Verdovendemiddelen belagen de mensheid
Frankering bij abonnement, AXEL ZATERDAG 19 NOVEMBER 1966 81e Jaargang no 8
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
TRAGEDIES.
De misère, veroorzaakt door een onverant
woord gebruik van verdovende middelen, tart
alle beschrijvingen. Vrouwen en jonge meisjes
ontzien zich niet haar lichaam veil te stel
len aan een ieder, die er maar voor wil be
talen, om op deze vernederende wijze geld
te verkrijgen voor de aanschaf van het door
haar zo begeerde goed. Wegens het ongeoor
loofd in bezit hebben van morfine arresteerde
een rechercheur in een van de rose wijken
van New-York de zestienjarige prostituée
Judith S.. Judith was een normaal ontwik
keld meisje, afkomstig uit een normaal ge
zin. Helaas viel zij - zoals vele Amerikaanse
meisjes van haar leeftijd - ten prooi aan een
gewetenloze morfinehandelaar. Toen de po-
litiedokter haar onderzocht, trof hij dan ook
op haar lichaam talrijke injectiesporen aan.
„Als ik mij niet vergis", zo sprak de dokter
tegen haar, „dan bent u een verstokt mor-
finiste". Judith ontkende niet. Snikkend deed
zij het verhaal, hoe zij op veertienjarige leef
tijd een jongeman van omstreeks achttien
jaar leerde kennen, die haar gratis enige mor-
finepoeders verstrekte. Deze, een zekere
Harry D., verklaarde van beroep verzekerings
agent te zijn. Achteraf bleek hij meer ver
stand te hebben van verdovingsmiddelen dan
van polissen. Op 9-jarige leeftijd was D. reeds
betrokken in de „Business" door het bezor
gen van enveloppen met morfinepoeder aan
personen, die de illegale waar (telefonisch
hadden besteld bij zijn „werkgever" - een
aan lager wal geraakte boekhouder. Nadat
D., toen hij veertien jaar was, een hold-up in
een bank pleegde, werd hij door het „syn
dicaat" goed bevonden om als dope-peddler
(venter in verdovende middelen) in dienst te
treden. Jonge dope-peddlers, die de kinder
schoenen nauwelijks zijn ontgroeid, krijgen
door de „verkoopleiders" gewoonlijk een
wijk in de omgeving van een school of uni
versiteit toegewezen. Oudere venters immers
zouden onder de scholieren voor de politie
teveel in het oog vallen. D. verstrekte dus aan
Judith in het begin gratis morfine. Enige we
ken later zei hij tegen haar, dat hij haar al
leen morfine zou leveren indien hij lichame
lijke omgang met haar mocht hebben. Judith,
reeds verslaafd aan de morfine de versla
vende inwerking van morfine op het mense
lijk organisme verloopt verrassend snel
stemde hierin na enig weifelen toe. Na ver
loop van tijd verklaarde de jongeman geld
gebrek te hebben en dat, indien zij meer mor
fine mocht wensen, zij hem hiervoor de nor
male prijs moest betalen. Als zij eveneens
slecht bij kas was kon zij misschien, tegen
betaling, lichamelijke omgang onderhouden
met de jongens uit haar klas... Judith, steeds
meer begerig naar morfine, deed zulks. Maar
schooljongens hebben geen imponerende
bankbiljetten in hun portemonnaie en die had
zij - nu haar lichaam al maar meer morfine
eiste - juist zo hard nodig. Een enkele jaren
oudere vriendin, zelf ook aan morfine ver
slaafd, wist „raad". „Doe geen zaken met die
schooljochies", zei deze tegen haar, „als je
wat wilt verdienen, dan moet je volwassen
mannen aanklampen. Dat doe ik ook en de
dollars stromen binnen Als je er wat voor
voelt, dan kun je bij mij inwonen ik heb
nog een kamer vrij in mijn flat." Judith, ten
einde raad, nam het aanbod aan. Zij gaf haar
studie op en werd een publieke vrouw.
Van de Amerikaanse prostituées blijkt meer
dan 85% verslaafd te zijn aan verdovende
middelen. Een groot deel van haar zal de
leeftijd van veertig jaren dan ook niet be
reiken.
Legio zijn de gevallen van de door narcotica
verwoese levens. Onlangs werd een New-
Yorkse politie-agent gearresteerd, die dertien
inbraken op zijn naam had 'staan. Oorzaak
de man had extra geld nodig om morfine te
kopen.
Een 44-jarige ingenieur, gehuwd en vader
van vier kinderen, schiet - omdat hij geen
heroïne meer ter beschikking heeft zijn
vrouw en kinderen neer en slaat vervolgens
de hand aan zichzelf.
In Los Angeles overleed een 18-jarige scho
lier door overmatig morfinegebruik.
Op de highway van Minneapolis naar Kansas
City veroorzaakt een morfinist een verkeers
ongeval, dat aan zeven mensen het leven kost.
In Boston springt een 21-jarige studente in
de rechten uit het raam van de achtste ver
dieping. De politie vindt in haar kamer 24 le
dige morfinecapsules en drie aanmaningen tot
betaling van de huur. Ziehier wat de versla
vingsgiffen aanrichten.
TERREUR
Ondanks het doortastend optreden van de po
litie heeft er in de U.S.A. een constante,
■clandestiene handel in verdovende middelen
plaats. De oorzaak hiervan is, dat mensen, die
iets omtrent de duistere transacties afweten,
bang zijn de politie hierover in te lichten. En
terecht, want de Amerikaanse gangsterben
den oefenen een ware terreur op de bevolking
uit. Amerika is een land, waar de specialisatie
hoogtij viert en zo is ook de onderwereld daar
aan het specialiseren getogen. Inbrekers hou
den zich uitsluitend op met inbraken, oplich
ters met zwendelzaken. En ieder heeft zijn
eigen „syndicaat". De heren handelaren in
verdovende middelen zijn verenigd in het
„Narco-syndicaat", een instelling, welke, or
ganisatorisch bezien, voor een legale vakbond
niet onderdoet. Het machtigste wapen van
deze keurbovenbende is terreur. Zelfs kin
deren van veertien jaar of jonger, die in hun
argeloosheid bijvoorbeeld het signalement van
een morfinehandelaar aan hun ouders door
geven, worden door toedoen van het syndi
caat in koelen bloede neergeschoten. De
moorden worden niet bedreven door de han
delaren zelf, maar door de „gun-men" van
het syndicaat. Leraren, die met het doen en
laten van een bepaalde handelaar bekend zijn
en weten, welken van hun leerlingen ver
dovende middelen innemen, hebben vaak niet
de moed, de politie van het gebeurde in ken
nis te stellen, zo beangst als men is, dat het
syndicaat terugslaat.
Een ergerlijk geval had kortgeleden plaats in
Chicago. Een 17-jarige, aan morfine verslaaf
de scholier had er de lucht van gekregen, dat
een van de leraren van zijn school voornemens
was de naam van een morfineventer de
gene, die aan bedoelde scholier regelmatig
morfine leverde - aan de politie door te
geven. In de middagpauze lichtte de scholier
zijn „leverancier" hierover in. Deze bedankte
de scholier vriendelijk, verstrekte hem gratis
een flinke dosis morfine en verdween om op
zijn beurt het syndicaat in te lichten. Het
syndicaat gaf orders aan een gun-men en de
leraar werd nog diezelfde middag, op tien
passen afstand van het politiebureau, neerge
schoten. De politie vond evenwel in de porte
feuille van de leraar het signalement van de
venter, alsmede de namen van zeven leerlin
gen, die morfine consumeerden. De zaak
kwam aan het rollen, in zo verre, dat de
venter werd gearresteerd, maar meer ook niet.
Ondanks urenlange nachtelijke verhoren on
der de lamp, verstrekte de venter niet de naam
van zijn „grossier". Dit, daar hij weet, dat
als hij wel diens naam aan de politie door
geeft, zijn lot in de vorm van een nek
schot bezegeld is. Ook indien hij voor een
paar jaren gevangenisstraf zou krijgen en de
naam dan zou noemen, loopt hij kans na zijn
vrijlating uit de gevangenis uit de weg te wor
den geruimd. Vandaar dat gearresteerde ven
ters, die teveel hebben gezegd, na het ver
strijken van hun straf, de politie soms smeken
hen nog wat langer in de cel te houden
Anderen laten hun baard staan om bij het
verlaten van de gevangenis niet te worden
herkend of rijden de provoost uit in een over
dekte vrachtauto. De angst voor het syndicaat
zit er dus ook bij de eigen mensen goed in.
Wraak komt echter eveneens van de andere
kant. De politie in New York, die verleden
jaar in januari de Franse televisie-omroeper
Jacques Angelvin arresteerde wegens het
binnensmokkelen van vijftig kilogram heroïne,
ontving talloze brieven van mensen, die dreig
den, dat, indien Angelvin in vrijheid zou wor
den gesteld, hij door hen om het leven zou
worden gebracht. Deze haat is begrijpelijk,
want met vijftig kilogram heroïne is het mo
gelijk 400.000 injectiespuitjes te vullen. Hoe
veel mensen kunnen daarmee niet in het on
geluk worden gestort
BUREAU OF NARCOTICS
Om de onwettige handel in verdovende mid
delen zoveel mogelijk te beteugelen werd in
de U.S.A. het Federal Bureau of Narcotics
opgericht. Dit is een zelfstandig opererende
politiemacht, welke is belast met het opsporen
van personen, die direkt of indirekt bij ver
boden transakties van verdovende middelen
betrokken zijn. Gelet op de omvang van het
kwaad en gezien de mentaliteit van de han
delaren blijkt dit verre van gemakkelijk. De
uit Nederlands bloed stammende direkteur
van het Bureau of Narcotics, de heer H.
Anslinger, heeft echter van het Amerikaanse
gouvernement bijzondere volmachten verkre
gen, welke het hem mogelijk maken krachtig
tegen de heren op te treden.
Anslinger, die van 1917 tot 1929 administra
tief ambtenaar was van het te Washington ge
vestigde departement van buitenlandse zaken,
werd in 1930 door de toenmalige president
Hoover belast met het formeren van een anti-
narcotica-politie het huidige Bureau of
Narcotics. Deze bijzondere recherge-afdeling,
gesticht in de sombere crisisperiode, wordt tot
op heden met veel toewijding door hem ge
leid. Al spoedig na zijn ambtsaanvaarding be
greep Anslinger, dat hij niet alleen de illegale,
maar ook de zogenaamde legale handel in nar
cotische middelen in de gaten moest houden.
Want, dat die twee soms onder één hoedje
speelden, stond bij hem vast. Hij bewerkstel
ligde dan ook o.m. dat allen, die in de U.S.A.
verdovende middelen importeren, fabriceren,
verkopen, voorschrijven of toedienen, ver
plicht zijn hiervan maandelijks akte te geven
aan het Bureau of Narcotics. Dit geschiedt
dan door het in drievoud invullen van spe
ciaal daarvoor bestemde formulieren. Het
aantal ingezonden formulieren bedraagt jaar
lijks circa twee miljoen. Vandaar dat Ans
linger door de apothekers „Mister Paperclip"
wordt genoemd. Maar daar trekt hij zich niets
van aan, hij heeft bereikt wat hij wilde, na
melijk een radicale scheiding tussen wettige
en onwettige handel. Men weet nu precies
hoeveel morfine of heroïne die en die dokter
of apotheker in voorraad heeft. De hoeveel
heden op papier worden uiteraard vergeleken
met de werkelijkheid. Aanvankelijk maakte
men nogal eens „vergissingen", maar thans
komt dit zelden meer voor.
Op aandringen van Anslinger werd tevens
een wet uitgevaardigd, welke bepaalt, dat nar
cotische middelen, niet dienende voor eigen,
wettig gebruik, in brandkasten dienen te wor
den opgeborgen. Dit voor wat betreft de ad
ministratieve zijde van de organisatie.
Het aantal rechercheurs van het Bureau of
Narcotics - mannelijke zowel als vrouwe
lijke - bedraagt ongeveer vijfendertighon
derd. Voor hen mag gerust de hoed worden
afgenomen, want zonder zelf de grote held
uit te hangen verrichten zij prestaties, waar
voor onbetwist veel persoonlijke moed nodig
is. Discreet, maar onversaagd gaan zij op de
vijand af. Zij vervolgen het gifgebroed tot in
alle uithoeken der aarde, van San Francisco
tot Djakarta, van Hamburg tot Kaapstad.
Geen afstand is voor hen te groot, geen moeite
teveel. Elk spoor, hoe schijnbaar onbeduidend
ook, wordt door hen minutieus gevolgd. In
1957 achterhaalden zij in samenwerking met
andere politiediensten 4.000 kilo opium,
97 kilo morfine en 40 kilo heroïne. 243 Ille
gale handelaren werden in dat zelfde jaar ge
arresteerd en 83 zeeschepen, welke min of
meer regelmatig verdovende middelen ver
voerden, werden op de „attentielijst" van de
douane geplaatst. De suksessen, welke het
Bureau of Narcotics boekt, zijn niet uitslui
tend te danken aan de doelmatige organisatie,
welke deze dienst zo kenmerkt, doch bovenal
aan het bezielend idealisme van de ambte
naren. Idealisme Ja, want vele employé's
van het Bureau of Narcotics zijn afkomstig
uit families, waarin morfine of heroïne me-
dogenloos heeft toegeslagen. Geen van deze
ambtenaren was vóór zijn indiensttreding zélf
aan verdovende middelen verslaafd.
DE BENDEN
Zijn de handelaren in verdovende middelen
driest in hun optreden, zij zijn tevens brutaal.
In Chicago had een 38 man tellende bends
zich gedurende jaren geïnstalleerd boven het
bijkantoor van... het Bureau of Narcotics!
Dit bewijst tevens, dat de opsporingsdiensten
met zeer gewiekste tegenstanders te doen heb
ben. Men dient zich dergelijke benden niet
voor te stellen als troepjes mannen met plat
geslagen neuzen en morsige gleufhoeden,
neen, dit soort benden zijn uitstekend ge
drilde mensengroepen, waarvan de mannen
zich dagelijks scheren en waarin een ieder zijn
plaats weet. De leiders ervan weten terdege
hun hersens te gebruiken. En dat is nood
zakelijk ook, want de weg opium-heroïne is
lang en ligt vol voetangels. De patroon heeft
te maken met in- en verkoop, met transport
en distributiezaken, met afzetproblemen en
loonkwesties.Voorts dient hij zeer voor
zichtig te zijn met het aanwerven van „per
soneel". Is matroos A of stewardes B be
trouwbaar Hoe is de waakzaamheid van de
douane in Marseille of New York Op welke
wijze moet de stof worden vervoerd In een
geheime bergplaats van schip of vliegtuig, of
zal men haar verzenden als „melkpoeder" of
„poedersuiker" Kortom, de baas moet aan
duizend-en-een dingen denken. Natuurlijk,
zoals alle grote bazen beschikt hij over tech
nische adviseurs. Hij heeft bekwame repre
sentanten, in het buitenland. Tevens beschikt
hij over lieden, die het doen en laten van de
douanediensten observeren. Maar hij is per
slot van rekening ook de man, die al deze
aktiviteiten leiden en... belonen moet! Als
een havenarbeider in Boston hem een tip
Baby
geeft, dat de douane aldaar „geheimzinnig"
doet, kan hij de brave verklikker niet afsche
pen met een tien-dollar biljet, doch dient hij
hem minstens een lap van honderd toe te
stoppen.
Een bende, die in narcotica handelt, heeft dus
altijd een aanzienlijke mansterkte. Zelden telt
zij minder dan twintig man. O, ja, de kran
ten vermelden wel eens, dat soortgelijke ben
den „opgerold" zijn, maar dat zijn meestal
„nationale eenheden", deel uitmakende van
een grote internationale gangsterorganisatie,
waarvan de chef gewoonlijk in Italië of in
de U.S.A. resideert. Narcoticabenden zijn
voor alles internationale benden en dit maakt
het geheel ontmaskeren ervan bijkans onmo
gelijk. Hoeveel van deze benden er thans in
aktie zijn, is onbekend, maar één ding is
zeker, de grootste is de maffia. En het is
geenszins uitgesloten, dat deze mysterieuze
moordenaar club de hand heeft in alle ver
boden verdovingsmiddelentransacties, waar
ook ter wereld. De maffia ontving in 1951,
dank zij de infiltratie van enige agenten van
het Bureau of Narcotics, zware klappen. Maar
haar terroriserende macht is volstrekt niet ge
broken. Als algemeen wordt aangenomen, dat
Lucky Luciano (overleden op 26 januari 1962
in Napels) voor lange tijd de leider van de
maffia was. Het is echter nog de vraag of de
maffia door één man wordt geleid, ofwel, dat
zij wordt bestuurd door een triumviraat of
door een soort „Raad der Wijzen". Hoe het
ook zij, de leden van dit sinistere gezelschap
weten goed het verschil tucsen een aspirientje
en een heroïnepil. (nadruk verboden
FrontaSe botsing
dode in Strodorpe
Op de Kanaaldijk te Srodorpe (gemeente
Westdorpe) is dinsdagmiddag de 31-jarige
M. v. d. Branden uit Strodorpe dodelijk ver
ongelukt, toen zijn voorgesorteerd staande
busje door een achteropkomende vrachtwagen
op de linkerweghelft werd geslingerd en ver
volgens in frontale botsing kwam met een te
gemoetkomende geladen bietenauto met aan
hanger. M. N. uit Strodorpe, die naast het
slachtoffer zat, werd slechts licht gewond.
Het ongeval deed zich omstreeks tien voor
vijf voor. De heer Van den Branden was
met een bucje op weg om arbeiders op te
halen. Zijn auto stond jui6t voorgesorteerd
in de richting Terneuzen om links af te slaan
naar het dorp. Een hem achteropkomende
vrachtauto met kraan van de Fa. van N. uit
Axel en bestuurd door D. de B. uit Terneuzen
kon niet tijdig meer stoppen, terwijl de be
stuurder ook niet rechts kon passeren. De
vrachtauto slingerde het busje op de linker
weghelft, waar juist uit tegenovergestelde
richting een met bieten geladen vrachtauto
met aanhangwagen van de fa. v. d. W. uit
Terhole, bestuurd door Van A. uit Hengstdijk,
naderde. Een frontale botsing volgde, waarbij
het busje een halve slag om maakte en zwaar
gehavend weer in de richting Sas van Gent
kwam te staan. De bestuurder van het busje,
de heer Van den Branden werd in zorgwek
kende toestand naar het St. Elisabethzieken-
huis in Sluiskil overgebracht, waar hij een
uur later overleed. Het slachtoffer was ge
huwd en vader van twee kinderen. Op het
moment van het ongeval was het zicht zeer
slecht.
AXELSE COURANT
VERSCHIJN! IEDERE ZATERDAo
Hoofdredaktie: J. C. VINK
Redaktie en Administratie: Axel, Markt 12, tel. 01155-646, postbus 16
Drukker-uitgeefster: FIRMA J. C. VINK
ABONNEMENTSPRIJS: Losse nummers 15 cent
Halfjaar-abonnement
Vxel binnen de kom f 3,/5. Andere plaatsen f 4,25
Buitenland f 6,50
ADVERTENTIEPRIJS: 10 cent per mm.
Bij kontrakten belangrijke reduktie.
Ingezonden mededelingen 30 cent per mm
Kleine advertenties I 10 woorden t l.
elk woord meer 15 cent.
POEDER - CREME - OLIE - ZEEP
