No. Oil. Zaterdag 27 Juli 1901. 10ft Jaarg. Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor het voormalig vierde District. LesruMi bii 11 [en familiegeschiedenis, FEUILLETON. ABONNKMEN Per 3 maanden ƒ11.50, franco per post door het geheele Rijk ƒ0.55, voor België /'0.62r>, voor Amerika ƒ0.82s, bij vooruitbetaling. Bij alle boekhandelaren en brievengaarders worden abonnementen aangenomen. ADVERT ENTIËN. Van 1 tot en niet -1 regels 20 cents elke gewone regel meer 4 cents. Groote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief. Advertentiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag twee uur. Dit blad verschijnt eiken Dinsilair- en S rij da ga vu ml hij den uitgever C'. DllMAIM te Itreskens. O In het Nieuwe Sciuu/i/ai/ kwam een stukje Plattelandsleven en de leerplichtwet voor, dat we wel een plaatsje waardig keurden. Het is geschreven van uit liet Groningsche: In het Oldambt, in de vette landouwen rondom den Dollard, zwaait Ceres, de God van den landbouw, den scepter. De landbouw vraagt er het werk van vele, vele handen. Een dich te arbeidersbevolking leeft op de zen bodem. Voor inamien, maar ook voor vrouwen en zelfs voor kinderen is er werk. Die arbei dersbevolking levert voor de la gere school een groot contingent, ook omdat onze daglooners van de gezelligheid houden. Van hen had Poot kunnen zingen «Zeven kin- ders en een wijf, zijn z'n dage- lijksch tijdverdrijf!" Ja, wel er ger treft men het aan. De vroege huwelijken en de groote gezinnen hebben in deze streken een zekere mate van be ruchtheid gekregen. Een en an der wijst naar een berg van be zwaren, nu de wet ook de kinde ren van den arbeider dwingt om in de school te gaan. Tot 13 jaar de kinderen in de school zen den, de oudsten, daaronder ook 8-, 9 en tienjarigen, niet mins tens een maand of zes thuis te houden, om ze voor honderden dingen te gebruiken, dat is nog zoo nieuw. «Neen, dat kan niet", zegt de arbeider, die tot heden met een gerust geweten zijn kin deren exploiteerde. Het kan on mogelijk Illusies hebben zulke menscben nog nooit gehad. Het gaat al mooi. als ze zich er door slaan en hun «ongelden", woning- huur, landhuur. turfgeld enz. be hoorlijk voldoen. Het streven om de kinderen hooger op te brengen, bij andere standen soms te veel op den voorgrond tredend, bestaat bij hen maar zeer weinig. De zoon van den arbeider wordt dagloouer, als zijn vader, groot vader en overgrootvader, de doch ter wordt boerenmeid, of blijft thuis slingeren tot ze, mogelijk al op 17- of 19-jarigen leeftijd, een jongen dagloouer tot man neeuit om, misschien wel den eersten den besten winter, tot hot burgerlijk armbestuur de toevlucht te nemen. Zoo althans zijn er. Niet vreemd waarlijk, dat zulke inenschen wei nig verlangen van den boom der 56. Ik geloof, dat ik nog een paar minuten hier zal blijven een weinig rust zal uiij goed doen en ik heb den moed niet, om op 't oogenblik uiijn kind te zien. Zeer goed, antwooidde Krank Lexton met goed geveinsde on vei- schilligheid, het is niet waar schijnlijk, dat iemand n hier in mijne kamer zal storen. Neen, dank u. Ik zal eene andere kamer vragen en een paar woorden aan sir George schrijven om hem een onderhoud te verzoe ken, misschien zal hij mij de in lichtingen geven die gij weigert. Ban besluit, dat Lexton zeer goedkeurde, bopend, dat alles in 't eind wel terecht zou komen, waaraan hij ook niet twijfelde, enz. enz. Toen hij alleen was, stak hij eene lamp aan, die op eene tafel stond in het midden der kamer. Wel foei, mompelde hij, ter wijl hij de pit opdraaide. Da's een malle geschiedenis, die mij maar half bevalt. Houdt men mij voor den gek Is het mogelijk, dat deze uian en de ontsnapte ge vangene twee verschillende perso nen zijn. Maar, dat kan immers niet. Baring speelt, wat ik niet begrijp en blijkbaar is het niet in zijn belang, om mij te beschuldi gen van den aanslag op zijn le ven. Toch moet hij wel vermoe den, dat ik de diamanten heb. Ik zal morgen naar Londen gaan en zien er daar sommigen van te ver kennis te eten. Een arbeider heeft zoo ii ts al heel weinig uoodig. De kinderen zijn al heel gauw vader en moeder voorbijgestreefd. Die redden zich ook, waarom dus nog meer? Het kunnen toch ook al geen «perfesters worden 1 Bovendien, dt kinderen zijn noo- dig. Daarvoor moet alles zwich ten. Want er zijn ook al vele vadeis en moeders onder de ar beiders, die gaarne willen erken nen, dat de leerplichtwet eigenlijk wel goed is, maar uiaar jon gens, jongens, het valt hun zoo moeielijk aan die wet te voldoen. Het kan niet. Klacht op klacht komt tot de commissie tot wering van schoolverzuim, tot den school opziener en wel allermeest nog lot het hoofd der school. De laatste heeft al zijn overre dingskracht wel noodig om den inenschen aan het verstand te brengen, dat lip er in de meeste gevallen niets aan doen kan en dat hij de opgaven geheel over eenkomstig de waarheid aan den schoolopziener, die plotseling de groote boeman geworden is, moet verstrekken. En ten slotte blijft mogelijk, neen zeer waarschijnlijk, toch nog de mcening bestaan dat de meester volstrekt niet heele- koopen want ik ben niet gerust, voordat het koffertje heelemaal leeg is kwart voor achten. Bin nen een kwartier zal zij hier zijn. Ik zou wel willen weten ot hij weet van hare komst en stilzwij gendheid heeft geveinsd om bij de hand te blijven en precies te hoo- ren, wat zij weet. En O'Maille is ook al thuis. Ik voel mij niets op mijn gemak. Als hij nu maar verstandig jegens mij was. Mis schien is 't wel beter van niet want hierin is meer dan ik in mijn heele leven kan opmaken, tenzij ik het weg gooi. Binnen vier dagen zal ik voor ongeveer twee duizend pond hebben inge wisseld en alles, wat er nog over is in een zes- of zevental groote stedeu, hebben verkocht. Ik heb de bewijzen voor dat geld en ik hoef dus op eenige honderde pon- maal van schuld vrij te pleiten is. Waarom wil hij ook niet een beetje goochelen Een stukje plattelandsleven, 't Is bijv. in den oogsttijd. Heerlijke tijd 1 wat geeft ge den dichter zin- gensstof. Maar couleur de rose is het niet heel en al. Wat moet er geslaafd worden in zoo'n tijd Het moetZoo'n arbeidersgezin, wat- komt er zoo'n heel jaar lang in Hoe maken die mensehen hun rekening? De gewone daghuur bedraagt doorgaans al naar den tijd van het jaar 50, 60 en 75 cents per dag. En toch, had men het maar het geheele jaar door Maar voor velen is nog het sei zoen der korte dagen een lauge tijd van werkloosheid, waarin niets inkomtde oogsttijd moet veel goed maken. «Werkt, werktroepen veld bij veld. Eu er wordt gewerkt, geëzeld, door mannen, vrouwen en kinderen. Pas heeft het midder nachtelijk uur geslagen, of het wordt al weer druk op 's heeren wegen. Eenzaam liggen de pol ders rondom den Dollard. Op eeiii- gen afstand liggen de dorpen. Het werkvolk moet dus heel vroeg bij de pinken zijn, om dan reeds sikkel en bikkel te kunnen reppen, als de morgen nog grauw is. Als de hitte wat al te fel is wordt midden op den dag een tijd lang gepoosd. Eerst tegen den avond keert de familie huiswaarts. Maar ook ge beurt het wel een enkele inaa', dat men - de reis is zoo ver op het land overnacht. Zoo haalt men er uit wat er in zit, zoo ge beurt bet wel eens dat man en vrouw in een week een kleine 40 bij elkaar krijgen. Zoo kun nen straks rente en huur betaald worden. Nu komt de leerplicht wet in botsing met die inateri- eele belangen. Niet ieder kan van de 6 weken profiteeren. 't Is het eerste jaarVelen hebben nog heel wat op hun kerfstok. De schoolopziener ziet weinig door de vingers. De kinderen behooren op de schoolbanken, 't Is zoo. Maar men zegt zoo iets toch gemakke lijker dan er aan gehoorzaamd kan worden. Mogelijk van midder nacht tot den laten avond zijn de ouders afwezig. Wie zal op de kleintjes passen als er geen oude re broer of zuster thuis blijft Wie is aansprakelijk, als de kinderen wel uitgez ouden worden om ter school te gaan, maar op de straat blijven slijpen? Wat den niet te zien wat weet ik daarenboven ook van den prijs af van zulke dingen. Wat is dat haastige voetstappen, die deze deur naderen Hij zweeg plotseling en hield de lamp boven zijn hoofd want een vreemdeling, die zeer dik ge kleed was en van wiens gelaat men weinig kon zien, trad haastig uit de g ing de kamer binnen en sloot de deur achter zich dicht. XV. Toen Matthew Baring Krauk Lexton had verlaten, ging hij da delijk naar de gelagkamer, vraag de daar aan de dochter van den waard naar sir George O'Maille, die hem oogenblikkelijk naar de deur van de kamer van den ba ronet bracht. Op den drempel stond hij een oogenblik stil en klopte toen. De stem van sir George antwoordde onmiddellijk op dat kloppen, hij opende de deur en trad binnen. Hij was vast besloten om het geheim te doorgronden, dat rond hem scheen te hangen, een ge— heiin, dat de harten, die hem het naast waren, voor hem slootvast besloten om te weten, waarom zijn naam op zoo verdachte wijze werd verbonden met den dood var Maurits Westerbury, een man' wien hij maar eens in zijn lever had gezien, toen hij bij hem di lieerde te Londen, als de vrienc:' van sir George. Hij wilde ooi weten, waarom sir George vai zijne dochter zoo op eenmaa was weggevlucht, toen hij nader de, eu welke misdaad hij dan tocl bedreven had, zoodat er eenig

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1901 | | pagina 1