Mij is de wrake.
No. 730.
Woensdag 24 September 1902.
lle Jaarg.
Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
het voormalig 4e district.
Buitenland.
Binnenland.
FEUILLETON.
E'EESKENSCEE COURANT.
ABONNEMENT.
Per 3 maanden ƒ0.50, franco per post door het geheele Rijk ƒ0.55,
voor België ƒ0.625, voor Amerika ƒ0.825, bij vooruitbetaling.
Bij alle boekhandelaren en brievengaarders worden abonnementen aangenomen.
ADVERTENTIËN.
Van 1 tot en met 5 regels 25 cents elke gewone regel meer 5 cents.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag twee uur
Dit blad rerscbijiit eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den uitgever C. DIELEMAA te Breskens.
De Koningin van België is Vrijdag
avond te 7.35 u. onverwacht overleden.
H. M. zat aan tafel en gebruikte een
lichten maaltijd, toen zij zich plotseling
ongesteld gevoelde en het bewustzijn ver
loor.
Onmiddellijk werd een geneesheer ont
boden. Toen deze kwam, was de Vorstin
echter-reeds overleden aan een acute hart-
crisis.
Baron Goffinet en Barones Fierlar.t wa
ren hij de Koningin en seinden onmiddel
lijk aan den Koning te Bagnères, Luchon,
en aan de overige leden van het Vorste
lijk Huis, van wie niemand aanwezig was.
De Minister-President verscheen Zater
dag om de doodacte te teekenen.
Zoodra het bericht van het overlijden
bekend werd, liep een groote menigte voor
het paleis te hoop, die de gebeurtenis be-
De Brusselsche bladen zijn met een rouw
rand verschenen en wijden lange afscheids-
artikelen aan de Koningin.
Koningin Marie Henriette, was de jong
ste dochter van Aartshertog Joseph van
Oostenrijk, een oud-oom van Frans Jozef.
Zij was geboren te Schönbrunn den 23en
Augustus 1836 en trad 22 Augustus 1853
in het huwelijk met Leopold II, destijds
Hertog van Brabant en Kroonprins van
België.
Zij schonk haren echtgenoot drie doch
ters, van wie de oudste, Prinses Louise,
huwde met Prins Philips van Saksen-Co-
burg-Gotha, en de tweede, Prinses Stepha
nie, met wijlen den Oostenrijkschen Kroon
prins Rudolf en sedert met den Hongaar-
schen Graaf Lonyay. De derde dochter,
Prinses Clementiue, is ongehuwd gebleven.
H. M.'s eersteling, een zoon, de Graaf
van Henegouwen, ontviel haar op jeugdi
gen leeftijd.
De overleden Vorstin was algemeen ge
liefd wegens hare weldadigheid en werd
bewonderd als een voortreffelijk paard-
rijdster.
Het «Handelsblad van Antwerpen" meldt
omtrent de ontvangst van de drie Bóeren-
Generaals aldaar.
«Geen Vorst heeft ooit in Antwerpen
een intrede gedaan, welke in de verste
verte kon vergeleken worden bjj die van
het roemvolle drietal".
Het perron was natuurlijk afgezetmaar
toen de trein aankwam, was de geestdrift
der wachtende menigte niet te bedwingen.
Zij drong, ondanks alle verbodsbepalingen,
er heen, zoodat het comité, dat de Gene
raals moest ontvangen wel 50 meter van
hunnen waggon werd weggedrongen.
«Leve de Boeren 1" klonk het aan alle
kanten en uit volle borst werd het Trans-
vaalsche Volkslied aangeheven, dat alle
aanwezigen medezongen.
Toen de heer Van Kerckhoven Donnez,
voorzitter van het Boeren-Comité, einde
lijk met de andere heeren de Generaals kon
genaken, heette hij hen welkom met eene
hartelijke toespraak.
Daarna stapten de Generaals met de
hunnen in de gereedstaande rijtuigen, wel
ke zij weder door het gedrang der geest
driftige menigte slechts met moeite kon
den bereiken en reden door straten vol
juichende mensehen naar het huis van den
heer Van Doosselaere. Lange Nieuwstraat,
waar zij afstapten.
Geen pen is bij machte de geestdrift te
beschrijven, die de menigte bezielde. Alles
juicht mede en zwaait met hoeden en zak
doeken en een gedrang om eene ribbekas
te pletteren ontstaat, terwijl, als op een
gegeven teeken, eensklaps het Boerenlied
weerklinkt.
«Spoorwegbedienden, douaniers, officie
ren, heeren en dames, werklieden en kin
deren, alles zingt mee. En wie niet mee
zong, pinkte een traan weg, want nooit
kreeg men iets zoo oprecht treffend, zoo
hartroerend, zoo echt gemeend te hooren
en te zien 1"
En bij dat alles is geen enkele vijandi
ge kreet gehoord tegen Engeland 1
De Generaals werden bij hunne komst
begroet door de h.h. Van Doosselaere en
Pol de Mont, waarop Botha en De Wet
korte antwoorden gaven, waarin zij ander
maal het doel van hun bezoek aangaven
steun te zoeken voor wat nog van den
Zuid-Afrikaanschen stam in Zuid-Afrika
overbleef om welken te behouden eenig
en alleen in den vrede was berust. Hulp
was dringend noodig opdat volk noch taal
daar nu te loor ga
's Avonds werd het aangekondigd feest
ter eere van de Generaals gegeven in de
groote zaal der Harmonie.
Ook daar werden de helden, die er alle
drie het woord voerden, met groote geest
drift begroet Louis Botha karakteriseerde
er kortelijk de overgave met het woord
«Het zijn niet 20 000 Mausers, maar hef
waren 20.000 Lee-Metfords dus op de
Engelsche veroverde geweren 1 die de
Boeren hebben nedergelegd".
De verdere feesten en het bezoek te
Brussel zullen geen voortgang hebben nu
het droevig bericht kwam van het plotse
ling afsterven van Koningin Marie Henri
ette.
i
In cere hersteld. Gelijk men weet is in
de buitenlandscke pers na het Hof ook
Nederland zelve over de tong gegaan.
Ons land zou een bondgenootschap zoe
ken, voornamelijk met Duitschland.
De reizen van minister Kuyper, zijn door
onze groote bladen eveneens als mikpunt
voor dat doel gekozen.
Eindelijk en wel ter juister plaatse is in
het Koninklijk woord, gesproken ter ope
ning der zitting van de Staten-Generaal,
op de meest officiëele wijze aan al die
praatjes in het buitenland en aan al de
critiekjes in het binnenland, den bodem
ingeslagen.
»De betrekkingen van Nederland met de
andere Mogendheden bleven wat ze waren
en behielden een vriendschappelijk karak
ter".
Daarin ligt opgesloten dat er hoegenaamd
geen grond bestaat voor eene toenadering
tot eene andere groote mogendheid, want
dan zouden de betrekkingen ondersteld,
dat er onderhandelingen gevoerd waren,
zooals men vermoedde veranderd zijn.
100.
De gravin volgde ontstemd en misnoegd
de huisbewaarster in de koele torenkamer,
waar de koffie werd opgediend en vanwaar
men een verrukkelijk gezicht had naar be
neden in het groene gezegende land met
zijne dorpen en wouden en den trotschen
i stroom, die zich majestieus voortbewoog.
Maar ook dit prachtig uitzicht kon haar
niet verheugenwant wat haar blik zag
in de naaste omgeving, aan den voet des
bergsde bloeiende tuinen, de golvende
korenvelden, dat alles was graaf Wolfs
eigendom. Boerderijen en molens behoor
den daarbijmalsche weiden eu prachtige
kudden, een woud, grooter nog dan dit
van Tannensee. Zij gevoelde slechts kwel-
ling en onmachtigen toorn over den aan
haar beganeu roof, zij wendde de oogen af
en had ook gaarne de ooren gesloten, om
de vroolijke drukke beweging niet te hoo
ren, die van beneden tot haar opsteeg.
Alles, alles herinnerde haar aan haar
ongeluk, de zon bescheen met een soort
leedvermaak de heerlijke bezitting, om haar
al deszelfs schoonheid te toouen. De ge
lukkige gezichten der lieden schenen haar
een hoon, haar aangedaan.
Haar gemaal verstond het beter, om zij
ne stemming te beheerschen. Hij wist
het, wat daarvan afhing voor hem en die
stemming was niet geheel gekunsteld meer,
nu hij zijnen zoon gedweeër en verstandi
ger bevond, dan hij had durven hopen.
Hij was er op gesteld de inrichting van
het kasteel te zien, nu die voleindigd was,
vóór graaf Wolf aankwam, want de ver
trekken, welke Theresa bewonen zou, wa
ren eerst in de laatste dagen klaar geko
men.
Jmhetwaseentrotschkasteelen
trotsch het geslacht, dat het gebouwd had.
Graaf Wolfs moeder had het eens haren
gemaal als bruidschat medegebracht en
toen na haren vroegen dood haar echtge
noot opnieuw in het huwelijk trad, was
het deze bezitting geweest, waarom hij,
ten gunste des opperjachtmeesters, een on
rechtvaardig testament had gemaakt. Maar
graaf' Wolf was geen moderne Ezau, hij
had zijn goed recht bevochten en ook hier
door zijne schoonzuster aanleiding gegeven
tot de bitterste beschuldigingen. Haar
hart herhaalde die nog heden, toen zij de
rondte deed door de onderste rijen kamers,
welke met echte kunstenaarskennis en fij
nen siuaak in orde waren gebracht. Het
rijke snijwerk en het donkere eikenhout,
de schooue oude lederen behangsels en de
prachtige glasschilderingen der groote boog
vensters waren wel door handen gemaakt,
die langs reeds rustten en tot stof waren
vergaan. Maar de meubelen in den stijl
van dien__tyd_eu toch in gemakkelijkheid
zoo ver hem vooruit, behoorden tot den
tegenwoordigen tijdop de donkere, met
zijde gestikte gordijnen kleefde het stof
van lang vervlogen jaren nog niet en de
bloemen, die in de antieke vazen bloeiden,
waren kinderen van het heden. Aan graaf
Wolfs woon- en werkkamer grensde de
statige bibliotheek, alles in den ernstigen
degetijken stijl, waaruit zijn karakter sprak
en eerst in de eetkamer bevond men zich,
zooals graaf Herbert zich uitdrukte, op
neutralen grond en bodem.
Deze was p.iet zeer groot, berekend voor
familiegebruik en vertrouwde vrienden en
misschien zou deze kamer het minst de
opmerkzaamheid der tegenwoordige gasten
hebben opgewekt, als niet het beeld van
Ariadne van den tegenover de vensters ge
legen muur op heu had neergezien. De
opperjachtmeester had deze plaats voor
zijn geschenk van voor twee jaren zelve
uitgezocht en per brief den dank van zij
nen .htfléder OUtvaiK-'en. Aic.znnala hii nu.
