de sofa-kussens
terug, uitgeput van vermoeienis. Zijn
laatste woorden waren geweest: „De
Polen moet ge in den westelijken vleu
gel laten blijven Knevel hen en plaatst
bij iederen gevangene een soldaatDe
eerste, die tracht te ontsnappen, wordt
neergeschotenBreng mij morgenoch
tend rapport over alles
Toen de ochtend somber en triestig
daagde, aanschouwde de gravin de ver
woesting, die in haar met zooveel voor
liefde en onuitputtelijke toewijding ver
zorgden bloementuin was aangericht.
In het park graasden de half wilde
poney's der Circassiërs en links en rechts
lagen gebroken deuren en uit hun heng
sels gelichte ramen verspreid, als stom
me getuigen van den ruwen overval.
Een piket ruiters hield allen, die gaan
of komen wilden, terug en zelfs bij het
stil kabbelende meer stond een gewa
pende Circassiër op post.
De verschrikte bedienden waren in
allerijl aan het werk gezet, om het kas
teel in te richten voor zijn nieuwe mees
ters, doch geen geluid weerklonk in de
ruime hallen. Gravin Wizocka, ging
met haar dochtertje in de armen luid
weenend op en neer in haar kamer en
klaagde zonder ophouden„Etienne
Etienne Het hielp niet, of haar kamer
vrouwen haar trachtten te troosten en
haar verzekerden, dat de graaf, ofschoon
een gevangene in zijn eigen kamers, in
leven en gezond was. Jammerend be
klaagde zij haar lot en dat van haar
echtgenoot, maar voornamelijk griefde
haar het leed van de hoofden der Pool-
sche noblesse, die thans de gevangenen
waren van den grimmigen Russischen
generaal.
Zouden enkelen ontsnapt zijn Zijn
er gowonden of dooden Die vragen
deed zij zich zonder ophouden, doch nie
mand kon haar antwoord geven en het
duurde vier lange dagen voor zij deze
kerheid kreeg, dat een der Polen de
bajonettenlinie had geforceerd, in het
meer was gesprongen en ontsnapt, en
dat een andere, vermomd in een oud
priesterkleed, dat hij in'de Poolsche ka
pel van het kasteel had gevonden, de
waakzaamheid der Russen had verschalkt
en op het paard van een Poolschen boer
spoorslags naar een der door patriotten
bezette posten was gereden, om kond
te doen van het voorgevallene. Maar
Cecile Wizocka vernam niet, dat vier
mannen, die trotsch en gelukkig den
ochtend van den noodlottigen jachtdag
hadden zien gloren, thans verstijfd ne
der lagen, onder hetzelfde dak, dat hun
gastvrijheid had toegezegd.
Wel bracht men haar de tijding, dat
de jongste graaf Stanislas met eigen
hand een einde had gemaakt aan zijn
leven, liever dan zich aan de vijanden
van zijn land over te geven.
Wanneer Cecile dacht aan den ge
wonden generaal, die verpleging had ge
vonden onder haar duk, bestormde zij
zichzelf met vragen, die haar den adem
in de keel deden steken. Zou hij aan
deel gehad hebben in deze zorgvuldig
overwogen verrassing vroeg zij dan,
maar het antwoord luidde en moest
wel luidenNeen I Immers was het
onmogelijk geweest te voorzien, dat hij
gewond zou Taken in de gevaarlijke om
helzing van de berin.
(Wordt vervolgd.)
