Vergadering Kring Axel van de Z.L.M. Frankering bij abonnement, AXEL ZATERDAG 2 MAART 1968 82e Jaargang no. 23 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN 1 Maart 1815 Onheil over Europa: Bonaparte is terug! „Het leek of duizend kaarsen tegelijk werden uitgeblazen". Zo tekende een schrijver uit die dagen de stemming in Europa toen het bericht de ronde deed Napoleon heeft Elba verlaten en is in Frankrijk geland Het was het begin van de „honderd dagen' Het einde was Waterloo. En voor Bona parte Sint Helena. Napoleon was veilig opgeborgen op Elba en in Wenen vergaderde het roemruchte „dan sende" Congres om de buit te verdelen. De machtige Oostenrijkse minister Metter- nich kreeg midden in de nacht een spoed- boodschap, maar hij vond het niet de moeite ervoor uit zijn bed te komen, 's Morgens om half acht opende hij de brief en was meteen klaarwakker. Napoleon was niet meer op Elba Waar was hij dan De Franse staatsman Talleyrand zei het hem zonder aarzelen „Op weg naar Parijs KONINKJE SPELEN Op Elba had Napoleon een operette-konink rijk gesticht. Hij had zijn beroemde „oude garde" (met de berenmutsen) mogen mee nemen. Hij had er zijn eigen marine (één oorlogsbrik, maar dat bleek later genoeg). Een hofhouding werd gerecruteerd uit de „notabelen" en het leek er op, dat de keizer zich voorbereidde op een rustige oude dag. Maar dat was slechts schijn. Niet alleen ver keerde hij in voortdurende onrust, dat de geallieerden hem een eind verderop (Sint Helena was al genoemd zouden deporteren, niet alleen kon hij de grote hofstaat, die hij voerde, niet langer financieren, maar tot hem kwamen de berichten over de grote ontevre denheid in Frankrijk onder het bewind van Lodewijk XVIII, bijgenaamd de Lamme Ko ning. De Bourbons, die volgens het befaam de gezegde „niets vergeten, niets vergeven en niets geleerd" hadden, probeerden de klok terug te zetten. Tal van officieren, op half soldij gezet, probeerden tevergeefs de eindjes aan elkaar te knopen. Zij, die onder de kei zer weelde en aanzien hadden gekend, de nieuwbakken graven, hertogen en prinsen, werden minachtend opzij geschoven door de met Bourbon meegekomen oud-adelijke buit jagers. Van alle schone beloften kwam niets terecht en men begon te spreken over de goede, oude tijd, toen de keizer er nog was. Door dit alles was het voor Bonaparte nogal gemakkelijk tot de conclusie te komen, dat hij de enige was, die Frankrijk van de ondergang kon redden, en hij maakte van de afwezigheid van zijn „cipier" Campbell gebruik om de oversteek te wagen. Op 1 maart 1815 betreedt Napoleon bij Fréjus opnieuw de Franse bodem en het wel kom is niet zeer hartelijk. De eerste de beste douanier, die hem ontmoet, zegt tot hem „Het werd nu net zo heerlijk rustig, nu komt u alles weer in het honderd sturen DE IJZEREN KOOI Was er in Wenen een steen in de vijver ge plonsd, dat was nog niets vergeleken bij de herrie in Parijs. Maarschalk Ney, de „dap perste der dapperen", naar de Bourbons over gelopen, stelde Lodewijk XVIII gerust. Hij zou „de avonturier" in een ijzeren kooi naar Parijs voeren In Auxerre ontmoet hij zijn oude meester, zij vallen elkaar in de armen, heel dramatisch. Hij kan zijn noodlot niet ontlopen. Later zal hij het „dubbel verraad" voor het vuurpeloton boeten. Lodewijk XVIII neemt nog even een moedige pose aan. Hij verklaart te zullen „sterven bij de verdediging van de troon". Iedereen is diep ontroerd en pakt dan haastig de koffers. In de donkere nacht sluipt hij op vilten pan toffels het paleis uit en verdwijnt naar Gent. De weg naar Parijs ligt open. Dan beginnen <Je „honderd dagen". Napoleon is de oude niet meer. Het Franse volk is hetzelfde niet meer. Het volk heeft genoeg van het bloedvergie ten, het wil vrede, rust en óók iets te vertellen hebben. Napoleon speelt de constitutionele vorst, een rol, welke hem helemaal niet ligt. Hij is zijn gevoel voor verhoudingen kwijt. Tijdens het grote feest op de Meiveld ver schijnt hij niet als „de kleine korporaal" in het befaamde groene jagersuniform, zonder onderscheidingen en met de driekante steek, maar in een toneelgewaad, met een hoed met pluimen, witzijden kousen, rozetten op zijn schoenen Weer ziet hij kans een leger van 250.000 man op te stellen, want hij weet nu, dat hem geen rust wordt gelaten. De geallieerden wil len definitief afrekenen en daarna zal het geen Elba meer zijn. Het ligt even gevaarlijk dicht bij Frankrijk als de Vesuvius bij Napels. DE MISLUKKING In de Dauphiné herinnert de „route Na poleon" nog aan deze tocht, de mislukte gang naar de overwinning. Het is een tocht met velerlei romantiek omgeven. Maar de werkelijkheid is hard en onverteerbaar. Tal leyrand, de enige minister in wiens scherp inzicht Napoleon gelooft, al vertrouwt hij hem (terecht) voor geen centime, blijft in Wenen en complotteert met de bondgenoten tegen zijn meester. Fouché, de minister van politie, altijd te koop voor de meest-bieden- de, is in Parijs zijn verbindingsman. Het zal weer op oorlog uitdraaien. Uit het Oosten naderen de Oostenrijkers en de Rus sen, in het Noorden staan de Engelsen, de Nederlanders en de Pruisen. Eerst in het Noorden afrekenen, dan in het Oosten over winnen. Zó zal het gaan. Eér de vijand ver enigd is, toeslaan. Zo gaat Bonaparte naar het Noorden. Naar Waterloo. Honderd dagen van vergeefs po gen de oude bezieling weer te doen herleven. Honderd dagen van teleurstelling om zoveel verraad, zoveel lafheid. Honderd dagen van kortzichtige miskenning van de werkelijkheid, dat niet alleen Frank rijk, maar geheel Europa, het bloedvergieten en de bloedvergieter beu was, de man, die eens had uitgeroepen „Wat maal ik om een miljoen mensenlevens De Route Napoleon, van Fréjus naar Parijs, bleek niet de weg naar de triomf, maar de weg naar het Einde. (Nadruk verboden). Wil de provincie veerdienst Hoedekenskerke opheffen? College en raad van Terneuzen drukten don derdagavond hun verbolgenheid uit over een (nog niet officiéél bevestigd) voornemen van het Zeeuwse provinciale bestuur om de veer dienst Terneuzen - Hoedekenskerke op te heffen. Een motie hierover, ingediend door het P.v.d.A.-raadslid, de heer P. J. Huy- brecht, werd met volle instemming van de raad door het college overgenomen. „Voor mensen die geen auto hebben", aldus de heer Huybrecht, wiens motie in eerste in stantie al door alle fracties werd gesteund, „is de veerdienst Terneuzen - Hoedekens kerke onmisbaar. Men vergeet te veel de so ciale noodzaak ook van deze dienst het con tact met familieleden en kennissen in „Hol land". Zolang er geen vaste oeververbinding bestaat, moeten alle mogelijkheden om de Schelde te kruisen worden uitgebuit". Burgemeester J. C. Aschoff stelde zich achter andere sprekers, die stelden, dat de dienst in plaats van opgeheven, zou moeten worden uitgebreid. „Dan zou er ook frequenter van deze dienst gebruik gemaakt worden en zou den de verliezen lager worden". Zijn Axel en Zaamslag al bij Terneuzen ingedeeld? Donderdag is te Terneuzen de eerste paal ge slagen met het daarbij gebruikelijke officiële vertoon en toespraken voor een object van 482 woningen. „De Stem" weet daarover in een kadertje het volgende te berichten VOOR SCHUT Van een onzer verslaggevers) TERNEUZEN - De waarnemend voorzitter van de Terneuzense woningbouwvereniging dankte mr E. van Haersma Buma, voorzitter van de Nationale Woningraad, heel hartelijk voor zijn spontane bereidheid om de eerste paal te komen slaan voor het grootse project van 482 woningen. „Maar we betreuren het, dat de minister dit niet gedaan heeft", aldus de voorzitter. Minister ir. Schut is de oud- stedebouwkundige van o.a. Axel en Zaam slag. „De minister deelde ons mee, dat zijn drukke werkzaamheden het hem niet toeston den, dit soort bezigheden te verrichten", al dus de voorzitter. „Hij kon echter wel van middag in Nijmegen een eerste paal slaan voor 231 flats. Het Terneuzense aantal was hem blijkbaar te klein". Het lijkt ons dat de voorzitter van de wo ningbouwvereniging zich meer „voor schut" zette dan de minister. Waarom zou zijne ex cellentie als oud-stedebouwkundige van Axel en Zaamslag nu persé voorrang moeten ge ven aan Terneuzen boven een andere gemeen te in het land Leefde de spreker in de toekomst dat hij dacht dat Axel en Zaamslag al deel waren van Groot-Terneuzen het comité waarin de landbouworganisaties in de zes E.E.G.-landen zijn vertegenwoor digd, vond hij zelf „een beetje ondankbaar". „Na 1 juli zullen de beslissingen op land bouwgebied meer en meer in Brussel worden genomen", aldus de heer Herlitska. Vandaar het belang van zijn betoog. Hij gaf een beeld van de Europese Commis sie, de bevoegdheden van de E.E.G.-minister raad en de invloed die de landbouwcommissie op landbouwminister Mansholt heeft. In het Copa zijn 14 landbouworganisaties vertegen woordigd. Drie uit Nederland (Het Neder lands landbouwcomité; de christelijke en de rooms-katholieke boerenbond), drie uit Bel gië, één uit Duitsland, drie uit Italië en vier uit Frankrijk. „Het gaat om het vinden van een gemeenschappelijke stellingname", zo zei hij. De conclusies van het Copa worden via de regeringen van de verschillende landen naar de E.E.G.-ministerraad gespeeld. „Men meot die weg gaan, waar men politiek de mi nster kan beïnvloeden", aldus de heer Her- listka. H ijhaalde voorbeelden aan over de concurrentieregels en de melkprijs. „Er is geèn kijk op dat de melkprijs (39 pfenning) nog omlaag zal worden gebracht", zo zei hij. De heer Koster werd als voorzitter van de kring herkozen, evenals de hoofdbestuurs leden, de heren L. M. de Zwart en F. P. de Kubber. De Goudmijn van de Verenigde Staten: Alaska Was de Beringstraat er niet, Alaska, het schiereiland in het Noordwesten van Noord- Amerika zou met Azië, nauwkeuriger gezegd met Rusland, verbonden zijn. Zeer waar schijnlijk is dat vroeger zo geweest. De Mon gools^ gevormde ogen van de Alaskaanse Es kimo's onthullen in dit opzicht wel een en ander. Had Rusland in 1867, honderd jaren geleden, Alaska niet aan de Verenigde Staten ver kocht, dan zou de Sovpet-Unie nu niet al leen vaste voet hebben gehad in Amerika, maar ook beschikken over de welhaast onuit puttelijke goudschat, welke de bodem bevat. En dan te bedenken, dat twee leden van de Senaat de onschatbare aankoop van Alaska er haastig en zeer tegen de zin van de meeste leden van het Huis van Afgevaardig den hebben doorgejaagd! Misschien zou de wereldgeschiedenis er nu heel anders hebben uitgezien als dit niet was gebeurd. BERING NIET DE ONTDEKKER VAN ALASKA. De geschiedenis van Alaska is niet oninteres sant. Alaska is ontdekt door Bering, leerden we vroeger op school. Vandaar dat de .straat' tussen Alaska en Azië nog altijd zijn naam draagt. Degenen, die het ons leerden, hebben niet geweten welk een grote leugen zij ons vertelden. Zij hadden waarschijnlijk nog nooit gehoord van die eenvoudige, Russische visser, Peter Popoff, die in 1711 met zijn bark heel toevallig op de kust van Alaska terecht kwam. Hij is de ontdekker van Alaska geweest, maar zijn naam raakte in vergetelheid. Be ring kreeg de eer, Bering, die eerst dertig jaren later in Alaska landde. De kaart ver telt het ons tot in den treure Beringzee, Beringstraat, Beringeilanden, Beringmeer, Beringgolf en er is zelfs nog een Bering- gletscher ontdekt. „OPDRACHT" VAN KATHARINA DE GROTE. Vitus^ Bering was een Jutlander. Hij „ont dekte' Alaska in opdracht van Katharina I, de tweede opvolgster van Peter de Grote. Katharina zelf was een Duitse van origine. Het is in die tijd met de opvolging van de troon in Rusland heel raar toegegaan. Men deinsde niet voor een moord terug. In ieder geval, Katharina, ook wel „de Grote" ge noemd, wilde weten of het waar was dat Pe ter Popoff had verteld dat aan de andere kant van de zee een nieuw continent begon. Bering kon eerst niets vinden en pas op zijn derde reis gelukte het twee zijner schepen, de „Sint Petrus" en de „Sint Paulus" in Alaska te landen. Ziekte en andere tegensla gen noodzaakten hem spoedig terug te ke ren. Op de terugreis naar Rusland leed Bering schipbreuk en op het later naar hem genoem de eiland stierf hij aan scheurbuik. Hele maal ten onrechte is het dus niet, dat zijn naam in dit gedeelte van de wereld zo'n grote plaats inneemt. Hij heeft heel wat moeten lijden en strijden vóór Alaska van een onbe kende uithoek gretig begeerd bezit was ge worden. Maar de ontdekker was hij niet. DE ZEE-OTTER AAN VANKELIJK HET GOUD VAN ALASKA. Een klein gedeelte van zijn reisgenoten over leefde de schipbreuk, herstelde van de scheurbuik en keerde naar Rusland terug. Daar vertelden zij van de vele pelsdieren, welke zij aan de oever van de Nieuwe Wereld hadden gezien. Zij brachten ook een paar honderd zee-otters mee. De huiden bevielen Katharina de Grote bijzonder. Hierdoor werd de pels van de zee-otter aan het Russische hof wat die van de hermelijn was aan de toenmalige en latere Europese hoven. Als een lopend vuur ging het door Rusland, dat aan de oevers van de Nieuwe Wereld het goud voor het grijpen lag. Aan ander dan echt goud dacht men toen nog niet. Er werd sindsdien zo'n jacht gemaakt op de zee-otters van Alaska, dat de dieren thans zeldzaam zijn geworden en sinds 1914 de jacht op de zee otter ten strengste is verboden. Landbouwondernemer komt er bekaaid af „De landbouwondernemer komt er maar be kaaid af", zo concludeerde de heer W. Koster voorzitter van de kring Axel van de Z.L.M. vorige week vrijdag in zijn openingstoespraak van de algemene ledenvergadering in hotel „Rotterdam" te Terneuzen. „De progressieve inkomstenbelasting treft de kleine zelfstan dige en dus de boer", zo zei hij. De harmo nisatie van de indirecte belastingen noemde hij als tweede factor, die het ondernemers klimaat ongunstig beïnvloedt. De regering is volledig bevoegd hierin zelfstandig te beslis sen", aldus de heer Koster, die het regerings beleid inzake de landbouw afkeurde. „Over 't algemeen biedt de landbouw weinig perspectief". Tot deze conclusie kwam de heer Koster na een overzicht van de verschil lende teelten in 1967 te hebben gegeven. Hij noemde het teleurstellende resultaat maatge vend voor een aantal jaren. Voor wat de sui kerbieten betreft zag hij de toekomst niet te somber in, maar in verband met de „aard appelcrisis" zei hij „Ik zou er niet op re kenen dat er nog muziek in zit". Inmiddels is er een commisise ingesteld die de aard appelsituatie bestudeert en eveneens is er een Z.L.M.-commissie in het leven geroepen, die binnenkort een rapport over de sociale posi tie van de landbouwondernemer op tafel zal leggen, zo deelde de heer Koster mee. Hij begroette in deze vergadering in 't bij zonder de heer Burger van de stichting Uit voering Landbouwmaatregelen, de secretaris van het hoofdbestuur van de Z.L.M., mr. E. Wage, en de vertegenwoordiger van de P.J.G. E.E.G.-ZAKEN Over het onderwerp „De participatie van de landbouworganisaties in de E.E.G. en de uit werking hiervan" gaf de heer Herliska, land bouweconoom en secretaris-generaal van het Copa te Brussel, een diepgaande verhande ling. De uitleg over de werking van het Copa, AXELSE COURANT VERSCHIJNT IEDERE ZATERDAG Hoofdredaktie: J. C. VINK Redaktie en administratie: Axel, Markt 12, tel. (01155) 1246 en 1646, postbus 16 Drukker-uitgeefster: FIRMA J. C. VINK ADVERTENTIEPRIJS: 10 cent per mm Bij kontrakten belangrijke reduktie. Ingezonden mededelingen 30 cent per mm. Kleine advertenties 1-10 woorden 1, elk woord meer 15 cent. ABONNEMENTSPRIJS: Losse nummers 15 cent Halfjaar-abonnement: Axel binnen de kom 3,75. Andere plaatsen 4,25 Buitenland 6,50

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1968 | | pagina 1