Algemeen Nieuws- en Advertentieblad voor het voormalig vierde District. Een familiegeschiedenis, No. 588. Zaterdag 4 Mei 1901. 10e Jaarg. Transvaal. Binnenland. FEUILLETON. IIIIE S k E S HE r O l R A T, ABONNEMENT. Per 3 maanden ƒ0.50, franco per post door het geheele Rijk ƒ0.55, voor België ƒ0.626, voor Amerika ƒ0.826, bij vooruitbetaling. Bij alle boekhandelaren en brievengaarders worden abonnementen aangenomen. ADVERTENTIËN. Van 1 tot en met 4 regels 20 cents elke gewone regel meer 4 cents. Groote letters naar plaatsruimte. Bij abonnement lager tarief Adverteutiën worden ingewacht tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag twee uur. Bit blad verschijnt elhrn Dinsdag- rti Vrijdagavond hij den uitgever O DIKLUJIW te Breshens. De Loiulensche correspondent van het .Handelsblad van Ant werpen" houdt stokstijf vol, dat French in begin April is gevan gen genomen, den eed van onzij digheid heeft afgelegd en daarom verplicht is Zuid-Afrika te verla ten. Van Ainerikaansche zijde wordt thans het praatje tegengesproken als zouden agenten der Boeren de voor Zuid-Afrika bestemde paar den hebben vergiftigd. De toon van de Engelsche bla den is nog al triomfantelijk ten aanzien van het werk van de co lonnes in het Noordoosten van Transvaal. Het heet dat ook de oppositie aan de zijde van Zoeloe- land gebroken is, maar 400 Boe ren hebben toch Zondagochtend Malalatini aangevallen de Kaap- sche politie had 5 dooden en 2 gewonden. Van de Boeren ble ven twee gewonden achter. De Delagoa-baai-lijn wordt be dreigd tusschen Machadodorp en de Portugeesche grens, zegt de «Daily Mail". Een groot aantal Boeren hebben het laage veld ingenomen en hou den thans de bergen, die rondom de Godwarrivier gelegen zijn, be zet. Het spoorwegverkeer onder vond belemmering, maar alles gaat thans weer den gewonen gang. De bewegingen van de Engel sche colonnes, gedetacheerd aan de hielen van de invallers, hebben deze laatsten gedreven in het Westelijk gedeelte van het district Cradock, volgens een telegram uit Cradock van den 28sten April. De Boereu staan daar onder aanvoering van Malan en Schee pers en zijn op 't oogenblik in de Gatsrandkloof. De paarden van de Boeren zijn in goeden staat. Fouché's commando is ten Noor den van de Zunrbergen. In het district Richmond blijven de Boe ren ook roerig. Het moet den 29sten April aan een haartje gehangen hebben of de Boeren hadden een trein ge pakt waarin Rhodes zat. Jammer •Te Lourenzo Maequez is van Louis Botha's commando, volgens een telegram aan de .Daily Ex press", de laatste dokter aange komen die nog bij de Boeren was. Hij zegt dat de oorlog nog wel zes maanden kan duren. Gedurende de laatste 14 dagen zijn stelselmatige pogingen ge daan om een cordon te trekken om de Boeren die zich nog in 't der Kaapkolonie bevinden. De commando's zijneen van 180 man in de Sneeuwbergen, ouder Scheeperseen 40 man on- •der Malan, die, volgens rapport naar het N. doorbreekt, een van 60 man onder Swanepoel, bij Nieuw-Bethesda, eenige honderden onder Fouché in de Zuurbergen. Er schijnt weinig twijfel aan dat Kruitzinger een week gele den de Oranjerivier overtrok. Majoor Orewe had gedurende de laatste dagen twee gevechten met Fouché, die telkens met eenig verlies terugtrok. De Yeomanry vocht Maandag met Scheepers en eiken dag komen er schermutse lingen voor. Uit Schwerin meldt men, dat onze Koningin en de Prins-Ge maal daar den 9en Mei zullen aankomen en er eenige weken verblijven. Het Handelsblad meldt verder van daar, dat het Koninklijk echt paar geruimen tijd op het Raben- steinleld aan het meer van Schwe rin zal vertoeven, als gasten van Groothertogin Marie. De stad tooit zich reeds voor de feestelijkheden. Prins Hendrik zal Maandag 6 Mei 's namiddags 2 uur het wandelhoofd te Sclieveningen ope nen. De nu afgetreden burge meester vau Amsterdam, Mr. Ve iling Meinesz, heeft nimmer aan de leiders der socialisten vergun ning willen verleenen tot het hou den van 1 Mei-optocht, bedoelen de verkorten arbeidsdag en ver broedering der arbeiders. De waarnemende burgemeester Mr. J. N. van Hall, is echter van die gewoonte afgeweken en heeft den optocht toegestaan, maar de leiders verantwoordelijk gesteld voor de goede orde. En nu meldt de N. R. Crt. De Meibetooging voor den acht uren werkdag is in de meest mo gelijke orde en met de grootst denkbare kalmte afgeloopen. De stoet, na afloop der verga dering in den Parkschouwburg en in het gebouw van Handwerkers vriendenkring opgesteld, had een ontzaggelijke lengte en het pu bliek dat meeliep vormde een compacte ineniute. Half Amster dam scheen uitgeloopen. Nu en dan hieven de betoo- gers het vrijheidslied en hetacht- urenlied aan en speelde een fan farekorps een marsch, die meege zongen werd, maar het scheen wel of ieder zijn best deed om elke uiting te onderdrukken die ook maar den schijn bon wekken van revolutionaire verwekkingen. En het publiek zag zwijgend toe. Aan den optocht namen een aantal vakvereenigingen deel, ie der voorafgegaan door een trans parant waarop de naam der ver- eeniging en een spreuk als bijv. bij de bakkers .Geen nachtar beid" en de naaisters Acht uren werken, acht uren rusten, acht uren ontspanning". En toen is geschied iets merk waardigs. Toen het eindpunt was bereikt, hield de leider van het voorste gedeelte eene toespraak. Hij huldigde den waarnemenden burgemeester Van Hall, die in afwijking van den afgetreden bur gemeester, den arbeiders ter wille is geweest, en sprak de verwach ting uit dat het vertrouwen van mr. Van Hall ook verder niet 33. Eerst ging hij stoutmoedig te "erk en had in minder dan geen minuut het rots bereikt, dat over 3e grot uitstak en dat hem voor mr George had verborgen gehou den. Daarop was echter niet meer ruimte, dan dat hij er kon staan. Ajne bevende armen waren op geheven boven zijn hoofd, want zVJöe armen had hij gestoken in 3e spleten der rots en hij zag ■mar den eindpaal en trachtte te 'ergeten, dat die vreeselijke diepte bestond, waarin hij door eene ver- beerde beweging zou neerstorten. Hij gevoelde, dat hij geen oogen blik mocht talmen, zoo bevreesd was hij zijne tegenwoordigheid van geest te verliezenterwijl het moeielijkst gedeelte van zijn waag stuk nog te overwinnen was. Zorgvuldig zocht hij zijn weg, soms genoodzaakt om zijn geheele zwaarte aan een klein rotspuntje toe te vertrouwen maar hij vor derde toch, want leven en vrij heid zijn twee sterke drijfveereu. Maar ten laatste was de rots meer dan loodrecht, hij was overhan gend en Lexton zag geen kans om een enkelen voet hooger te klimmen. Hij kon niet. Hij durf de niet. Geen wonder kon hem redden. De vooruitstekende rotsen hadden de sterren en het uitspan sel aan zijn oog onttrokken en de zwaarte van de tasch aan zijn arm werd ondragelijk. Hij wilde weer naar omlaag. Ja! hij wilde weer naar omlaag. Het was dwaasheid om te trach ten in het donker den top te be reiken. Hij wilde naar de grot terug en het voedsel gebruiken wat daar nog was, om zich te versterken voor eene nieuwe po ging met het aanbreken van den dag. Maar to. hij zijn plan wil de uitvoeren cn omlaag keek in de diepte, bemerkte hij, dat het opklimmen heel iets anders was dan het afklimmen, want hij bezat den zedelijken moed niet zijn voet toe te vertrouwen aan een spleet beneden hem, omdat hij geen ge legenheid had dien eerst te onder zoeken, evenals bij het opklimmen. Hij moest dus hooger op, tot eiken prijs. Hij richtte zich dus eenigszins links, om zoodoende bet meer vooruitstekend gedeelte der rots te vermijden, maar nu viel er, toen hij naar een spleet zocht, een stuk steen onder zijne handen weg en naar beneden, en kwam na een tijd, die hem wel eene eeuwigheid toescheen, niet in het water, zooals hij had verwacht, maar op steen terecht. Dit gaf hem een grooten schok, want hij had zich bijkans aan dien steenklomp toevertrouwd als steun punt en als het eene seconde la ter was gebeurd, dan zoude hij zeker naar omlaag zijn gevallen. Hij werd beurtelings warm en koud en beefde van zenuwachtig heid. Hij werd duizelig ook en een paar malen gevoelde hij, dat hij wel gaarne zou slapen, en in een half onbewusten toestand in de kloof neerstorten. Die gedachte behaagde hem zelfs, totdat hij ze terzijde zette en zijn weg vervolgde. Groote droppelen zweet parel den op zijn voorhoofd en maak ten hem bijna blind. Eindelijk was hij ver genoeg links algegaan en kon nu de sterren en de lucht weder zien. Hij was blijde, toen hij merkte dat de rots hier eenigs zins naar binnen week en dat hij in een paar minuten een andere grot kon bereiken, waar hij, al ware het maar een oogenblik, zou kunnen rusten. Dan waren er nog slechts een paar voet af te leggen en hij was weer vrij man, vrij met zijn schat, zijn eigendom. Hij bereikte de grot op zijne knieëndaar bleef hij eenige mi nuten en overzag het overige van zjju weg. Dat scheen in verge lijking zoo moeilijk niet en ging schijnbaar gepaard met minder gevaar, dan hij reeds had door gestaan. Toen hjj dus was uitgerust en

Krantenbank Zeeland

Breskensche Courant | 1901 | | pagina 1