Heerlijk
pittig
verfrissend
morgen een paar flesjes
in de boodschappenmand!
V.V. AXEL 50 JAAR
I
Op vreemd terrein werd evenals thuis 12 maal ge
wonnen, 9 maal werd thuis gelijk gespeeld en 2 maal
op vreemd terrein, terwijl de getallen in dit opzicht
voor de verloren wedstrijden (7 thuis en 8 uit) van
geen superioriteit op eigen veld sprake bleek.
De verschillende „Wilhelmina"-teams boekten de
volgende resultaten
gespeeld gewonrt. gelijk ver l.
Wilhelmina I 20 7 5 8
II 19 8 6 5
III 1 1 - -
kombinaties 10 8 2
„Wilhelmina" had haar reputatie van klub van ver
rassingen ook in het 11e verenigingsjaar volkomen
gehandhaafd.
Heden ten dage kan dit nog steeds van de klub ge
zegd worden. Kampioenskandidaten worden verslagen
en van de zwakkere zusjes wordt soms verloren.
Op de jaarvergadering werd een ere-saluut gebracht
aan het w. ld J. Jansen (bijgenaamd Jan Kanon) die
intussen geen aktief speer meer was, voor zijn veel
zwoegen voor „Wilhelmina" in het veld.
Het ledental daalde van 80 tot 45, hetgeen niets
verontrustend was, daar vele leden die toch geen speler
waren zich als donateur lieten overschrijven.
Het aantal donateurs steeg van 60 tot plm. 70.
Op genoemde jaarvergadering werd betreurd, dat
men nog niet altijd bleek te kunnen gewennen aan een
voor een gezonde geest in een voetbalvereniging strikt
nodige vrijwillige klub-dicipline.
Door het vertrek van dokter Jens uit Axel, was etn
open plaats gevallen in de klub die moeilijk was aan
te vullen, voornamelijk uit moreel en financiëel oog
punt. In aangename herinnering leefde hij voort onder
de voetballers van toentertijd, temeer waar hij voort
durend belangstelling voor de vereniging bleef koes
teren al was hij ook uit Axel vertrokken.
Het bestuur werd van 6 tot 9 leden uitgebreid.
Het zag er toen als volgt uitWijlen J. Comelisse,
voorzitter; A. Th. 't Gilde, sekretaris; A. van Rijn,
penningmeester; J. A. de Smidt, 2e voorzitter; wijlen
J. D. Freekenhorst; A. J. van Hoeve; J. van Puijvelde;
wijlen J. C. Vink; en J. Futselaar.
Hetzelfde jaar is dit weer teruggebracht op 7.
Op 8 november 1922 werd in de plaats van wijlen
J. Comelisse (die bedankt had) tot voorzitter geko
zen dhr. M. P. Ortele.
Het bestuur zag er toen als volgt uit M. P. Ortelé,
voorzitter; wijlen J. D. Freekenhorst, 1ste sekretaris;
A. Th. 't Gilde, 2e sekretaris; A. van Rijn, penning
meester; wijlen J. van de Broeke, 2e penningmeester;
J. C. Vink en A. van Hoeve.
De jaarlijkse zilveren bekerwedstrijden begonnen
met Pasen.
De deelnemende verenigingen waren
„Wilhelmina" I en II; „Veteranen Axel"; „T.S.C."
en „T.V.V." beiden van Temeuzen; „D.O.S." I en II
van Philippine; „Ajax" van Sluiskil; „de Grensstrij-
ders" van Kapellebrug; M.V.V. „Zeelandia" van Mid
delburg; „Juliana" van Zaamslag en „Oranje" van
Sas van Gent.
De beker verhuisde van „Oranje" naar „Zeelandia",
door het winnen van de eindstrijd.
Te Temeuzen werd een wedstrijd gespeeld „Wil
helmina" - „T.S.C."
De recette kwam ten goede, voor bestrijding der
onkosten gemaakt wegens geneeskundige hulp, ver
pleging en uitkering aan enige spelers van „T.S.C."
wegens opgelopen blessure's.
Deze liefdadigheidswedstrijd werd in een prettige
verstandhouding gespeeld.
Pogingen om tot een kombinatie met „de Grens-
strijders" van Kapellebrug te komen mislukten.
Naar een te Kapellebrug gehouden vergadering om
tot een kombinatie te komen, werden twee afgevaar
digden van „Wilhelmina" gezonden (het waren de
sekretaris en de penningmeester) die geen bindend
mandaat verkregen maar nader de voorstellen van
„de Grensstrijders" in overweging dienden te nemen
alsmede rapport uit te brengen aan de bestuursverga
dering.
Uit dit apport bleek o.m.
ten 1ste dat te Kapellebrug op zeer breedvoerige
wijze de aanleiding tot het nemen van genoemd besluit
was uiteengezet, waarbij met zeer waarderende woor
den werd gewezen op de uitstekende verstandhouding
tussen de beide verenigingen;
ten 2e dat er weliswaar moeilijkheden zouden be
staan doch dat deze door de invloed van de „Z.V.B."
(waar de klub in 1922 inmiddels was toegetreden)
lichter zouden worden opgevat en bleken te zijn;
ten 3e dat er noch voor spelers van Axel, noch van
Kapellebrug iets pikerends mocht te vinden zijn in het
altijd voorkomende feit dat nu eens Axel en dan weer
Kapellebrug sterker vertegenwoordigd zou zijn;
ten 4e dat er voor „Wilhelmina" geen financiële be
zwaren bestonden en wij deze met de meeste tegemoet
komendheid ten opzichte van leden van „de Grens
strijders" zouden behandelen;
ten 5e dat „de Grensstrijders" in het bestuur zouden
moeten vertegenwoordigd zijn en er ondermeer te
Kapellebrug een 2e penningmeester benoemd zou moe
ten worden;
ten 6e dat naamverandering onder ogen diende te
worden gezien;
ten 7e dat „Wilhelmina" of liever de gekombineer-
de vereniging twee velden zou hebben te onderhou
den en
ten 8e herziening van het huishoudelijk reglement
en de statuten.
Op de Buitengewone Algemene Vergadering van
woensdag 13 september 1922 kon bij het merendeel
der leden kombineren met „de Grensstrijders" geen
inslag vinden, waardoor de gedane poging schipbreuk
leed.
Wel hebben er verschillende spelers van „de Grens
strijders" een tijdlang in de oranje trui gespeeld.
Het plaatsen van een tent of kleedlokaal stuitte af
op financiële bezwaren.
In verband met de gebleken te geringe afmetingen
van het terrein werden door de klub 6 bomen ge
kocht, die na uitgedaan te zijn een aanmerkelijke ver
ruiming van het terrein tengevolge had.
Door toetreding tot de Z.V.B. werd in het seizoen
1922—1923 door vijf Oost Zeeuws-Vlaamse klubs
deelgenomen aan de Z.V.B.-kompetitie.
Het waren: „Wilhelmina" (Axel); „T.S.C." (Ter-
neuzen); „Oranje" (Sas van Gent); „de Grensstrij
ders" (Kapellebrug) en „Sluiskil".
Er werd al vlug geklaagd over de minder goede
organisatie van de Z.V.B. tegenover de aangesloten
klubs in Zeeuws-Vlaanderen.
Grote stagnatie en yerwarring ontstond in de te
spelen wedstrijden, zodat het eerste seizoen een grote
teleurstelling werd, voornamelijk ook wat de financiën
betrof.
Het deelnemen aan de kompetitie van de Z.V.B.
was ook oorzaak dat de naam „Wilhelmina ver
vangen moest worden, zulks mede op aandringen
van de N.V.B.
Na langdurige en hardnekkige tegenstand werden
tenslotte de volgende namen opgegeven aan de bond
t.w. „R.C.A."; „F.C.A."; „A.V.V"; „Chelsia" en
„M.M.V."
Een schrijven van de N.V.B. hield in dat van de
opgegeven namen geen enkele voor registratie in
aanmerking kwam en aangeraden werd de naam
„Axel te kiezen.
Om verder onnodige korrespondentie en moeite te
voorkomen werd dan ook besloten gemakshalve de
naam „Axel" te geven.
Zo kwam dan datum 7 maart 1923 een schrijven
van de N.V.B. dat de naam „Wilhelmina" veranderd
was en geregistreerd was als „Axel".
In totaal werden door de twee elftallen 43 wed
strijden gespeeld, waarvan er 21 werden gewonnen,
7 gelijk gespeeld en 15 verloren.
In deze wedstrijden werden 109 doelpunten ge
maakt, terwijl 79 tegendoelpunten werden gemaakt.
Het aantal werkende leden bedroeg aan het einde
van het 12e verenigingsjaar 29, dat der donateurs 50.
30 April 1923 leed de vereniging een gevoelig ver
lies door het overlijden van het werkend lid P. M.
Freekenhorst, die jarenlang bijna onafgebroken de
plaats in het doel van het eerste elftal had ingenomen,
dat hij in vele wedstrijden schitterend heeft verde
digd. Zijn naam zal dan ook steeds onafscheidelijk
aan „Wilhelmina" en „Axel" verbonden blijven.
Als laatste hulde besloten bestuur en werkende le
den hun sportmakker een grafkrans met opschrift
in de kleuren der vereniging te brengen, terwijl het
voltallige bestuur hem tevens mede de laatste eer be
wees.
De vereniging kreeg ook de beschikking over een
eigen gebouwtje op het terrein, waardoor in een grote
behoefte was voorzien en het buiten verkleden tot
het verleden behoorde.
Het bestuur onderging in 1923 velerlei wijziging.
16 Augustus, zag het er als volgt uit: M. P. Ortelee,
voorzitter; wijlen J. C. Vink, 2e voorzitter; wijlen
J. D. Freekenhorst, sekretaris; A. van Rijn, penning
meester; A. Riemens, A. Lenos en L. Dieleman, kom-
missarissen.
Ter gelegenheid van het regeringsjubileum van
H.M. de Koningin bij de huidebetoging op 6 september
te Amsterdam was de V.V. „Axel ook vertegen
woordigd.
Op 13 september 1923 werd door de vereniging
ter gelegenheid van de jubileumfeesten een sportdag
georganiseerd. De wedstrijden die door „Concordia
werden opgeluisterd bestonden uitVerspringen, hard
lopen, eierlopen, zaklopen, gekostumeerde voetbalwed
strijd, vertrappen, stoelenwedstrijd op de fiets, lopen
met hindemissen en pap eten.
In alle opzichten zijn dez ewedstrijden een groot
sukses voor de vereniging geweest, het weer was
ideaal en nooit te voren was een zo groot aantal be
zoekers op het terrein geweest.
Naar schatting was dit aantal 3.000.
In het verenigingsjaar '23- 24 is niet in kompetitie-
verband gespeeld.
Hoofdzaak hiervan was wel dat hieraan grote kosten
verbonden waren, waartegen de inkomsten niet zouden
opwegen.
Verder in het seizoen '23-'24 de zilveren wiscsel-
beker definitief in het bezit gekomen van het Middel
burgse „Zeelandia", doordat deze vereniging drie
achtereenvolgende jaren als overwinnaar uit de finale
kwam, de laatste maal tegen Axel (2—1).
Het tweede elftal van Axel won in de laatste be
kerwedstrijd de eerste prijs van Afd. B.
Ter gelegenheid van het 12 J/^-jarig bestaan der
vereniging werd op 12 december 23 op bescheiden
schaal een feestavondje gehouden.
Het aantal leden was in het 13e verengingsjaar
gestegen van 29 tot 45, dat der donateurs van 50
tot 70, terwijl de vereniging zich voorts in toenemende
sympathie van de zijde van het publiek mocht ver
heugen.
DE BEVOLKING
VAN ZEEUWS-VLAANDEREN
EN DE „VRIJE" VEREN
Het moet na verloop van een achttal maanden
voor een ieder wel duidelijk zijn geworden dat de
bevolking van Zeeuws-Vlaanderen vorig jaar ver
blijd is geworden met een dode mus wat betreft de
z.g. vrije veren over de Westerschelde.
De destijds door de Tweede Kamer aangenomen
motie heeft minister Algera eenvoudig naast zich
neergelegd, daarop gevolgd door het neerleggen
van zijn portefeuille als minister van Waterstaat
en kregen wij als zodanig een andere minister,
waarop volgde een vrij vervoer voor de Zeeuws-
Vlamingen over de Westerschelde, maar men moet
eerst een bewijs op de gemeentesekretarie halen,
ten bewijze dat hij of zij inderdaad behoorde tot de
bevolking van het Over-Jordaanse, welk document
"hun werd verstrekt tegen betaling van 2,50, het
geen inhoudt dat het overgrote deel der Zeeuws-
Vlaamse bevolking er geen bal aan heeft, want
zeker 90% van de „inheemsen" gapt jaarlijks
minder dan achtmaal de Schelde over en voor hen
die dit wèl doen en uit hun eigen portemonnaie
moeten bekostigen, betekent die 20 cent per over
tocht (10 vaartenboekje) geen knoop van hun jas.
Waaruit volgt dat dit groots gebaar van vrije
overtocht inderdaad kan gekwalificeerd worden als
de bekende „dooie" mus.
Het is mij bekend dat te Temeuzen, met een be
volking van bijna 17.000 personen, in ruim 6 maan
den tijds slechts 1700 personen, dat is dus maar
10%, zich voorzien hebben van een bewijs van
.Zeeuws-Vlaanderenschap".
Of dit nu zon benijdenswaardige landaard is,
mag, gezien ons isolement, gerust worden betwij
feld. De heren boven de Schelde mogen echter ge
rust zijn, wij zullen er geen boterham minder om
eten, maar wij zouden er wel prijs op stellen, dat,
als zij ons een „geschenk" willen aanbieden, dat
het dan inderdaad geen presentje is in de vorm van
het surrogaat vrij vervoer over de Schelde-veren
hetgeen wij praktisch eerst zelf moeten hebben be
taald.
Laat men gerust een streep zetten onder de ge
weldige jaarlijkse stroppen van de veerdiensten,
met de luxueuse veerboten voor de 20 minuten
durende vaartijd.
Zeeuws-Vlaanderen heeft een bevolking van
92.000 personen. Wanneer inderdaad 10% der
bevolking een „gratis" vervoerbewijs afhaalde, dit
zal wel geringer zijn, dan is de bruto opbrengst
hiervan 8200 x 2,50 23.000, de bekende drup
pel op de gloeiende plaat van het jaarlijks tekort
op de Zeeuwse veerdiensten.
De bevolking van Zeeuws-Vlaanderen heeft
even recht op een brug of tunnel, evenals de overige
Nederlanders in „Holland", daar ook wij willen zijn
en blijven „Nederlanders"
Sluiskil, 1 september 1961.
H. J. COLSEN.
Heineken
Bier
VX-. <V Tj'.V:
:<-* ':<iv r 'f**
