ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR HET VOORMALIG 4E DISTRICT
Een yerteal uil Riissisct-Polen.
No. 1349.
18" Jaarg.
Buitenland.
FÊUILLÈTONl
Binnenland.
BRESKENSCHE C0IJRAT.
m.
Abonnement per 3 maanden 0.50, franco per post
door het geheele rijk 0.55, voor België ƒ0.625 en voor
Amerika 0.82:' bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden bij boekhandelaren en brieven
gaarders aangenomen.
Advertentiën van 1 tot en met 5 regels 25 cents, elke
gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar plaats
ruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdag
middag te twee ure.
Bit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den uitgever C. DIELEM.W te Breskens.
De groote gebeurtenissen op staat
kundig terrein in het werelddeel volgen
elkander met duizelingwekkende snel
heid op.
Dat de spoorwegstaking in het Oosten
een middellijke oorzaak zou zijn tot de
onafhankelijkheidsverklaring van Bulga
rije, wie had het durven voorspellen
En toch, is het ongedachte gebeurd.
Het is alsof de omwenteling in Tur
kije, waar het volk een grondwet word
beloofd, het voorspel is geweest van het
groote feit van den dag.
Laten we in het kort de geschiedenis
van Bulgarije nagaan.
Omstreeks 30 jaar geleden de groote
Russisch Turksche oorlog beëindigd door
het vredesverdrag van San Stefano.
Daarbij werd bepaald dat Bulgarije
met Oost-Roemelië van Turkije geschei
den, een afzonderlijk rijk zouden vormen.
Maar Oostenrijk en voornamelijk En
geland konden zich met dit verdrag niet
vereenigen, omdat zij niet wilden dat
Turkije door Rusland zou worden ver
minkt.
Het gevolg van dit verzet is geweest,
dat eené conferentie van de mogendhe
den werd gehouden te Berlijn en aldaar
een verdrag werd gesloten waarbij Bul
garije, zonder Oost-Roemelië een vor
stendom zou worden, doch zou zijn oen
vasal-staat, dat is afhankelijk van Tur
kije.
Al dien tijd heeft, men dien toestand
betreurd.
Het is steeds gebleken, dat de ver
wijdering van Oost-Roemelië van Bul
garije een verkeerde zet was, omdat
zich steeds een natuurlijke drang der
Roemeliërs naar Bulgarije openbaarde.
Men zag in de vorming van een on
afhankelijk Groot-Bulgarije een gevaar
41.
Hij wees, dit zeggende, op de groote
Poolsche graf kruizen, waarvan een aan
tal, gebroken op den grond lagen, of in
wanorde over elkander hingen, boven
de graven hunner lang vergeten dooden.
Voor de helft Russisch werk, grom
de de veteraan. Zijn oog rustte, toen
hij dit zeide, met een weinig goeds be
lovende uitdrukking op Vassili Milutin's
krijgshaftige gestalte, die met onnavolg
bare gratie aan de zijde van Cecile's
troika reed. Want geen ruiter ter we
reld kan halen bij den Rus, den erfge
naam in rechte linie van de mythische
Scythen.
De zon brak door en wierp een zee
van gulden licht over de met rijp be
dekte velden, die Nimovitch van het
Noorden tot het Westen omringden.
Een als met paarlen doorvlochten grij
zen sluier, van ochtendnevelen geweven,
onttrok alsnog de donkergroene pijnbos-
voor het Turksche Rijk door de verster
king van het Russische element in het
zuid-oosten van Europa. Maar men had
mis gezien.
Nadat in April 1879 de grondwet was
aangenomen en prins Alexander van
Battenberg als vorst van den jongen
staat was uitgeroepen, keerde de voor
eene goede ontwikkeling noodige rust
niet terug.
Do woelingen in Oost-Roemelië hiel
den aan en leidden tot eene revolutie
tegen Turkije, met het gevolg, dat deze
provincie de vereeniging met Bulgarije
proclameerde, onder bestuur van vorst
Alexander.
Hoewel de vorst voorzag, dat de aan
vaarding dezer benoeming hem in con
flict zou brengen niet alleen met den
Sultan maar ook met alle Europeesche
mogendheden, die de conventie aan Ber
lijn hadden onderteekend, zoo aanvaard
de hij toch in het belang van Bulgarije
in Sept. 1885 de regeering over Noord
en Zuid-Bulgarije.
De machts-vergrooting van Bulgarije
bleef niet zonder genoegen.
Koning Milau van Servië verstoord
over deze uitbreiding maakte aanspraak
op het tot Bulgarije behoorende oud-
Servië en verklaarde Alexander den
oorlog.
De Servische troepen werden evenwel
verslagen.
En Rusland, door dit schitterend suc
ces nog meer verbitterd, gaf voldoende
voedsel aan eene samenzwering, die
Alexander noodzaakte in Augustus 1886
afstand te doen van de regeering en 't
land te verlaten.
In het volgende jaar werd prins
Ferdinand van Coburg tot vorst geko
zen.
Zij ïie regeering ving aan onder even
weinig bemoedigende omstandigheden.
Rusland erkende hem niet alleen, maar
schen, waarheen de tocht was gericht,
aan het oog.
Forsche eiken, wier met donkerbruine
bladeren beladen takken als reuzen-ar-
men uit den nevel waren opgeheven en
gouden ahornboomen, in groepjes bijeen,
vormden als het ware de voorposten van
het woud en drongen ver door in de
lachende vallei, waar de groene spriet
jes van het winterkoren te voorschijn
kwamen tusschen de verschrompelde en
verdorde takjes en halmen van het stop
pelveld. Kalm vloeide het heldere water
der beek tusschen haar romantisch be
groeide oevers en haar zacht rimpelen
de golfjes voerden stilzwijgend de gou
den gaven der herfst mede naar het
verre zuiden. Kraanvogels en ganzen
vlogen luid snaterend op en in het blauw
van den hemel zweefde statig, op for-
schen wiekslag, de adelaar der Poolsche
wouden. "Vassili Milutin, wiens bijge-
loovig hart den indruk van den heerlij
ken ochtendstond niet gevoelde, had
echter slechts oogen voor een vlucht
raven, die hun grauwe vleugels loom
bewogen en met onheilspellend, krassend
geluid hun tocht over de velden ver
drong er bovendien bij de Turksche re
geering op aan hem uit het land te
drijven. De Porte, hoewel Ferdinand
evenmin als een der andere mogendhe
den erkennende, weigerde echter aan
Ruslands verzoek te voldoen.
Met een zekere gelatenheid aanvaard
de hij het bewind.
Hij deed in het land orde en rust ont
staan, die werkelijk gedijde, nu de ver
wijdering van Rusland, hem geen last
veroorzaakte van officieele raadgevers.
De financieöle toestand van Bulgarije
werd geregeld, een spoorwegnet aange
legd en het leger georganiseerd.
Al deze werken ten goede brachten
den naijver der Slavonische volksstam
men gaande, en hunne agenten ontzagen
zich niet om tot moord en doodslag
over te gaan. De haat tegen Rusland
werd er des te sterker door.
Zoolang de vorst ongehuwd was,
wijdde hij zich voorbeeldig en met suc
ces aan de welvaart van het land.
Maar na zijn huwelijk met prinses
Maria Louise van Parma, was die fei
telijke regeering van Bulgarije niet
meer voldoende en wenschte de vleugels
verder uit te slaan. Niet tot uitbrei
ding van macht, maar voor erkend, in
de eerste plaats door de Turksche re
geering en voor Rusland.
Die drang werd hoe langer hoe ster
ker. Eens zeide de vorst, dat hij tot
nog toe alles met geduld had gedragen
toen hij alleen was, maar nu hij vrouw
en kind had, was de zaak veranderd
en moest hij er aan denken zijn huis
te bevestigen.
En Ferdinand kreeg de erkenning.
In 1896 werd de oudste zoon van den
vorst naar den Orthodoxen ritus ge
doopt, waarbij de czaar van Rusland
als peet fungeerde, tevens onder erken
ning van vorst Ferdinand ook de Sul
tan kwam in hetzelfde jaar daartoe,
volgden.
Nu reedsmompelde de Rus, toen
hij de sombere vlucht haar weg zag kie
zen over de hoofden der rusteloos voort-
dravende Polen. Nu reedsen onwil
lekeurig voerde hij zijn paard dichter
naar de troika, waarin Cecile Wizocka
was gezoten.
Ofschoon geen stafofficieren den gene
raal vergezeld hadden op zijn tocht naar
Nimovitch, toch stonden een in den
dienst vergrijsde sergeant en vier sol
daten dag en nacht tot zijn orders ge
reed. Dien ochtend, lang voordat de
eerste schemering van den dageraad in
het oosten zichtbaar was geworden, had
Vassili Milutin in zijn eigen vertrekken,
bij het schijnsel der waslichten in het
salon, en terwijl de overige tochtgenoo-
ten haastig een ontbijt gebruikten, met
oogen, die van wilde vreugde gloeiden,
kennis genomen van een spoeddépèche,
die zijn lijfknecht hem had ter hand
gesteld.
Iwan, wie heeft dien brief gebracht?
zeide de generaal, terwijl hij zijn jacht
kostuum begon aan te trekken.
Een van Majoor Dournofs koeriers
en de Europeesche mogendheden sloten
zich daarbij aan.
Nog was Ferdinands ideaal niet be
reikt. Macedonië moest nog aan Bul
garije worden toegevoegd en den vorst
een onafhankelijke koningskroon op het
hoofd worden gezet.
De strijd om het eerste heeft reeds
geduurd sints al de jaren van zijn be
wind. Europa heeft die samenvoeging
niet gewild, omdat dit de volledigheid
van het Turksche rijk zou beletten, en
het evenwicht van het Balkan-Schier
eiland zou kunnen doen verbreken.
De Macedonische kwestie is er een,
die doet denken aan moord en roof, dief
stal en brandstichting, en al de pogin
gen om hoogst noodige en gewenschte
hervormingen in te voeren z\jn ijdel ge
bleken zoolang er strijd bestaat tusschen
de aangrenzende bevolkingen.
En nu heeft Ferdinand ook het stou
te stuk gewaagd om de onafhankelijk
heid van Bulgarije en Oost-Roemelië te
proclameeren en als een Groot-Bulgarije
te verklaren.
Wat zal van deze ingrijpende gebeur
tenis het gevolg zijn? Zal zij een oor
log teweegbrengen en zoo ja, zal zich
dan deze bepalen tot een Oosterschen
of zoude Europa daarmee gemoeid zijn?
Zoover zien we het evenwel nogniet
komen.
Zooals men weet, is de oud-minister
van financiën mr N. G. Pierson, lid
van de Tweede Kamer voor Gorinchem,
eenigen tijd geleden naar Zwitserland
vertrokken om daar herstel te vinden
voor zijn geschokte gezondheid.
Met leedwezen zal ongetwijfeld ver
nomen worden, dat, naar ons van be
trouwbare zijde wordt verzekerd, de
heeft den brief aan den sergeant gege
ven, Excellentie, op do aangeduide plaats.
Goed, zeide de generaal nadenkend,
terwijl hij zijn met bont gevoerde jacht-
muts op het hoofd zette Dournofs troe
pen zijn dus bij de hand. Maar het zal
mij benieuwen, of twee sotnias cavale
rie voldoende zullen zijn. Er zijn hier
meer dan vijftig van die zoogenaamde
rebellen. Enfin, wij zullen zien 1 Hij
stak een cigarette aan en maakte zich
gereed, om zich bij het overige te voe
gen. Het doet trouwens wenig ter za
ke, aldus besloot hij, tot zichzelf spre
kend en zijn gedachtengang vervolgen
de, of een stuk of wat van die knapen
hier, of een paar mijlen verder, worden
gegrepen. Dournof heeft natuurlijk alle
wegen doen bezetten en ontvluchten is
dus vrij wel onmogelijk.
Zooals hij daar voortreed, op zijn fle
ren appelschimmel, de breede borst be
dekt door een lederen wambuis, met as
trakan afgezet, een gordel om het mid
del, waarin een revolver en een groot
mes zichtbaar waren, de beenen bedekt
door hooge kaplaarzen en de handen ge
stoken in lederen handschoenen, was de
