Mij is de wrake.
No. 724.
Woensdag 3 September 1902.
lle Jaarg
Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
het voormalig 4e district.
Buitenland.
FEUILLETON.
BEESKENSCE'E COURANT.
ABONNEMENT.
Per 3 maanden ƒ0.50, franco per post door het geheele Rijk ƒ0.55,
voor België ƒ0.625, voor Amerika ƒ0.825, bjj vooruitbetaling.
Bij alle boekhandelaren en brievengaarders worden abonnementen aangenomen.
ADVERTENTIËN.
Van 1 tot en met 5 regels1" ?5 cents elke gewone regel meer 5 cents.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief.
Adverteutiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag twee uur
l)it blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den uitgever C. DII IXMAN te Rresltens.
Tusschen Brussel en Ostende is een mi
litaire rit gehouden, waarvan de resulta
ten allertreurigst zjjn.
Een toeschouwer, die van Ostende den
weg was opgegaan, om te zien in welken
toestand de deelnemers zich bevonden op
het oogenblik, dat zij hun laatste krachten
inspanden, verhaalt daaromtrent hetgeen
hij zag op achttien kilometers afstana van
het eindpunt
De eerste ruiter die voorbij kwam, was
luitenant Madanet, van het 13e regiment
Fransche dragonders. Zijn paard, de vol
bloed merrie Curageux, was bljjkbaar ver
moeid, maar het brave dier draafde toch
nog met een voldoende snelheid, met een
goed berekend tempo, dat de luitenant re
gelt, door het paard zachtjes aan te spo
ren. De ruiter kijkt ingespannen, met
gefronste wenkbrauwen men kan 't hem
aanzien, dat hij al zijn aandacht wijdt aan
zijn paard, waarmede hij als 't ware één
geheel voimt. Hij rijdt zijn paard uitste
kend hij steunt het en .draagt" hel als
't ware. Zoo bij het voorbijrijden, bleek
en ernstig, krijgt men den indruk van ie
mand, die met al zijn wilskracht bij een
moeilijk werk is.
De ruiter, die, een half uur later onge
veer, volgt, is de Fransche luitenant Haen-
tjens, frisscher dan zijn voorganger. Zijn
paard galoppeert nog met een lichten,
veerkrachtigen sprong.
Maar daar komt langzaam, stapvoets,
jammerljjk een uitgeput, geheel ten gronde
gericht paard. De slagen van een karwats
in een meedoogenlooze vuist regenen op
de zijden, tegen den buik, op den hals de
sporen martelen hem telkens weer. Het
dier waggelt, dronken van vermoeienis het
zigtzagt over den weg, van den eenen kant
naar den anderen, als zoekt het steun bij
een boom. Soms knikken de voorbeenen
men ziet den berijder opspringen, met een
ruk aan de teugels het paard optrekken,
terwijl de karwatsslagen dot blijven door
klinken op het van zweet glimmend vleesch,
.Hierheen", roepen eenige wielrijders,
en ze wijzen naar het wielerpad, waar het
paard verder strompelt.
De ruiter vraagt kortaf.Hoeveel ki
lometers nog
.Zeventien
Het paard begint in een vleug van on
geloof! jjke energie weer met onzekereu tred
te draven.
Onder het volk langs den weg gaat een
kreet van deernis en van verontwaardi
ging op.
Het medelijden wordt verlevendigd, wan
neer men het paard ziet komen, bereden
door den Franschen luitenant Valdez. (Na
aankomst te Ostende is dit paard bezwe
ken.) O 1 die knikkende stap der verdoof
de, verstijfde, ljjdende paarden, strompe
lende over de wagensporen, laveerende over
den wegBy eiken tred van het paard
denkt men het te zien neervallen. De zij
den van het dier zjjn rood, als overdekt
van een dikke, kleverige verttwee bloe
dende gaten in het gekneusde vleesch, de
sporen des ruiters zjjn rood tot aan de
hakken der laar/.en, onder de karwats, on
der de klemmende knieën, met verwilderde
oogen, spant het opnieuw zich in en
nog zeventien kilometer af te leggen 1
Het is afschuwelijk, het is walgelijk.
Er is in Rusland weder een moord
gepleegd op een politie-ambtenaar.
Te Beslawa is de prefect van politie
Borinow gedood door een man, die met
een verzoekschrift bij hem kwam en ter
wijl hij dat las, drie revolverschoten op
hem loste.
De moordenaar, vermoedelijk een nihi
list, liet zich zonder tegenstand in hech
tenis nemen. Hjj weigert zijn naam te
noemen.
Over Fenalitx, op Mallorca, heeft een
wervelstorm met wolkbreuk gewoed, waar
bij vele huizen zijn beschadigd en eenige
menschen den dood hebben gevonden.
Drie spoorwegongelukken worden door
de Engelsche bladen gemeld.
Te New-Castle zijn twee treinen in bot
sing gekomen, waarbij twee vrouwen ern
stig werden gewond.
In Ierland zijn een machinist, een sto
ker en een ander treinbeambte om het le
ven gekomen door een ontsporing te Do
negal.
Bij Brentwood is een goederentrein in
tweeën gebroken en in botsing gekomen
met een anderen trein. Maar bij dat on
geluk heeft niemand letsel bekomen.
Wederom is een Amerikaansch milli-
onnair, de heer Metthews, uit Jersey-Ci
ty, met zijn automobiel verongelukt. Hij
is van een hoogte gestort en om het le
ven gekomen.
Van d« hem vergezellenden werd eene
dame gedood en een andere dame en een
geestelijke werden doodeljjk gewond.
Te Asium KarahissHr, een verbin
dingspunt van den Anatolischen en Kas-
saba-spoorweg, heeft een groote brand 1000
huizen in de asch gelegd.
Te Madrid is Zondag een bijwagen
van de electrische tram bij het oprijden
van een helling losgeraakt, in snelle vaart
naar beneden gerold en daar ontspoord.
Een vrouw werd gedood; twee passa
giers werden zwaar gewond en zeven an
dere werden minder ernstig gekwetst.
Te Florence heerscht, naar men be
richt eene algemeene werkstaking. Alle
ambachten en bedrijven staan er stil en er
verschijnen geen couranten.
De politie heeft een verbod tegen volks
verzamelingen uitgevaardigd.
Te Parijs zijn vier mannen gevat,
die aan verschillende personen voor een
bedrag van 800.000 francs aan geldswaar
dige papieren ontstalen, welke zij naar En
geland zonden, waar de stukken vervalscht
en verkocht werden.
Men constateert veranderingen van
den bodem der zee in de Golf van Mexi
co, tengevolge van de jongste vulcanische
uitbarsting in die wereldstreek.
Ten Zuiden van Galveston o. a waar
de zee vroeger 600 meter diep was, bleek
de diepte nu bij peiling niet meer dan 20
meter te zijn.
In het Fransche stadje Nérae is een
geheele wijk door mieren overrompeld,
welke er zoo grooten last veroorzaken, dat
vele menschen genoodzaakt werden hun
huis te verlaten en een ander onderkomen
te zoeken.
94.
Het afscheid van Theresa duurde kort,
slechts eenmaal ging nog, in de hartelijke
wenschen voor haar geluk en voor haren
welstand vlamde nog eens zijne liefde voor
haar helder op.
Vaarwel, zeide zij bewogen, God zjj met
u en Hjj brenge u weer!
Hjj boog zich over hare hand heen en
drukte er zwijgend een kus op, op die
dierbare hand, die hij zoo gaarne behou
den had voor het leven en die hij moest
laten varen voor immer.
Keer spoedig weder, zeide zij nog een
maal, en keer gelukkig weer.
Kalm, Signora, hernam hjj, dat is ge
noeg.
Ik keer kalm terug of in ,het geheel niet-
Zjjn plotseling genomen besluit eischte
eene spoedige uitvoering, want de tijd
drong en de voorbereidselen waren vele.
Maar alle omstandigheden vereenigden zich,
om hem het reeds genomen besluit te
doen lief krijgen en hem er toe te brengen,
het vaderland vaarwel te zeggen De laat
ste sinarteljjke indruk welken hjj zoude
medenemen uit zyn vaderland, werd ver
oorzaakt door den plotselingen dood zjjns
vaders, en Constantjjn gevoelde het diep,
dat hjj met heiu het eenige wezen verlo
ren had, hetwelk hem geheel en al had
toebehoord, dat geen hooge belangen keu-
de, dan die zijns zoons.
Een bitter gevoel maakte zich van hem
meester, dat deze schoonste en natuurlijk
ste betrekking van het familieleven vrjj-
willig was opgeoiferd aan schjjnvoordeelen,
nog voordat de dood ze had verbroken.
Want als hjj terugblikte in het verledene,
dan zoude het hem weldadig geweest zjjn,
als hjj ten minste de herinnering aan een
vrjje, vrooljjke kindsheid, aan een teeder
en liefdevol verpleegde jeugd had kunnen
medenemen in de toekomst, die zoo wei
nig verlokkend voor hem lag. Eenzaam,
hjj verbloemde dit niet voor zichzelven,
eenzaam scheidde hjj van het grafeljjk
huisniemand miste hem en niemand be
hoorde hjj toe, een tehuis was het hem
niet geworden. Hein bleef ook niet eens
de tjjd over, om afscheid te nemen van
den opperjachtmeester en zjjne gemalin.
De nalatenschap zjjns vaders, die veel
minder bedroeg, dan een ieder gedacht
had, eischte eene spoedige regeling vóór
zjjn vertrek en daarna werd het tjjd voor
hem, dat hjj naar Londen ging. Hem, die
hem van de Wangerloh'sche familie het
naaste stond, Herbert, hoopte hjj in Lon
den aan te treffen om hem vaarwel te
kunnen zeggen voor langen tjjd, want hjj
gevoelde het, dat jaren zouden moeten
voorbjjgaan, eer hjj als een tevreden mensch
in duurzame betrekking zou kunnen we
der keeren.
Maar ook deze laatste hoop werd niet
vervuld; toen hjj in Londen aankwam, had
een brief van den opperjachtmeester den
jongen graaf opgeroepen tot eene spoedige
overkomst, naar Constantjjn niet ten on
rechte vermoedde, tengevolge van bet be
richt, dat graaf Wolf na zjjn langdurig
rondzwerven eene dochter en erfgename
mede naar huis zou breugen.
Constantjjn aanvaardde die lange reis,
zonder een enkelen handdruk of een enke
len wensch tot zjjn geluk geen oog werd
vochtig om hem, geen woord uit een lief
hebbenden mond klonk als afscheidsgroet
in zjjne ooren. Te midden der reisge-
nooten, die omringd door verwanten of
vrienden afscheid namen, stond hjj alleen
en bjj het meerdere gevoel, dat heerscht
op een schip, hetwelk zich in zee begeeft,
bjj de laatste drukten en de bezielde aan
doeningen om zich heen, gevoelde hjj zich
dubbel eenzaam,
