TOCH NOG LIEFDE
UIT ONZE OMGEVING
AXEL
Help U zelf
en Uw tafelburen
uit de (zuur)brand.
Houd altijd Rennies
bij de hand
FEUILLETON
GEMEENTERAAD VAN AXEL.
(Slot.),
Als laatste punt voor de rondvraag werden een
tweetal wijzigingen der gemeentebegroting voor 1959
en een voor die van het gasbedrijf, eveneens voor
1959 vastgesteld.
De secretaris deelde nog mede dat alsnog een aan
vrage is ingekomen voor de aankoop van grond in
het zuidelijke verlengde van de Ds. Jan Scharpstraat.
Het doel daarvan is de bouw van een gebouw voor
diepvries-installa tie's en de benodigde oppervlakte be
draagt 60 m2.
Voorts deed de secretaris nog mededeling van de
aanbieding (pro forma) van de gemeentebegroting
voor 1960, sluitende met een tekort van f 123.000,—
en sluitende begrotingen voor de verschillende diensten
en bedrijven.
Rondvraag.
De heer C. van Bendegem wijst op de onogelijke
toestand die in toenemende mate te constateren valt
op het Zoute Spui. De ontsiering die zich daar
steeds meer openbaart vordert z.i. wel de nodige aan
dacht.
De heer van Luijk vraagt hoe het nu zit met de
18 te bouwen woningwetwoningen waarvan de gun
ning werd aangehouden.
De heer L. Hamelink bereikten klachten aangaande
de onhygiënische toestand van het zwembad.
Staande deze vergadering kan de voorzitter hierop
reeds antwoorden dat zojuist van de desbetreffende
instantie met het toezicht hierop belast, bericht is
binnengekomen dat het water volkomen voldoet aan
voor de volksgezondheid te stellen eisen.
De heer Oggel zag nu ook gaarne dat in de rich
ting Hulst aan wegenverbetering iets werd gedaan.
Speciaal een rijwielpad zou hier heel wat opheffing
van gevaren brengen op deze ook te smalle weg waar
over ook veel zwaar vervoer gaat.
De heer Maas is aan de ene zijde verheugd dat nu
bijna alle woningen in het gemeentelijke woningbe
drijf buitenwerks geschilderd werden, maar vraagt of
dit werk met de vereiste vakkundigheid geschiedt.
Dezelfde speker informeerde nog naar de uitbe
taling van de kledingtoelage der hiervoor in aan
merking komende gemeente-werklieden.
De heer van der Lee ten slotte brak een lans voor
de nodige maatregelen inzake de verkeersveiligheid
op het kruispunt Pironstraat—Bylocquestraat. Met het
oog op het veelyuldige passeren van schoolkinderen
is hier een beter toezicht noodzakelijk, temeer daar
de situatie hier niet zo overzichtelijk is als wel ge
wenst ware.
Daarop volgde sluiting.
JAARVERGADERING VAN DE HARMONIE
„CONCORDIA".
Onder voorzitterschap van de heer A. C. Audenaerd
vergaderde onlangs op de bovenzaal van hotel' „Het
Gulden Vlies" bij de heer H. J. C. Porth-de Lozanne
bovengenoemde plaatselijek muziekvereniging.
Als naar gewoonte was de opkomst matig.
Het jaarverslag van de secretarie, de heer H. v .d.
Berge stipte weer alle plaatselijke gebeurtenissen aan
bij dewelke de medewerking van de harmonie was
gevraagd. Dit gaf als telkenjare weer een beeld van
de immer actieve geest die het korps bezielt als het
geldt de opluistering van feestelijke evenementen of
jubilea's.
Als aanvulling gaf de volijverige secretaris, die
tevens instructeur van de drumband is, uiting aan de
wens deze nog met een aantal hoornblazers uit te
breiden. Ook kon deze functionaris nog een optimis
tisch geluid laten horen over de stand van het fonds
benodigd voor de aanschaffing van uniformen. Hij is
met goede hoop bezield dat in 1961 bij de 75-jarige
herdenking van de oprichting de „oude muziek" in
tuniek zal steken.
Ook de penningmeester, de heer J. S. J. Wijna gaf
als sinds jaren weer een uitvoerig beredeneerd man
deling overzicht van de financiële toestand dat tot
in finesse's gespecificeerd weer een beeld gaf van wat
een goed financieel beleid vermag. Dit maakte het
o.a. weer mogelijk enkele aandelen uit te loten, die
ten name van de alle reeds overleden vroegere hono
raire leden Vercauteren, Burm en De Lozanne waren
gesteld. Met de erfgenamen zal contact wordën ge
zocht voor de uitbetaling.
Overigens sloot zowel de gewone dienst als het
instrumentenfonds het jaar 1958 met een klein batig
saldo.
In de kascommissie voor 1959 werden benoemd de
leden M. C. Gans en A. W. de Jonge.
De bestuursverkiezing verliep weer vlot en de af
tredende bestuursleden J. v. d. Berge en C. H. Jansen
werden opnieuw met bijna algemene stemmen herkozen.
Ook volgde nog mededeling omtrent de a.s. ont
ruiming van het tegenwoordige repetitielokaal in de
voormalige Openbare Lagere School, aangezien dit
voor andere doeleinden staat te worden gebruikt.
Ter geruststelling kon echter worden medegedeeld
dat het bestuur in deze diligent is en een permanente
repetitiegelegenheid binnenkort zal worden gevonden.
De omvraag bestond verder uit huishoudelijke aan
gelegenheden en sloot de voorzitter na de bespreking
daarvan deze vlot verlopen jaarlijkse bijeenkomst naar
gebruik met een opwekkend woord.
Dan kan overtollig maagzuur U niet deren. Die één
of twee tabletten doven Uw pijn bij voorbaat, als er
eens iets verkeerd valt. Gemakkelijk in te nemen die
Rennies onopvallend één voor één hygiënisch
verpakt. En nog lekker van smaak bovendien.
Ing. Med.
EEN EXTRA ZOMERTRIP DER
AXELSE BEJAARDEN.
De thans weer plm. 170 leden tellende afdeling
van de Alg. Bond voor Ouden van Dagen maakte de
vorige week met een tweetal voor dit doel bestemde
bussen een ideale trip door „mooi Zeeland
In de morgen van donderdag 6 augustus onder een
stralende hemel werd de reis aanvaard vanaf het
Szydlowski-plein en in de meest voorbeeldige stem
ming ging het over de welgebaande wegen en langs
de volop in oogstbedrijvigheid zijnde rijk bevruchte
landouwen van het Land van Axel en van Cadzand
naar het gemoderniseerde Breskense veer.
Aldaar aangekomen na een interessante rit door de
Braakmanpolder en een indruk van het daarin gelegen
recreatiegebied te hebben opgedaan, bleek de veer
dienst wegens de overstelpende donderdagse drukte
van het legioen vacantiegangers dat op deze dag de
Vlaamse badplaatsen steevast prijsgeeft voor het
stedenschoon van Middelburg en de heerlijkheden van
Zeelands tuinen met de aanlokkelijke badplaatsen, zo
overbelast te zijn, dat de „Prinses Beatrix" de stroom
van voertuigen en toeristen niet kon verwerken. Ge
lukkig bleek het oponthoud maar van korte duur te
zijn daar een der voormalige kleinere veerponten al
onder stoom lag en direct werd ingeschakeld.
Onder de stralende hemel was de overtocht over de
altijd weer imponerende Scheldemond een machtig
schouwspel dat de mens zijn kleinheid altijd weer doet
gevoelen.
Toen men te Vlissingen de groei van deze meest
volkrijke stad in ons gewest kreeg te constateren met
de uitbreiding der Complexen van de Kon. Mij. „De
Schelde" steeg dit gevoel nog in belangrijke mate.
Een rondrit langs het strand en de verbrede boule
vard sloot deze introductie van het schone Walcheren
af en ging het daarop naar de Zeeuwse hoofdstad,
waar het hoofddoel gericht was op het wijd en zijd
vermaarde Miniatuur Walcheren.
Dit intermezzo op het lommerrijke Molenwater was
we: kelijk onalledaags en aanleiding voor onverdeelde
opgetogenheid onder het wel voor 95 procent uit de
„oudere generatie" bestaande Axelse gezelschap.
Het oponthoud hier was dan ook voor de meesten
van vrij lange duur, zodat de Middelburgse kermis en
de overstelpende marktdrukte in de stad er foor op
de achtergrond werden gedrongen.
Maar wat men in het klein had gezien in de voor
middag werd in de namiddag beaccentueerd door een
prachtige rondrit door een goot deel van dit eiland, dat
werd ingezet met een bezoek aan het historisch zo
merkwaardige Veere, dat een parel van unieke schoon
heid is onder de oudste steden van ons land. Een
machtige kerk, een juweeltje van een stadhuis en his
torisch gebouwenschoon werd in een te snel tempo
bekeken.
Via de Deltawerken bereikte men vervolgens door
Vrouwenpolder en Serooskerke de liefelijke badplaats
Domburg. Ditmaal wemelde het hier zoals trou
wens op ale badplaatsen van ons land van Duitse
gasten, terwijl ook het contingent Engelsen belang
rijk was.
Te Westkapele ging de tocht over een gedeelte van
de geweldige zeewering, de z.g. Westkapelse zeedijk
die bij de bevrijding van het eiland Walcheren zulk
een belangrijke, maar ook in wezen tragische rol heeft
vervuld.. Het rijke natuurschoon van een zeer groot
deel van het eiland is toen door het verwoestende
zoute water ten dode gedoemd en heeft Walcheren
toen grotendeels ontluisterd. Gelukkig echter dat na
15 jaren de oude luister van Walcheren zichthaar aan
het hestellen is, al werd hier voor de zaak van onze
vrijheid wel een zeer zwaar offer gebacht.
Maar toch is Walcheren weer op weg een parel te
worden in het Zeeuwse landschapsschoon.
Zoutelande is daarvan met zijn machtige hoge
duinenreeks wel een der meest sprekende voorbeelden.
Hier voelt men hls het ware de harteslag van het
Zeeuwse volk. Zo intens landelijk en toch zo dicht
bij de zee.
Langs Koudekerke en „der Boede" kwam men weer
voor vijven in de Zeeuwse hoofdstad. Lang werd er
nu niet meer in de schaduw van de Lange Jan ge
toefd en het klokje van gehoorzaamheid riep weldra
voor de volgende etappe naar Goes.
Hier was het heel wat rustiger dan in het overdrukke
Middelburg, dat in het teken van kermis en toerisme
op -6 augustus wel één der jaarlijkse hoogtijdagen be
leefde.'
Ook Zuid-Beveland is enig vanwege de karakte
ristieke schoonheid die overal gekenmerkt wordt door
de duidelijke bewijzen van welvaart en vruchtbaar
heid van dit schone deel van onze provincie. In tegen
stelling tot Walcheren regen zich hier de rijkste polders
aaneen.
Op deze dag zagen we Zeeland dan ook waarlijk
op zijn mooist. Jammer dat het intussen te laat ge
worden was om de fraaie Gotische Magdalenakerk te
gaan bewonderen, maar Goes, als bijzonder streek-
centrum met zijn overvloed van winkels, fraaie singels
en prachtige woonwijken bood nog ruimschoots een
anderhalf uur lang verpozing.
Zo dachten alle bejaarde Axelaars er blijkbaar ook
over en voor hen gold het ,pluk de dag" in meer dan
verdubbelde mate.
Te vroeg moest men eigenlijk ook hier weer ver
trekken en toen ging het in één ruk langs de ah
kathedralen pronkende dorpskerken van Kloetinge en
Kapelle aan op het Schelde-veer te Kruiningen, al
waar de overtocht naar dit landje van belofte spoe
dig volgde en we weer de Zeeuwsch-Vlaamse bodem
onder ons voelden en vlot langs Hulst terug bij de
haardsteden waren.
Maar één roep was het die allen die deze tocht
hadden medegemaakt bezielde en dat was „Wat heb
ben we vandaag genoten
Maarmen had Zeeland ook op zijn mooist
gezien l
REISCLUB „PRINS HENDRIK".
De reisdub „Prins Hendrik" heeft in de laatste jaren
in onze plaatselijke gemeenschap niet alleen, maar
in ons gehele gewest een grote populariteit verkregen.
In vergelijking met vele andere reisclubs is deze
ontwikkeling niet zo verwonderlijk, daar de ont
plooide activiteit zich steeds heeft gericht naar eèn
werkzaamheid die zich over het gehele jaar ver
spreidde zomer en winter door. Dit in tegen
stelling tot zovele z.g. buutreisclubs, die meestal
slechts één trip in het z.g. vacantie- of zo men wil
reisseizoen organiseren.
Daardoor is de Reisdub „Prins Hendrik" aan
vankelijk ook zo'n buurtreisclub ten slotte een veel
verder dragende functie gaan vervullen dan alleen het
begrip vacantiereizen. Organisatiegeest, vaardigheid
en op den duur een zekere routine zijn evenwel ook
niet vreemd geweest aan de omstandigheid dat deze
reisdub zich op zulk een wijze heeft onderscheiden
en haar leden thans door onze gehele provincie ge
vestigd ziet.
Eén van de voornaam te uitgangspunten waarmee
dit doel is bereikt is ong twijfeld ook het organiseren
van meerdaagse reizen zoals de 10-daagse trips
naar Oostenrijk, die ook onlangs weer werd onder.
1 nomen.
Ditmaal was Kufstein het reisdoel van deze grote
trip en vanuit dit toerir iencentrum werden ook nu
weer vele dagtrips in de omgeving gemaakt, zodat de
deelnemers o.m. de Gro sglockner konden bezoeken
en ook Innsbrück en Mr.yerhofen in het reisschema
waren opgenomen. Ditma il hadden de deelnemers aan
deze reis het wel bijzonder getroffen met het uitzon
derlijk prachtige zomerweer. Hierdoor had men het
geluk dat bij het bezoek aan de Grossglockner het
heldere weer voor een zeldzame verrassing zorgde en
men boven op dit bergplateau kon genieten van een
fascinerend panorama over de gehele omgeving, zo
ver het oog reikte.
Ditmaal waren de heen- en terugreis uitgestippeld
via België, Luxemburg en Duitsland met o.a. ook een
bezoek aan Münohen.
Ook nu weer mocht deze 10-daagse reis dus uiter
mate geslaagd worden genoemd, maar zoals we reeds,
m de aanhef schreven stoort het organisatietalent ia
deze reisclub zich niet aan zomer- of winterseizoen
en naar wij van bestuurszijde mochten vernemen staat
thans eerst een speciale vacantiereis voor de jeugd
op het programma met als reisdoel de dierentuin 'e
Antwerpen, welke reis - bij voldoende deelname J
juist vandaag zal worden ondernomen. Verder zijn
thans ook weer de nodige stappen ondernomen voor
de bekende „culturele winterreizen" naar verschil
lende opera's en operette's in de Koninklijke Opera
te Gent, waarmee men eind september weer een be
gin hoopt te maken.
VERGIFTIGDE BRAMEN.
Van gemeentewege werd vorige week per omroeper
bekend gemaakt dat de bramen langs de spoorlijn op
het traject Sluiskil—Axel—Kijkuit bespoten waren met
een zwaar vergif, zodat liefhebbers van deze bessen-
soort gewaarschuwd zijn tegen het consumeren van
deze bramen.
3)
Nu trok alle kleur uit haar wangen. „Hij stelt geen
eisen wat mij betreft." Haar stem had zacht en be
droefd geklonken, doortrokken van een weemoed om
wat geweest was.
Bernard kende blijkbaar geen medelijden.
„Dat maakt de situatie alleen maar gevaarlijker
voor je", hoonde hij.
„Hou op zei Martha wanhopigik aie geen
andere uitweg".
„Goed als je je dan met alle geweld aan die
jongen wilt verbinden, trouw dan onder huwelijks
voorwaarden".
„aDt wil hij niet, hij wil zo nodig het vel van
zijn handen werken, maar dan moet hij ook de
zekerheid hebben dat geen andere oorzaken dan eigen
schud hem van het bedrijf kunnen jagen. Je weet toch
hoe dat gezin heeft geleden door de foutieve levens
wijze van zijni vader. We noemen hem wel eens
zonderling, maar dat is nog steeds de schok van die
verschrikkelijke dingen, die hij in zijn jeugd heeft mee
gemaakt. Weggejaagd van een mooi bedrijf en een
vader, die niet de moed opbracht om de gevolgen van
zijn daden te dragen en kort daarop stierf. Het huisje
waar Andries in woont, is het einge wat hen over
bleef."
„Goed, je kunt gelijk hebben, maar nu loop jij de
kans om weggejaagd te worden, zodra hij vaste voet
aan de grond heeft. Je moet zekerheid hebben. Laat
mij dat voor je in orde maken. Zo nodig zal ik
zorgen dat hij een bews van afstand tekent, zonder
te weten wat hij ondertekent"
„Je denkt toch zeker niet dat hij gek is", barstte
Martha verontwaardigd uit.
„Als je mij nu maar mijn gang laat gaan", deed
Bernard veelbetekend.
„Het is onwaardig en het stuit me tegen de borst",
zei Martha triest.
„Hij hoeft het immers niet te weten", overreedde
Bernard, „als hij werkelijk zo rechtschapen is als
jij meent, dan komt dit afstandsbewijs ook nooit ter
tafel
Martha dacht lang na. Dan zei ze lusteloos, „goed
ga je gang, maar laat het in vredesnaam niet uit
komen en laten we hopen dat dat ellendige papier
nooit nodig zal blijken te zijn".
Met hangende schouders verliet Martha de kamer.
Bernard keek haar met iets van een zegepraal op
zijn gezicht na. Het was zaak dat hij ondanks alle
veranderingen ook een vinger in de pap hield. Tot
nu toe lukte dit aardiq.
Hoofdstuk 3.
Bedrogen.
Enkele maanden waren voorbijgegaan. Andries was
in zijn toekomstig bedrijf aan het werk getogen. Voor
lopig was hij in het kleine huisj enaast de tuinderij
blijven wonen. De maaltijden gebruikte hij bij Martha.
Martha zette hem stevige kost voor, want zo ze al
voorzien had, ging er bij Andries geen minuut ver
loren. Hij vergde het uiterste van zijn uithoudings
vermogen. Martha was hem dankbaar voor het vele
werk dat hij verzette. Ze zag hem soms doodver
moeid, maar innig voldaan bij haar in een stoel neer
zinken.
Op een van deze avonden was het, dat Bernard
de van tevoren klaargemaakte papieren aan Andrjes
voorlegde. Lachend maakte Bernard de opmerking dat
er voor zo'n toekomstige eigenaar al zekere beslom
meringen waren. Andries zou nog heel wat te onder
tekenen krijgen, dit was nog slechts een klein begin.
De overschrijving van het bedrijf op Andries naam
vergde heel Wat paperassengedoe.
Andries voelde weinig sympathie voor Berard. Ter-
wile van Martha had hij er in toegestemd, dat Ber
nard voor de administratie bleef zorgen. In de loop
van de tijd zou hij wel trachten dit papkind eens
meer de handen uit de mouwen te laten steken.
Andries' hoofd soesde van de brandend hete zon,
waarin hij de hele dag gewerkt had. Daarom moest
hij momenteel toegeven dat het eigenlijk wel gemak
kelijk was dat Bernard die soesah op zich nam, het
spaarde in ieder geval een hoop tijd uit. In de winter
maanden zou hij dat zaakje zelf wel opknappen. Nu
konden die papieren hem gestolen worden. Uit eigen
ondervinding wist hij dat er tegenwoordig tientallen
formulieren waren in te vullen en hij koesterde dan
ook hoegenaamd geen argwaan omtrent het Vi-rzoek
enkele papieren te tekenen. Zijn lage stoel verhin
derde hem goed op tafel te kijken en vermoeid als
hij was nam hij ook niet de moeite om het papier
dichter naar zich toe te halen.
Hij zag niet. hoe lijkbleek Martha zijn kant opkeek.
Ook zag hij niet hoe ze onder tafel vertwijfeld haar
handen wrong, nocht dat ze een laatste smekende blik
op haar broer wierp, als om hem ergens van terug
te houden. Met grote angst stelde zij zich voor wat
er gebeuren zou, als Andries toch er toe zou komen,
om die papieren door te lezen. Ze vond zichzelf in-
gemeen om zo van zij n goed vertrouwen misbruik
te maken. Juist de laatste maanden was ze Andries
steeds meer gaan bewonderen en waarderen. Haar
geweten werd nog meer bezwaard, omdat Andries
schertsend eri'z'o goedmoedig tegenwerpingen maakte.
Doodstil hoorde zij het woordenspel aan en voelde
het hart in haar keel kloppen toen Andries opeens
opmerkte, „nog alia, even die paar strafregels-schrijven
en danis het gebeurd".
Martha slaakte een zucht van verlichting, toen
haar broer snel de papieren naar zich toehaalde en
de kamer verliet.
Vlug schonk ze Andries nog een kop sterke koffie
in, daar hield hij zo van.
Na enige ogenblikken voelde Andries zich al weer
uitgerust. Oplettend keek hij naar Martha, die geheel
tegen haar gewoonte in met werkloze handen rustend
in haar schoot, en met nietsziende blikken naar buiten
staarde.
„I kvind je broer een vreemde snuiter," zei hij on
verwachts, „het is net of hij van zichzelf een ge
schiedenis achter houdt. Waar leeft hij van en waar
om is hij uit Frankrijk teruggekomen
„Ik geloof dat hij daar een tuinderij bezat en die
heeft verkocht, omdat hij door zijn zwakke gezond
heid het werk niet kon volhouden."
„Dat ventje is niet zwak, maar is vermoedelijk te
lui om te weiken," «zei Andries beslist. „Een tuinderij
heeft hij ook niet gehad,'want hij heeft geen snars
verstand van welke teelt ook, dat heb ik al lang ge
merkt. Wat zijn gezodheid betreft, hij is zo lenig en
gespierd als een tijger, ik zal nog wel eens de proef
op de som nemen. Nu is hij een groot raadsel voor
me. Ik verwed er een lief ding om, dat hier wel een
of andere vrouwengeschiedenis achte steekt.".
Martha haalde de schouders op. Haar eigen ge
schiedenis bracht haar al een hoofd met zorgen. An
dries stond op, rekte zich eens uit en maakte Aan
stalten om te vertrekken. Bij de deur draaide hij zich
plotseling om en vroeg op volkomen zakelijke toon
of Martha al een datum voor hun huwelijk had vast
gesteld. Over een maand ongeveer zou het drukste
seizoenwerk achter de rug zijn en zou hij wel een
halve dag kunnen missen.
(Wordt vervolgd)
