ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR HET VOORMALIG 4E DISTRICT.
Een wrlaal I Rnsslsdi-Pnlen.
feuillkton.
No. 1316.
17' Jaarg.
Hui ten land.
ai «Him Min -»ii—W'tan—i
BRESKENSCIIE COURANT.
Abonnement per 3 maanden ƒ0.50, franco per post
door het geheele rijk ƒ0.55, voor Belgiö ./0.62;> en voor
Amerika 0.32'' bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden bij boekhandelaren en brieven
gaarders aangenomen.
Advertentiën van 1 tot en met 5 regels 25 cents, elke
gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar plaats
ruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdag
middag te twee ure.
■•rs< iiljiit eiken ÏHnsdar- en Vrijilmriivond bij den nitgev« r
te Breskeint.
Het aangekondigd bezoek van koning
lCdward aan den czaar van Rusland heeft
plaats gehad te Reval. bat aan de sa
menkomst een politiek «loei ten grond
slag lag, is te begrijpen. Vi rschillende
kwesties zijn ter sprake gekomen, o. a.
de moeilijkheden in Perzië waaromtrent
heiden besloten zijn de onafhankelijk
heid van dit land te handhaven. En
ten opzichte van Macedonië worden on
derhandelingen gevoerd, die zoover ge-
vorderd zijn, dat men weldra overeene
algeraeene overeenstemming zal beschik- j
ken met de bij de vreedzame Maeedo-
nische hervormingen betrokken mogend
heden.
Beiden gaven den wensch te kennen^
met alle andere mogendheden de best
mogelijke betrekkingen te onderhouden.
Maar Duitschland is toch eenigszins
ontevreden met al die vriendschappen
waar ze buiten valt.
Van even vreedzamen aard getuigt
het eerste internationale congres voor
het reddingswezen dat te Frankfort aan
den Main is gehouden.
Bij de opening van dit congres was
ook tegenwoordig Prins Hendrik der Ne
derlanden die. mede het woord he 'ft ge
voerd, waarbij hij er op weos met hoe
buitengewone voldoening het hem ver
vulde, «lat hij in do gelegenheid was de
beraadslagingen van In t congres ten
minste voor een d«-el bij te wonen, dat
hij vorder mot Ojiri chtc blijdschap in
hun ïniddi-n getuige kan zijn van de
plechtige opening van dit congres, het
eerste van dien aard.
Met des te grooter vreugde nam hij
aan dit congres deel, daar in zijn nieuw
vaderland do eerste roddingsmaat&chap-
pij werd gesticht. Tegelijkertijd voelde
hij als Duitseher van geboorte zekeren
trots, dat het eerste congres voor het
reddingswezen hier in Duitschland bij
eenkomt cn hij meende uiting te mogen
geven aan de overtuiging, dat in geheel
Duitschland eenzelfde gevoel wa irneem-
haar is.
De mannen, die aan de spits van liet
congres en van het reddingswezen staan,
zijn een waarborg, dat de edele, mensch-
lievende bedoelingen die aan liet red-
dingswezen ten grondslag liggen, onge
acht- alle belemmeringen, steeds meer
zullen ten uitvoer komen en tot zegen
rijke gevolgen zullen leiden. Met zaak
kennis en kracht, met energie en liefde.
Dat wenscht hij hen van ganse her har
te, ook in naam van de hier aanwezige
Nederlandsehe delegatie, Ine, en tevens
wilde hij «lan wijzen op de wanne svm-
phathieën, welke men in Nederland voor
de volmaking van het reddingswezen
koestert en welke ook zijn wouschen
insloot voor «Ie zegenrijke resultaten
van de eerste bijeenkomst van dit con-
gi es.
Nauwelijks was zij geëindigd of een
warm applaus ontstond en getuigde van
de instemming, die zijne woorden hij
«Ie aanwezigen gevonden had. Toen dan
ook korten tijd daarna de voorzitter der
vergadering voorstelde Prins Hendrik
tot eero-voorziltor to benoemen, brak
een warme ovatie los.
Aan dit congres is tevens verhouden
een tentoonstelling op dit gebied.
Het hij uitstek militair geschoolde
Duitsche volk, dat een toonbeeld vin or
de en tucht zou moeten wozen, toont
een misdadigerö-statistiek, die vHjwel
op een bandeloosheid gelijkt.
Daar zijn do brandstichtingen in Ber
I lijn, waaraan de politie maar geen eind
i kan maken. Van 10 Febr. tot 30 April
van dit jaar zijn er niet minder dan
153 brandstichtingen in de Duitsche
hoofdstad geconstateerd. In dezelfde
periode van het voiig jaar kwamen er
slechts 21 branden voor (geen brand
stichtingen 1) Gelukkig is het met de
epidemie van kindermishandelingen in
Berlijn nu uit. Maar hier en daar el
ders komen zulko afschuwelijke misda-
den nog wel voor, zooals nu weel' te
Keulen, waar een Ojarige knaap in het
bosch vermoord gevomlen is. Nog tra
gischer wel zijn de talrijke gevallen van
leerlingen, meest van gymnasia en der
gelijke instellingen, die omdat zij niet
overgingen, omdat zij een reprimande
kregen of iets dergelijks, een einde
maakten aan hun leven.
De jongens verkeeren blijkbaar in de
periode van examens en overgang, in
zoo'n overspannen geestestoestand, dat
zij het verstand er bij verliezen.
Van een nabij Berhin deodgevondeti
18 jarigen gymnasiast kwam men te we
ten, dat de rector hem ten schrol«bee-
ring gegeven had, omdat oen ander zijn
werk had overgeschrevende jongen
was nu bang, dat hij zou blijven zitten.
Het geval wekt te meer ontroering,
waar de jongen geen slecht leerling
bleek te zijn en bestemd was om ma
rine-officier te worden. De vloot toch
vooral is eon troetelkindje in Duitsch
land geworden, ofschoon men het leger
er niet om vergeet.
De groote schoonmaak, die on«ler do
liooge heeren in het leger, de vrienden
i van Eulenburg, verricht is, zal het leger
slechts ten goede kunnen komen. En
waar in den laatstee tijd stieng wordt
toegekeken, dat den minderen een
menschwaardige behandeling ten deel
valt (er zijn weer eenige onderofficieren
en anderen, die dat vergeten hadden,
tot strenge straffen veroordeeld), zal het
machtigste leger van Europa aan popu
lariteit in eigen land- slechts kunnen
winnen, evenals een steen des aanstoots
voor den vreemdeling is weggenomen
door do verbanning van den dwazen
paradepas van vroeger.
Men zal zich herinneren, dat destijds
door een Fransch zee-of ticier Ullmo ver
raad is gepleegd. De man is gi-degra-
deerd, en het Verhaal van deze pijnlijke
vernedering, leest men niet anders dan
niet ontroering, ook omdat ze de Drey
fus tragedie zoo levendig voor den geest
roept.
Nadat hem de onderscheidingsteeke-
nen van zijn rang en zijn epauletten
waren afgerukt en zijn sabel in tweeën
gebroken, voor de voeten was geworpen,
i is hij naar het wolbekende, grio/elige
Duivelseiland overgebracht.
Verleden week had te. Weencn de op
tocht- plaats tot viering van hel '«'(jarig
jubileum van Keizer Franz Joset. In de
straten waren nieer dan 300 tribunes
opgericht, die meer dan KXHiOO bezoe
kers konden bevatten. Langs den weg
dien de stoet vo«gde, bewoog zich oen
ontzaglijke menigte.
De optocht w,is verdeeld in 10 groe
pen, vooistellende feiten uit de g-'Scliie-
üenis van Oostenrijk en het vei kalen,
hulde brengende aan het tegenwoordige.
De straten waren prachtig versierd.
De stoet kwam te 10 uur aan ophot
plein, waar de feesten ter eei u van den
keizer plaats zouilen hebben.
De leden dor keizerlijke faini'ie had
den plaats genomen op het terras; de
aangrenzende tribunes waren ingenomen
dO'ïr de diplomaten, do ministers, de
hoogwaard ïglieidshekluoders, hofambte
naren, generaals enz. De keizer bevond
zich in do ki-izerlijke tent, waar de eere-
presidenten toespraken hielden, welke
de keizer beantwoordde.
De burgemeester stelde den keizer een
-H8H-
8.
De Gouverneur sloeg de oogen vol
verbazing op: Mijn vrouw?
Juist, antwoordde de Grootvorst
kalm, terwijl hij den graaf door een tee-
ken te verstaan gaf, dat het onderhoud
geëindigd was. Onder Dournofs leiding
zult ge hier over enktde dagen een hal
geven en ik zal een dergelijk feest ar-
rangeeren hij mijn terugkomst te Wil
na. Het zou mij zeer verwomleron, als
wij op die wijze er niet in konden sla
gen, do zwakke punten van hot geheele
Poolsche en Lithausche adeldom klaar
voor oogen te krijgen. Wij zullen ach
ter bloemen vecuten, waarde graaf, al
dus besloot de Grootvorst, terwijl zich
een sarkastisch lachje op zijn lippen ver
toonde en hij met groote stappen het
boudoir op en neer ging. Mot goud en
gunstbetoon zullen wij komen waar wij
willen en terwijl onze soldaten gereed
staan, luisterende naar liet wachtwoord,
trachten wij door scherts en erlokking
bres te schieten in het fort er verbon
den rebellen.
Met een diepe buiging verliet graaf
De Berg het vertrek.
In gedachten verdiept leunde de groot
vorst tegen een der vensters en keek
uit in den donkeren nacht daarbuiten.
Daar stond hij, de forschgebouwdo Mos-
coviet, blijkbaar door toornige en wraak
gierige gedachten bezield, wa it dreigend
balde hij de vuist tegen hi t slapend
Warschau. Hij was gekleed in een lan
ge grijze jas, met kostbaar sahelbond
afgezet. Een glinsterend wit kruis hing
op zijn borst. In zijn linkerhand hield
hij zijn handschoenen en pet. Het ron
de hootd, de grijze oogen, de borstelige
snor en harde, als uit brc is gegoten
trokken, alles duidde op de wilskracht
en onverzettelijkheid der Romanoffs.
Een meedoogenloos lachje speelde op
de dunne lippen en langs do scherpe
witte tanden van den keizerlijken mag
naat. Immers, hij alleen was bekend
met het geheim, dat het verderf van
een gansohe natie inhield.
En in de stilte van don nacht, hjj
het eentonig gestap der schildwachten
op het terras, spon zijn rusteloozo geest
onvermoeid verder aan het listig gewe
ven net-, dat den rehelleerenden edellie
den wachtte, en richtte hij kerkers en
schavotten op, waar voor den oninge
wijde slechts halzalen en festijnen wa
ren te aanschouwen.
Daar zal geen Poolsche natie meer
bestaan! herhaalde zijn lippen werktui
gelijk en voor zijn oenen «ioeimle het
beeld op van Mouravieff, don verschrik
kelijken, den zwijgenden generaal, warns
vinger zonder ophouden bleef wijzen
naar de grafheuvels der gevallen land
verraders» Want Mioln 1 Mouravieff zou
Polen's geesel worden en zijn bloedhon
den lieten reuils ginds, in het verre oos
ten, hun akelig gehuil hooren. En War
schau sliep nog rustig voort, onbewust
van het haar wachtend noodlot en de
Weichsel spoedde zich verder langs haar
oevers, die weldra met bloed gedrenkt
zouden worden.
Goed 1 riep de Grootvorst, toen hij
in den vroegen ochtend met onderzoe
kenden blik de lyst der Poolsche edelen
doorliep, die graaf de Berg hem had
aangeboden. Een uur wil ik wydon aan
1 et gezelschap van uw beminnelijke ga
de, waarde graaf, en dan aan het
werk.
Het geroffel van trommen en het ge
luid van fluiten verbrak de stilte van
den ochtend en het zonlicht schittorde
op de wapperende pluimen, de flikke
rende bajonetten en de kostbare unifor
men van de keizerlijke troepen, toen
deze uittrokken naar het oefeningsveld
te Mokotow. Het gerommel der zware
kanonnen overstemde den gelijkmatigen
tred der soldaten, die in onverstoorbare
stilzwijgendheid hun marsch vervolgden.
Troepen grijnzende, vuile joden drongen
zich te zamen langs de breede we,gen,
door de soldaten gevolgd donkeroogige
Polen, met bleeke, dunne lippen, wend
den zich schielijk af en verdwenen in
zijstraten, het pad vrijlatende voor het
gepeupel, de vreemdelingen en luie, half
verdwaasde studenten. Geen krijgsmu
ziek weerklonk. Een tentoonspreiding
van ruwe kracht, anders niet, en de
korte, barsche bevelen der officieren, het
eenige geluid, dat de loouie stilte ver-
