Mij is de wrake.
No. 7^3.
Woensdag 25 Februari 1903.
12e Jaarg.
Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
het voormalig 4e district.
Stakingen.
Binnenhuid.
FEUILLETON.
ABONNEMENT.
t*er 3 maanden ƒ0.50, franco per post door liet geheele Rijk ƒ0.55,
voor België ƒ0.025, voor Amerika ƒ0.825, bij vooruitbetaling.
Bij alle boekhandelaren en brievengaarders worden abonnementen aangenomen.
ADVERTENTIËN.
Van 1 tot en met 5 regels 25 cents elke gewone regel meer 5 cents.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief.
Adverteutiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag twee uur
llit blad verschijnt eiken Itinsdag- en Vrijdagavond hij den uitgever C. I>IKIA',>IV\ te Breskens.
In ons vorig nummer namen we een
klein stukje op omtrent eene werkstaking,
uitgebroken op eene hofstede te St. Anna
ter Mniden.
We verleenden aan dat bericht een plaatsje
meer omdat we het beschouwden als eene
curioriteit, dan wel om het te stellen als
een navolgenswaardig voorbeeld.
Zonder dat we aan dit berichtje iets
toevoegden, keurden we de strekking af,
doch we wenscheu onze motieven daartoe
eenigszins nader toe te lichten.
De atgeiueene geest naar meerdere ver
dienste is schier overal doorgedrongen.
Nemen we eenerzijds aan, dat er aan
nemelijke redenen zijn voor deze zucht, aan
den anderen kant gelooven we ook. dat de
gegeven voorbeelden door de stedelijke ar
beiders anderen verlokken ook hun geluk
te beproeven.
Als men nu vraagt of zeventig centen
per dag dan zulk eene ruime belooning is,
dun antwoorden we hierop ontkennend.
Niemand zal kunnen beweren, dat zulk
een loon schitterend is.
Eu oppervlakkig beschouwd doet het
vernemen van zulk een daggeldje de ver
zuchting ontlokken, dat inderdaad de werk
lui volkomen gelijk hadden met hoogere
eischen te stellen.
We zeggen oppervlakkig want men
diene te weten, of ze vaste arbeiders wa
ren eu oi ze bet werk op de gestelde ei
schen, o. a. zijnde zeventig cents per dag,
gelijk de dagen, thans voor het verrichten
van zulk werk kunnen gebruikt worden,
hadden aangenomen.
Is dat zoo, dan stellen we voorop, dat
aan vaste arbeiders op de boeren hofste
den meerdere emolumenten ten deel val
len, dan men algemeen weet, in den vorm
vau lagere prijzen voor boter, tarwe, stroo
enz. hetwelk, omgeslagen per jaar, tegen
over die verdiensten, een niet onaardig cij
fertje wordt.
Men dient dus bij de beoordeeling van
het loon, hiermede rekening te houden,
wil in.'ii niet oppervlakkig oordeeleu.
Doch daargelaten, als men aanneemt het
werk tegen vergoeding van een vooraf be
paald loon te verrichten, dan is het on
verdedigbaar, dat men in het volle werk
den arb id nederlegt. Zulk een optreden
kan meu bezwaarlijk anders dan geweld
dadig noemen.
Immers, in de overtuiging, althans in de
vaste meening, dat de werkgever in zoo'n
geval zich als 't ware moet overgeven, waagt
men deze poging tot het doen inwilligen
van zijn eischen.
Daaruit is de gevolgtrekking te maken,
dat de werkman met zijn verlangen om
meerder loon, bij de bespreking der voor
waarden over het verrichten van den arbeid
schier niet durft voor den dag te komen,
doch dit wèl doet als op een gegeven oogen-
blik de patroon niet anders kan handelen,
dan overeenkomstig den eisch van den werk
nemer.
Deze handelwjjze is in het moreel na
deel van den laatste hij maakt misbruik
vau eene gelegenheid die elke onderhande
ling eenerzijds afsluit, waardoor aan der-
zelver rechten wordt tekort gedaan.
Gelijk we reeds vroeger opmerkten schokt
een dusdanig optreden het vertrouwen in
de goede gezindheid van den werkman.
En hij behoort te weten, dat hij met
eene staking hetzij van weinig betee
kenis. hetzij van grooter omvang onder
zulke omstandigheden ongelijk heeft.
Dat kan stemmen tot nadenken en eene
aanleiding zijn dat meer overeenkomstig de
rede wordt gehandeld. Geen beter voor
zorgsmaatregelen kunnen genomen worden
tegen voorkoming van onregelmatigheden,
dan bij een juiste kennisdraging van de ge
volgen en van het verkeerde van maatre
gelen van verzet.
Want tot op zekere hoogte is het ver
zet.
En het verzet wordt tegenwoordig als
het ware met volle teugen ingezogen.
Hoort het, hoe men vaak bezig is over
hen, die in de maatschappij hooger zijn
geplaatst.
Tal van uitdrukkingen ademen een lor-
meele geest van ontevredenheid.
Men is ontevreden over de omstandig
heid, dat anderen ruimer bedeeld zijn met
aardsche goederen.
Die schijnbare miskenning van het nood
lot maakt velen overmoedig en doet hen
vaak smalend neerzien op medemenschen,
wier toestanden gunstiger zjjn
Het verkeerde van deze handelwijze, be
hoeven we zeker niet nader aan te toonen.
Want al moge het waar zijn, dat som
migen aanleiding tot ergernis geven, geeft
dit nog niet het recht eeue geheele stand
te veroordeelen en over één kam te schee-
ren, tenzij men zich dien stand als ei n
verklaarde vijand beschouwt.
Zou men in ons land, waar de loestand
op sociaal gebied sints enkele weken zeer
gespannen is, eenigszins tot een ander in
zicht zijn gekomen, dat wil zeggen, zou
een zeker deel van het Spoorweg-personeel
niet meer zoo licht te overhalen zijn tot
verbreking vau de rechts-orde gelijk een
drietal weken geleden, of zou, als het wacht
woord tot algemeeue staking gegeven wordt,
dit weder zoo stipt worden opgevolgd
We hebben vermoeden, dat menigeen tot
andere gedachten zal gekomen zijn, maar
of het overgroote deel insgelijks zoo zou
handelen, is nog een open vraag.
Onze binnculaudsche toestand is op 't
oogenblik ernstig.
Dat ze door opruier ij of onbekookte han
delingen maar niet erger worden.
't Is te hopen, dat ieder die zijn invloed
eenigszins mocht kunnen aanwenden, tot
kalmte en wijs overleg aanuiane, en de re
geering evenzeer zoodanige maatregelen in
het werk stelle als kunnen strekken tot
terugkeer van orde en rust, bijaldien die
mocht verstoord worden.
«Laat af van ongerechtigheid" moge het
wachtwoord «algemeene werkstaking" ver
vangen.
Donderdag was De Tel. iu de gelegen
heid een hooggeplaatst officier te spieken,
die, gevraagd naar zijne meening over bet
militair vertoon, de verzekering gaf da'
142.
Diep in een grooten armstoel gedoken,
welks hooge rug naar hem was toegekeerd,
zat een jong meisje met een slapend kind
op den schoot. Zjj was zwartlokkig, van
zindelijke schoonheid en de donkere oogen
rustten op de klrine slaapster met eene
teedere uitdrukking, die aan hare jonk
vrouwelijke verschijning de roerende be
koorlijkheid der moederlijke liefde toevoeg
de.
Hare blikken ontmoetten de zyne in
den spiegel, toen hjj haar verbaasd en be
wonderend eenige oogenblikken had be
schouwd en hjj zag het nog, hoe de schrik
haar het bloed naar de teedere wangen
dreef en hoe hare schoone oogen schitter
den met levendigen glans. Het volgend
oogenblik was hij aan hare zijde, terwjjl
zjj onbeweeglijk in dezelfde houding bleef.
Alles wat zij gevoelde stond te lezen op
haar gelaat in de uitdrukking van zalige
verrassing eu ongeveinsde liefde, alleen in
bedwang gehouden door de vrees hem te
verjagen. Zjj kon het nog niet van zich
afzetten, dat hjj Venetië verlaten had, zon
der haar weder te zien, zjj had het niet
vergeten, hoe koel hjj zich getoond had in
de korte en zeldzame brieven, die hij ha
ren vader geschreven had, en hoe duide-
ljjk hjj deed uitkomen, dat hjj vergeten
zjjn wilde.
Het lot brengt ons te zamen, niet gjj,
niet ik heb deze ontmoeting gezocht, zeide
zij bjjna angstig, wjj dachten u zoo ver.
Maar nu het zoo gekomen is zonder
ons toedoen, wees nu goed, signor Ricar-
do, als in vroegere dagen ga niet heen
en beveel ook nip niet te gaan, zonder dat
ik u mag zeggen, hoe innig ik met u ge
leden heb. Eens wendde ik in kinderlij
ken toorn den rug toe aan de schoone
blonde Madonna, vergeef het iujj en ge
loof, dat ik vurig gebeden heb sedert dien
tpd, dat ge haar zoudt wedervinden en in
haar geluk zelve gelukkig zjjn.
Theresa mijne genadigste gravin, zei-
de hjj hartelijk en kuste de kleine hand,
die licht bevend in de zjjne rustte, hoe
zou ik niet dankbaar zjjn voor eeue deel
neming, die mjjii lot zoo trouw beeft ge
volgd.
Heeft geen enkele moeite ooit geleid tot
een goeden uitslag? vr»eg zjj beschroomd.
Is zij voor u nog steeds verloren
Nog steeds, herhaalde hjj, gedenkend aan
de laatste dagen.
Hjj boog zich, om zjjne aaudoeuing
meester te worden, over het kleine meisje
heen, wier gezichtje heui zoo levendig aan
Magdalena herinnerde zouden hare on
behoede schreden haar leiden tot een beter
lot Het oude knagende leed verhief zijne
stem opnieuw, aanklagend noemde het den
naam, dien ook Theresa nu droeg en toen
hij het hoofd weder ophief, had het onbil-
ljjke gevoel van afkeer, dat zich uitstrek
te tot alles, wat behoorde tot Herbert en
zijne familie, den zachten trek doen ver
dwijnen van zjjn gelaat en hjj keek de jon
ge gravin bjjna aan als een vreemde.
Juffrouw Esther is niet hier, zeide hjj
rondziende, wordt hel kind u niet lastig?
Vergun mjj, dat ik het dienstmeisje roep.
Zjj hield heui terug, terwjjl zjj hare
hand op zjjn urm legde. Ach, doe dat
niet, smeekte zjj, ik boud er zooveel van
en juffrouw Esther heeft het mjj toever
trouwd.
Zet u bp ïuij neder, Signor doe niet
zoo onbeschrijfelijk vreemd, terwjjl in mij
alles leeft van vreugde. Ik ben u zoozeer
genegen, maar ge moogt mijn ongeduld
niet gaande maken niet zoozeer, Signor
Rieardo I
Hare ongekunstelde natuurlijkheid sleep
te hem mede tegen wil en dank, en ov>r
