Mij is de wrake!
No. 718.
Woensdag 13 Augustus 1902.
lle Jaarg.
Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
het voormalig 4e district.
Hui ten land.
FEUILLETON.
mi i; s k n s i n i: courant.
ABONNEMENT.
Eer 3 maanden ƒ0.50, franco per post door het geheele Rijk ƒ0.55,
voor België ƒ0.625, voor Amerika ƒ0.825, bij vooruitbetaling.
Bij alle boekhandelaren en brievengaarders worden abonnementen aangenomen.
ADVERTENTIE N.
Van 1 tot en met 5 regels 25 centselke gewone regel meer 5 cents.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag twee uur
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag;- en Vrijdagavond bij den uitgever O. DIELb.tlAV te Dreskens.
De Paus heeft aan de Katholieke Vor
stenhuizen medegedeeld, dat hij voortaan
geen dispensatie meer zal verleenen voor
huwelijken tusscheu Vorstelijke personen,
die elkander na in den bloede bestaan.
Z. H. raadt den Souvereineu aan, hun
ne kinderen te laten huwen met Vorsten
en Vorstinnen, die niet aan hen zijn ver
want, ten einde de nadeelige gevolgen van
zulke huwelijken tusschen bloedverwanten
te voorkomen.
De Turksche provincie Saloniki wordt
door .opstandelingen", die feitelijk roover-
benden zijn, onveilig gemaakt, zoodat de
vreemdelingen en ook hunne consuls zijn
gewaarschuwd zich in acht te nemen.
In den Amerikaanschen Staat Colo
rado, waar vrouwen-stemrecht bestaat, is
nu door een aantal vrouwen zelve eene
verklaring uitgevaardigd, waarin zij de in
voering van dien maatregel verklaren te
betreuren.
Immers de politiek is, met medewerking
der vrouw, nog veel corrupter geworden
dan vroeger en het soort van .politieke
vrouwen", dat door het verleende stem
recht ontstaan is, heeft de verkeerde eigen
schappen van sommige mannelijke tinne
gieters nog in veel sterker mate overge
nomen.
Von Bismarck's woord.- dat de politiek
het karakter bederft, schijnt dus in nóg
sterker mate van de vrouwen te gelden,
niet tot haar oneer.
In Mantschourije breidt de cholera-
epidemie zich onrustbarend uit, vooral te
Kharbine, waar 100 a 130 menschen per
dag aan die ziekte sterven, van welke on
geveer een tiende Russen en de overige
Chineezen zijn.
De stad Kharbine is door hare onzinde
lijkheid, ongezonde inrichting van de hui
zen en de groote warmte, die er heerscht,
een broeinest van besmetting, te gevaar
lijker omdat men er nog geen enkele der
hoognoodige gezondheidsmaatregelen heeft
genomen.
De kroning van Koning Edward is dus
Zaterdag volgens het verkolt program in
de beste orde afgeloopen, en Z. M. heeft
geeuerlei nadeelige gevolgen gehad van de
doorgestane vermoeienis, voor een deel
het gevolg van de hartelijkheid en de
geestdrift van de zijde der bevolking.
Ter herinnering aan den feestdag heeft
de Koning zijn kasteel Osborne op Wight
aan de natie ten geschenke gegeven. De
historische vertrekken van Koningin Vic
toria zullen behouden worden, maar het
overige ingericht als herstellingsoord voor
officieren.
Ook de verlichting der hoofdstad, Zater
dagavond, is volkomen geslaagd en er
heerschte daarbij eene vroolijke stemming.
Daaromtrent leest men het volgende
De groote plechtigheid is voorbij. Ed
ward VII is gekroond en rust thans uit
van zijn vermoeienis.
De nacht was koud en onaangenaam.
Toch waren er menschen die niet naar
bed gingen en gewapend met kampstoel
tjes en allerlei proviand, op straat post
vatten om toch vooral het groote schouw
spel niet te missen. De voorzorg was on-
noodig, want om 6 uur hadden ze met
evenveel gemak dezelfde plaatsen knnnen
innemen. Eerst later kwam er meer toe
vloed. Menigeen scheen, bevreesd voor de
pessimistische voorspellingen van gevaar
voor voetgangers, thuisgebleven te zijn, en
de menigten die tegen 8 en 9 uur de stra
ten vulden, bestonden voor een groot deel
uit welgekleede personen.
Met zonsopgang werd de komst van den
kroningsdag aangekondigd door kanonscho
ten, gevolgd door het luiden van klokken,
eerst in Londen zelf, weldra echter ook in
alle voorsteden, totdat de feestgalm overal
opgevat en voortgezet, tot in de duisterste
achterhoeken was doorgedrongen. Vlag
gen kwamen uit, de laatste hand werd aan
versieringen geslagen en het noodige voor
de illimunatie gereed gemaakt. Deze laat
ste belooft geen succes te worden. IJs-
grauwe wolken hangen over Londen, de
wind blaast koud en guur uit het Noord-
Westen, en ofschoon het gedurende de
plechtigheid zelve droog bleef, is er sedert
al menige bui gevallen.
Nadat de genoodigden in de prachtig
versierde Abdij hunne plaatsen hadden in
genomen allen in kostbare staatsie
kleederen, de Pairs en hun vrouwen in
purperen mantels met hunne kronen in de
hand, verschenen achtereenvolgens de Prins
en de Prinses van Wales en de andere
Prinsen en Prinsessen van het Koninklijke
Huis en namen plaats op de voor hen be
stemde zetels.
Daarna kwam Koningin Alexandra, voor
afgegaan door de geestelijkheid van West
minster en de Lords, die hare insignes
droegen. Zij schitterde van diamanten en
droeg een prachtig kleed van goudlaken en
een mantel van purper fluweel, waarop de
rozen van Engeland, Schotsche distels en
Iersche klaverbladen waren geborduurd en
met een zes meter lange sleep, welke door
zes pages werd gedragen en waarvan de
Hertog van Buccleugh het uiteinde droeg.
Bij haar binnentreden stonden allen op
en orkest en koor barstten uit in een ju
belzang.
De Koningin nam nog niet plaats op
den troon. Zij knielde een oogenblik op
een blauw fluweelen bidstoel en ging toen
op een voor haar gereed staanden stoel
zitten.
Toen verscheen Koning Edward, vooraf
gegaan door een langen stoet van pries
ters, bisschoppen en Lords van zijn huis,
die de kroon en de Rijks-insignes droegen.
Ook zijn komst werd met krachtige mu
ziek begroet.
Hij droeg den grooten hermelijnen man
tel en op het hoofd een soort van units
met hermelijnen rand, gelijkende op het
hoofddeksel van de Lords.
Twee bisschoppen liepen naast hem De
Koning zag er een weinig mager, ietwat
vermoeid uit, maar hij liep met vasten
tred.
Ook hij knielde in een bidstoel bij dijn
der Koningin en ging daarna op een voor
hem gereedstaandeu stoel zitten.
Daarna trad de aartsbisschop van Can
terbury naar den Koning toe en vroeg den
vergaderden, als vertegenwoordigers van 't
volk, of zij bereid waren Koning Edward,
87.
Ja, hij heeft een rijk, een grootmoe
dig hart, zeide de non met stralenden
blik, de vriendschap dier dagen, waarin ik
als jonge novice hem nu en dan een woord
van troost mocht toespreken, waarin ik
mij bezig hield, de verbleekte herinnerin
gen aan zijne liefde levendig te houden in
Catharina's gedachtenis, heeft een hechten
band om ons geslagen, dien geen later
tijd weer verscheuren kon. Hij gaf u,
gaf u zwijgend, maar met een bloedend
hart. Wees ook gij haar tot moeder, zus
ter Angelica, zeide hij, houd gij een plaats
open in haar hart, voor de liefde tot ha
ren vader!
De tranen van het schoone meisje vloei
den onophoudelijk over hare wangen, snel
boog zij zich over de doorzichtig witte
hand der non en kuste die vurig.
Gij hebt die liefde gezaaid en verpleegd
zeide zij, nu is zij krachtig genoeg, om
heui te vergelden, wat hij om mij heeft
geleden.
Zijn offer bleef niet geheel onbeloond,
ging de non voort, nu en dan werden de
nevelen opgeheven, die Catharina's denk
vermogen omhulden, en als zij op en ne
der golvend zich slechts voor korten tijd
verdeelden, om het licht eener heldere
herinnering en ervaring van het tegen
woordige te laten doorschemeren, dan brach
ten deze zeldzame dagen toch een gedach
te mede aan den echtgenoot. Zij noemde
zijnen naam en vraagde naar hem instinct
matig gevoelde zij, hoe zijne liefde haar
omgaf ieder oogenblik van haar verduis
terd leven. Toen hij op het eerste bericht
der verandering, die in haren geestestoe
stand had plaatsgegrepen, naar haar toe
kwam jjlen, toen kende zij hem onder dui
zend smarten. Maar de eerste bede, de
eerste aanduiding slechts, dat zij hem vol
gen zoude in de wijde wereld, bracht de
oude jammeren terug. Een vreeselijke
angst greep haar aan, de vrees, dat men
haar het kind zou kunnen ontrooven, roof
de haar den slaap, zij ontvlood 's nachts
met u haar bed en zocht bescherming voor
het hoogaltaar.
De hoop op eene werkelijk duurzame
genezing was heen. Uw vader vertrok,
keerde af en toe weder als zij wat beter
was, maar nimmermeer maakte hij zijne
aanspraken geldig op haar of op u. Zoo
werd haar toestand allengskens rustiger en
vreedzamerzjj zat dngen lang met u
hier boven en zag zwygeud naar buiten de
wereld in, of zij liet u spelen aan hare
voeten in de kamers, die wjj haar aange
wezen hadden en die nog heden bestemd
zijn voor de vrouwen, die hier in terug
getrokkenheid haar weduwjaar doorbren
gen of in vromen inkeer tot zichzelve wil
len leven. Steeds bleef zij voor mij eene
teedere aanhankelijkheid gevoelen. Was
mijne verschijning verbonden met schoone
beelden, die ofschoon duister, nog in haar
leefden, had zij eene flauwe herinnering
behouden daaraan, dat ik in hare plaats
trad in de hoop van hare verplichtingen te
kunnen vervullen, meende zij dat ik haar
verstond ook in het wereldsche wee, dat
zich mengde in haar berouw, honderd ma
len wel legde zij u in mijne armen en
badHeb haar ook lief, ook als ik zal
zijn heengegaan.
En gij hebt dit gedaan, hoezeer, ach
hoezeer, zeide Theresa bewogen.
Allengskens werd haar jeugdig en sterk
lichaam gesloopt door de eeuwige stormen
en door de knagende smart, want zij kon
zich niet losmaken van de gedachte, dat
het lot harer familie een Goddelijke straf
was voor haar. Toen echter haar einde
naderde, werd het licht in haar verduis
terd gemoed. In de herwonnen vrjjheid
