BRESKENSCHE COURANT.
DE ZOON.
ALGEMEEN
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
VOOR
HET VOORMALIG 4E DISTRICT.
No. 939.
Woensdag 12 October 1904.
14e Jaarg.
Buitenland..
FEUILLETON.
ABONNEMENT.
Per 3 maanden ƒ0.50, franco per post door het geheele Rijk ƒ0.55,
voor België ƒ0.625, voor Amerika ƒ0.825, bij vooruitbetaling.
Bij alle boekhandelaren en brievengaarders worden abonnementen aangenomen.
ADVERTENTIE N.
Van 1 tot en met 5 regels 25 cents elke gewone regel meer 5 cents.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag twee uur.
Ilit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den uitgever C. DIEEEMAA' te Breskens.
Dnitsclilaiid.
Een eigenaardig conflict is ontstaan in
het vorstendom Lippe De in >ld, ecu 137.000
inwoners tellende, waar de regeering voor
den zieken Vorst wordt waargenomen door
een regent, graaf Lippe-Biesterfeid, doch
die nu dezer dagen is overleden.
De aanspraak op dit regentschap liet in
de eerste plaats gelden de zoon, graaf Leo
pold, die dan ook als regent is opgetreden,
maar ook beeft zich als pretendent opge
daan graaf Adolf van Lippe-Schaumburg in
weerwil dat de Landdag van het vorsten
dommetje Lippe-Detmold den uitdrukkelij-
ken wensch daartoe te kennen gaf, en dat
een vroegere scheidsrechterlijke beslissing
van wijlen den Koning van Saksen ten
gunste van den tak Biesterfeld is uitge
vallen.
Maar graaf Adolf, gehuwd met de oud
ste zuster des Keizers, vindt in zijn aan
spraken steun bij zijn zwager, die misschien
het zijne er aan wil doen om zijn zuster
Victoria tot eene regeerende Vorstin te ma
ken.
Van zyn kant heeft de Keizer bevel ge
geven dat het garnizoen van het vorsten
dom niet den eed aan den nieuwen regent
doen moet, alvorens de quaestie der opvol
ging is opgelost.
Dit kan het begin van een betreurens
waardig conflict zijn. De troepen van Lip
pe toch zijn, tengevolge van de militaire
conventie van 14 November 1873, als on
derdeel van het Duitsche rijksleger te be
schouwen zij moeten den eed afleggen
van trouw aan hun landheer en aan den
keizer. Wordt die eed niet noodig geacht,
dan is dit een bewijs dat de keizer den
regent niet als zijn mede-contractant en
Jus niet als den wettigen vertegenwoordi
ger van den zieken vorst aanziet.
Dit ware meer te betreuren, omdat de
bevolking van Lippe, de volksvertegenwoor
diging en het ministerie, den zoon van den
overleden regent wel beschouwen als den
rechtmatigen vertegenwoordiger van den
vorst.
Worden aan den regent door den Kei
zer de rechten onthouden die de militaire
conventie van 1873 voorschrijft, dan wordt
daardoor vooruitgeloopen op de beslissing
van den Bondsraad. Yoor bet oogenblik
is graaf Leopold regent, dus komen hem
die rechten toe, onverschillig welke beslis
sing de Bondsraad nog nemen kan.
Voor de belangen van het Duitsche rijk
en voor de goede verstandhouding tusschen
de bondvorsten onderling, is dit ontijdige
en vergezochte conflict zeker zeer te be
treuren.
Den Keizer wordt om zijn houding, zoo
wel in de pers als door de Lippesche re
geering en den Landdag verweten dat hij
een inbreuk op de rijksgrondwet beproeft,
door het wettige recht van den Bondsstaat
Lippe-Detmold, om een inwendige aange
legenheid als de regentschapskwestie zelf
standig te regelen, in twijfel te trekken.
Zoo iets is bijna ongehoord De toon
van de Detmoldsclie regeering laat bijna
vermoeden dat zij steun vindt bij andere
bondsvorsten en herinnert aan het krasse
woord van den Beierschen prins Ludwig
vroeger: »De Keizer is de eerste onder ge
lijken, wij zijn zijne vazallen niet.
Op den Czaar van
Rusland
is op diens reis naar Odessa ter inspectee-
ring van de 8e divisie die naar het oor
logsterrein zou vertrekken, een aanslag ge
pleegd om door middel van een bom de
keizerlijke trein te laten vernielen. Door
een onlangs ingesteld politiecorps dat uit
sluitend voor de persoonlijke veiligheid van
den Czaar heeft te waken, is de aanslag
verijdeld.
Portugal
heeft ook dol gehad in zijne kolonie Cuan-
hama, niet ver van Duitsch Zuid-West-
Afrika.
Eene uitgevaardigde espeditie tot het in
bedwang houden der opstandelingen werd
bij het oversteken van een rivier overrom
peld.
Van de 255 Europeanen en 244 inboor
lingen waaruit de expeditie bestond werden
respectievelijk 109 en 145 gedood of ge
wond.
Italië.
De paus ontving Woensdagmiddag de
Nederlandsche pelgrims in de Loggia Man-
tuana. Bij de pelgrims hadden zich ook
eenige te Rome vertoevende landgenooten
aangesloten, o. a. prof. dr. Hensen van
Warmond en dr. G. Brom. De directeur
der bedevaart, de heer Kieckens, las een in
het Fransch gesteld adres van hulde voor
en bood den paus in enveloppe den Sint-
Pieterspenning aan.
Paus Pius X bedankte in het Italiaansch
de pelgrims voor hun bewijzen van aan
hankelijkheid en kinderlijke liefde tot het
hoofd der kerk en zegende hen van gan-
scher harte.
Zijn vaderlijke toespraak werd op ver
zoek van mgr. Bisleti in het Nederlandsch
vertolkt door dr. G. Brom.
Vervolgens schreed de paus langs de
»en haie" opgestelde pelgrims, die hem de
hand kusten.
De schijnbare werkeloosheid der troepen
in den oorlog
Rusland—Japan
leveren voor 't oogenblik weinig stof tot
vermelding.
Wel leest men van schermutselingen en
voorposten-gevechten die in het voordeel
der Russen uitvallen en zelfs zouden de
Kozakken-troepen zich thans sterk genoeg
achten om de nog niet gereed zijnde Ja
panners aan te vallen.
Het zijn echter geruchten en men dient
ze dus onder voorbehoud te aanvaarden.
Zoodra ook de Japansche legermacht zich
in beweging zet, zal van de lang verwach
te groote slag spoedig het resultaat bljj-
ken.
De toestand in Port-Arthur is nog altijd
bedroevend.
De Japanners hebben met hun laatste
stormloopen al even weinig succes gehad
als met hun vroegere aanvallen.
Vrijdag werd gemeld dat een viertal oor
logsschepen in de haven van Port-Arthur
door het Japansche geschutvuur zouden zijn
beschadigd.
Daar dit bericht zich niet heeft beves
tigd wordt aan de waarheid er van getwij
feld, te meer omdat zutk eene vernieling
21.
Mijnheer 1
Geduld, mijn vriend Men moet de
waarheid kunnen aanhooren. Vooreerst, uw
vader leeft nog
Zijt ge daar zeker van
Zoo zeker als ik op dat oogenblik met
u spreek. En ik zal het u bewijzen.
Pierre kon geen woorden vinden om zijn
verregaande verbazing uit te drukken.
Maar waarom zou zij mij dan bedro
gen hebben
Die verklaring kan ik u niet geven.
U zult het misschien zelf begrjjpen, als u
de omstandigheden kent, waaronder zij van
elkander scheidden.
-- Wie van hen beiden had ongelijk?
Op het gelaat van den jongen man las
Jean duidelijk den angst, zjjn moeder te
Zullen hooren beschuldigen. Dartigues
schudde het hoofd en antwoordde
Verre van mij tegenover een zoon
kwaad te spreken van zyn moeder. De
verwijdering tusschen uwe ouders was het
gevolg van het verschii in beider karak
ter. Uw moeder was een brave burger
vrouw, uw vader een man, die verteerd
werd door eerzucht. Hij wilde hooger vlie
gen. Zij belette hem dit. In zijne pogin
gen, zich en den zijnen een schoone toe
komst te verzekeren, offerde bij meermalen
het hedeu op; dikwijls was hij de oor
zaak, dat er gebrek heerschte in de scha
mele woning. Uw moeder leed er onder
en klaagde. Ten slotte kon uw vader
dit leven niet langer dulden, hij besloot
naar Amerika te trekken om daar zijn ge
luk te beproeven. Zij weigerde echter haar
man te volgen en geloofde hem niet, toen
hij haar zijn vertrouwen in de toekomstaf-
schilderde daarginds, in een jeugdig,
nog niet uitgemergeld land. Misschien had
zij gelijk, want in den vreemde drukt de
ellende dubbel zwaar en reeds zoo dikwijls
was hij in zijn verwachtingen bedrogen.
Gij ziet, ik oordeel onpartjjdig Uw
moeder weigerde Frankrijk te verlaten
uw vader vertrok alleen.
Pierre luisterde met gebogen hoofd, als
schaamde hij zich over de bekrompenheid
zijner moeder. Hij slaakte een diepen
zucht en vroeg
Hebt u mijn vader gekend?
Ja.
Is hij gelukkig 1
Hij slaagde in al zijn ondernemin
gen. De fortuin overstelpte hem met hare
gunsten, hij is rijk. Hij nam een ander
leven aan, gelijk ook uw moeder deed. In
Amerika huwde hij met een vrouw, die hij
liefhad. Maar nooit heeft hij u vergeten.
Zijn geluk is onvolkomen, zoolang gij van
hem verwijderd zijt.
Maar hij heeft mijn moeder verlaten
riep Pierre toornig uit. T wintig jaar lang
heeft hij niets van zich doen hooren
Oordeel niet te vlug. Gij hebt nog
nimmer kennis gemaakt met den waren
strijd des levens.
Maar wie zijt gij Met welk
recht
Dartigues viel hem in de rede.
Gij noemt u Pierre Appel, niet waar
In de registers van den burgerlijken
stand ben ik ingeschreven onder den naam
Pierre Dartigues.
Nauwelijks had hjj dien naam genoemd,
of hij zag hoe zich op het gelaat van den
man, die hem zoo onafgebroken ondervroeg,
een levende ontroering afteekende. Met
tranen in zijn stem, voegde die raadselach
tige man hem toe
Men noemt mij de Maillane, omdat
ik eigenaar ben van het kasteel van dien
naam. Maar ook ik heb een anderen naam,
dan dien ik draag Ik heet Jean
Dartigues.
Pierre verbleekte. Eén oogenblik stond
hij als verlamd. Het duurde nog geruimen
tijd eer hij met moeite de woorden kon
stamelen
Gij zijt dus
Hij zag, hoe Dartigues de armen opende,
doch hij wierp zich niet aan dien borst.
Toen sprak Dartigues op zachten toon
Ja, ik ben uw vader
Nog steeds bleef Pierre onbeweegljjk.
Staat gij dan nog niet toe, dat ik u
in mijn armen druk herhaalde de vader.
Toen was het ijs gebroken. Pierre ver
weet zichzelf zijn ongevoeligheid de vader
liefde, die zich aan hem openbaarde, miste
haar indruk niet en vader en zoon druk
ten elkaar in de armen.
(Wordt vervolgd.)