ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR HET VOOFJiALli 4E DISTRICT
No. 1299.
Zaterdag 11 April 1908.
17® Jaarg,
Eene groote opoffering.
Buitenland.
FEUILLETON.
iihi,sknsriii; (jouraat,
Abonnement per 3 maanden 0.50, franco per post
door het geheele rijk 0.55, voor België ƒ0.625 en voor
Amerika 0.S25 bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden bij boekhandelaren en brieven
gaarders aangenomen.
Advertentiën van 1 tot en met 5 regels 25 cents, elke
gewone regel meer 5 cents. Groote letters naar plaats
ruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdag
middag te twee ure.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond by den uitsrever O te Breuken*,
Met de besto bouwverordeningen kun
nen nog huisinstortingen voorkomen.
Verschillende rampspoedige voorval
len bewezen, dat de laatste jaren te
Lenden, waar toch het toezicht op in
afbraak en in aanbouw zijnde gebou
wen en de structuur van oude huizen
zoo scherp is als het haast maar kan.
Niettemin stortten enkele jaren ge
leden in de voorstad Wood Green enke
le oude winkelhuizen in, gevolgd door
een huisinstorting bezijden Tottenham
Court Road, in welke buurt Zondag
nacht weer een dergelijke ramp voor
kwam, waarbij 8 personen het leven
verloren en velen gewond werden.
Ten westen van Tottenham Court
Road en op dat punt ten noorden van
Oxfordstreet, verblijft een groot deel
van de Duitsche en Zwitsersche kolonie
van Londen. Vooral hotelbedienden hou
den zich daar op, en het wemelt er in
de buurt van kellner-heims. De ramp
van dien nacht had niet in zoo'n inrich
ting plaats, maar in twee oude, voor
afbraak bestemde huizen, in het stukje
van de parallel met Oxfordstreet loo-
pende Castlestreet, dat Bernersstreet met
Newmanstreet verbindt.
Op den hoek van dat straatstukje en
'Bernersstreet staat een groot nieuw ho
tel, York-Hotel geheeten, en schuin daar
tegenover is, van dezelfde onderneming,
een nieuw hotel, in Castlestreet, half
voltooid. Eenigo oude huizen, daarnaast
werden bestemd m, voor de voltooiing
van dat hotel, afgebroken te worden
maar twee dier huizen, het naast gele
gen bij het reeds voltooide deel van het
hotel, werden gebruikt voor het logee-
ren der bedienden van York-Hotel. Dit
blijkt achteraf roekeloos to zijn geweest.
Want niet alleen waren die huizen zeer
oud, maar zij hadden tevens geleden
door de afbraak aan de eene zijde. Men
had hier evenwel den muur door stevi
ge stutten ondersteund e luchtte daar
door geen gevaar voor h- aldaar over
nachtende personeel.
Kort tw.iën 's hts, hoorde
een voorbijganger steene p straat val
len. Een politieagent k n daar juist
voorbij en ontkwam nat djks aan le
vensgevaar. Want dadi na het val
len der steenen viel de ormuur der
beide huizen met gewei geraas in
puin op de straat, w.,ai tor alle drie
verdiepingen instortten De gansche
buurt werd door de inst;. "ting wakker
geschrikt. Het was alsof een kanon
werd afgeschoten.
Verblindende stofwolken verhinderden
eenigen tijd de ramp in oogenschouw te
nemen. Maar het uit den i enige meters
hoogen puinhoop opstijgende gekerm be
wees aldra de noodlottighe id daarvan.
Reddingsbrigades van 11 brandweer
spoedden zich snel naar 't onheil, om
de bedolvenen te redden. O ïgeveer 85
sliepen in de beide gebouw ei waarvan
8 op de benedenverdiepingen. Deze laat-
sten waren er het ongelukkigst aan toe
en kregen den gansehen puinhoop op
zich. Geen enkele bracht er dan ook
het leven af. Sommigen waren in hun
bed verpletterd, anderen deels door 't
stof gestikt.
Een der ongelukkigen leefde nog, toen
de reddingsbrigade snel, maar zoo voor
zichtig mogelijk, het puin verplaatste.
De man was vreeselijk gekneusd, en
moet meer dan een uur lang de ontzet
tende pijnen hebben uitgestaan.
Toch wist hjj de redders gedurig toe
te roepen: „Hurry up!" (Haast u.) De
mannen werkten met alle inspanning en
spraken hem meed in Maar toen
hem eindelijk te voor-chijii haald-
het leven uit hem geweken. Een a
die eveneens aanhoudend om hulp
werd nog levend, zij het ook tie-
gewond, gered en naar het dichtbijs;. -
gen Middlsex hospitaal vervoerd, in- t
twee andere zwaar gewonden. Onge
veer 20 werden licht gewond. Eenige
bedienden van het hotel, waren voor
den nacht afwezig, en danken daaraan
wellicht hun leven.
Alle omgekomen jonge mannen waren
in de tiwntig, enkelen 21, de oudsten
25 jaar. De meesten waren kellners,
een uit Zwitserland, twee uit Duitsch-
land, twee uit Italië en twee uit Oos
tenrijk afkomstig, terwijl de achtste een
Engelschman was.
Het bewuste stukje van Castlestreet
lag onder puin, huisraad 'en beddegoed
en moest voor het verkeer afgesloten
worden. Een groote schare nieuwsgie
rigen bewoog zich den ganschen dag in
de buurt, waar het ongeluk, vooral on
der de vreemdelingen, groote verslagen-
1 heid teweeg bracht.
Van de dooden was geen enkele ge
huwd.
Onder de gewonden was een vrouw
van 69 jaar.
Een ongeluk komt zelden alleen. En
zoo had Maandag in Upper Thamesstreet
nog een instorting eener bouwstelling
plaats, waarbij 13 werklieden gewond
werden, drie zeer ernstig
ihispositie burgerlij
kend no.sdig is bleek
de hoeveelste maal 1
a s ohtoffer de heer Wijnveidt,
sedi i t isial urgemeester en tot voor
kurc .iv. secretaris der gemeente
Broek in Waterland. De heer W. werd
in December van het vorige jaar ern
stig ongesteld en is nog niet geheel
hersteld. Reeds in de eerste dagen van
Februari werd daarop mevrouw W. door
de beide wethouders schriftelijk uitge
nood igd voor haar echtgenoot ontslag
als secretaris aan te vragen. Hieraan
werd geen gevolg gegevenbek gheb-
bende moest natuurlijk zelf h erover
oordeelen.
Sedert vernam men van de zaak niets,
totdat 25 Maart de heer Wijnveidt een
koninklijk besluit ontving, goedkeu
rende het door den gemeenteraad ver
leend eervol ontslag als secretaris. Van
het raadsbesluit tot ontslag of van de
redenen die daartoe leidden vernam de
'H3H'
5.
Barbaroux gaf een' brief mede voor
Laure de Perret, welke voor dezen la
ter de oorzaak was dat hij het schavot
beklomde brief behelsde echter geen
enkel woord dat den afgevaardigde als
misdaad kon aangerekend worden.
Charlotte bedankte Barbaroux en nam
afscheid van hemde toon harer stem
trof hem door een voorgevoel, dat hij
toen niet begreep. Indien wij haar
voornemen gekend hadden, zeide hij la
ter, en indien wij in staat waren ge
weest om eene misdaad door zulke han
den te doen volbrengen, dan zouden wij
niet Marat als slachtoffer harer wraak
hebben aangewezen. De opgeruimdheid
waarmede zij al die vaderlandslievende
gesprekken met de Girondijnen gehou
den had, verdween geheel en al toen zij
voor altijd hunne woning verliet. In
haar hart leverden de gedachte en de
uitvoering elkander nog den laatsten
strijd. De ernst van haar gelaat en
eenige slecht verborgen tranen openbaar
den alleen dien strijd dien zij nog om
hare zelfopoffering streedtoen hare
tante naar de oorzaak dier droefheid
vroeg, zeide zij„Ik beween de onge
lukken van myn vaderland, die van mij
ne bloedverwanten en de uwe zoo lang
Marat leeft, is niemand zijn bestaan een
dag zeker. Later herinnerde zich me
vrouw de Bretteville dat zij eens, des
morgens Charlotte wekkende, bij haal
bed een ouden bijbel gevonden had, die
opengeslagen was op het boek van Ju.
dith, en dat zij daarin een met potlood
onderstreept vers opgemerkt had, na
melijk „Judith verliet de stad, getooid
met een verwonderlijke schoonheid, wel
ke de Heer haar geschonken had, om
Israël te bevrijden.
Toen Charlotte dienzelfden dag uit
ging om toebereidselen voor de reis te
maken, zag zij in de straat burgers
kaartspelen en zeideGij speelt, terwijl
het vaderland zieltoogt.
Zij vertrok den 8sten Juli naar Ar-
gentan, daar nam zij het laatste afscheid
van haren vader en hare zusterzij zei
de dat zjj tegen de omwenteling en de
armoede eene schuilplaats en een be
staan in Engeland ging zoeken en dat
zij den vaderlijken zegen nog voor die
langdurige scheiding wilde ontvangen.
Haar vader keurde de reis goed. Den
zelfden dag kwam zij te Caen terug,
waar zij de liefde harer tante door de
zelfde list als haren vader bedroog. Zij
verhaalde haar ook, dat zij weldra naar
Engeland vertrok, waar verbannen vrien
den haar een verblijf en een lot hadden
bereid, op hetwelk zij in haar vaderland
nimmer hopen kon. Zij had voor den
volgenden dag, den 9en Juli, in het ge
heim eone plaats op de diligence naar
Parijs besprokendien dag nam zij
vroeg een pakje met hare onmisbaarste
kleedingstukken onder den arm, kuste
hare tante en zeide dat zij in het na
burige weiland ging teekenenzij ging
met eene portefeuille de deur uit om er
nimmer weder binnen te komen. Be
neden aan den trap ontmoette zij het
kind van een armen werkman, die on
der in huis woonde. Het kind speelde
meest op het voorplein en kreeg dikwijls
prentjes van haar.
Ziedaar, Robert, dat is voor u, zei
de zij, terwijl zij hem de teekenporte
feuille gaf, die zij nu niet meer noodig
hadpas goed op, manneke, geef mij
een zoen, want gij ziet mij nooit terug.
En zij zoende het kind terwijl er een
traan op zijne wang vielhet was de
laatste traan op den drempel van het
huis waar zij hare jeugd had doorga-
