Sport
Het behalen van deze kampioenschappen is
een mooi succes en stimulans voor de trainer
Verberkmoes en leider P. Penne.
VOETBAL
AXEL - V.C.W. 2 - 1
Axel heeft het er in de eerste wedstrijd na
de gedwongen rust door het winterweer goed
en succesvol afgebracht, door beide punten
te veroveren. Toch is deze winst zeker geen
gevolg van een superioriteit, V.C.W. liet even
goed voetbal zien, maar dat haar goede op
gezette aanvallen niet wist af te werken tegen
de hechte Axelse verdediging.
Reeds na 4 minuten voetbal was V.C.W. kort
bij een doelpunt, een scherpe voorzet werd
door keeper Oppeneer gemist, waarna de bal
werd ingeschoten, het was Rudy Steel die op
de doellijn redding wist te brengen.
In de 20e minuut ontstond er voor het Bra
bantse doel een schermutseling waarbij Jaap
Lensen inschoot, maar zijn schot trof de lat.
In de volgende minuut miste Oppeneer op
nieuw bij een Wagenbergse aanval, maar de
bal ging naast.
7 minuten voor rust kreeg Karei Verbunt
een corner te nemen, via de toppen van de
V.C.W.-doelman kwam de bal bij de inlopen
de Peter Dey die met een goede kopstoot de
bal in het net deed belanden 1-0.
Met deze stand brak de rust aan.
Na de hervatting was het Axel dat sterk
kwam opzetten, in de 4e minuut gaf Gerard
Jonkman een afgemeten pas op de schoen
van Jaap Lensen maar zijn schot gaat over.
In de 6e minuut schiet Gerard Jonkman uit
een voorzet van Jopie Dieleman op de paal.
Na een kwartier spelen komt de bal uit een
vrijetrap na enig heen en weer getrap bij
Jopie Dieleman die raak schiet 2-0.
In de 28e minuut krijgt Jaap Lensen een kans
de voorsprong nog te vergroten, maar uit een
voorzet van Gerard Jonkman schiet hij van
korte afstand hoog over.
Hierna komt V.C.W. met man en macht in
het offensief, waarbij in de Axelse verdedi
ging paniek ontstaat en vele corners worden
genomen. Uit een van deze corners is het
C. de Ridder die met 'n hard schot Oppeneer
weet te slaan 2—1.
Tot het einde van de wedstrijd blijft de druk
op de Axelse veste groot maar mede door
goed werk van keeper Oppeneer blijft de
overwinning in Axel.
A.Z.V.V. - WOUDRICHEM 1 - 2
In een matig gespeelde wedstrijd door beide
clubs heeft A.Z.V.V. beide punten moeten
afstaan aan Woudrichem dat technisch beter
was.
Vele goede en gevaarlijke aanvallen wist
Woudrichem op te bouwen, maar men miste
de afwerking om van het speloverwicht te
profiteren in de le helft.
Tegen de spelverhouding in leidde A.Z.V.V.
met 1 0 bij de rust.
In de 28e minuut was het halfspeler Hame
link die goed mee in de aanval ging en met
een hard en zuiver schot scoorde 1-0.
In de 2e helft van de wedstrijd werd het
overwicht van Woudrichem nog groter, maar
toch duurde het tot in de 28e minuut eer
zij gelijk wisten te maken.
Het was Y. Verstraten die met een hard
schot doelman Flipse wist te slaan 1 1.
Na 25 minuten spelen greep de A.Z.V.V.-
defensie onvoldoende in en A. Tek wist hier
van te profiteren en maakte 1 2.
Hierna kwam A.Z.V.V. Sterk terug maar
bleek niet bij machte een vuist te maken en
de stand gelijk te trekken, ook al liet de
zwak leidende scheidsrechter Osinga de 2e
helft uitlopen tot 52 minuten.
Een verdiende Woudrichemse overwinning.
PUPILLEN W-AXEL KAMPIOEN
Zaterdagmorgen werd op het terrein van de
„w Spui" de beslissingswedstrijd gespeeld
tussen Terneuzen C 1 en Axel C 1. De wed
strijd, die noodzakelijk was, om uit te maken
wie kampioen van de pupillen-competitie, ge
organiseerd door de w-Axel", zou worden,
werd gewonnen door Axel.
Na de eerste helft, die afgesloten werd met
een 0-0 stand, volgde een spannende twee
de helft. Uit 2 hoekschoppen, genomen door
C. van Regenmortel en C. Tangelder werd
de bal beide malen door een speler van Ter-
neuzen in eigen doel gewerkt.
De wedstrijd werd geleid door dhr. Zuidweg.
Het elftal van Axel bestond uit R. Wieland
K. Gans, F. Lensen, B. Cortvriendt, C. Sa-
man, F. Wolfert, L. Leclou, C. v. Regenmor
tel, C. v. Ecke, L. Fierinck en C. van Tangel-
de'r.
Al eerder had Axel C 2 zich de sterkste ge
toond in haar afdeling. Dit elftal bestond uit:
A. Gommers, E. v. Britsom, H. v. Regen
mortel, T. Hoogstraete, F. Dieleman, J. Jan
sen, W. Roelandt, W. Landsman, T. v. d.
Bildt, G. Coppieters en C. v. Kruyssen.
Aan beide elftallen werd, door de voorzitter
van de jeugdcommissie dhr. Jonkman, een
herinneringsvaantje uitgereikt.
RKTVV
16
8
3
5
28-
■20
19
Rood Wit
16
6
6
4
23-
19
18
Uno Animo
15
8
1
6
24-
-18
17
Axel
15
7
3
5
24-
-18
17
Alliance
15
7
3
5
17-
-17
17
Longa
16
7
3
6
27-
-19
17
Terneuzen
16
6
5
5
23-
-17
17
RAC
16
8
1
7
27-
-22
17
Vlijmense B.
15
6
3
6
17-
-17
15
VCW
15
5
4
6
17-
- 17
14
RWB
14
5
2
7
24-
-30
12
Internos
14
3
3
8
12-
-36
9
Zeeland Sport
15
4
1
10
13-
-26
9
Visseizoen 31 mei open
De minister van landbouw en visserij heeft
het verzoek van het Centraal Nederlands
Hengelaars Verbond goedgekeurd het vis
seizoen één dag eerder open te stellen.
De officiële datum van openstelling valt na
melijk dit jaar op een zondag (1 juni). Daar
om het verzoek van de bond het visseizoen
reeds zaterdag 31 mei open te stellen, daar
dit een geschikte dag is voor vele hengelaars.
Anker van 7 ton viel op roeiboot:
één dode
Bij het afmeren van een 42.350 ton metende
ertstanker aan de kade van het staalbedrijf
Sidmar te Zelzate is het afgelopen weekend
een 46-jarige havenkapitein uit Gent om het
leven gekomen. De man bevond zich met nog
twee anderen in een roeiboot, waarop het
zeven ton wegende anker van het ertsschip
viel. Het zware anker sleurde het roeibootje
onmiddellijk mee onder water. Slechts twee
van de drie inzittenden konden worden ge
red.
Het ertsschip, de Indiase „Chennai Selvam",
is het grootste schip dat tot dusver de sluis
bij Terneuzen passeerde. Het vaartuig voer
zaterdag geassisteerd door vier sleepboten
naar Zelzate. Op de rede van Terneuzen was
toen al een deel van de lading overgeslagen
omdat de „Cennai Selvam" een te grote diep
gang had. Ondanks deze maatregel liep het
schip bij het afmeren voor Sidmar aan de
grond. Bij de daaropvolgende manoeuvres
dreigde er plotseling een aanvaring te ont
staan met een ander schip. Op de „Chennai
Selvam" gaf men opdracht het anker te laten
vallen. Men was er, naar later bleek, niet van
op de hoogte dat er een roeiboot met drie
man onder de voorsteven voer.
De drie inzittenden van het roeibootje, onder
wie een Nederlander, waren bezig de diepte
ligging van het zeeschip te controleren. Na
het ongeluk konden de Nederlander en de
Belgische roeier snel uit het water worden
gehaald. Ze waren slechts licht gewond. Naar
het lichaam van de havenkapitein, J. Orlans
uit Gent, is onder andere met behulp van
kikvorsmannen twee dagen gezocht.
Het stoffelijk overschot werd tenslotte aan
getroffen onder het wrak van de roeiboot.
Het is niet helemaal duidelijk, hoe de „Chen
nai Selvam" voor de kade van Sidmar aan
de grond kon lopen. Het schip lag op het
moment van het ongeluk 37 voet (11.28 me
ter) diep. Het kanaal is op Nederlands ge
bied 12.50 meter en voor Sidmar zelfs 13.50
meter diep. Men veronderstelt, dat zich plaat
selijk een ophoping van slib heeft voorge
daan.
Het vertrek van de „Chennai Selvam" is
hangende het onderzoek voorlopig uitgesteld.
De familie van de om het leven gekomen
havenkapitein heeft een borgsom geëist.
(P.Z.C.)
Jaarlijkse zeehondenvangsten vandaag gestart
In 8 dagen zullen 100.000 zeehondenjongen worden gedood
7 Maart begint de door de Canadese regering
vastgestelde periode voor de zeehondenvangs
ten. Dit houdt in dat ruim 100.000 zeehon
denjongen (50.000 legaal en 50.000 klan-
destien) van 7 t/m 15 maart a.s. zullen wor
den doodgeknuppeld, waarna villing volgt.
Veertien dagen slechts behoudt de pasgebo
ren zeehondenbaby zijn witte vacht. De witte
pelsen brengen de knuppelaars één dollar per
stuk op, er dient derhalve stevig te worden
aangepakt een jager die wil verdienen moet
een zeehondenjong doden en villen in 40 tot
60 sekonden. De organisatie in het achterland
is perfekt 40 schepen en een gelijk aantal
helikopters dragen zorg voor de verbindingen.
Het geld moet er echter weer uitkomen de
bontimporteurs in Europa wachten op de
nieuwe voorraden.
V oorgeschiedenis
De zeehondensoort Pagophilus groenlandicus,
waar het hier om gaat, kent drie broedplaat
sen de Witte Zee; de omgeving van het
Jan Mayen eiland en de Golf van Sint Lau
rens.
Rond 1900 kwamen er naar schatting 10 mil
joen van deze dieren voor. Dit aantal was in
1960 reeds teruggelopen tot 3 miljoen.
Als de vangsten blijven doorgaan, daartoe
gedreven door de vraag (als excuus geen
vangstverbod uit te vaardigen hanteert de
Canadese regering het argument dat met de
vangsten een bedrag van enige miljoenen dol
lars zou zijn gemoeid) zal deze soort tussen
1972 en 1975 vermoedelijk niet meer voor
komen in de Canadese wateren.
Wrede vangstpraktijken
Sinds 1946 wordt op barbaarse wijze jacht
gemaakt op de zeehonden. De jongen werden
niet geknuppeld of geschoten maar met de
kop tegen het ijs geslagen tot een zekere ver
suffing de weerstand verminderde waarna zij
levend werden gevild.
In 1964 wilden twee cineasten van het tele
visiestation van Quebec een heroïsche im
pressie op film vastleggen van het ruige be
staan van de sportieve aeehondenjagers.
Tijdens de filmopnamen voltrokken zich zulke
liederlijke taferelen voor hun camera's en wa
ren de geluiden van de stervende dieren zo
„menselijk" dat zij zich genoodzaakt zagen
de ergste beelden uit de film te knippen. Toen
de film in 1964 op het tweede net van de
televisiezender Quebec werd uitgezonden,
kwam dit schandaal van de eerste orde ein
delijk in de openbaarheid; niet alleen in heel
Canada maar zelfs ver daarbuiten.
Het onmiddellijke gevolg was dat binnen en
kele maanden het Canadese parlement onder
druk van de publieke opinie een wet op de
zeehondenvangsten aannam, waarbij de duur
en omvang van de vangst werden vastgesteld.
Het zou echter nog tot 1968 duren voordat de
Internationaal Commission for Northwest At
lantic Fishery (ICNAF) tot controle met heli
kopters op de naleving van de wettelijke be
palingen kon overgaan.
Deze organisatie stemde er in toe dat de
jacht van 12 tot 20 april 1968 zou worden
gehouden, op deze wijze een tijdslimiet in de
hand werkend. Een beperking in het aantal
te doden zeehondenjongen zou effectiever zijn
geweest, aangezien door de tijdverkorting het
doden nog oppervlakkiger dan in voorgaande
jaren geschiedde en de jongen min of meer
levend werden gevild, hetgeen duidelijk bleek
tijdens de televisie-uitzending van de in 1968
opgenomen filmbeelden, op 7 januari jl. door
de H.I.R.O.
Wetenschappelijk onderzoek
Van 7 tot 9 maart 1967 vond het eerste we
tenschappelijke onderzoek plaats naar de zee
hondenvangst-praktijken in de Golf van Sint
Laurens door dr. Elizabeth Simpson van de
afdeling Dierziekten van de Universiteit van
Cambridge. Haar bevindingen, gepubliceerd
in „Nature" van 17 juni 1967, luidden als
volgt
„Ik onderzocht 154 pas geboren zeehonden
van de soort Pagophilus groenlandicus die
werden gedood om hun pels door jagers,
opererend vanaf schepen en met vliegtuigen.
De methode van doden bestaat uit het geven
van een slag met een houten knuppel op het
voorhoofd. Ruim 50.000 zeehondenjongen,
ook wel „harp seals" of „witte coats" ge
naamd, worden op deze wijze legaal gedood
in de onder toezicht van de Canadese over
heid staande gebieden. Bij mijn onderzoekin
gen bleek dat 95 van de 154 gedode dieren
een verbrijzelde schedel had, waaruit mag
worden geconcludeerd dat deze dieren vol
ledig buiten bewustzijn waren toen zij werden
gevild.
In vangstgebieden waar geen overheidstoe
zicht was, bleek dat meer dan 50% van de
gevilde dieren geen verbrijzelde schedel had.
Bovendien toonde een diepgaand onderzoek
aan dat het merendeel der gestorven dieren
slechts beschadigingen aan de spierweefsels
vertoonde, terwijl vijf dieren geen enkele ver
wonding bleek te bezitten.
Uit de afwezigheid van een beschadigde sche
del mag de conclusie worden getrokken dat
de dieren bij bewustzijn waren toen zij werden
gevild. De secties tonen aan dat een hoog
percentage van de gedode dieren stierf op een
wijze die getuigt van een twijfelachtige hu
maniteit."
Tot zover deze passages uit het officiële rap
port van dr. Elizabeth Simpson, daterend uit
1967.
Brian Davies
De man die dr. Simpson uitnodigde tot dit
wetenschappelijk onderzoek is dezelfde per
soon die in 1967 aan alle Canadese parle
mentsleden een brief richtte waarin hij hen
confronteerde met de wrede praktijken die
werden en nog steeds worden begaan tijdens
de zeehondenvangsten. Zijn naam is Brian
Davies. Hij emigreerde in 1955 naar Canada
en woont thans in Fredericktown in New
Brunswick, Canada.
Enkele jaren geleden bracht hij eveneens de
tragische tegenstelling tussen handel en ethiek
op het vlak van de zeehondenvangsten in het
licht van de wereldpubliciteit.
Save the Seals Fund Nederland
Op 26 februari jl. werd in Nederland het
Brian Davies - Save the Seals Fund Neder
land opgericht onder voorzitterschap van de
heer F. Naerebout, Nepvuestraat 45 hs te
Amsterdam. De heer Naerebout, oud-voor
zitter van het Aktiecomité Humanisering
Zeehondenvangsten, geldt als bij uitstek des
kundig op dit terrein.
Om de intensieve akties van Brian Davies
tegen de zeehondenvangsten mogelijk te ma
ken, zijn rekeningen geopend op banken in
Frankrijk, Zwitserland, België en Nederland.
Financiële steun voor deze akties is welkom
op postgiro 25 02 45 van de Algemene Bank
Nederland, Kantoor Surinameplein te Am
sterdam met vermelding „Save the Seals
Fund".
Cijfers
Dr. Douglas Pimlott, een van de hoogleraren
van het Zoölogisch Instituut van de Univer
siteit van Toronto, verklaarde enkele jaren
geleden dat de 160.000 gedode zeehonden
jongen in 1964 meer dan twee keer het maxi
maal toelaatbare aantal ter voorkoming van
uitsterving overschrijdt.
In 1966 werden in een vangstgebied van
2000 km2 door 700 knuppelaars met 9 sche
pen en 41 helikopters in de Golf van Sint
Laurens 86.500 jonge en 18.000 volwassen
zeehonden gedood en gevild. De totale buit in
dat jaar werd nog verhoogd met de moord
partijen in de Canadese kustwateren waar
de Noren, daartoe gefinancierd door de Eu
ropese pelsindustrie, 195.000 jonge en 40.000
volwassen zeehonden het vilmes over de buik
ritsten.
In 1968 werden naar schatting 50.000 zee
honden legaal, dat wil zeggen onder toezicht
van de Canadese overheid en nog eens 35.000
klandestien gevild.
Eén lichtpuntje begint zich in deze duistere
praktijken steeds duidelijker af te tekenen
bracht een zeehondenpels in het begin van de
zestiger jaren nog zo'n 20 dollar per stuk
op, thans is dit reeds gedaald tot 2V2 dollar.
De enige campagne die uitzicht biedt op ver
mindering respectievelijk stopzetting van de
jaarlijkse wrede knuppel- en vilpraktijken op
zeehonden is een combinatie van de volgende
aktiviteiten
- publikatie van bovenstaande gegevens in
zoveel mogelijk publiciteitsorganen op of
rond 7 maart a.s. als de vangst van dit jaar
begint. Het besef dat op dat moment 700 of
800 knuppelaars bezig zijn om in 8 dagen
100.000 weerloze zeehonden jongen te ver
moorden, kan tot gevolg hebben dat de pu
blieke opinie eindelijk eens een tegenfront
gaat vormen tegen dergelijke praktijken, die
de middeleeuwen niet zouden misstaan.
Bovendien wordt op deze wijze de zeehonden
bont-dragende vrouw geconfronteerd met de
misdaden die in haar naam worden begaan.
Eén ding wordt er in ieder geval mee bereikt
geen enkele vrouw, gehuld in zeehondenbont,
zal ooit meer kunnen zeggen „Dat heb ik
niet geweten";
deze documentatie is behalve naar publi
citeitsorganen, eveneens gezonden naar 406
adressen van de Nederlandse bonthandel met
een begeleidende brief waarin wordt verzocht
het publiek hun goodwill te tonen door geen
zeehondenbont meer te verkopen. De Werk
groep Zeehondenvangst heeft daartoe een
rode sticker laten vervaardigen waarop de
beeltenis van de knuppelaar met de tekst
HIER GEEN ZEEHONDENBONT. Deze
sticker kan op de etalageruit of de deur van
de zaak worden aangebracht.
Dit gebaar zal niet nieuw zijn maar wel effec
tief. Een van de grootste bonthandelaren van
de Verenigde Staten, met een wereldnaam,
heeft vorig jaar een dergelijke boycot-aktie
gevoerd met zeer veel succes, waarbij andere
gerenommeerde bontzaken zich hebben aan
gesloten.
De Werkgroep Zeehondenvangst is van me
ning dat het bovenstaande wel het minste is
dat Nederland kan en moet doen. De enorme
aandacht die internationaal wordt besteed
aan de zeehondenvangsten leidt in de ons
omringende landen mede doorhet be
schikbaar zijn van een film over dit onder
werp, die gratis door de Werkgroep wordt
aangeboden aan diverse televisiestations -
eveneens tot ingrijpende akties die ten doel
hebben de publieke opinie wakker te schud
den.
WEGGOOI-INSTRUMENTEN
In onze moderne ziekenhuizen is het gevaar
van infectie bij een chirurgisch ingrijpen
vrijwel uitgesloten.
Een nieuwe toepassing van kunststof kan on
getwijfeld goede diesnten bewijzen.
Men gebruikt tegenwoordig „weggooi-instru-
menten" waarvan dankzij de recente ontwik
kelingen op het gebied van de kunststof, de
vervaardiging mogelijk is geworden. Ze zijn
vervaardigd van Styron polystreen. De in
strumenten worden spuitgegoten en geleverd
door een Britse firma. Als ze gereed zijn wor
den ze luchtdicht verpakt en vervolgens door
bestraling gesteriliseerd. Na aflpop van de
operatie wordt het instrument weggegooid.
