De Luchtoorlog boven Vietnam
Duitsland hoopt op nieuw Wirtschaftswunder
Frankering bij abonnement, AXEL
ZATERDAG 4 FEBRUARI 1967
81e Jaargang no. 19
NSEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
verslag Amerikaans waarnemer
Sinds president Johnson van Amerika in fe
bruari 1965 Amerikaanse bommenwerpers
over de 17e breedtegraad stuurde om Noord-
Viëtnam te bombarderen, zijn de discussies
over deze acties onafgebroken gevoerd. Begin
1967 werd een nieuw hoogtepunt in de twist
gesprekken bereikt. Een Amerikaanse jour
nalist had zowel van zijn eigen als van de
Noordviëtnamese regering toestemming ge
kregen voor een bezoek aan het communis
tische deel van Viëtnam. Op het eerste ge
zicht een wonderlijke gebeurtenis. Alsof tij
dens de Tweede Wereldoorlog Amerikaanse
verslaggevers toestemming kregen voor een
reis door Duitsland. Maar de strijd in Viët
nam is nu eenmaal even meedogenloos als
vreemd. De journalist was niet de eerste de
beste. Het was Harrison Salisbury, adjunct-
hoofdredacteur van de New York Times, het
dablad dat niet ten onrechte nog steeds de
beste krant ter wereld wordt genoemd. Het is
in elk geval een van de meest invloedrijke
dagbladen.
Salisbury bezocht in Noord Viëtnam steden
en dorpen, die getroffen waren door Ame
rikaanse bombardementen. Hij verstrekte cij
fers over de slachtoffers onder de burger
bevolking. Die cijfers veroorzaakten grote op
schudding in de Verenigde Staten. De Ame
rikaanse regering had steeds bekend gemaakt,
dat de Amerikaanse vliegtuigen slechts mili
taire doelen bestookten en dat het maken van
slachtoffers onder de bevolking van Noord
Viëtnam werd vermeden. Salisbury schreef
over de stad Nam Dinh, die sinds juni 1965
systematisch is aangevallen. Volgens de Ame
rikaanse verslaggever zijn sinds die tijd der
tien procent van de huizen vernietigd, is de
bevolking van de negentigduizend door eva
cuaties tot twintigduizend teruggebracht, wer
den door de bombardementen 89 mensen ge
dood en 405 gewond. Zijn verslag kreeg veel
kritiek te verduren doordat hij pas enkele
dagen later meldde, dat de cijfers afkomstig
waren van Noordviëtnamese autoriteiten
(„Van wie had ik ze anders moeten krijgen").
Resultaat van zijn berichtgeving was wel, dat
de toon van de officiële Amerikaanse com
mentaren veranderde. „Het is onmogelijk om
bij aanvallen op militaire doelen beschadiging
van civiele bezittingen te voorkomen", zei een
officiële woordvoerder van het Amerikaanse
ministerie van defensie.
Het zou niet juist zijn hier een oordeel uit
te spreken over de Amerikaanse beweegrede
nen achter de bombardementen. Feit is, dat
de berichten over burgerslachtoffers de kri
tiek nog hebben verhevigd. De Amerikaanse
autoriteiten verdedigen zich met de niet hele
maal onjuiste stelling, dat de Viëtcong en de
Noordviëtnamezen in Zuid-Viëtnam een ware
terreur uitoefenen, die de laatste jaren dertig
duizend slachtoffers heeft geëist onder dorps
bestuurders en regeringsvertegenwoordigers.
De bombardementen spelen nu een grote rol
in de pogingen de strijdende partijen aan de
conferentietafel te krijgen. Amerika heeft
zich bereid verklaard de aanvallen te staken,
mits Noord-Viëtnam de militaire activiteiten
in het Zuiden beperkt.
Voor wat betreft de luchtaanvallen op de
Noordviëtnamese stad Nam Dinh (volgens
Salisbury een „gemeenschap zonder werke
lijke militaire doelen") zegt het Amerikaanse
ministerie van defensie, dat deze stad wel
degelijk een belangrijk strategisch doelwit is.
Volgens de marinecommandant Robert Man-
deville, onlangs in de VS teruggekeerd, nadat
hij in Viëtnam een squadron Intruder straal -
bommenwerpers had aangevoerd, is de stel
ling van Salisbury „gewoon niet te geloven".
Nam Dinh ligt in een streek, die is toege
wezen aan de vliegtuigen van de Amerikaanse
Zevende Vloot. Mandeville verklaarde „De
stad is omringd door honderd luchtdoel
batterijen. De Noordviëtnamezen verspillen
hun batterijen niet. Zij verzamelen die rond
dingen, die ze willen behouden. Deze stad is
zo door vuur omringd, dat geen van de pi
loten er naar toe wilde".
Over de militaire betekenis van de Ameri
kaanse bombardementen zijn de specialisten
het niet eens. Volgens de Amerikaanse staats
secretaris voor de luchtmacht, Harold Brown,
hebben de bombardementen twee .hoofd
doelen 1. het voor Hanoï zo moeilijk en
kostbaar mogelijk te maken om troepen naar
het Zuiden te sturen en 2. Ho Chi Minh er
van te overtuigen, dat de strijd aan de con
ferentietafel te prefereren is boven het voort
zetten van een oorlog, die niet is te winnen.
De Amerikaanse vliegtuigen hebben inmid
dels zo'n driehonderdduizend ton bommen
boven Noord Viëtnam laten vallen. Het eerste
doel - vermindering van de Noordviëtna
mese steun aan de Viëtcopg - is echter niet
bereikt. Volgens het Pentagon infiltreren op
het ogenblik zevenduizend Noordviëtnamezen
maandelijks over de zeventiende breedtegraad
het Zuiden. In de zomer waren dit er nog
vijfduizend per maand. Salisbury berichtte,
dat de bombardementen geen duidelijke in
vloed hebben op de militaire en strategische
gang van zaken in het Noorden. Brown denkt
hier anders over. Eind vorig jaar vertelde hij,
dat de bommen „ernstige schade hebben toe
gebracht aan de Noordviëtnamese bevoor
rading". Volgens hem zijn zevenduizend
vrachtwagens, drieduizend treinwagons, vijf
duizend bruggen en vijfduizend schepen ver
nietigd of zwaar beschadigd. „Twee derde
van de olieopslagplaatsen, vrijwel alle mu
nitiefabrieken en vrijwel alle bruggen buiten
Hanoï en Haipong zijn geraakt. Om de scha
de te herstellen zijn voortdurend 200 duizend
tot 300 duizend Noordviëtnamezen aan het
werk", aldus het rapport van de Amerikaanse
staatssecretaris.
Hij kreeg steun van een Brits verslaggever,
Norman Barrymaine, die na een bezoek aan
Noord Viëtnam rapporteerde „De bombar
dementen hebben al het verkeer - over de
weg, per spoor en per boot in Noord
Viëtnam tot een minimum teruggebracht.
Alleen 's nachts waagt men zich nog op
straat". Militaire deskundigen vragen zich af
of het allemaal wel de moeite waard is. Zij
rekenen voor, dat een Amerikaanse straal-
bommenwerper zeven miljoen gulden kost.
Een Noordviëtnamese vrachtwagen hoogstens
een paar duizend.
Aantal werklozen snel gestegen
Niet alleen in Nederland maakt men zich
ongerust over de economische vooruitzichten.
Ook in het buurland West Duitsland kijkt
men met zorg naar de symptonen, die dui
delijk maken, dat de conjunctuur griep heeft
en de patiënt een goede verzorging nodig
heeft. Een van de duidelijkste aanwijzingen
is het werklozencijfer. Voor het eerst sinds
jaren is het aantal arbeiders zonder werk in
Duitsland groter dan het aantal open arbeids
plaatsen 350 duizend tegen 300 duizend.
Bovendien werden met Kerstmis 1966 drie
honderdduizend Westduitse werknemers voor
een verplichte vakantie naar huis gestuurd.
In talrijke bedrijven wordt wekelijks nog maar
26 tot 38 uren gewerkt. Voor vele werkne
mers betekende dit een karige Kerstviering
een arbeider, die vroeger rond 650 mark per
maand verdiende, ontvangt, nu hij nog maar
28 uren per week kan werken, niet meer dan
ruim 400 mark. De Kerstgratificaties werden
vorig jaar in vele bedrijven gehalveerd ten op
zichte van 1965.
De grootwinkelbedrijven en de middenstand
in de Bondsrepubliek hebben al ondervonden,
dat de West-Duitser bezorgd is over de eco
nomische toestand. (Volgens een opinie
onderzoek vreest meer dan zestig procent van
de West-Duitsers voor een economische cri
sis). De verkopen zijn hard achteruit gegaan,
waardoor de situatie nog slechter is gewor
den. „De huisvrouw mist het geld van de
premies en het overwerk, dat haar man vroe
ger thuis bracht. Wij kunnen dat goed mer
ken", aldus de directeur van een groot Duits
„Kaufhaus". Luxueuze etenswaren laat men
liggen. De Duitser keert terug naar de sim
pele kost, aldus een onderzoek van het mi
nisterie van economische zaken. Vleeswaren
blijven in de winkels liggen, alleen brood
wordt meer verkocht. Het is langzamerhand
een bekend verschijnsel, dat wanneer het pes
simisme over de economie eenmaal de kop
heeft opgestoken, het zich razendsnel ver
spreidt. In West-Duitsland zijn het kennelijk
de rijken geweest, die het eerst de noodvlag
hesen. Dure, luxe artikelen worden, in tegen
stelling met 1965 en begin 1966, vrijwel niet
meer verkocht. De handelaren in juwelen en
bont bemerken, dat hun klanten de zuinig
heid voorlopig tot hoogste ideaal hebben uit
geroepen. Vooral de duurdere artikelen
bontjassen van zevenduizend gulden, juwelen
van' tienduizend en Perzische tapijten van
twaalf- tot vijftienduizend gulden zijn on
verkoopbaar. Opvallend was in december, dat
onze Oosterburen bij het kopen van Kerst
cadeaus vooral nuttige artikelen verlangden,
zoals sokken en overhemden. Voor de textiel
fabrikanten betekende dit echter nog geen op
lossing voor hun probleem. Evenals hun Ne
derlandse collega's zitten zij met reusachtige
voorraden.
De orderportefeuilles van de Westduitse be
drijven - belangrijke graadmeters^ voor de
economische stand van zaken - raken steeds
leger. In het laatste kwartaal van 1966 wa
ren de nieuwe opdrachten aan de industrie
Spoedeisende
Gemeenteraadsvergadering
Maandag 30 januari 1967 des namiddags om
5.00 uur kwam de Gemeenteraad bijeen voor
een spoedeisende vergadering met als agenda:
1. Opening
2. Voorstel tot het aangaan van een vaste
geldlening, groot 165.000,-, met de
N.V. Bank voor Nederlandse Gemeenten
te 's-Gravenhage.
3. Voorstel tot het aangaan van een vaste
geldlening, groot 180.000, -met de
N.V. Bank voor Nederlandse Gemeenten
te 's-Gravenhage.
4. Sluiting.
Ten aanzien van de onder de punten 2 en 3
genoemde voorstellen werd de volgende toe
lichting gegeven.
3,7 procent lager dan eind 1965. Er waren
slechts een paar lichtpunten. De chemische
industrie en de meubelfabrikanten konden op
een toename van de bestellingen wijzen. Ook
de exportorders namen weer toe (met negen
procent). De zware industrie vertoonde echter
duidelijk de tekenen van de malaise in West-
Duitslands economie. Scheepsbouw, metaal
bewerking en machine-industrie zagen hun
orders belangrijk teruglopen (de scheepsbouw
zelfs met meer dan tachtig procent).
Bedroevender nog bleek de situatie in West-
Duitslands kernindustrie de autobranche.
Bijna drie miljoen werknemers zijn in de
Bandsrepubliek afhankelijk van de auto (ar
beiders in autofabrieken, garages, handels
zaken, verzekeringen, benzinestations, wegen
bouw, enz.). De verkoop van nieuwe auto's
is sterk gedaald. „De mensen, die in het ver
leden twee jaren met een auto deden, laten
er nu liever een ruilmotor inzetten dan dat zij
tot de kostbare aankoop van een nieuwe auto
overgaan", aldus de directeur van de Volks
wagenfabriek. De kleinere autofabrieken zijn
begonnen met het gedeeltelijk stilleggen van
de produktie.
Is het pessimisme van de West-Duitser ge
rechtvaardigd De president van de West
duitse „Bundesbank", dr. Blessing, meent van
niet. Volgens hem is de situatie in West
Duitsland vergelijkbaar met die in Nederland.
Jarenlang zijn de omzetten sterk gestegen.
De produktie nam zo ster ktoe, dat West-
Duitsland honderdduizenden buitenlandse ar
beidskrachten moest aantrekken. Maar de
spanning, die deze sterke groei met zich
bracht, sleepte ook de inflatie achter zich
aan. Twee jaren geleden begon de Westduitse
regering met maatregelen, die bedoeld waren
als rem op de te sterke groei. De „Bundes
bank" speelde een belangrijke rol door de
geldsomloop te bemoeilijken (via een hoger
disconto). „Deze maatregelen hebben hun nut
bewezen. De inflatie is tot staan gebracht.
De laatste maanden zijn de prijzen niet meer
gestegen", aldus dr. Blessing. Begin van het
jaar kreeg hij echter veel kritiek te verwerken
toen hij bleef volhouden, dat het kunstmatig
hoog gehouden disconto gehandhaafd moest
blijven. Zijn critici wezen er op, dat de West
duitse industrie dit jaar tien procent minder
zal investeren. En van de investeringen hangt
haar toekomstige groei af. Dr. Blessing is nu
voor de kritiek gezwicht. Het disconto zal in
februari met een half procent worden ver
laagd (tot 4Vè). „Het opendraaien van de
geldkraan brengt geen komplete oplossing
voor de huidige malaise", zei de Westduitse
minister voor economische zaken, Höcherl.
Hij voegde er aan toe „Voor wat betreft
de toekomst van de Duitse economie ben ik
echter in het geheel niet pessimistisch". De
West-Duitsers hopen weer op een nieuw
„Wirtschaftswunder", maar zolang het aantal
werklozen nog toeneemt en de lonen achteruit
gaan, blijven zij zuinig kijken.
Goed voor de huid
het gehele jaar door
Met het oog op de centrale financiering, die
nog steeds van kracht is, verdient het aan
beveling spoedig een beslissing te nemen op
bovenbedoelde aanbiedingen, die het volgen
de omvatten
Geldlening, groot 165, -
Deze lening is bestemd voor de aanleg van
het John F. Kennedyplein in het sanerings
plan „Oudewijk".
De voornaamste voorwaarden, die aan deze
lening verbonden zijn, luiden als volgt
koers 99%
looptijd 25 jaren;
rente 6 Zs per jaar, halfjaarlijks te vol
doen
aflossing in 15 gelijke jaarlijkse termijnen,
aanvangende op 15 februari 1978
vervroegde aflossing op 15 februari van de
jaren 1977 tot en met 1981 a 101 Vi%,
daarna a 101%
kosten Vs% van het ncpiinale lenings
bedrag wegens aandeel in de kosten van
verkrijging van de fondsen, waaruit deze
geldlening wordt verstrekt
opneming door creditering van de rekening
van de gemeente bij de bank en wel per
15 febr. 1967.
Geldlening, groot 180.000, -
Deze lening is bestemd voor het aankopen
van enkele te saneren percelen.
De voornaamste voorwaarden, die aan deze
lening verbonden zijn, zullen zeer waarschijn
lijk als volgt luiden
koers 99%
looptijd 25 jaar
rente 6 M per jaar, halfjaarlijks te vol
doen
aflossing in 15 gelijke jaarlijkse termijnen,
aanvangende op 15 februari 1978
vervroegde aflossing op 15 februari van de
jaren 1977 tot en met 1981 a 101 U2%,
daarna a 101%
kosten 13/16% van het nominale lenings-
bedrag wegens aandeel in de kosten van
verkrijging van de fondsen, waaruit deze
geldlening wordt verstrekt
opneming door creditering van de rekening
van de gemeente bij de bank en wel per
15 februari 1967.
De voorstellen werden z.h.s. aangenomen en
nog geen 10 minuten na de opening, kon de
Voorzitter deze raadsvergadering reeds slui
ten.
RONDVRAAG
De heer E. A. Maas vraagt inlichtingen naai
aanleiding van een bericht in de Axelse Cou
rant waarin staat dat de bevolking van het
bejaarden pensiontehuis ,De Vurssche' hoofd
zakelijk bestaan uit hervormden. Maar ik
meende dat er plaatsingsmogelijkheid is vooi
ieder onafhankelijk van zijn godsdienstige in
stelling.
De Voorzitter zegt dat er zeker geen sprake
is dat het alleen voor Hervormden is. Mis
schien is het bericht een beetje ongelukkig
gesteld. Waarschijnlijk is hier bedoeld dat
het momenteel zo is dat de meeste aangemel-
den Hervormden zijn. Niemand zal achter
worden gesteld.
Hierna sluit de voorzitter met dankzegging
de vergadering.
AXELSE COURANT
VERSCHIJNT IEDERE ZATERDAG
ABONNEMENTSPRIJS: Losse nummers 15 cent
Halfjaar-abonnement:
Axel binnen de kom 3,75. Andere plaatsen 4,25
Buitenland 6,50
Hoofdredaktie: J. C. VINK
Redaktie en Administratie: Axel, Markt 12, tel. 01155-646, postbus 16
Drukker-uitgeefster: FIRMA J. C. VINK
ADVERTENTIEPRIJS: 10 cent per mm
Bij konlrakten belangrijke reduktie.
Ingezonden mededelingen 30 cent per mm
Kleine advertenties 1-10 woorden ƒ1,
elk woord meer 15 cent.
Nadruk verboden
(Nadruk verboden)
