BRESKEKSGHE COURANT.
Mij is de wrake.
No. 808.
Zaterdag 4 Juli 1903.
12e Jaarg.
Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
het voormalig 4e district.
Buitenland.
Binnenland.
FEUILLETON.
ABONNEMENT.
Per 3 maanden ƒ6.50, franco per post door het geheele Rijk 0.55,
voor België ƒ0.625, voor Amerika ƒ0.825, hij vooruitbetaling.
Bij alle boekhandelaren en brievengaarders worden abonnementen aangenomen.
I Ti
ADVERTENTIËN.
Van 1 tot en met 5 regels 25 cents elke gewone regel meer 5 cents.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag twee uur.
Uit Itlad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den uitgever C. ItlfLKll IV te Breskeus.
Betreffende het bezoek van het hooid
van het Fransehe Gemeenebest aan Enge
land wordt uit Dover gemeld dut Loubet
Maandag in Engeland zal aankomen.
De hertog van Con naught |en den heer
Loubet zullen plaats nemen in de konink
lijke rijtuigen, welke naar Dover worden
gezond, n en vei volgens bij lord Walden
een collation gebruiken.
Groote feestelijkheden worden te Dover
voorbereid.
Een schitterende ontvangst zal aan de
officieren en aan de manschappen der En-
gelsche en Fransehe eskaders, te Dover
vereenigd, worden bereid.
Maandag, des namiddags te zes uur, zal
de heer Loubet de leden der Fransehe ko
lonie te Londen ontvangen, nadat den ko
ning in het Buckinghampaleis een bezoek
zal zijn gebracht, bij welke gelegenheid de
president aan koningin Alexandra zal wor
den voorgesteld.
De heer Loubet zal aan het Victoria-
station door Edward Vil en den Prins van
Wales worden begroet.
Beiden zullen hem tot het paleis van
St. James vergezellen.
De Fransehe Kamer heeft een crediet
van 600.000 trs. voor Loubet's Engelscbe
reis toegestaan.
Men verneemt weer eens wat uit Ma
rokko, maar het zrjn zulke verwarde be
richten, dat ze weinig licht in dezen chao.
tiscken toestaud ontsteken.
Nadat de minister van oorlog El Me
nebhi zelfs de operaties tegen Boe Hama
ra op zich had genomen meende men, dat
de orde zeer spoedig hersteld zou zijn
maar de minister was weinig gelukkig en
ontmoette zulke tallooze hinderpalen, dat
van zijn opmarsch tegen Tisza zoo goed
als niets terecht kwam.»
De sultan, onbeslist als altijd, wist niet
of hij zijn minister van oorlog naar Fez
ttjrug zou roepen, of hem versterkingen zou
zenden en deed dus noch het een noch
het ander.
Zoo heersebt in Marokko van het ééne
eind naar het ander dus noch steeds de
grootste anarchiede stam die gisteren
zijn onderwerping aanbood staat morgen
weer op, en de sultan, die zijne hulp noo-
dig heeft en eindelijk orde op de binnen-
landsche zaken scheen te stellen, durft
zich niet op hein verlaten uit vrees, dat
hij hem in den slag zal verraden.
Voor dergelijke trucs behoeft men niet
in Marokko te zijn.
Peter I heeft per koninklijke oekase
zijn Skoepisjina ontbonden verklaard en
naar huis gezonden.
Bij de slotzitting waren alle ministers
aanwezig; Anakoemovitsj las het ontbin-
dingsbesluit voor en bedankte de vergade
ring voor de verkiezing van Peler I.
De zorg voor de regeling der financieele
qnaesties zou aan de nieuwe volksverte
genwoordiging worden overgelaten.
De verkiezingen, aldus verzekerde de
premier nog ten overvloede, zouden volgens
de grondwet plaats hebben.
De oekase van den nieuwen koning van
Servië heeft wel eenige verwondering ge
wekt.
Maandag had het Skoeptsjina, vooral de
radicale groepen, bet verlangen te kennen
gegeven, dat de nieuwe regeering zich for
meel aan de Kamer zou voorstellen, maar
de ministers weigerden onder beweren, dat
het ministerie na den aanslag was gevormd
en dat het reeds de goedkeuring der volks
vertegenwoordiging had ontvangen.
De onafhankelijke radicalen drongen
toen aan op ontbinding van het Skoepts
jina en onmiddellijke verkiezingen en
de regeering heeft in overleg met den ko
ning dit, zooals blijkt, de meest voor de
hand liggende oplossing gevonden.
Intusschen hebben in het geheele land
deze week de gemeenteraadsverkiezingen
plaats.
De socialisten, niet talrijk, maar wel in
vloedrijk, hebben hun steun aan de voor
uitstrevende radicaleu toegezegd.
De gematigde radicalen, of liberalen,
gaan echter niet met de vooruitstrevenden
mee, omdat zij op den eisch dezer laatsten
niet willen ingaan om Voeïtsj, Pusitsj, Ni-
kolitsj en enkele andere liberalen, die on
der Alexanders regeering aan het bewind
waren, los te laten.
Hltf.SklW. 3 Juli 11103.
Aan het postkantoor Breskens, en de
daaronder ressorteerende hulpkantoren, werd
gedurende de maand Juni ingelegd
7061.47 terugbetaald ƒ7602.75
Het laatste, door dat kantoor uitgege
ven boekje, draagt het nummer 3799.
Te 's Heerenboek waren by de ver
kiezing op jl Dinsdag voor 2 leden van
den Gemeeuteruad geene candidatenljjsten
ingeleverd. Binnen 14 dagen moet daar
dus eene nieuwe verkiezing plaats hebben
Blijkbaar heeft men aldaar in de mee
ning verkeerd, dat voor aftredende leden
geene lijsten behooren te worden ingele
verd.
En toch is het niet de eerste maal dat
het verfoeilijke stelsel van de candidaten-
lijsten (vooral voor het platteland) in wer
king is.
Kan er ook nog aan noncbaleuce ge
dacht worden
Of misschien een punt dat aan plaatse
lijke toestanden moet toegeschreven wor
den.
Maar dat is niet ons onderzoek, te min
der, nu het zoo ver uit onze buurt plaats
vond.
Men zal echter in het algemeen niet
weten, dat ook in onze gemeente het raads
lidmaatschap van één der aftredenden aan
een zijden draadje hing en het slechts een
paar minuten heeft gescheeld of dat man
daat was afgesneden
Het moge vreemd schjjnen, dat in eene.
gemeente waar eene Courant verschijnt,
waar dus eenig publiek leven is, zoo iets
zou mogelijk geweest zjjn.
En toch, nadat wij op de geruchten van
het stellen van een tegen-candidatuur had
den gewezen, en daarbij tevens de aandacht
vestigden op de gelegenheid, dat van af
17 Juni ter Secretarie lijsten waren te be
komen, heeft blijkbaur niemand er aange
dacht voor het aftredend lid Du Burck een
177.
Niets herinnerde hem aan haar, niets,
dan somwijlen een droom, een nare droom,
die hem haar toonde, zooals zij angstig
beproefde in zijne oogen te lezen, zooals
zij vertwijfelend zijne knieën omvatte.
Hier zag zij er vriendelijk 'uit en ge
lukkig, als in de eerste dagen hunner lief
de. Hoe lang, hoe lang was het geleden,
sedert hij deze uitdrukking had gezien I
Op de eerste aandoening volgde de be
zorgdheid, de immer wakende, nimmer rus
tende I Wie had het er in gelegd, wien
zou hij er naar vragen
Hij lokte het uit den bediende, wie in
het rijtuig gezeten had, hij kende den
naam, die met zoo vertrouwelijken klank
klonk in zijn oor en nu wist hij het, dat
het zijn eigen kind was geweest.
Waarom toch herinnerden hem deze
trouwe oogen en Veronica's naam heden
aan dien verren tijd vol liefde
Hjj was nu rijk, in het bezit van alles,
wat zij hem niet zou hebben kunnen ge
ven, en nu het in zijne hand lag, nu scheen
het hem waardeloos toe.
Niet dat hij berouw had. Maar hij zou,
als hij gedurfd had, het kind gegeven heb
ben van zijn overvloedhij gevoelde eene
begeerte, die hij zelfs den naam van ge
wone nieuwsgierigheid niet wilde geven^
oui het van verre te zien.
Niet der tweede gade gedacht hij, wel
ke de pracht om hem heen ha<} geschapen,
alleen der eerste in hare bekoorlijkheid en
eenvoudigheid nu, dat hij behoefte had
aan rust, nu herinnerde hij zich harer.
Maar vreemd, nog immer was het een
toornig aanklagend gevoel, dat hij jegens
haar koesterde.
Waarom had zij de betrekking niet an
ders opgevat, waarom moest zij er onder
bezwijken Bij de geringe achting, welke
hij koesterde voor de eer, voor een zonder
getuigen gegeven woord, had, naar zijne
nieening, alles goed kunnen worden, als
zij eene verstandige wijze van opvatting
gehad had en de kracht, om het onvermij
delijke te dragen.
Zijn blik viel op het ontwerp voor een
kostbaar marmeren gedenkteeken voor Me-
lanie, door een begaafd kunstenaar op zijn
verzoek gemaakt. Reeds op den eersten
dag had hij zich breedvoerig bezig ge
houden met dit grootsche gedenkteeken en
onwillekeurig dacht hij aan het arme ver
laten graf op het kleine Noordzee-eiland.
Nu was ook haar kind verre en de vriend
harer jeugd.
Geen bloem werd door liefhebbende hand
nedergelegd op den eenvoudigen heuvel,
hij zou vervallen en verzinken onder het
zand der duinen
Herbert was geen gevoelsmensch, hjj
hield niets van de vereering der graven,
maar het kontrast tusschen de beide vrou
wen, dat nog voortduurde in den dood,
drong zich aan hem op.
Steeds opnieuw dwaalden zijne gedachten
i i j e 1 T i
at naar zijn kind het te ontmoeten in het
huis van graaf Wolf, daartegen gevoelde
hij zich niet bestand.
Hij bedacht, wie de predikant van Ket-
tenstein kon zijn, die zulk een gastvrij
verblijf op Moritzplein had gevonden hij
vraagde zich af, of Veronica's
aanwezig-
heid in dat huis geruststellend voor hem
ii 'i i
was ot beangstigend.
Geruststellend Nadat een jaar se
dert Richards optreden in deze zelfde ka
mer was verloopen, zonder dat iets was
voorgevallen, dat betrekking had op deze
duistere zaak, of er eenig licht over had
verspreid, had men waarschijnlijk algemeen
toegegeven aan de gedachte, dat Magda-
lena's bewering een fantazie was, waarme
de men graaf Wolf in het geheel niet kon
