Algemeen
Nieuws- en Advertentieblad
voor het
voormalig vierde District.
Een familiegeschiedenis,
No. 588.
Zaterdag 4 Mei 1901.
10e Jaarg.
Transvaal.
Binnenland.
FEUILLETON.
IIIIE S k E S HE r O l R A T,
ABONNEMENT.
Per 3 maanden ƒ0.50, franco per post door het geheele Rijk ƒ0.55,
voor België ƒ0.626, voor Amerika ƒ0.826, bij vooruitbetaling.
Bij alle boekhandelaren en brievengaarders worden abonnementen aangenomen.
ADVERTENTIËN.
Van 1 tot en met 4 regels 20 cents elke gewone regel meer 4 cents.
Groote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief
Adverteutiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag twee uur.
Bit blad verschijnt elhrn Dinsdag- rti Vrijdagavond hij den uitgever O DIKLUJIW te Breshens.
De Loiulensche correspondent
van het .Handelsblad van Ant
werpen" houdt stokstijf vol, dat
French in begin April is gevan
gen genomen, den eed van onzij
digheid heeft afgelegd en daarom
verplicht is Zuid-Afrika te verla
ten.
Van Ainerikaansche zijde wordt
thans het praatje tegengesproken
als zouden agenten der Boeren de
voor Zuid-Afrika bestemde paar
den hebben vergiftigd.
De toon van de Engelsche bla
den is nog al triomfantelijk ten
aanzien van het werk van de co
lonnes in het Noordoosten van
Transvaal. Het heet dat ook de
oppositie aan de zijde van Zoeloe-
land gebroken is, maar 400 Boe
ren hebben toch Zondagochtend
Malalatini aangevallen de Kaap-
sche politie had 5 dooden en 2
gewonden. Van de Boeren ble
ven twee gewonden achter.
De Delagoa-baai-lijn wordt be
dreigd tusschen Machadodorp en
de Portugeesche grens, zegt de
«Daily Mail".
Een groot aantal Boeren hebben
het laage veld ingenomen en hou
den thans de bergen, die rondom
de Godwarrivier gelegen zijn, be
zet. Het spoorwegverkeer onder
vond belemmering, maar alles
gaat thans weer den gewonen
gang.
De bewegingen van de Engel
sche colonnes, gedetacheerd aan de
hielen van de invallers, hebben
deze laatsten gedreven in het
Westelijk gedeelte van het district
Cradock, volgens een telegram uit
Cradock van den 28sten April.
De Boereu staan daar onder
aanvoering van Malan en Schee
pers en zijn op 't oogenblik in de
Gatsrandkloof. De paarden van
de Boeren zijn in goeden staat.
Fouché's commando is ten Noor
den van de Zunrbergen. In het
district Richmond blijven de Boe
ren ook roerig.
Het moet den 29sten April aan
een haartje gehangen hebben of
de Boeren hadden een trein ge
pakt waarin Rhodes zat. Jammer
•Te Lourenzo Maequez is van
Louis Botha's commando, volgens
een telegram aan de .Daily Ex
press", de laatste dokter aange
komen die nog bij de Boeren was.
Hij zegt dat de oorlog nog wel
zes maanden kan duren.
Gedurende de laatste 14 dagen
zijn stelselmatige pogingen ge
daan om een cordon te trekken
om de Boeren die zich nog in 't
der Kaapkolonie bevinden.
De commando's zijneen van
180 man in de Sneeuwbergen,
ouder Scheeperseen 40 man on-
•der Malan, die, volgens rapport
naar het N. doorbreekt, een van
60 man onder Swanepoel, bij
Nieuw-Bethesda, eenige honderden
onder Fouché in de Zuurbergen.
Er schijnt weinig twijfel aan
dat Kruitzinger een week gele
den de Oranjerivier overtrok.
Majoor Orewe had gedurende de
laatste dagen twee gevechten met
Fouché, die telkens met eenig
verlies terugtrok. De Yeomanry
vocht Maandag met Scheepers en
eiken dag komen er schermutse
lingen voor.
Uit Schwerin meldt men, dat
onze Koningin en de Prins-Ge
maal daar den 9en Mei zullen
aankomen en er eenige weken
verblijven.
Het Handelsblad meldt verder
van daar, dat het Koninklijk echt
paar geruimen tijd op het Raben-
steinleld aan het meer van Schwe
rin zal vertoeven, als gasten van
Groothertogin Marie.
De stad tooit zich reeds voor
de feestelijkheden.
Prins Hendrik zal Maandag
6 Mei 's namiddags 2 uur het
wandelhoofd te Sclieveningen ope
nen.
De nu afgetreden burge
meester vau Amsterdam, Mr. Ve
iling Meinesz, heeft nimmer aan
de leiders der socialisten vergun
ning willen verleenen tot het hou
den van 1 Mei-optocht, bedoelen
de verkorten arbeidsdag en ver
broedering der arbeiders.
De waarnemende burgemeester
Mr. J. N. van Hall, is echter van
die gewoonte afgeweken en heeft
den optocht toegestaan, maar de
leiders verantwoordelijk gesteld
voor de goede orde.
En nu meldt de N. R. Crt.
De Meibetooging voor den acht
uren werkdag is in de meest mo
gelijke orde en met de grootst
denkbare kalmte afgeloopen.
De stoet, na afloop der verga
dering in den Parkschouwburg en
in het gebouw van Handwerkers
vriendenkring opgesteld, had een
ontzaggelijke lengte en het pu
bliek dat meeliep vormde een
compacte ineniute. Half Amster
dam scheen uitgeloopen.
Nu en dan hieven de betoo-
gers het vrijheidslied en hetacht-
urenlied aan en speelde een fan
farekorps een marsch, die meege
zongen werd, maar het scheen
wel of ieder zijn best deed om
elke uiting te onderdrukken die
ook maar den schijn bon wekken
van revolutionaire verwekkingen.
En het publiek zag zwijgend
toe.
Aan den optocht namen een
aantal vakvereenigingen deel, ie
der voorafgegaan door een trans
parant waarop de naam der ver-
eeniging en een spreuk als bijv.
bij de bakkers .Geen nachtar
beid" en de naaisters Acht uren
werken, acht uren rusten, acht
uren ontspanning".
En toen is geschied iets merk
waardigs. Toen het eindpunt was
bereikt, hield de leider van het
voorste gedeelte eene toespraak.
Hij huldigde den waarnemenden
burgemeester Van Hall, die in
afwijking van den afgetreden bur
gemeester, den arbeiders ter wille
is geweest, en sprak de verwach
ting uit dat het vertrouwen van
mr. Van Hall ook verder niet
33.
Eerst ging hij stoutmoedig te
"erk en had in minder dan geen
minuut het rots bereikt, dat over
3e grot uitstak en dat hem voor
mr George had verborgen gehou
den. Daarop was echter niet meer
ruimte, dan dat hij er kon staan.
Ajne bevende armen waren op
geheven boven zijn hoofd, want
zVJöe armen had hij gestoken in
3e spleten der rots en hij zag
■mar den eindpaal en trachtte te
'ergeten, dat die vreeselijke diepte
bestond, waarin hij door eene ver-
beerde beweging zou neerstorten.
Hij gevoelde, dat hij geen oogen
blik mocht talmen, zoo bevreesd
was hij zijne tegenwoordigheid van
geest te verliezenterwijl het
moeielijkst gedeelte van zijn waag
stuk nog te overwinnen was.
Zorgvuldig zocht hij zijn weg,
soms genoodzaakt om zijn geheele
zwaarte aan een klein rotspuntje
toe te vertrouwen maar hij vor
derde toch, want leven en vrij
heid zijn twee sterke drijfveereu.
Maar ten laatste was de rots meer
dan loodrecht, hij was overhan
gend en Lexton zag geen kans
om een enkelen voet hooger te
klimmen. Hij kon niet. Hij durf
de niet. Geen wonder kon hem
redden. De vooruitstekende rotsen
hadden de sterren en het uitspan
sel aan zijn oog onttrokken en de
zwaarte van de tasch aan zijn
arm werd ondragelijk.
Hij wilde weer naar omlaag.
Ja! hij wilde weer naar omlaag.
Het was dwaasheid om te trach
ten in het donker den top te be
reiken. Hij wilde naar de grot
terug en het voedsel gebruiken
wat daar nog was, om zich te
versterken voor eene nieuwe po
ging met het aanbreken van den
dag. Maar to. hij zijn plan wil
de uitvoeren cn omlaag keek in
de diepte, bemerkte hij, dat het
opklimmen heel iets anders was
dan het afklimmen, want hij bezat
den zedelijken moed niet zijn voet
toe te vertrouwen aan een spleet
beneden hem, omdat hij geen ge
legenheid had dien eerst te onder
zoeken, evenals bij het opklimmen.
Hij moest dus hooger op, tot
eiken prijs. Hij richtte zich dus
eenigszins links, om zoodoende bet
meer vooruitstekend gedeelte der
rots te vermijden, maar nu viel
er, toen hij naar een spleet zocht,
een stuk steen onder zijne handen
weg en naar beneden, en kwam
na een tijd, die hem wel eene
eeuwigheid toescheen, niet in het
water, zooals hij had verwacht,
maar op steen terecht.
Dit gaf hem een grooten schok,
want hij had zich bijkans aan dien
steenklomp toevertrouwd als steun
punt en als het eene seconde la
ter was gebeurd, dan zoude hij
zeker naar omlaag zijn gevallen.
Hij werd beurtelings warm en
koud en beefde van zenuwachtig
heid. Hij werd duizelig ook en
een paar malen gevoelde hij, dat
hij wel gaarne zou slapen, en in
een half onbewusten toestand in
de kloof neerstorten.
Die gedachte behaagde hem
zelfs, totdat hij ze terzijde zette
en zijn weg vervolgde.
Groote droppelen zweet parel
den op zijn voorhoofd en maak
ten hem bijna blind. Eindelijk
was hij ver genoeg links algegaan
en kon nu de sterren en de lucht
weder zien. Hij was blijde, toen
hij merkte dat de rots hier eenigs
zins naar binnen week en dat hij
in een paar minuten een andere
grot kon bereiken, waar hij, al
ware het maar een oogenblik, zou
kunnen rusten. Dan waren er
nog slechts een paar voet af te
leggen en hij was weer vrij man,
vrij met zijn schat, zijn eigendom.
Hij bereikte de grot op zijne
knieëndaar bleef hij eenige mi
nuten en overzag het overige van
zjju weg. Dat scheen in verge
lijking zoo moeilijk niet en ging
schijnbaar gepaard met minder
gevaar, dan hij reeds had door
gestaan.
Toen hjj dus was uitgerust en