ALGEMEEN NIEUWS-EN ADVERTENT EBLAD VOOR HET VOORMALIG 4E DISTRICT.
len beproefd vertrouwen.
No. 1150.
16e Jaarg.
Buitenland.
FEUILLETON.
BRESKEASC
GOER A A T,
Abonnement per 3 maanden 0.50, franco per post
door liet geheele rijk 0.55, voor België /0.62® en voor
Amerika 0.82® bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden bij boekhandelaren en brieven
gaarders aangenomen.
Advcrtentiën van 1 tot en met 5 regels 25 cents, elke
gewone regel meer 5 cents. Groote letters haar plaats
ruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdag
middag te twee ure.
Ilit blad verschijnt elite» Dinsdair- en Vrijitinrimniil liij den uitsever O. Dltttlif\ te Breskens.
MHiMiuaaaBMBniaaBManwu'lunmuaroeniimni i iimnnnii hhiiiim uur "■■imiimb
Men zal zich nog herinneren, dat, toen
wij ion Jan van Rijswijck zijn inzicht te
kennen gaf om, wegens van ziekclijkcn
toestand, af te treden, als burgemeester
van Antwerpen, zijn medeleden van den
gemeenteraad indertijd onmiddellijk, met
ook hier toon geprezen eenstemmigheid,
besloten dat van stadswege aan den man,
die zich jaren lang zoo geheel aan zijn
stad had gewijd, een jaargeld van 15,000
frs., en bij zijn dood een naderhand to
bepalen pensioen aan zijn weduwe zou
verstrekt worden.
Heel de pers, om 't even van welke
richting, roemde om 't meest deze be
slissing.
Toen nu, weinige maanden later reeds,
de geachte man stierf, en de algemeene
rouwbetuiging ietwat tot bedaren kwam,
toen gebeurde er iets heel onverkwikke
lijks op de hinderlijkste, tegenover een
vrouw aller-onkiesehste wijze, werd door
een paar fanatiek; clericaie schimpblaad-
jes, die overigens door de eigen katho
lieke confraters zeiven in deze verloo
chend werden een „veldtocht" op
touw gozot om stemming te maken te
gen het uitbetalen van een pensioen
aan mevr. van Rijswijck en haar ge
zin
Het heette, dat do achtbare weduwe
van den burgemeester een belangrijke
levensverzekering „op haar hoofd" had,
en dat de stad dus geenszins gerechtigd
was „de penningen der belastingbetalers"
voor dit doel te gebruiken.
Nadat de raad, onder den druk van
dien „persveldtocht", een onderzoek had
bevolen, bleek het dat de zaak schrome
lijk overdreven was geworden.
Nu werd Vrijdagavond in geheime ver
gadering van den gemeenteraad die teere
kwestie afgedaan.
Het collego van burgemeester cn
schepenen had 10,000 francs voorgesteld.
Maar, naar oen ochtendblad mededeelt,
hebben de socialisten en het.meerendixl
der katholioko raadsleden dit cijfer t
aanzienlijk gevonden. Eenigo katholieke
betuigden dat zij, in ieder geval, 't door
het college voorgestelde cijfer zouden
steunen. Maar men wist, naar 't schijnt,
dat de Bestendige Deputatie \;ta bi
provincieraad alleen zou goe !k uren
éénstemmige of nagenoeg c r
bes'issing.
En toen ging men aan 't r.
Eenige leden stelden voor UUiiO, i-
alisten 7500, éen, alleenstaand, cl, 1:
6000 francs.
Ten sl'otte werd, met 2(-> stommen li
beralen, socialisten en het mec-ndeei
der rechterzijde) tegen óéne, en twee on-
houdingeu alle drie van katlioiu kmi
het pensioen van mevr. de wed. van
Rijswijck bepaald op soOO fres.
Den indruk van dit' alles bij vole on
zer stadgenooten vermeen ik te inogen
weergeven, als ik herhaal hengst onver
kwikkelijk. Had mon dan toch aan dn
nagedachtenis van den pas eonige dag. a
geleden op vorstelijke wijze, door hon
derdduizenden, met pracht-katafalken,
met redevoeringen, met veel uitw.-'.idig
vertoon van verdriet, ja met echt vloei
ende tranen, gelmldigden man, deze
kleinsteedscho peut rarije niet kunnen
sparen
Ze hebben 'm, den „kapitein van
„Köpenick", liet staat vrijwel vast, dat
do schoenmakei Wilhelm Yoigt, wiens
aanhouding reeds telegrafisch werd ge
meld, inderdaad de geniale bandiet is.
die heel Duitschland van zich heeft doen
spreken en wiens roep zelfs ver over
de grenzen is gegaan. Ongeveer 2000
aanwijzingen had de politie gekregen
van menschen, die verdacht werden hot
schelmstuk uitgehaald te hebben, maar
zij duidden alle op gewezen officieren of
onderofficieren en vormden een chaos,
waar de politic geen raad mee wist.
De bijzonderheden van het signalement
dat uien had opgemaakt volgens de ver
klaringen van do soldaten en anderen,
die in t den ..kapitein" in aanraking
waren woest, wezen echter aan, dat
de kerel een echte boeventronie had.
Eigenaar ii ;hel{-n vin bi' signalement
deden zien, lat lij uimeti tijd in een
gevangen s ioc-hei - <-n ergebracht
c n das skiorde polis l:i dogovauge-
in.,sen pa, ike menschel! daar in den
i: asten tijd ontslagen warei..
Zoo vernam z:j, dat uit het tuchthuis
f [iawitsch in Februario ontslagen was
nu schoenmaker Wilhelm Voigt, die van
zijn 57 jai\ i er 27 in do gevangenis
had 'merg,'bracht.
Tl,! w is driemaal wegens diefstal en
eens wegen-, vervalschingcn veroordeeld
en het laatst wegens inbraak in het go-
ree li s. ebouw te Wongrowitsch, waar
hij de k :s stal door di rechtbank te
(iuesrii tot 15 jar n tuchthuisstraf.
Deze st raftijd was 1 Februari 11. ge
ëindigd e i Yoigt, dia na zijn ontslag
nogjonder 'poib mtoezieht stond, ging
n mr Wisfnar, waar hij eon baas vond,
■bij wien hij eenigen tijd werkte.
Daarop ging hij" haar Risdorf, waar
zijn zin;ui' een winkel in zijde heeften
w .inde bij haar een tijdlang in, om
vervolgens naar Berlijn te gaan en een
woning in do Lange ostras* te botlek
ken.
De patroon van Yoigt te Wismar bi -
zat een p rtrot- van hem, dat hij hem
uit Rixdori had toiezon ieu en dit por
tret werd vertoond aan den winkelier
te Potsdam, die aan den „kapitein"
eenige uniformstukken had verkocht.
Hij herkende het dadelijk en nu luid
men het goede spoor.
Na eenig zoeken want Voigt had
zich to Berlijn niet hij de overheid ge
meld toen hij daar kwam wonen vond
mep hem in de Langènstrasse en trad
Vrijdagmorgen bij hem binnen, terwijl
hij zat te ontbijten. Nu maakte hij 't
de politie niet lastig meer en bekende
terstond, dat hij de kapitein van Köpe
nick was.
Wat het geval nog des te klucht iger
in; ikt, is de omstandigheid, dat Voigt
z nooit soldaat is geweest. Om die
a na movroüw Lange, hans, de vrouw
vani Jen burgemeester, zal weer braaf
gelachen worden.
Zij toch had aan de politie verklaard,
da lo „kapitein" een man met fijne
map i ren en goedverzorgde handen was.
Bij zijn arrestatie bevond men op
Voigt nog 2050 mark. Op de vraag,
hoe jhij op de gedachte van deze daad
gekomen was, antwoordde hij in zijn
eerste verhoor het volgende
lltij was voornemens geweest te Wis-
mar niet eerlijken arbeid zijn brood te
verdienen on zich misschien dan later
te Bernau te vestigen als filiaalhouder
van zijn patroon to "Wismar, maar de
Meijdenburgsche overheid haalde een
i streép door deze rekening, door hem uit
te zetten.
Toen nam hij voor eenigen tijd zijn
intrek bij zijn zuster te Rixdorf en zocht
opnieuw werk te Berlijn, maar 't geluk
te llem niet. Zoodoende besloot hij zich
maar weer op zijn oude manier geld te
vi -rschaffen.
Ml t een uniform uitgerust en door
militaire macht gesteund zou niets on
mogelijk zijn wat door de feiten ook
voldoende bewezen is.
Na zijn kunststuk te hebben uitge
voerd. ging hij naar zijn woning te Ber
lijn en Hield zich daar schuil.
Hij is bijna niet uit geweest en heeft
in de couranten met veel -genoegen al
les gevolgd wat over 'm geschreven werd.
21.
„Elise", zeide hij eindelijk mot bewo
gen stem, „ik heb iets van groot ge
wicht met je te bespreken en verzoek
je in mij den zorgzamen en welwillen-
don vader te zien, die enkel jo geluk op
het oog heeft en dien je volkomen kunt
vertrouwen. Ik bon tot nog toe wel
licht niet de vader voor je geweest, ge
lijk een jong meisje zich dien denkt,
maar in mijn hart, mijn kindlief, heb je
altijd als mijn hoogste juweel en mijn
grootste geluk gegolden".
„Ik heb er nooit aan getwijfeld, va
der", fluisterde Eliso on drukte een kus
op zijn hand.
„Luister dan. Het toeval heeft mij
heden een geheim verraden, dat je voor
mij vorborgen hadtik meen je manier
om liefdadigheid uit te oefenen Oppen
heeft alles opgebiecht, en hoewel ik ook
de vraag zou kunnen stellen of jo wel
volkomen goed hebt gehandeld, doordien
je nooit mijn raad hebt ingewonnen,
geef ik er je toch de hand op, dat ik
er niet aan denk je te berispen, maar
dat ik je ter wille van je edel hart des
te meer waardeer en lief heb.
Hot toeval, dat alles ter sprake bracht,
werd in liet loven geroepen door een
gesprek over zaken met een jongen Pe
ruaan, Pedro Carana. Ik hoorde dat je
hem, men mag we) zoggen gered hebt.
Hadden de schitterende oogun van den
jongen man mij niet verraden, in hoe
hooge mate hij je dankbaar is, dan zou
do schets, die ik zooeven toevallig be
keek, mij hetzelfde en misschien nog
meer hebben gezegd. Dat voert mij he
den tot je, Elise. Als je goede moeder
nog leefde, zou zij met je spreken, zij
zou de juisto woorden hebben wéten to
vinden voor mij, oon man, is dit
moeilijker on ik moet daarmee wel dub
bel op geheel je vertrouwen en je open
hartigheid rekenen. Wil je mij dat he
ioven, kindlief?"
Van af het oogenblik dat haar vader
was beginnen te spreken was Elise's
ontroering steeds toegenomen. Zoo had
hij nooit tegen haar gesproken, zulke
hartelijke bewoordingen nog nimmer
voor haar gehad.
Zij had hem wel om den hals wili.-n
vallen cn aan zijn borst aan haar tranon
willen lucht geven, maar een onbestemd
gevoel van angst hield haar daarvan
terug. Toen hij over Pedro sprak,
meende zij dat haar hart stil zou blij
ven staanbevend sloeg zij de handen
voor liet gelaat en was ternauwernood
in staat een zaehtgetluistord „ja" te la-
ton hooren.
Haar vador trok zacht die handen
weg ou hield zo vast in de zijno met
een uitdrukking van overgroots liefde
rustten zijn oogen op de gelaatstrekken
van zijn kind hem scheen het zelfs
toe alsof hij eerst heden tot liet besef
kwam van hetgeen zijn hoogste, zijn
heiligste plicht was.
„Naar 't geen Oppen mij gezegd heeft
en 't geen door de uitdrukking van je
gelaat wordt bevestigd, moet ik aanne
men dat langzamerhand eon teeder go-
voel voor Pedro Carana in je is ont
staan. Zeg mij 't openhartig, Elise, mijn
kind, hub je dien jongen man lief?"
Zij aarzelde met het geven van ant
woord, eerst werd zij doodsbleek en toen
kwam weder een vurige blos op haar
wangen. Toch kwam liet gevoel in haar
op dat van dit oogenblik het geluk van
baar leven afhing; wat zij haast niet
had durven denken werd eensklaps dui
delijk voor haar.
De senator glimlachte en kuste haar
hartelijk.
„Geef mij maar geen altwoord, kind
lief, je oogen zeggen mij alles, zonder
dat je woorden gebruikt. Luister thans
verder. Ik verbaas er mij zelfs over
welke verandering in de laatete uren
met mij heeft plaats gegrepen en ook
jij zal ongetwijfeld je zelve wel toevoe
gen,: dat ik gisteren niet zoo maar da
delijk mijn zegen on mijn toestemming
zou hebben gegeven. Maar op de dwaal
wegen des levens weet hot hart op won
derbaarlijke wijze de rechte paden to
vinden. Toen ik Pedro zag had ik da
delijk de grootste belangstelling en ge
negenheid voor hem en toon hij zijn le
vensloop vertelde en ik hem den naam
zijner moeder had hooren noemen, wist
ik wat mij dadelijk tot hem liud aan-