Mij is de wrake!
Het Festival te Vlissingen,
No. 703.
Zaterdag 21 Juni 1902.
lle Jaarg.
Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
liet voormalig 4e district.
FEUILLETON.
si li
ABONNEMENT,
l'er 3 maanden ƒ0.50, franco per post door het geheele Rijk ƒ0.55,
voor België ƒ0.025, voor Amerika ƒ0.825, bij vooruitbetaling.
Bij alle boekhandelaren en brievengaarders worden abonnementen aangenomen.
ADVERTENTIËN.
Van 1 tot en met 5 regels 25 centselke gewone regel meer 5 cents.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief.
Adverteutiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag twee uur.
Bit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond hij den uitgever C. IlifLFll.tV te lireskens.
Reeds geruimen tijd te voren had me
nigeen zich voorbereid op het muziekfeest
te geven door »Vlissings' Mannenkoor" bij
gelegenheid van deszelfs 25-jarig bestaan.
Met een zekere bezorgdheid werden de
donkere wolkenmassa's der laats'e dagen,
die weinig goeds voorspelden, nagegaan.
Toch was Woensdagmorgen de stille
verwachting van beter weer vrijwel ver
wezenlijkt.
Ondanks het machtig wolkenfloers dat
de zon menigmaal verduisterde en aan ons
oog onttrok, had het weerglas gunstiger
resultaten voorspeld, die dan ook langza
merhand zich deden gelden.
Het vertrek van ons muziekgezelschap en
de aankomst per tram van die van Schoon
dijke en Oostburg gaf reeds een zeer klein
voorproefje van de groote drukte en be
weging, die ons wachtte.
De overtocht op het schier rimpellooze
watervlak was een waar genot. Bij af
wisseling lieten de muzieken zich hooren
en droegen niet weinig bij tot de onder
linge goede stemming.
Aan de aanlegplaats werden we opge
wacht door den ons aangewezen commis
saris, de heer A. Hanewinkel. 'Met een
opgewekte marsch togen we naar bet «Ho
tel Zeeland", ten einde de komst van den
trein af te wachten die nog andere gezel
schappen aanbracht, en zich bij ons zou
den aansluiten om en corps over de Keer
sluis de stad te bereiken.
Omstuwd door een dichte drom van fees
telingen, werd de tocht aanvaard en door
het beurtelings uitvoeren van een p.is-re
double bereikte elk der gezelschappen zijn
hotel waar het werd ingekwartierd.
»De Admiraal de Ruijter" van den heer
Ivotte was opeens gevuld en na eene klei
ne hartversterking te hebben gebezigd,
verspreidden de leden van de gezelschap
pen zich door de stad.
In tegenstelling mei de talrijke versie
ringen. die men in kleine plaatsen bij fes
tiviteiten aantreft, was in Vlissingen en
kel de driekleur ontplooid.
Mogel jk is men beducht geweest voor
i ongunstig weer, dat in enkele oogenblik-
ken het werk en de zorg van vele dagen
vernietigt.
Aan den ingang van de groote concert
zaal achter het hotel »de Oude vriend
schap" op de Groote Markt, werd de laat
ste hand gelegd aan eenige groen-versie-
ring.
Van alle z'jden en met verschillende ge
legenheden kwamen langzamerhand de deel
nemende gezelschappen opdagen telkens
een stroom van menschen met zich voe
rende.
Overal leven, overal beweging. Hand
drukken en groeten werden gewisseld met
keunissen. Vrienden wuifden elkander toe,
kortom er heerschte vreugde en geestdrift,
eene prettige stemming, een opgewekte
toon
Circa half een vulde zich het groote
marktplein met de verschillende deelne
mende gezelschappen, die overeenkomstig
het programma de plaats in den stoet werd
aangewezen
Op het plankier voor de «Oude Vriend-
selip" had Vlissings' .Mannenkoor plaats
genomen ter uitvoering van de feest-zang
«Hollands Glorie" door Richard Hol, bij
welke gelegenheid door elke vereeuiging
het vaandel of de banier werd gepresen
teerd.
Na eene korte introductie op jde pianoi
klonk het lied krachtig, vol en schoon,
plechtig aangehoord door vele duizenden,
die zich als aangegrepen voelden.
Daverend werp de uitvoering, onder lei
ding van den heer R. Bekker toegejuicht
die zich voortplaulte over de geheele lan
ge inenschenlijn.
Onmiddellijk verzamelden zich de onder
scheidene besturen en hunne vaandels in
de ruime concertzaal, waar onder aanbie
ding van den eerewijn. en onder ademloo-
ze stilte de heer H de Priester van Bors-
scle, voorzitter van den Zeeuwschei) bond
van Zangvereenigingen een hartelijke ge-
lukwensch werd gebracht aan Vlissings'
Mannenkoor met het 25-jarig bestaan, en
bracht tevens dankbare hulde aan H. M.
de Koningin, die opnieuw door het schen
ken van een zilveren medaille getoond had,
hoe warm Haar hart klopte ook voor de
kunst.
Luide bravo's volgden op deze welmee-
nende woorden.
De heer W. L. Winkelman, voorzitter
van Vlissings' Mannenkoor, heette, na eene
korte voorstelling van verschillende autori
teiten en een hartelijk woord van dank aan
den heer De Priester, allen hartelijk wel
kom te dezer plaatse en bracht dank voor
de ruime deelneming aan het festival, dat
voor een groot gedeelte ook daaraan aan
vankelijk succes te danken had.
Verschillende gezelschappen zoo uit Hol
land als uit België hadden aan de uitnoo-
diging tot deelneming geen gevolg gege
ven, eensdeels omdat daar vele festiviteiten
plaats hebben, anderdeels omdat het feest
niet op een Zondag wordt gehouden, doch
ten opzichte van dit laatste verklaarde spr.
dat »V1. M opzettelijk deze dag had ge
kozen als eene herinnering aan den slag
bij Waterloo.
Hij hoopte dat alle vereenigingen, de
aangenaamste herinneringen aan dit festi
val zouden meedragen, en als morgen onze
bezigheden ons weer tot het gewone le-
qen terugroepen, uiet welgevallen op den
dag van heden mag worden teruggezien.
Hij hief het glas op ter eere en op het
welzijn van alle vereenigingen en hunne
besturen.
Ook op deze toespraak volgden daveren
de hoera's, dia onmiddellijk werden aan
gevuld door »V1. M." met een krachtig
«Hij leve lang
Ook de heer jlir. mr. Var. Doorn Be
schermheer van het festival, wenschte »V1.
M." eveneens geluk met zijn jubileum.
Terugdenkende aan een festival dat eens
werd gegeven in een zijner vorige gemeen
ten, Veere, waarvan hij nog de aange
naamste herinneringen had, twijfelde hij
niet of ook »V1. M." zou succes hebben
met dit feest, nu het reeds met het aan
genaamste weer zooveel vóór had, en voor
welks goeden afloop hij de beste verwach
tingen uitsprak.
73.
Een zekere ijdelheid gaf den doorslag
tot de toestemming zijns vaders de oude
opperhoutvester zag in zijne gedachten zijn
zoon als navorscher beroemd worden en
eer verwerven en hij schonk hem uit trotseh
de niet onaanzienlijke middelen, die voor
Constantijns wensch noodig waren.
Deze expeditie begon hare reis van Lon
den uit en de Eugelsehe regeering toonde
zich niet ongenegen om het verzoek van
den Duitschen dokter in te willigen. Con
stantijn leidde de onderhandelingen per
soonlijk en kwam daardoor vaak met Her-
bert in aanraking.
Niets had den graaf meer ongewenschi
kunnen voorkomen zijn bespiedersoog
schuwde hij meer dau het oog van den
vriend zijner jeugd.
Constantijn verstond de kunst om alles
zoo nauwkeurig te beschouwen en den
vriend te doorgronden tot in het diepst
zijner ziel. Het aanbod om hem in zijne
elegante jonggezellen-woning op te nemen,
werd slechts aarzelend gedaan, maar des
te stelliger afgewezen. Constantijn zelve
wenschte zijne vrijheid volkomen te bezit
ten, zoowel buiten als binnen. Hij wilde
geen kennismaking aanknoopen, die hem
op een oogenblik, waarin bezigheden en
toebereidselen van alle soort heui in be
slag namen, slechts hinderlijk zouden kun
nen zijn. Evenmin had hij het van zich
kunnen verkrijgen, Herbert de eigenlijke
reden van zijn reislust te ontdekken of
zelfs Theresa's naam te noemen. Hij ge
voelde duidelijker dan ooit, dat aan zijne
vriendschap het rechte vertrouwen ontbrak,
dat vertrouwen, hetwelk het ware keutee-
ken der vriendschap is.
Eens, bij een der zeldzame bezoeken die
hij Herbert bracht, ontving deze in zijne
tegenwoordigheid brieven uit Duitschland
en nadat hij daaruit een en ander had
medegedeeld, vroeg Constantijn rondborstig
ook naar Magdalena, van wier verwijder
ing uit het grafelijk huis hij door de druk
te zijner aangelegenheden niets vernomen
had.
Hij had geen bedaarder antwoord kun
nen krijgen, dan hij op zijne vraag ont
ving. Herbert sprak zonder de minste
verlegenheid van Magdalena's raadselachtig
verdwijnen en was bedaard, dat Constan
tijn hier nog niets van wist. Noch diens
zichtbare ontroering, noch zijn aandringen
en uitvorsehen, niets vermocht de auders
zoo licht verstoorde bedaardheid van Her-
bert te verminderen. Hij beteugelde zijn
ergernis en zijn ongeduld met een zeker
heid, die zelfs Constantijn zijnen in het
eerst snel opkomenden argwaan deed ver
dwijnen.
Hij geraakte niet alleen in de war, maar
verwierp dit ook weldra als iets onge
hoords en vond in datgene, wat hij van
Herberts verleden wist, ook geenerlei grond
daarvoor.
Maar hij was van eene te gevoelige en
edele natuur, dan dat het lot van het jon
ge meisje hem zoo koel zoude hebben kun
nen laten, als schijnbaar bij Herbert het
geval was. Zelfs nu op het oogenblik, dat
zijne eigene belangen hem zoozeer bezig
hielden, dacht hij er aan, den schildei te
schrijven, hem te troosten en hem te ver
zoeken bericht te doen. als een of ander
spoor ontdekt zou zijn van hen die ver
dwenen waren. Aan dezen wensch kon hij
echter tot zijn spijt geen gevolg geven
Herbert zeide alleen te weten, dat de broe
ders op onbetamelijke wijze in het huis
des opperjachtmeesters opgetreden waren
en dat de schilder na een kort oponthoud
een nieuwe reis had ondernomen, waarvan
het doel hem natuurlijk onbekend was.
Arme Magdalena, zoo vele welgemeende
