BRESKENSGHE COURANT.
ALGEMEEN
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
VOOR
HET VOORMALIG 4E DISTRICT.
No. 889.
Zaterdag 16 April 1904.
13e Jaarg.
Buitenland.
ABONNEMENT.
Per 3 maanden yo.50, franco per post door het gelieele Rijk y0.55,
voor België y0.625, voor Amerika yü.825, bij vooruitbetaling,
alle boekhandelaren en brievengaarders worden abonnementen aangenomen.
ADYERTENTIËN.
Van 1 tot en met 5 regels 25 cents elke gewone regel meer 5 cents.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag twee uur.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den uitgever C. DIELEJIA.V te Breskens.
Rusland—Japan.
Terwijl men onwillekeurig in den waan
begon te verkeeren dat de strijd zicli zou
gaan bepalen tot operaties te land, duiken
de gevechten ter zee onverwachts op.
Te St. Petersburg toch is Woensdagavond
bericht gekomen dat admiraal Makarofs'
vlaggeschip gezonken is, waarbjj van de
700 koppen slechts een 20-tal het leven er
at brachten onder dezen is de admiraal
niet.
Het niet onbelangrijke gevecht, dat voor
de Russen opnieuw een ongunstige afloop
had, heeft zich als volgt toegedragen
Bij het aanbreken van den dag (d. w. z.
acht uur voor in westelijk Europa de zon
opging) beeft de Japanscbe vloot een aan
val tegen Port Arthur ondernomen. De
Russische vloot is daarop in haar geheel
uitgestoomd, om, onder dekking van bet
vuur van de forten, den aanval af te slaan.
Volgens een gerucht, dat uit Petersburg
wordt geseind, zou bet gevecht met een
groot aantal Japanscbe schepen nog druk
aan den gang geweest zijn. In elk geval
is de Petropavlofsk kort na het begin van
den strijd gezonken, doordat zij op een mijn
stootte. Daar de Russische schepen bui
ten de haven waren, ligt de onderstelling
voor de hand dat de mijn die de Petro
pavlofsk in de lucht deed vliegen, een Ja
pansche mijn is geweest, een zoogenaamde
electro-mechanische mjjn. De Japansche
torpedo-booten hebben diezelfde soort van
mijnen, naar men zich herinneren zal, ook
t>jj vorige gelegenheden op de buitenreede
1
van Port Arthur «gestrooid". Men moet
dan aannemen dat een Japansche torpedo-
flotielje die mijnen 's nachts te voren, on
der bedekking van de duisternis, gelegd
had en dat het de Japansche hoofdmacht
er vooral om te doen was, de Russische
schepen naar buiten te lokken, wat haar
dan ook gelukt is.
De gevaarlijke strooi-mijnen (of electro-
mechanische mijnen) worden door daartoe
uitgeruste schepen overboord geworpen,
stijgen daarna, nadat haar anker grond
gepakt heeft, automatisch onder het water
vlak op tot op de gewenschte diepte en
worden, na het verstrijken van een zekeren
«veiligbeidstermijn", van zelf' «scherp", zoo
dat zij, wanneer een schip er mee in aan
raking komt, ontploffen. Zoolang de Rus
sen niet de geheele buitenreede met z. g.
«mijnenzoekers" hebben atgevischt, zou het
uitloopen van Russische schepen dus een
bedenkelijke manoeuvre zijn.
Veel grooter dan het stoffelijk verlies dat
de Russen in het mooie pantserschip lijden,
is hel zedelijk verlies. Een populairder
en energieker vlootvoogd dan Makarot zal
men niet licht vinden. Daarbij komt ech
ter nog het verlies van zijn staf van uit
gelezen marine-officieren. Makarof was
behalve een bekwaam marine-officier ook
een bekende autoriteit op het gebied van
het ijsbreken. De groote ijsbreker Jermak
is naar zijne teekeningen gemaakt.
Den 17den Febr. was admiraal Makarof,
tot dat tijdstip commandant van Kroon
stad, benoemd tot maritiem bevelhebber te
Port Arthur. Na het ongelukkige begin
ter zee, zag men te Petersburg algemeen
in hem den man die den toestand kon red
den. Hij werd met uitgebreide volmacht
bekleed, zoodat hij, zoomin als Koeropat-
kin, rechtstreeksche bevelen van admiraal
Alexejef, den Onderkoning, zou behoeven
te ontvangen. Terwijl hij de lange spoor-
reis naar Port Arthur aflegde, werkten de
Russen daar hard aan de herstelling van
de in de eerste gevechten beschadigde sche
pen, zoodat, toen Makarof in de vesting
aankwam, een aantal oorlogsbodems be
schikbaar waren, om onder zijne leiding
een krachtiger actie te beginnen. Met zijn
komst kwam er een eind aan door vele
vreemde marine-deskundigen sterk gecriti-
seerde werkeloosheid van de Russische vloot
in de haven. Bij zijn eerste botsing met
de Japanners op 11 Maart was hij echter
al dadelijk niet gelukkig. De torpedo-ja
ger Steregontsjti, die met een zusterschip
slaags geraakt was met een paar Japan
sche torpedo-jagers, welke mijnen op de
réede hadden gelegd", zonk in dat gevecht.
Makarof trachtte de Steregontsjti met een
van de snelle kruisers nog te hulp te bren
gen, maar moest ten slotte terug wegens
het vernietigende vuur van de groote sche
pen van het Japansche smaldeel, dat de
torpedo-flotielje steunde.
Den 2(jsten Maart kon Makarof eindelijk
den Tsaar seinen dat hij voor het eerst
niet het Russische smaldeel uit Port Arthur
een verkenning naar de Miaotao-groèp on
dernomen en daarbij een Japansche koop-
vaardij-stoomboot in den grond geboord
had.
Den volgenden dag sloeg Makarof den
tweeden branderaanval van de Japanners
af. Sederdien was het te Port Arthur rus
tig geweest.
Makarof, zoo vernam men nog dezer da
gen, had tot gewoonte, om eiken nacht bij
de voorzorgsmaatregelen die tegen een mo
gelijke overrompeling werden genomen, in
eigen persoon toe te zien. In den (Rus-
sischen) Paaschnacht, toen algemeen een
Japansche aauval verwacht werd, waakte
hij den ganschen nacht aan boord van een
Russisch wachtschip voor den ingang van
de haven.
De St Petersburgsche correspondent
van de Daily Telegraph vertelt hoe men
in Rusland te werk gaat om verraders tot
bekentenis te brengen.
Een officier, die aangehouden werd we
gens het verkoopen van militaire geheimen
aan Japan, zat op het oogenblik zijner ge
vangenneming met een paar vreemden in
een Petersburgsch restaurant. Hij werd
uitgenoodigd even naar het departement
van politie te komen om oene bewTering van
een pas gearresteerd persoon te weerleggen.
Op hat bureau gekomen werd hem ver
teld, dat hij gevangen genomen was we
gens het verkoopen van militaire gehei
men, en dat hij den weinigen tijd, die hem
nog restte in dit leven, het nuttigst kon
besteden door zich op een volgend voor
te bereiden.
Als een wezenlooze hoorde de gevange
ne deze .woorden aan. Zoo tragisch was
zijn aanblik, dat zells een der aanwezige
ambtenaren, die anders nog al wat gewoon
zijn op dit gebied, medelijden met hem
scheen te hebben. Hij zei den ongelukkige,
dat er nog één middel bestoud om aan den
