BRESKENSCHE COURANT.
ALGEMEEN
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
VOOR
HET VOORMALIG 4E DISTRICT.
be mmmmi
No. 1031.
Zaterdag 2 September 1905.
14e Jaarg,
Buitenland.
Ue Vrede.
FEUILLETON.
ABONNEMENT.
Per 3 maanden ƒ0.50, franco per post door het geheele Rijk ƒ0.55,
voor België ƒ0.626, voor Amerika ƒ0.826, bij vooruitbetaling,
alle boekhandelaren en brievengaarders worden abonnementen aangenomen.
ADVERTENTIËN.
Van 1 tot en met 5 regels 25 cents elke gewone regel meer 5 cents.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag twee uur.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den uitgever C. DIELEMA.V te Breskens.
Het heugelijk nieuws van den dag mag
inderdaad genoemd worden, de tijding dat
de vrede in Oost-Azië verzekerd is, nadat
de wederzijdscbe partijen het over alle
punten eens waren geworden.
Japan heeft afstand gedaan van den
eisch tot betaling van een schadevergoeding,
het groote struikelblok, en heeft zich zelfs
bereid verklaard de noordelijke helft van
het eiland Sachalin aan Rusland te laten.
Zulk een loop van zaken heeft zelfs de
meest optimistisch gestemde zichjniet durven
denken, 't Is waar, ondanks alle sombere
berichten van de wachtende correspondenten
waren er nog altijd omstandigheden, die
moed gaven, maar in 't algemeen was men
er wel van overtuigd, dat het land van de
opgaande zon vast zou blijven houden aan
het verlangen, dat het Czarenrijk een deel
van de kosten, door den oorlog veroorzaakt,
zou betalen en de daarvoor aangevoerde
grond was zeker niet gèheel onbillijk te
achten. Rusland toch, zoo heette het, had
Japan tot den oorlog geprest, al was de
aanval van de Japansche op de Russische
schepen voor Port-Arthur de onmiddellijke
aanleiding tot den rampzaligen krijg. En
daartegenover stond Rusland, dat tot het
laatste oogenblik volhield in geen betaling
van oorlogsschatting in welken vorm ook
te zullen bewilligen.
Ondanks de tusschenkomst van president
Roosevelt leek het, of de onderhandelingen
op dit groote verschil schipbreuk zouden
ljjden.
Op de zitting van Zaterdag was, volgens
den berichtgever van de Times het laatste
woord van den heer Witte
Geen schadevergoeding en de helft van
Sachalin 1
Deze woorden werden uitgesproken op
zoo'n kalmen toon en zoo beslist, dat de
Japanners begrepen, dat hier geen diplo
matische zet in het spel was, maar dat zij
werkelijk het door Rusland ingenomen
standpunt aangaven.
De Japanners bewaarden eenige oogen-
blikken het stilzwijgen. Witte stak een
sigaar aan en rookte voort, zonder wat te
zeggen. Baron Komoera deed hetzelfde.
Die pauze duurde acht minuten. Toen
merkte de heer Komoera op, dat het te
betreuren zou zijn, indien de conferentie
zoo plotseling werd afgebroken. Hij stelde
verdaging tot Maandag voor, wat door de
Russen werd geaccepteerd.
Het schijnt, dat de Japansche regeering
de zaak ampel heeft besproken. Het ant
woord had Komoera Maandag nog niet
ontvangen, zoodat weer uitstel werd ver
leend.
Tot het laatste oogenblik bleef de heer
Witte, die nog al spraakzaam is geweest
gedurende de onderhandelingen, weinig
hoop koesteren, dat een nieuw, ,donr de
Japanners in te dienen voorstel, aannemelijk
voor Rusland zou wezen. Onmiddellijk na
de bijeenkomst van Dinsdag geïnterviewd,
zeide hij dan ook verbaasd te zijn over de
gelukkige uitkomst, die hij niet had
durven vermoeden. In de ochtendzitting
der conferentie had hij een geschreven
Russisch ultimatum overhandigd, dat de
Japanners tot zijn verwondering aanvaard
den. Het resultaat, zeide hij, was een
groote zegepraal voor Rusland.
De zitting begon des morgens al om 10
uur. Allerwegen verkeerde men in span
ning. Wat zou het resultaat wezen van
deze bijeenkomst, die naar alle waarschijn
lijkheid de laatste zijn zou De kansen
waren gering.
In het hotel Wentworth, waar de jour
nalisten geduldig, althans in schijn gedul
dig, wachtten, was het een af- en aange-
loop van nieuwsgierigen.
Daar weerklonk de schel van de telefoon.
Zij waren diep geroerd en namen zonder
veel te zeggen de gelukwenschen in ont
vangst.
Weldra werd in een officieel bulletin
meegedeeld, dat de conferentie tot volkomen
overeenstemming kwam en besloot te be
ginnen met het opstellen van het vredes
verdrag.
Toen het bericht zich verspreidde, luidde
men de klokken en bedreef vele andere
bewijzen van openbaar vreugdebetoon.
Baron Sato legde namens de Japansche
gevolmachtigden de volgende verklaring af
De beide vragen betreffende de slot-
regeling met Sachalin en de schadevergoe
ding voor den oorlog zijn van den beginne
af aan de punten geweest waaromtrent
een volkomen verschil van meening bestond.
Het verschil van opinie ten opzichte van
deze beide punten heeft dikwijls het voort
duren van de conferentie in gevaar ge
bracht, doch Zijne Majesteit de keizer van
Japan, toegegevende aan wat menschelijk-
heid en beschaving gebieden, heeft, in een
stemming van volkomen verzoeningsgezind
heid en in bet belang van den vrede, de
gevolmachtigden gemachtigd den eisch van
vergoeding der oorlogskosten te laten val
len en toegestemd in een verdeeling van
Sachalin, condities, die, van weerszjjden
aannemelijk, het thans mogelijk hebben ge
maakt het belangrijke werk der conferentie
tot een goed einde te brengen."
Witte zond een telegram aan president
Roosevelt, waarin hij zegt, dat de geschie
denis hem den roem zal geven van den
vrede van Portsmouth, en waarin hij de
diepe erkenteljjkheid van Rusland voor
Roosevelt' s initiatief te kennen geeft.
Komoera was echter de eerste der ge
volmachtigden, die den president van het
tot stand komen van de overeenkomst ken
nis gaf, doch hij bepaalde zich tot die ken
nisgeving zonder meer.
De heer Sato was in het marine-arse
naal, waar de onderhandelaars bjjeen wa
ren, aan het toestel om een mededeeling
van belang te doen.
De vrede is verzekerd zoo luidde het
opzienbare nieuws.
Deze tijding riep een buitengewone op
gewondenheid te voorschijn. Van alle kan
ten vernam men vreugdekreten. De liee-
ren wierpen hun hoeden in de luchtde
vrouwen snikten en weenden van blijd
schap.
En dan begon een gedraaf naar het tele
graaf kantoor zooals men maar zelden ge
zien heeft.
Korten tijd later hoorde men, dat de
gedelegeerden reeds in den middag weer
Dijeen zouden komen om aan het opstel
len van het vredesverdrag te beginnen. En
ten laatste kwam het bericht, dat de be
palingen, waarop de vrede zal tot stand
komen, een volledige zegepraal van de Rus
sische diplomatie beteekenen.
Niet alleen toch had Japan, zooals al
vroeger is gemeld, den eisch tot overgave
der in Oost-Azië geïnterneerde schepen en
tot beperking van de Russische zeemacht
aldaar laten vallen, maar het had afstand
gedaan van den eisch tot schadevergoeding
en zich bereid verklaard de noordelijke
helft van Sachalin aan Rusland terug te
geven.
Er heerschte in Portsmouth een zenuw
achtige opwinding, die zich voor de koets
poort van het Wentworth-hotel concen
treerde.
Allen wilden de terugkomst van de Rus
sische afgevaardigden afwachten.
Toen de heeren Witte en Rosen arri
veerden werden zij het middelpunt van een
geestdriftige ovatie.
President Roosevelt zond telegrammen
met dankbetuigingen en gelukwenschen aan
beiden.
De oorlog heeft bijna 19 maanden ge
duurd. Hy begon op 8 Februari met den
aanval der Japansche torpedobooten op het
eskader te Port-Arthur. Daarop volgden de
39.
Zullen wij binnengaan vroeg zij.
Ik heb er niets tegen.
Zij waren de eenige bezoekers. Zij had
den niemand ontmoet, niettemin ontving
de hertogin twee dagen later een ongetee-
kend schrijven van den volgenden inhoud:
Terwijl u op uw landgoed vertoeft,
vermaakt Roger zich in gezelschap van
een schoone wielrijdster. Maar laat ik er
bijvoegen dat deze niet ouder is dan
twintig jaar".
De hertogin zond dit briefje naar Pré-
dalgonde, zonder er iets bij te voegen. Den
volgenden dag was hij te Champchevrier.
Dit was de aanleiding geweest van het
gerucht, hetwelk mejuffrouw Marechal aan
Jean had medegedeeld. Voor een man als
Roger was het naamlooze briefje geen ge
vaar, integendeel, de beschuldiging diende
hem om de hertogin nog meer te prikke
len. Zoodra beiden zich alleen bevonden
vroeg zij hem wat dit schrijven beduidde,*
en of het de waarheid behelsde.
Dit briefje, mijn lieve Elisa, behoort
tot die papieren, welke men met een tang
moet aanraken, teneinde zich niet de vin
gers te bezoedelen. Die laster bewijst de
afgunst, welke wij opwekken. Het verwon
dert mij dat jij je bekommert over zulk
een ellendige laagheid. Je moet vertrou
wen in mij stellen. Ik kan immers niet
altijd bij je zijn en indien jij, in mijn af
wezigheid, je aan die ongelukkige gedach
ten overgeeft, wordt het leven voor ons
beiden ondraaglijk.
Zoo gaf Roger met groote handigheid
het gesprek een wending die noodzakelijk
lijden moest tot de overtuiging dat slechts
een huweljjk haar volkomen gerustheid
zou kunnen wedergeven. De hertogin was
evenwel niet geneigd zich zonder slag of
stoot over te geven.
Wat noodzaakt je, je van mij te ver
wijderen
Maar ik verwijder mij nimmer, Elisa 1
Toen ik den afgeloopen zomer je gast was,
ben ik toen vrij gebleven van jaloezie
Dan was het de barones de Sauvelys, of
mejuffrouw Marechal, dan weer mevrouw
Gaidoni 1 Een ander maal zou je kame
nier misschien je jjverzucht opwekken. He
den is het die wielrijdster. Kom, mijn lie
ve, het is bespottelijk. Doe mij dan een
halsband om, met belletjes, ten einde je
ieder oogenblik te waarschuwen wanneer
ik mij beweeg.
Droefgeestig keek zjj hem aan. Het was
niet de eerste maal dat hij zoo tot haar
sprak en steeds had zij geloof gehecht aan
zijn verzekeringen. Thans echter waar
schuwde haar een vaag voorgevoel dat hy
loog, dat was een gevolg van de waar
schuwingen van haren zoon.
Je hebt je lang laten bidden om hier
te komen. Reeds veertien dagen vertoefje
in Parijs en het is bijna onmogelijk voor je
het te verlaten. Wat houdt je daar bezig
De meesten zijn immers nog op hun bui-
ten-verblijven
Men treft er nog vele vreemdelingen
aan, die op de clubs zeer grof spelen.
Alweder het spel 1
Verbiedt je me dit ook alMoetik
dan in een klooster Maar wees gerust,
de volgende maand scheep ik mij te Mar
seille in, daar ik met mijn jacht een zee
reisje ga maken langs de noordkust van
Afrika. Dan ben ik alleen tusschen lucht
en water!
Deze tijding was voldoende om de arme
vrouw, die reeds zoo overspannen was, ge
heel te ontstellen. Het bloed steeg haar
naar het hoofd en met kloppend hart riep
zjj uit
En ik dan, gedurende al dien tijd,
cn ik
Zij was te bewogen om den spottenden
glimlach op te merken welke een oogen
blik om zijn lippen speelde. Indien zij dien
had kunnen zien, dan was de sluier, wel
ke haar brein verduisterde, zonder twijfel
van een gescheurd. Maar haar oogen wa
ren te zeer gevuld met tranen.
Mijn lieve vriendin, sedert eenigen
tijd spreekt men te veel over ons beiden
en door voorzichtigheid tracht ik den in
vloed der booze tongen te verijdelen. Het
ware 't verstandigst, indien wij ons voor
eenigen tijd van elkander verwijderden.
Ons langdurig samenzijn, hetgeen mij
door sommigen zoo heftig wordt verweten
en aan hetwelk door anderen op zulk een
laaghartige wijze een verkeerde uitlegging
wordt gegeven, zou ons ten slotte in moei-
