BRESKEHSCHE COURANT.
Mij is de wrake.
No. 814
Zaterdag 25 Juli 1903.
12e Jaarg.
Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
het voormalig 4e distriet.
Buitenland.
FEUILLETON.
ABONNEMENT.
Per 3 maanden /0.50, franco per post door het geheele Rijk /0.55,
voor België ƒ0.625, voor Amerika ƒ0.825, bij vooruitbetaling.
Bij alle boekhandelaren en brievengaarders worden abonnementen aangenomen.
ADVEUTENTIËN.
Van 1 tot en met 5 regels 25 cents elke gewone regel meer 5 cents.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag twee uur.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den uitgever C. DIELEMAX te Ureskens.
Dood des Pausen.
Het einde is volstreden. Paus LeoXllI
is niet meer.
Na een doodstrijd van meerdere weken,
waarin meermalen de hoop werd gewekt,
dat de levenskrachtige geest van den hoog
bejaarden lijder ook ditmaal nog over het
brooze lichaam triomfeeren zou, is Leo
XIII verscheiden.
»Ik ga naar de eeuwigheid", had hij
nog in de eerste dagen van de beslissende
ziekte gezegd en wel had hij daarna nog
zelf oogenblikkeu gehad, dat hij meende te
herleven maar in de latere dagen was de
zieke weer zijn toestand beter bewust en
in den namiddag van Maandag ging de
grijsaard den slaap in, waaruit hij hier op
aarde niet meer zou ontwaken.
De Paus had het bewustzijn geheel ver
loren, het gelaat was buitengewoon bleek
geworden, de ademhaling was niet langer
merkbaar.
Kort voor dat de dood intrad werden de
kardinalen en enkele dignitarissen, in het
geheel zestig personen, in de sterfkamer
gelaten. Zij knielden neer, terwijl kardi
naal Vannutelli voortging, de gebeden der
stervenden te zeggen.
Te vier minuten over vier zakte 't hoofd
van den lijder een weinig op zijde en blies
de Paus den laatsten adem uit. Kardinaal
Vannutelli zette daarop een gebed voor den
doode in, waarop de aanwezigen weenend
antwoordden.
Na een zorgvuldige ansculteering van 't
hart kondigde dr. Lapponi den dood aan.
De major-domus, mgr. Caviano de Ave-
gado, verzocht daarop, allen de sterf ka
mer en de pauselijke vertrekken te verla
ten. Slechts graaf Carolus Pecci, dr. Lap
poni en 's pausen kamerdienaar Centra met
twee gardenobels bleven waken bij 't lijk,
dat op het doodsbed ligt in afwachting
van het officieele constateeren van den dood
door den kardinaal-kamerheer, mgr. Ore-
glia. De major-domus bedekte het gelaat
met een witten zijden sluier en kuste on
der tranen de hand van den doode.
Kardinaal Oreglia, de kamer-lengo, heelt
het bestuur over het Vatikaan en den
Heiligen Stoel aanvaard. Te half 5 begat
hij zich, in den paarsen rouwmantel, en
den met hermelijn omzoomden kraag om,
voorafgegaan en gevolgd door Zwitsersche
garden, begeleid door garden en vergezeld
van den vice-kamerling en de geestelijke
kamerheeren, naar de pauselijke vertrek
ken om het overlijden van den paus te
constateeren.
De waardigheidsbekleeders van het pau
selijk hof en de ceremoniemeester bevon
den zich aan de deur der pauselijke ver
trekken om den kamerling te ontvangen.
Kardinaal Oreglia ging binnen en liep
naar de deur van de sterfkamer, welke
gesloten was. De kamerling klopte toen
driemalen op de deur en riep met luider
stem den Paus. De deur werd daarop ge
opend en mgr. Oreglia trad binnen, gevolgd
door allen die hem vergezelden. Hij na
derde het bed, waarop het lijk rustte, klopte
driemalen met zijn zilveren hamer op 's
Pausen voorhoofd, den overledene met lui
de stem bij den doopnaam, Gioacchino
Pecci, roepende.
Daarop kondigde kardinaal Oreglio den
aanwezigen den dood des Pausen aan, zeg
gende »De Paus is werkelijk dood".
Dadelijk daarop knielden de aanwezigen,
en prevelden gebeden. Vervolgens nam
de Maestro di Camera den z.g. visschers-
ring van de hand van den doode, en reikte
dien en den looden stempel beide sym
bolen der Pauselijke macht aan den
kardinaal-kamerlengo over.
Het gelaat van den doode is als was zoo
blank, de trekken zijn niet veranderd het
lijk geeft den indruk van een vreedzaam
slapende.
Nadat de dood officieel was geconsta
teerd, werd het lijk van den Paus gekleed
in zijne gewone kleeding. Het werd daar
na op het bed gelegd, bedekt met een rood
damasten kleed, tusschen de over de b .rst
gekruiste handen is een klein crucifix ge
legd. De dragers van den Sedes namen
het ledikant op en brachten het, voorafge
gaan en gevolgd door Zwitsersche lijfwach
ten, garden en ceremoniemeesters naar de
kamers voor de z.g. «zaal van de tapijten",
waar ook Pius IX ten toon werd gelegd.
Zoodra het sterven van den Paus bekend
werd gaf de voorzitter van den Italiaan-
schen ministerraad strenge bevelen, ten ein
de de moreele en materieele vrijheid van
het voorloopig kerkbestuur te verzekeren
en de volkomen vrijheid en veiligheid van
de beraadslagingen van het H. College te
waarborgen.
De Min. van Buitenlandsche Zaken deelde
den gezanten van Italië in het buitenland
den dood van den H. Vader mee.
De doctoren Mazzoni en Lapponi bal
semden gisteren het lijk van den Paus.
Dr. Lapponi verklaart dat Paus Leo XIII
is gestorven aan adynamische longontste
king, gevolgd door hemorrhagische pleu
ris
De verklaring van het overlijden van den
Paus is door dr. Lapponi opgesteld en door
den Pauselijken major-domus aan den bur
gemeester van Rome, prins Colonna, ge
bracht.
Te Rome zijn tal van magazijnen ge
sloten met het opschrift«Gesloten we
gens rouw over de geheele wereld".
Men gelooft dat de bepalingen voor het
vorig conclave van toepassing zullen wor
den verklaard op de aanstaande Pauskeuze.
Tegen elf uur werden de troepen terug
getrokken van het St.-Pietersplein, waar
den geheelen namiddag en avond een aan
zienlijke menigte had post gevat. Er heeft
zich geen enkel incident voorgedaan.
De orde wordt door de troepen gehand
haafd.
Het bericht van het sterven van den
Paus verwekte groote ontsteltenis te Car-
piueto. De gemeenteraad is bijeengeroepen
om te beraadslagen over een hulde aan de
nagedachtenis vac Leo XIII.
Berichten uit alle deelen van Italië spre
ken van den diepen indruk, dien de dood
van den Paus alom heeft gemaakt.
De schouwburgen zijn gesloten, de con
certen in de openbare tuinen gaan niet
door.
Volgens de «Giornald d'Italia" is giste
ren het testament van den Paus geopend.
183.
De mededeelingen van den predikant
Lenz, die zich met zyne vrouw en de klei
ne Veronica bjj zijn landheer bevond, vul
den de gapingen aan in de aanduidingen,
welke graaf Wolf den eersten avond had
gegeven en toen riep een telegram Richard
ijlings uit Weenen ten strijdplaats.
Van beide zijden was het wederzien
stormachtig, diepbewogen.
Gy geloofdet aan mij, gij braakt een lans
voor den doodgewaande, die u den dank
had moeten schuldig blijven, sta dan nu
ook mij ter zijde bij den beslissenden gang,
dien ik zelve doe voor mijne eer, had de
zwaarbeleedigde man tot Richard gezegd.
Gij moest berusten in datgene wat zwart
op wit stond want voor uwe bewering
sprak niets, dan uwe verdenking en de
uitspraak eener doodzieke.
Ik echter, ik ben een getuige der onge
lukkige vrouw en verdedig mijn eigen zaak.
Ik wil mijne eer terug hebben en, na de
voldoening, mijn recht.
De predikant was met Esther en het
kind heengegaan Met het oog op het
onweder, dat dreigde zich te ontlasten en
belangen gold, welke hen van zoo nabij
betroffen, werd de lucht hen te drukkend.
De noodige formaliteiten waren spoedig
in acht genomen, het was in het belang
van beide partijen, dat de beslissing zoo
spoedig mogelijk viel, want Constantijn was
de vrijwillige gevangenschap moede en
Herberts zenuwachtige opgewondenheid had
een hoogte bereikt, welke bem onbekwaam
maakte tot denken, tot eten, tot slapen.
Nog eenmaal stonden Herbert en Ri
chard tegenover elkander, toen de laatste
in naam van Constantijn bij den graaf
kwam het was een ontmoeting vol doode-
lyken haat ter eene, vol diepe verachting
ter andere zijde.
Toen eerst had de schilder een kort on
derhoud met graaf Wolf en dit onderhoud
was zoo vreemd en vormelijk, als hadden
ze nauwelijks kennis aan elkander. De
oude man liet niets varen van zijn begin
sel, zoolang op te treden voor de eer der
familie, als die eer niet onherroepelijk ban
kroet was.
Maar de strijd zjjner gevoelens deed hem
toch leed heimelijk beminde hij Richard
als een zoon, vervuld van vurige dank
baarheidhij schatte Constantiju hoog, als
een zeldzaam karakter en had zich toch
tegenover hem moeten plaatsen, ter zijde
van hem dien hij inwendig zoo diep ver
achtte en schuldig hield aan de daad.
Volg uw hart, papa, had Theresa ge
beden, het is een zoo goed, zoo groot, zoo
rechtvaardig hartGij kunt uwe meening
niet verhelen, want hoe ge die ook verbor
gen houdt, ik ken ze toch.
Wat hem zelden gebeurde, hij was hef
tig geworden tegen zijn kind, dat hij zoo
teeder liefhad.
Schaf mij bewijzen tot dusverre is er
steeds sprake van beweringen niemand
kan verwachten, dat ik mijn eigen geslacht
beschimp, ik ben geen schoft, die de waar
heid wil onderdrukken, maar eerst moet
zij meer onfeilbaar optreden, dan in de
bijzondere meening eens enkelen.
Gij kent de wereld nog niet, maar ik
zeg het u, op het oogenblik, dat ik mij
van Herbert afkeer, is de strat over hem
gebroken. Zal ik dit doen, zonder daartoe
verplicht te zijn Ja, als daar iets goed
gemaakt kon worden, als Magdalena daar
mede teruggeroepen werd tot het zonne
licht en tot haar kind, als hare eer was
aangetast en daarmede hersteld kon wor
den, of Veronica gebrek leed aan liefde of
aardsche goederen 1 Maar nu zou het niets
zijn dan een wraakzuchtige triomf voor
den heer Richard Lenz. Laat ieder stry-
