Mii is de wrake!
Gemeente-politiek.
No. 702.
Woensdag 18 Juni 1902.
IP Jaarg.
Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor
het voormalig 4e distriet.
3
S K E l\ SI II t
5
Esl
»E
.N
31
vo
n.
Bij
ABONNEMENT.
Per 3 maanden yu.50, franco per post door het geheele Rijk yo.55,
voor België y0.62s, voor Amerika yo.825, bij vooruitbetaling,
alle boekhandelaren en brievengaarders worden abonnementen aangenomen.
AÜVERTENT1ËN.
Van 1 tot en met 5 regels 25 cents; elke gewone regel meer 5 cents.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief.
Advertentiëu worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag twee uur.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den uitgever C. llltl,f)IV\ te Breskens.
ill
V
O—
111.
Het vraagstuk van gemeente-exploitatie
en in verband daarmede een stuk sociale
wetgeving in betrekking tot de gemeente
ambtenaren, noemde de Statui, als tweede
hoofdpunt, doch beschouwt dit niet als
eeu zuivere beginsel-quaestie.
Ze heeft daarin volkomen gelijk.
Het eerste gedeelte is trouwens een zaak
die in kleine gemeenten weinig of niet
j( aan de orde komt, tenzij de verpachting of'
erhuring van gemeente-eigendouimen daar
onder begrepen wordenin dat geval zal
]1 men toestemmen, dat een bedacht zijn op
le behingen der gemeente-kas de plicht is
van het gansche Gemeentebestuur, onver
schillig welke politiek men is toegedaan.
Het tweede punt ul. het stuk sociale
wetgeving in betrekking tot de gemeente-
"(ambtenaren, eischt, dat we
stil staan.
Wel wordt een en ander
hand o. m. de jaarwedden voor het onder
wijs geregeld, maar als men eens wist op
welke wijze voorheen ingediende aanvragen
tot verhooging van jaarwedden voor dat
personeel werden beoordeeld, dan sloeg
uien vaak de handen in elkaar over de
manier waarop zaken, aan niet-deskuhdi-
g.n toevertrouwd, werden behandeld.
Hoofdzakelijk speelde daarbij de per
soonlijkheid van den aanvrager de hoofd
rol.
Op een zelfde wijze worden nog veelal
andere dergelijke aanvragen bejegend.
daarbij
van hooger-
le
FEUILLETON.
72.
Een voorgevoel bekroop haar, dat het
geen broederlijke vriendschap, maar diepe,
gloeiende liefde geweest was, die de man
reeds voor het kind had gevoeld, die hij
zorgvuldig verborgen had en bewaard, tot
haar hart in staat zoude zijn, om dit mach
tige gevoel te begrijpen en te beantwoor
den. Nu was dit gevoel ontwaakt en had
zich geneigd tot een ander en eene diepe
smart greep haar aan, als zij Richard ge
dacht en de droefheid, die hij moest ge
voelen Vroeger had Herbert baar over
reed om te gelooven dat de liefde van den
schilder de jonge Theresa toebehoorde en
zij had het gaarne geloofd, omdat zij hi t
wenschte nu was liet voor Herbert niet
meer noodig, haar daarvan te overtuigen,
De maatschappelijke kwestie, die ook
hierin betrokken is, wordt, aldus mogen
we gereedelijk aannemen, door elk eerlijk
beginselvast man met de noodige onder
scheiding bejegend.
Is de behartiging dns kleurloos, zij kan
dan ook op elk program prijken.
De politie-verordeningen.
Deze vormen als het ware de maatre
gelen van orde en tucht in de gemeente.
En dat hierbij de partij-politiek op den
voorgrond treedt, zal wel geen nader be
toog behoeven.
Want indien de Raad oenige zelfstan
digheid toont, zal voor een groot deel bet
beginsel waaronder dien raad leeft, beli
chaamd worden in de maatregelen van or
de en tucht.
De politie-verordeningen regelen o. a.
het sluitingsuur der herbergen en de opeu-
bare vermakelijkheden.
Onder deze laatste komt voor de kermis.
Weinige gemeenten zijn er, die niet
jaarlijks een kermis hebben.
En ondanks de zucht die zieb hier en
daar openbaart om deze af te schaffen,
schijnt toch de groote meerderheid vuor
liet behoud te zijn.
Is dat niet zoozeer om daarvan zelve te
protiteeren, toch wil men anderen, die van
ander gevoelen zijn, liet genoegen, voor
zoover men er dat in ziet, niet ontnemen.
Het is waar, aldus wordt geredeneerd,
men ziet er tooneelen die men liever niet
ziet, maar ons leven is nu eenmaal niet
van dien aard, dat men zich aan niets
meer ergert.
Met de volkomen eerbiediging van au-
derer gevoelens zijn de adressen tot af
schaffing van de hand gewezen, ja zelfs
zijn de kennissen, die werden afgeschaft,
opnieuw gehandhaafd.
Men ging eenmaal van de veronderstel
ling uit, dat zij, die positief niet naar de
kermis wenschteh te gaan, ook niet ge
dwongen werden zich derwaarts te bege
ven, en het dus een vrije zaak was.
In het oog van de Standaard zouden ech
ter anti-rev. leden van een Gemeenteraad
die dergelijke adressen zonder ondersteu
ning vau het verzoek, van de hand wijst,
aan hun beginsel te kort doen.
Dat moge op theoretische gronden waar
zijn, het is nog de vraag of liet ook aldus
is in de praktijk.
We hebben 't voorbeeld voor 't grijpen,
door te wijzen op onze gemeente, alwaar
een dergelijk adres, ondanks de aanwezig
heid van een anti-rev. lid met algeineene
stemmen is afgewezen, ja zelfs met de
motiveering der stem, die genoemd lid
daartoe uitbracht.
We weten dat het adres hoofdzakelijk
gericht was tegen de zoogenaamde Zondag-
kermis.
Maar men diene ook te weten, dat de
kermis des Zaterdags avonds eindigt, en de
kerinis-vermakelijkheden op Zondag toe
gift zijn. die vallen buiten de controle van
den Raad en louter een zaak is vau den
Burgemeester.
lil dezen vervalt dus de macht van den
l*) Over het nader.doov den lieer Weijkman gedaan
voorstol tot verplaatsing van de kermis, hebben we een
artikel in bewerking, dat na afloop van het thans bohan-
dclde. onmiddellijk zal geplaatst worden.
I (RED.;
Gemeenteraad als overheid, waar dit een
uitsluitend recht is van den Burgemeester.
De Stand, zegt dan ook «Hinderlijk en
stootend is in tal van gemeenten, vooral
in de groote steden, de vrijheid aan koop
lieden in fruit en andere artikelen ver
leend, om langs de straten, onder en na
de godsdienstoefeningen, hun waren met
groot geschreeuw aan te prijzeu.
Daartegen vermag de gemeenteraad,
door bepalingen in de politie-verordenin
gen, zeker wel iets te doen, al is het
ons bekend, dat de Zondagswet het ver-
koopen van «geringe eetwaren" op Zondag
niet verbiedt.
Is nu die macht plaatselijk of is ze al
gemeen
AA at zou dan eeu anti-rev. gemeenteraad
kunnen doen tegenover de willekeur van
een liberaal burgemeester
Het is ook uit onze omgeving bekend,
dat een anti-rev. burgemeester geheel te
gen den geest van de gansche bevolking
in, elke publieke vermakelijkheid verbood
op kermis-Zondag.
Dat door zulke exceptioneele gevallen
wrevel wordt verwekt, wie zal het ontken
nen.
Zoo kan partij-politiek, ontaarden in
dweepzucht en dweperij is een slechte
leidsvrouw voor de behartiging van alge-
meene zaken, van de praktijk des levens.
Dit niet onbelangrijk punt wordt dus
belieerscht door een rijkswet en kunnen
plaatselijke bepalingen, hoe goed ook be
doeld, stuiten op de tegenwerking van een
burgemeester, die gedekt is door die wet.
Te dezen opzichte is dus het begrip
liet theina verveelde hem, zijne welspre
kendheid hield op en haar twijfel ont
waakte.
Ach, hoe smartelijk verlangde zij naar
eene directe briefwisseling met Werner,
maar hoe zij ook borg sprak voor diens
zwijgen, voor zijne vergitfenis, voor zijne
toestemming in het onvermijdelijke, op dit
punt bleef Herbert onverbiddelijk.
Eindelijk had zij een uitweg gevonden.
Zij verzocht Werner, den eersten dag van
iedere maand in eene Duitsche courant
haar zijne en Richards woonplaats op te
geven en iedere verandering in hunne om
standigheden kort en alleen voor haar ver
staanbaar, haar te melden. En langs de
zen weg vond zij vergiffenis en daarmede
bevrediging. Zij hoorde daardoor ten min
ste, dat Richard zich op reis bevond, dat
Werner nog op eene aanstelling wachtte,
dat beiden gezond waren en harer ge
dachten. AVant de belofte, die Herbert
haar gedaan had om het lot der broeders
na te gaan, kon of wilde hij niet houden,
hij verklaarde het voor eene onmogelijk
heid, berichten omtrent hen in te winnen,
zonder dat dit in het oog zou vallen.
Nauwkeuriger was hij natuurlijk inge
licht omtrent al wat Constautijn aanging,
de betrekking tusschen de beide vrienden
van hunne jeugd af aan was niet afgebro
ken, integendeel, de lichte verwijdering die
op Tanuensee had plaats gehad, scheen
voorbij te zijn Dit scheen zoo, maar het
rechte vertrouwen in elkander ontbrak hen
beiden.
Nooit had Constautijn van zijne liefde
voor de jonge Italiaansche gesproken, nooit
had hij het Herbert toevertrouwd dat hij
hij haren vader om hare hand gevraagd
had en veroordeeld was tot een lang wach
ten, tot de aanstaande vraag ot zij de we
reld of het klooster wilde toebehooren, zou
zijn opgelost. Niemand op Tannensee had
de onrust bemerkt, die hem had overmees
terd met de gedachte aan een zoo lange
proef, want hij was het gewoon, te waken
over iedere uiting van zijn gevoel. Maar
een plotselinge verandering in zijne le
vensplannen getuigde van eene verandering
in zijn binnenste, beter dan woorden dit
zouden gedaan hebben.
Hij vond in de onzekerheid van het ho
pen en wachten noch de aandrift eener
vrije, zelfwerkende bezigheid, noen de rust
om een vaste plaats te kiezen, voor zijn
toekomstig beroep. Hij wenschte volko
men vrij te zijn, als na jaar en dag het
beslissende woord over Theresa's lippen
zou komen. Nog voor Magdalena's ge
heimzinnige verdwijning had hij Tannen
see verlaten, naar het heette om zijn va
der te bezoeken en midden in de opschud
ding, die de onverwachte stap van het
jonge meisje iu de grafelijke familie maak
te, viel het verrassend bericht, dat Con-
stantijn besloten had dienst bij de marine
te nemen, terwijl bij mondeling slechts
met zijn vader geraadpleegd had, had Con-
