ALGEMEEN NIEUWS-EN ADVERTENT EBLAD VOOR HET VOORMALIG 4E DISTRICT. len beproefd vertrouwen. No. 1150. 16e Jaarg. Buitenland. FEUILLETON. BRESKEASC GOER A A T, Abonnement per 3 maanden 0.50, franco per post door liet geheele rijk 0.55, voor België /0.62® en voor Amerika 0.82® bij vooruitbetaling. Abonnementen worden bij boekhandelaren en brieven gaarders aangenomen. Advcrtentiën van 1 tot en met 5 regels 25 cents, elke gewone regel meer 5 cents. Groote letters haar plaats ruimte. Bij abonnement lager tarief. Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdag middag te twee ure. Ilit blad verschijnt elite» Dinsdair- en Vrijitinrimniil liij den uitsever O. Dltttlif\ te Breskens. MHiMiuaaaBMBniaaBManwu'lunmuaroeniimni i iimnnnii hhiiiim uur "■■imiimb Men zal zich nog herinneren, dat, toen wij ion Jan van Rijswijck zijn inzicht te kennen gaf om, wegens van ziekclijkcn toestand, af te treden, als burgemeester van Antwerpen, zijn medeleden van den gemeenteraad indertijd onmiddellijk, met ook hier toon geprezen eenstemmigheid, besloten dat van stadswege aan den man, die zich jaren lang zoo geheel aan zijn stad had gewijd, een jaargeld van 15,000 frs., en bij zijn dood een naderhand to bepalen pensioen aan zijn weduwe zou verstrekt worden. Heel de pers, om 't even van welke richting, roemde om 't meest deze be slissing. Toen nu, weinige maanden later reeds, de geachte man stierf, en de algemeene rouwbetuiging ietwat tot bedaren kwam, toen gebeurde er iets heel onverkwikke lijks op de hinderlijkste, tegenover een vrouw aller-onkiesehste wijze, werd door een paar fanatiek; clericaie schimpblaad- jes, die overigens door de eigen katho lieke confraters zeiven in deze verloo chend werden een „veldtocht" op touw gozot om stemming te maken te gen het uitbetalen van een pensioen aan mevr. van Rijswijck en haar ge zin Het heette, dat do achtbare weduwe van den burgemeester een belangrijke levensverzekering „op haar hoofd" had, en dat de stad dus geenszins gerechtigd was „de penningen der belastingbetalers" voor dit doel te gebruiken. Nadat de raad, onder den druk van dien „persveldtocht", een onderzoek had bevolen, bleek het dat de zaak schrome lijk overdreven was geworden. Nu werd Vrijdagavond in geheime ver gadering van den gemeenteraad die teere kwestie afgedaan. Het collego van burgemeester cn schepenen had 10,000 francs voorgesteld. Maar, naar oen ochtendblad mededeelt, hebben de socialisten en het.meerendixl der katholioko raadsleden dit cijfer t aanzienlijk gevonden. Eenigo katholieke betuigden dat zij, in ieder geval, 't door het college voorgestelde cijfer zouden steunen. Maar men wist, naar 't schijnt, dat de Bestendige Deputatie \;ta bi provincieraad alleen zou goe !k uren éénstemmige of nagenoeg c r bes'issing. En toen ging men aan 't r. Eenige leden stelden voor UUiiO, i- alisten 7500, éen, alleenstaand, cl, 1: 6000 francs. Ten sl'otte werd, met 2(-> stommen li beralen, socialisten en het mec-ndeei der rechterzijde) tegen óéne, en twee on- houdingeu alle drie van katlioiu kmi het pensioen van mevr. de wed. van Rijswijck bepaald op soOO fres. Den indruk van dit' alles bij vole on zer stadgenooten vermeen ik te inogen weergeven, als ik herhaal hengst onver kwikkelijk. Had mon dan toch aan dn nagedachtenis van den pas eonige dag. a geleden op vorstelijke wijze, door hon derdduizenden, met pracht-katafalken, met redevoeringen, met veel uitw.-'.idig vertoon van verdriet, ja met echt vloei ende tranen, gelmldigden man, deze kleinsteedscho peut rarije niet kunnen sparen Ze hebben 'm, den „kapitein van „Köpenick", liet staat vrijwel vast, dat do schoenmakei Wilhelm Yoigt, wiens aanhouding reeds telegrafisch werd ge meld, inderdaad de geniale bandiet is. die heel Duitschland van zich heeft doen spreken en wiens roep zelfs ver over de grenzen is gegaan. Ongeveer 2000 aanwijzingen had de politie gekregen van menschen, die verdacht werden hot schelmstuk uitgehaald te hebben, maar zij duidden alle op gewezen officieren of onderofficieren en vormden een chaos, waar de politic geen raad mee wist. De bijzonderheden van het signalement dat uien had opgemaakt volgens de ver klaringen van do soldaten en anderen, die in t den ..kapitein" in aanraking waren woest, wezen echter aan, dat de kerel een echte boeventronie had. Eigenaar ii ;hel{-n vin bi' signalement deden zien, lat lij uimeti tijd in een gevangen s ioc-hei - <-n ergebracht c n das skiorde polis l:i dogovauge- in.,sen pa, ike menschel! daar in den i: asten tijd ontslagen warei.. Zoo vernam z:j, dat uit het tuchthuis f [iawitsch in Februario ontslagen was nu schoenmaker Wilhelm Voigt, die van zijn 57 jai\ i er 27 in do gevangenis had 'merg,'bracht. Tl,! w is driemaal wegens diefstal en eens wegen-, vervalschingcn veroordeeld en het laatst wegens inbraak in het go- ree li s. ebouw te Wongrowitsch, waar hij de k :s stal door di rechtbank te (iuesrii tot 15 jar n tuchthuisstraf. Deze st raftijd was 1 Februari 11. ge ëindigd e i Yoigt, dia na zijn ontslag nogjonder 'poib mtoezieht stond, ging n mr Wisfnar, waar hij eon baas vond, ■bij wien hij eenigen tijd werkte. Daarop ging hij" haar Risdorf, waar zijn zin;ui' een winkel in zijde heeften w .inde bij haar een tijdlang in, om vervolgens naar Berlijn te gaan en een woning in do Lange ostras* te botlek ken. De patroon van Yoigt te Wismar bi - zat een p rtrot- van hem, dat hij hem uit Rixdori had toiezon ieu en dit por tret werd vertoond aan den winkelier te Potsdam, die aan den „kapitein" eenige uniformstukken had verkocht. Hij herkende het dadelijk en nu luid men het goede spoor. Na eenig zoeken want Voigt had zich to Berlijn niet hij de overheid ge meld toen hij daar kwam wonen vond mep hem in de Langènstrasse en trad Vrijdagmorgen bij hem binnen, terwijl hij zat te ontbijten. Nu maakte hij 't de politie niet lastig meer en bekende terstond, dat hij de kapitein van Köpe nick was. Wat het geval nog des te klucht iger in; ikt, is de omstandigheid, dat Voigt z nooit soldaat is geweest. Om die a na movroüw Lange, hans, de vrouw vani Jen burgemeester, zal weer braaf gelachen worden. Zij toch had aan de politie verklaard, da lo „kapitein" een man met fijne map i ren en goedverzorgde handen was. Bij zijn arrestatie bevond men op Voigt nog 2050 mark. Op de vraag, hoe jhij op de gedachte van deze daad gekomen was, antwoordde hij in zijn eerste verhoor het volgende lltij was voornemens geweest te Wis- mar niet eerlijken arbeid zijn brood te verdienen on zich misschien dan later te Bernau te vestigen als filiaalhouder van zijn patroon to "Wismar, maar de Meijdenburgsche overheid haalde een i streép door deze rekening, door hem uit te zetten. Toen nam hij voor eenigen tijd zijn intrek bij zijn zuster te Rixdorf en zocht opnieuw werk te Berlijn, maar 't geluk te llem niet. Zoodoende besloot hij zich maar weer op zijn oude manier geld te vi -rschaffen. Ml t een uniform uitgerust en door militaire macht gesteund zou niets on mogelijk zijn wat door de feiten ook voldoende bewezen is. Na zijn kunststuk te hebben uitge voerd. ging hij naar zijn woning te Ber lijn en Hield zich daar schuil. Hij is bijna niet uit geweest en heeft in de couranten met veel -genoegen al les gevolgd wat over 'm geschreven werd. 21. „Elise", zeide hij eindelijk mot bewo gen stem, „ik heb iets van groot ge wicht met je te bespreken en verzoek je in mij den zorgzamen en welwillen- don vader te zien, die enkel jo geluk op het oog heeft en dien je volkomen kunt vertrouwen. Ik bon tot nog toe wel licht niet de vader voor je geweest, ge lijk een jong meisje zich dien denkt, maar in mijn hart, mijn kindlief, heb je altijd als mijn hoogste juweel en mijn grootste geluk gegolden". „Ik heb er nooit aan getwijfeld, va der", fluisterde Eliso on drukte een kus op zijn hand. „Luister dan. Het toeval heeft mij heden een geheim verraden, dat je voor mij vorborgen hadtik meen je manier om liefdadigheid uit te oefenen Oppen heeft alles opgebiecht, en hoewel ik ook de vraag zou kunnen stellen of jo wel volkomen goed hebt gehandeld, doordien je nooit mijn raad hebt ingewonnen, geef ik er je toch de hand op, dat ik er niet aan denk je te berispen, maar dat ik je ter wille van je edel hart des te meer waardeer en lief heb. Hot toeval, dat alles ter sprake bracht, werd in liet loven geroepen door een gesprek over zaken met een jongen Pe ruaan, Pedro Carana. Ik hoorde dat je hem, men mag we) zoggen gered hebt. Hadden de schitterende oogun van den jongen man mij niet verraden, in hoe hooge mate hij je dankbaar is, dan zou do schets, die ik zooeven toevallig be keek, mij hetzelfde en misschien nog meer hebben gezegd. Dat voert mij he den tot je, Elise. Als je goede moeder nog leefde, zou zij met je spreken, zij zou de juisto woorden hebben wéten to vinden voor mij, oon man, is dit moeilijker on ik moet daarmee wel dub bel op geheel je vertrouwen en je open hartigheid rekenen. Wil je mij dat he ioven, kindlief?" Van af het oogenblik dat haar vader was beginnen te spreken was Elise's ontroering steeds toegenomen. Zoo had hij nooit tegen haar gesproken, zulke hartelijke bewoordingen nog nimmer voor haar gehad. Zij had hem wel om den hals wili.-n vallen cn aan zijn borst aan haar tranon willen lucht geven, maar een onbestemd gevoel van angst hield haar daarvan terug. Toen hij over Pedro sprak, meende zij dat haar hart stil zou blij ven staanbevend sloeg zij de handen voor liet gelaat en was ternauwernood in staat een zaehtgetluistord „ja" te la- ton hooren. Haar vador trok zacht die handen weg ou hield zo vast in de zijno met een uitdrukking van overgroots liefde rustten zijn oogen op de gelaatstrekken van zijn kind hem scheen het zelfs toe alsof hij eerst heden tot liet besef kwam van hetgeen zijn hoogste, zijn heiligste plicht was. „Naar 't geen Oppen mij gezegd heeft en 't geen door de uitdrukking van je gelaat wordt bevestigd, moet ik aanne men dat langzamerhand eon teeder go- voel voor Pedro Carana in je is ont staan. Zeg mij 't openhartig, Elise, mijn kind, hub je dien jongen man lief?" Zij aarzelde met het geven van ant woord, eerst werd zij doodsbleek en toen kwam weder een vurige blos op haar wangen. Toch kwam liet gevoel in haar op dat van dit oogenblik het geluk van baar leven afhing; wat zij haast niet had durven denken werd eensklaps dui delijk voor haar. De senator glimlachte en kuste haar hartelijk. „Geef mij maar geen altwoord, kind lief, je oogen zeggen mij alles, zonder dat je woorden gebruikt. Luister thans verder. Ik verbaas er mij zelfs over welke verandering in de laatete uren met mij heeft plaats gegrepen en ook jij zal ongetwijfeld je zelve wel toevoe gen,: dat ik gisteren niet zoo maar da delijk mijn zegen on mijn toestemming zou hebben gegeven. Maar op de dwaal wegen des levens weet hot hart op won derbaarlijke wijze de rechte paden to vinden. Toen ik Pedro zag had ik da delijk de grootste belangstelling en ge negenheid voor hem en toon hij zijn le vensloop vertelde en ik hem den naam zijner moeder had hooren noemen, wist ik wat mij dadelijk tot hem liud aan-

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1906 | | pagina 1