ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR HET VOORMALIG 4E.DISTRICT.
I nit Russi
No. 1351.
Zaterdag 17 October 1908.
18' iia,
Buitenland.
FEUILLETON.
Main
IIlit;SkESIIi; I'01 IIAT
rfoalognJt o(I
ob ussri Ins
19 gnileobod
irrnov joII
qADis ifijib os
"dag o-Jjilog
i elr. ofi>f imT
Abonnement per 3 maanden 0.50, franco per post
door het geheele rijk 0.55, voor Belgiö ƒ0.625 en voor
Amerika 0.825 bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden bij boekhandelaren en brieven
gaarders aangenomen.
Advertentiën van 1 tot en met 5 regels 25 cents, ttke
gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar plaats
ruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en
middag te twee ure.
r .A .id
aJaJiscb
o£ iüb
noT -
-b—uoiumil
Dit itlnil verschijnt eiken Dinsdag- eu Vrijdagavond by den uitgever C. D1ELEJ1AV te Breskens.
De opgewondenheid in zake de Oos-
tersche kwestie is eenigszins aan het
bedaren. Er was ook weinig anders te
verwachten.
Nu op stelt en spror.g een oorlog to
beginnen, is waarlijk geen kleinigheid.
Uit welingelichte bron verneemt men,
dat de Turkscho regeering heeft beslo
ten het denkbeeld aan een oorlog op te
geven. Mocht Bulgarije echter den oor
log willen, dan is Turkije gereed. De
regeering is zich wel er van bewust,
dat zij door haar vredelievende houding
aan de reactie oen wapen in de hand
geeftzij is echter vastbesloten de ro-
actie, zoo zij hut hoofd mocht verheffen,
krachtdadig te onderdrukken.
Do regeering is, na hot opmaken van
een balans van het Turksche bozit, tot
de overtuiging gekomen, dat hut beste zou
zijn de gebieden, die feitelijk reeds lang
als verloren beschouwd konden worden,
eenvoudig af te schrijven en hetgeen
overblijft rationeeler dan tot dusverre
te beheeren.
„Maar", voegt de berichtgever hieraan
toe, zelfs als men aan de verzekeringen
geloof mag hechten blijft het nog de
vraag, of de regeering wel voldoende
macht heeft om bare vreedzame bedoe
lingen uit te voeren.
De jong Turksche pers doet intusschen
haar uiterste best om de bevolking dui
delijk te maken, dat een oorlog slechts
aan de reactie ten goede kan komen en
misschien aan de pas herstelde grond
wet een spoedig einde zal bereiden.
De „Tanin" zegtDen oorlog bevor
deren staat gelijk met het plegen van
verraad, tenminste zoolang de toestand
een oorlog niet aanbevelenswaardiger
maakt dan ieder ander toevluchtsmid-
del.
Onze eerste grondwet verdween ten
gevolge van een oorlog en wij zullen
niet dulden, dat men ons ten tweedon
male onze nationale grondwet ontrooft,
door nog eens in de val te loopen, die
ons reeds voor 30 jaren werd gesteld
Men is van moening, dat een oorlog
gemakkelijk zou kunnen leiden tot her
stel van het despotisme en acht het
daarom een plicht de ware belangen
van het land te beschermen. „Een der
gelijk optreden zal onze ware vrienden
genoegen doen en een teleurstelling zijn
voor onze vijanden".
Blijkens mededeelingen van den mi-
nister-president van Oostenrijk in de
commissie voor I uitonlandsche za' i n,
heeft Oostenrijk stellig niet het verdrag
van Berlijn geschonden, omdat er meL
geen enkel woord in gerept wordt van
de souvereiniteit van den Sultan over de
beide ingelijfde provinciën.
De mogendhoden hebben door het toe
staan van de kapitulaties in de bezette
provincies Bosnië en Herzegowina er
kend, dat Oostenrijk de geheele, werke
lijke souvereiniteit bezat. Zij is tot
een formeele gemaakt toen Oostenrijk
het plan vormde om aan deze provin
cies een grondwet te verleenen.
De Serviërs zijn nog de moest roeri-
gen.
Een telegram uit Belgrado, hun hoofd
stad, bericht, dat de Servische volksver
tegenwoordiging in zeer besliste termen
het Servische leger ter beschikking van
de regeering stelt.
In verband hiermede is het zeker niet
onbelangrijk, dat de „Matin" een reeks
particuliere telegrammen uit Belgrado
heeft, die bijna zonder uitzondering
melding maken van de groote anti-
Oosten rij ksche opwinding, die in Servië
heerscht.
Te Weonen verneemt men, dat een
lichting van het Servische leger onder
de wapenen is geroepen door het ge
heele land worden treinen met munitie
geëxpedieerd.
Een vrijwilligerkorps, dat den lugu-
beren naam van het „Legioen der doo
den" heeft aangenomen, zou reeds 17000
manschappen tellen, die bewapend en
geoefend wordon. De kroonprins heeft
het bevel over dit korps aanvaard.
Verder heeft Cieusot een zending ka
nonnen geëxpedieerd, die over Brindisi
en Saloniki naar Servië gebracht zullen
worden.
De bevolking van Belgrado is grootcn-
deels buitengewoon oorlogzuchtig ge
stemd, wat vooral blijkt uit hot optre
den der jeugd, die allerlei luidruchtige
botoogingen houdt. Op geen enkele hoe-
gure onderwijsinrichting werd les gege
ven. De schooljeugd trok met banieren
voorop naar het ministerie van buiten-
lundsche zaken en gaf daar uiting aan
haar misnoegen, dat de protestnota te
gen de inlijving niet in krachtiger be
woordingen was gestold en dat zij van
compensaties spreekt. Toen de toegang
tot het ministerie werd geweigerd, wer
den eeuige ruiten verbrijzeld. Daarna
kwam de gendarmerie opdagen, er ont
stond een kloppartij en eerst toen een
compagnie soldaten tegen de jeugdige
betoogers optrad, ruimden deze het veld.
Het orgaan van de oud-radicalen, de
Samaprova, dat tot dusverre regeerings-
gezind was, is evenmin ingenomen met
de protestnota. Het blad verklaart n.l.
dat in die nota niet gezegd is, wat
Servië op dit oogenblik moet verlangen,
n.l. geen compensaties, maar een her
ziening van het verdrag van Berlijn en
de verzekering van het Vrije nationale
bestaan van Servië, zoowel voor Servië
zelf als het geheele Servische volk.
Opmerkelijk is het, dut de oud-radica
len, met Pasjitsj, Stojof en Protitsj aan
het hoofd, een meer of minder oorlogs-
I ölnnoü
-
)o wuod
zuchtigen toen aanslaan en het "tafttnié»
verwachten, dat in de spoedig tandbe
nen Skoepstjina deze oorlogzuchtige!
stemming zich ook wel zal uitentiil nob
Een radicaal Servisch blad bevatqaow
merkwaardig artikel, dat den tegenwc*Mtë(
digen zielstoestand van het Servische
volk weergeeft en tevens toont, welke
verwachtingon door het verleden 'f$iY
den Koning worden wakker geroeptëffP*
Het artikel herinnert, dat koriili^
Peter indertijd als hoofd der opstaiïflê''
lingen in Bosnië streed, en eindigt fl&tt'
met het volgende beroep op den Ko
ning
„Gij, Peter Mrkonjitsj, zijt thans ko
ning van Servië. Bosnië is het eenilge
land, waar men u kent, waar gij popips
1 lir zijt, waar men uwe heldendaden uit1
den tijd toen gij als insurgentenleideY'
strijd voerdet voor de vrijheid van Bos-1'
nië, waardeert. Thans is de tijd geko1'
men, dat gij u dankbaar moet toonerïj
aan de Bosniërs en Bosnië moet red-'
den. Gij kunt niet meer terug! Als gij
dit oogenblik niet gebruikt, wee dan u
en de uwen Als gij Bosnië niet redt,
zal het geheele land u het verlies van
Bosnië toeschrijven.
Snel den Bosniërs te hulp, de eenigen
die aan uwe heldendaden gelooven 1"
Dit is de beste illustratie van de
moeilijkheid, waarin koning Peter door
de omstandigheden in den Balkan ge
wikkeld is, en van de drijfveeren voor
de oorlogszuchtige stemming in Ser
vië.
In Turkije worden weer andere mid
delen toegepast tot verweer. Daar boy
cot iugd de Oostenrijksche en ook de
Duitsche goederen.
De Oostenrijksche boycot berokkent
aan den handel aanzienlijke schade.
Zoo werden Zaterdag voor 100.000
francs bestellingen aan goederen hor-
roepon.
*h8H-
43.
Een honderdtal drijvers, onder lei
ding van jachtopzieners, stonden aan
den ingang van het bosch en wachtten
den naderenden stoet af. Het woud lag
stil en somber voor hen en in het on
peilbaar duister dier boomenzee liet
zich geen enkel geluid hoe zwak ook,
hooren.
Met snelle, onhoorbare schreden trok
ken zij eindelijk langs de boschwegen
voort, in tientallen en geleid door de
opzieners.
Het jachtgezelschap volgde en ver
deelde zich over de verschillende sta
tions, die door de drijvers in een kring
werden omgetrokken. Mannen en jon
gens, in nauwsluitende wollen buizen ge
kleed en met stokken gewapend, ver
scholen zich op de hun aangewezen
plaatsen in het kreupelhout, in afwach
ting van het signaal, dat voor hen het
teeken was, om met oorverdoovend ge
schreeuw en geklop van stokken op de
boomstammen, naar het middenpunt
van het jachtterrein door te brengen en
aldus het wild op te jagen naar de
plaatsen, waar de jagers het met gela
den geweren stonden af te wachten.
Graaf Etienne had nog geen woord
gewisseld met zijn vrouw. Toen de stoet
halt maakte op een punt, twee mijlen
binnen de buitenste grenslijn van het
bosch, gaf de graaf zijn paard de sporen,
om zijn voornaamsten gast, den gene
raal, op te zoeken.
De stralen der opgaande zon verlicht
ten nu reeds den met een dikke laag
bladeren bedekten, zandigen boschgrond,
als het ware bezaaid met dennennaalden
en eikels. Op een afstand kon men
reeds het zwakke hallo geroep der drij
vers vernemen en de jagers, door hun
schoone gezellinnen gevolgd, begaven
zich naar de stations, hun door den
jagermeester aangewezen en stelden zich
in positie, om den woudbewoners, zoo
dra zij zich zouden vertoonen, een war
me ontvangst te bereiden. Herten, be
ren, wolven en ander groot wild waren
de voornaamste inzaten dezer eenzame
bosschen en in ademloozo spanning, met
één knie rustende op den zacht glooien-
den boschgrond, oog en oor op post en
den vinger aan den trekker waren de
jagers bereid, om hun verschrikte prooi
zegevierend te verslaan, zoodra deze
zich in hun bereik zou wagen.
Ik hol) de boste plaats voor u ge
reserveerd, generaal, zeide graaf Wizoc-
ki, terwijl hij vluchtig, doch met een
zweem van teederheid zijn vrouw be
groette. In den bloei van mannelijk
heid, met zijn donkere, uitdrukkingsvol
le trekken, was de graaf het toonbeeld
van een cavalier, toen hij op galante
wijze zijn echtgenoote behulpzaam was
bij het verlaten barer troika. Zij zag
marmerbleek, onder haar hoedje van
kostbaar donker Khamschatkasabelbont,
de tengere gestalte besloten in een na
tionaal jacht kostuum van donker groe
ne kleur, met bont afgezet, en haar
oogen zochten die van den graaf, toen
zij met angstige verbazing een blik van
verstandhouding had zien wisselen tus-
schen hem en den Russischen generaal.
Wat boteekende die zonderlinge vertrou
welijkheid? Haar hart kromp ineen,
doch met fierheid hief zij het hoofd op,
zij, de dochter der Jagolionen, toen zij
den jagermeester volgde naar een afge
legen deel van het woud, dicht bij het
meest bezochte looppad van het wild.
Ten laatste had graaf Etienne afscheid
genomen met een paar haastig gespro
ken woorden, die zij half fluisterend, en
zonder recht te weten wat zij zeide, be
antwoordde.
De graaf sprong in het zadel en ga
loppeerde heen, alsof de stormwind hem
voortdreef. Thans was zij alleen met
haar vijand 1
Toen Cecile de bevallige gedaante van
haar echtgenoot uit het oog verloor,
meende zij een glans van victorie te
bespeuren op het gelaat van den dicht
naast haar voortschrijdenden Milutin,
wiens tred, geoefend op de eindelcozo
wegen, die de Alpen en de Cacasus ver
binden en het verre Irkutsk, met de
beschaafde wereld, vlug en zeker was
als die van den geboren woudlooper.
(Wordt vervolgd.)
