AXELSE COURANT
55?1
Het volk dat in duisternis wandelt
Het autoverkeer wordt steeds intensiever.
J C VINK
Frankering bij abonnement. Axel
WOENSDAG 20 AUGUSTUS 1958
72e Jaargang No. 87
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
VERSCHIJNT lltf WOENSDAG EN ZATERDAG
Drukker UitgeefsterFIRMA J. C. VINK
Red. en Adm.: Axel, Markt 12, T3l. 0 1155-646
HoofdredactieJ. C. VINK
FIRMA
Markt 12
AXEL
DE GESCHIEDENIS VAN DE NEGERS VAN AMERIKA.
De historie van de negers in Amerika is
een triest geval van geweldadige vervolging
en smartelijke ellende, van verbeten strijd
en lugubere wraakgevoelens, van een droe
vig drama waar de slaven en slavinnen van
Afrika's dorpen de hoofdrollen in spelen.
Vanaf het ogenblik dat de eerste twintig
slaven in het jaar 1619 op een Hollands
schip in Virginia aan land worden gezet tot
heden duurt de eeuwen lange strijd tussen
de blanke en zwarte mensen gestadig voort,
soms met wisselend succes.
Wanneer officieel de slavernij is afge
schaft, komt een even erg kwaad de
rassenwaan en rassendiscriminatie er
voor in de plaats. President Lincoln mocht
door de slaven als kampioen en verlosser
der mensen met enthousiasme begroet wor
den, de praktij kleerde wèl anders. Roose
velt moest zijn gehele leven vechten tegen
politiek gekonkel en wetsontduiking en pas
in 1950 gelukte het Truman toen de
oorlog in Korea begon om met een slag
een order te geven dat negersoldaten ten
minste gelijke kansen en gelijke menswaar
dige behandeling zouden ondervinden. Door
zijn optreden is het rassenprobleem een stap
dichter bij zijn oplossing gekomen en thans
komt de bevrijder van Europa, Eisenhower,
voor de Herculestaak te staan om de rassen
discriminatie definitief tot het verleden te
doen behoren.
Dr. Schulte Nordholt meent te mogen ge
loven, dat er voor het zwarte volk, dat in
duisternis dwaalt, een uitzicht, een dage
raad gaat blinken, die o zeker langzaam het
morgenrood van een nieuwe dag van vrij
heid, gelijkheid en vrede zeker zal brengen.
Gestapo - allures.
In niet minder dan zestien hoofdstukken
wordt ons de opkomst van de slavenhandel,
de strijd tussen Noord- en Zuid-Amerika,
de fokkerij en marktverkoop, de onder
grondse, de wetteloosheid en de toestand
van de negerbevolking na de afschaffing der
slavernij getekend. Het boek loopt over van
de feiten en citaten.
Het Zuiden van Amerika, waar de grote
katoenplantages zich uitstrekken en de „fine
fleur" van de slavenbezitters en kapitalisten
wonen, komt er niet te best van af. Een van
de felste bestrijders, Philips, getuigde van
het Zuiden „Het is een groot bordeel, waar
een half millioen vrouwen met de zweep tot
de prostitutie wordt gedreven. Een oude
slavin vertelt over de behandeling, die haar
meester haar liet ondergaan, een methode
die ons aan de leden van de Gestapo doet
denken
„Hij bindt me aan de staak en ieder half
uur, vier uur lang geven ze me tien slagen
op mijn rug. De eerste uren is de pijn vrese-
l"k. Ik vergeet het nooit. Dan heb ik zoveel
pijn doorstaan dat ik niet veel voel en als
ze me los maken, ben ik ongeveer half dood.
Ik lig twee dagen op mijn slaapbank en
kwam dat pak slaag weer te boven met mijn
lichaam, maar niet in mijn hart. Nee, meneer,
ik heb dat in mijn hart tot vandaag toe."
Vrijheid is een kostbaar goed.
Slavernij is een gruwel en de bladzijden
trillen van de ontroerende en mensonwaar
dige behandeling, die men in Mississippi de
slavenmeisjes van achttien jaar deed onder
gaan. De afschuwelijke taferelen die zich
afspeelden op de slavenmarkt, waar de
zwarten betast en bevoeld werden als of zij
vee waren en mannen en vrouwen van el
kaar werden gescheiden volgens voorschrif
ten, die van elke humaniteit gespeend waren.
De Zuidelijken beschouwden de negers als
minderwaardige elementen, zij waren lui, zij
gaven zich over aan dronkenschap en uit
spattingen enz. Bovendien saboteerden zij de
blanke meesters met grote energie en voor
treffelijke saamhorigheid. Niet één keer maar
zeker twee honderd en vijftig maal kwamen
zij in opstand tegen hun onderdrukkers, die
ook niet kieskeurig waren in het zoeken
naar middelen om de slaven mores te leren.
Bloedhonden en jachtgeweren maakten deel
uit van hun wapenrusting om de weggelopen
slaven terug te halen, maar ook advehten-
ties en, beloningen in geld waren niet te ver
smaden.
Bij een lynchpartij werden vrouwen en
kinderen als brandhout in het vuur gewor
pen en bij een executie in de openlucht
stierven de slachtoffers als helden. Eén Van
hen riep zijn beulen toe „Dood is altijd te
verkiezen boven slavernij."
De schrijver laat duidelijk zien dat het
Zuiden zich onmenselijke praktijken tegen
over de slaven permitteerden, maar dat
Noord-Amerika ook geen ideale maatschap
pij voor de negers betekende.
Voor de negers, die de christelijke gods
dienst omhelsd hladden, was de ontgooche
ling nog pijnlijker. In het godsdienstige Bos
ton werden in 1859 de vrije negers als
paria's behandeld en tegelijkertijd veracht.
Men beschouwde hen als een mensenras, dat
op een veel lagere trap van ontwikkeling
stond. Pas in 1860 kregen zij in sommige
staten gelijk kiesrecht. Ovei'al hadden zij
afzonderlijke kerken, scholen, ziekenhuizen,
gevangenissen, wachtlokalen, enz.
De Negerhuut van Oom Tom.
In het jaar 1852 heeft de publicatie van
„De Negerhut van Oom Tom", geschreven
door Harriet Beecher Stowe, de stoot ge
geven tot de gedeeltelijke vrijmaking van de
veelgeplaagde slaven.
Meer dan 300.000 exemplaren werden er
van dit boek verspreid en nog steeds wordt
het boek gelezen. Niet omdat het litterair
gesproken zulk een „bestseller" is, maar om
dat de schrijfster een krachtig pleidooi houdt
voor echte menselijkheid en humaniteit.
Het later door H. B. Stowe uitgegeven
boek „A key to Uncle Tom's cabin" kreeg
veel minder aandacht, ofschoon het lang zo
heftig niet geschreven was als haar eerste
boek en integendeel een grote hoeveelheid
feitenmateriaal bevatte, die voor de Zuide
lijke slavenhouders en plantagebezitters een
niet te weerleggen aanklacht bevatte.
Het slavendom ontwaakt.
„De negers kunnen alléén met een zweep
geregeerd worden. Het is een waardeloos
stelletje Vier millioen slaven, naalfabeten,
te regeren was de ontzaggelijke taak die het
Noorden in 1861 na het winnen van de
vrijheidsoorlog op zich heeft genomen en de
w'eg van deze bevrijding is een pad van
distelen en doornen voor beide p'artijen ge
weest. In 1870 waren er al meer dan 4300
scholen met 270.000 leerlingen. In 1867
werden de Howard Universiteit en de At
lanta Universiteit opgericht* een van de
eerste afgestudearden was een ex-slaaf, die
zelf geholpen had, tien jaar eerder, de ste
nen te metselen.
De geweldige opgang die de negerbevol
king na de vrijmaking der slavernij maakte,
prikelde de tegenstanders geducht. Zij stich
ten een vereniging of genootschap om z.g.
de blanke vrouwen te verdedigen de
„Ku Klux Klan".
Het w'erd in de loop der tijden een veem
gericht-organisatie, die eenzame negerboer
derijen overvielen en uitmoorden, verdachten
uit de gevangenissen sleepten en de kleur
lingen de hersens insloegen. Het zou ons te
ver voeren indien wij de misdaden door de
„Ku Kluj Klan" bedreven zouden navertel
len in Texas telde men in twee jaar tijd
bijna duizend moorden en het feit dat tot
op heden aanhangers van geheime genoot
schappen het grote Amerikaanse volk kun
nen blijven terroriseren is slechts te verkla
ren uit zondige driften die geen andere uit
weg weten.
De auteur, die gedurende een jaar studie
maakte van Amerikaanse toestanden, ver
telde dat de Amerikaanse kerken uit hun
dommel ontwaken. Zo was er bijvoorbeeld
een predikant in Florida, die van zijn kerke-
raad toestemming kreeg met een neger-
dominée een eekbeurt te ruilen. Grote
protesten volgden, kruisen van de Ku Klux
Klan, dreigbrieven enz. Maar de kerkeraads-
leden hielden het been strak en de dienst
ging door.
Bekend is het verhaal van een neger, die
God zijn nood klaagde omdat hij al
aan
zo lang vergeefs had geprobeerd om in een
blanke kerk binnen te komen en die ten
antwoord kreeg Doe maar geen moeite.
Ik heb het ook al zo vaak geprobeerd en
het is Mij nooit gelukt.
Dr. Schuite Nordholt heeft met het schrij
ven van dit fraai geillusreerde en objectief
geschreven boek de zaak van de rechten
van de mens een grote dienst bewezen. Het
is te hopen dat het boek spoedig ook in
andere talen zal verschijnen, opdat het vele
lezers de ogenzal openen voor het feit dat
de blanke superioriteitswaan een plant is,
die nergens meer m'ag groeien.
Of wij dan geen critiek hebben op dit
boek Och, een beetje wel, wij voor ons
zouden de vele Engelse citaten en gedichten
eleganter geëtaleerd hebben en de woorden
„enorm", „net", „men", enz. graag wat min
der gebruikt zien, maar deze schoonheids-
fouten zijn de schrijver gaarne vergeven.
Onze bewondering gaat uit naar een litte
rator en historicus, die ons een rake illustra-
DE MEEST VOORKOMENDE DOODSOORZAAK IS TEGENWOORDIG
„VERKEERSONGELUK".
Heeft U wel eens een auto-ongeluk mee
gemaakt Heeft U de slachtoffers wel eens
zien uitdragen zien uitzagen Bent U
wel eens helper geweest bij zo'n catastrofe
Erg hè
Daigen lang nog zie je de slachtoffers
voor je. Natuurlijk het zijn vreemden voor
U, maar het zijn mensen met een ziel, met
vrouw en kinderen, die straks het droeve
nieuws niet kunnen verwerken.
Het aantal auto-ongevallen neemt zo'n ge
weldige omvang aan, dat alleen gemeen
schappelijk optreden er tegen kan helpen,
wilt U straks ook niet onder een zeil liggen
of als invalide door het leven gaan, help
dan mede om Uw medemens van een
zekere dood te redden.
Elke mens heeft de morele plicht de
ander te helpen en in ieder geval zijn onge
luk te voorkomen. Voorkomen is altijd beter
dan genezen. Het goede voorbeeld, dat wij
ouderen aan de jeugd kunnen geven, is van
■ontegenzeggelijk belang.
Ieder, die een rijwiel of een bromfiets, een
motorcar of een auto berijdt, heeft de morele
plicht het verkeer in goede banen te leiden.
Automobilisten dienen zich te onderwer
pen aan de maximumsnelheden, afstand te
houden, nimmer rechts te passeren en geen
risico's te aanvaarden.
Liever blode Jan dan dode Jan
Bromfietsers beseffen in de meeste ge
vallen niet, met welke snelheden zij wel
rijden. In dolle vaart scheren ze over de
weg en nemen ze bodhten met veel te grote
vaart. Ze passeren dwarswegen alsof er geen
verkeer buiten hen om bestaat.
Fietsers gaan helemaal niet vrij uit. Zij
vertikken het om telkens de richting aan te
geven, rijden met een gerust hart op slechte
banden en zullen zich maar zelden over
tuigen of het achterlicht wel brandt, de bel
niet defect is en de remmen nog wel steeds
goed functionneren. Natuurlijk zijn er ge
lukkig uitzonderingen, maar het gros gooit
er maar met de muts naar.
Er moet iets gebeuren.
Ten slotte de veel geplaagde voetgangers.
Zelfs op het trottoir zijn ze niet meer
veilig, gezien de vele ongelukken die op
het trottoir gebeuren, meestal ook nog met
dodelijke afloop. Met de meeste voetgangers
is geen land te bezeilen. Bij voorkeur maken
ze al weinig gebruik van de oversteekplaat
sen, lopen achter trams en autobussen om,
weifelen wat ze wel en niet zullen doen,
kennen de verkeersvoorschriften slecht, let
ten niet op de lichtsignalen en hebben in
wendig een gloeiende hekel aan dat „malle
verkeer".
Ze nemen het zo nauw niet.
Vootal de oudere generatie en nog wel
inzonderheid de bejaarde dames ontbreekt
het vaak aan logica en verantwoordelijk
heidsgevoel. Op de samenkomsten voor be
jaarden moesten de leiders minder aandacht
schenken aan ping-pong en sjoelbakken en
wat meer oog hebben voor verkeersfilms cn
onderwijs in veilig verkeer.
Trouwens het bezoek aan verkeerslessen
is abominabel slecht. Ons volk is nu een
maal ongedisciplineerd en het is vooral de
jeugd, welke dank zij de verkeerscursussen
op de scholen, nog het meest en het best de
verkeersregels opvolgt.
De kleine brigadiertjes zijn onze beste
propagandisten voor een veilig verkeer en
de automobilisten, die geen respect tonen
voor deze kinderen, moeten door de rechter
streng worden gestraft.
tie gegeven heeft van een volk diat in duis
ternis wandelt maar naar de nieuwe dag
opmarcheert en zich straks niet meer slaven,
maar Amerikaanse staatsburgers in „Gods
own country" zullen voelen.
C. W.
LANCERING VAN AMERIKAANSE
MAANRAKET IS MISLUKT.
De poging van de Amerikaanse luchtmacht
een raket naar de maan af te schieten, is
mislukt. Na 77 seconden in de lucht te zijn
geweest explodeerde de raket, die zondag
om 13.18 te Gape Canaveral werd gelan
ceerd, Op een vurige staart steeg de raket
eerst aarzelend, daarna sneller, loodrecht
omhoog. Hoog in de lucht, alleen nog zicht
baar met sterke kijkers, legde de raket zich
vlak en verdween in oostelijke richting. Na
70 seconden kon men zien, dat de eerste
trap zich losmaakte van de drie, die de
ruimtevaart zouden voortzetten. Een witte
rookwolk werd daarop zichtbaar, waarna
de raket explodeerde. De oorzaak van de
explosie zal niet worden bekend gemaakt
voor dat de ontvangen gegevens zijn onder
zocht. Op een later tijdstip, waarschijnlijk
14 september, zal een nieuwe poging wor
den gedaan een maanraket te lanceren. De
mislukking kwam echter niet onverwachts.
Ambtenaren van het ministerie van defensie
hadden reeds voor het lanceren gezegd, dat
de kans op succes één op tien was.
Duikers hebben achttien meter onder de
oppervlakte van de Atlantische Oceaan stuk
ken van de eerste trap van de maanraket
gevonden, die zondag gelanceerd werd. De
opsporingen worden voortgezet om zoveel
mogelijk stukken te kunnen onderzoeken.
VEERTIG BAREN ZILVER IN
ENGELAND VERDWENEN.
Tussen Londen en Harwich zijn uit een
verzegelde spoorwagon 40 baren zilver ver
dwenen. In Londen werden 73 baren inge
laden en verzegelde men de wagon. Het
was een voor Wenen bestemde zending, die
in Harwich zou worden overgeladen.
Maar toen de douane zaterdag de wagon
openmaakte bleken 40 baren, tezamen een
ton wegende en een waarde vertegenwoor
digend van 100.000,verdwenen te zijn,
hoewel de verzegeling niet verbroken was.
De spoorwegen houden nog rekening met
een vergissing. De 40 baren zouden in een
verkeerde wagon geladen kunnen zijn en
nu ergens in Engeland op een onbewaakt
zijspoor kunnen staan. Voor alle zekerheid
is Scotland Yard met een onderzoek be
gonnen, waarbij men er van uitgaat dat het
zilver gestolen is.
AMERIKAANS VLIEGTUIG STORTTE
OMLAAG: 22 DODEN.
Bij een vliegtuigongeluk op het vliegveld
van Nantucket (Massachusetts, Amerika)
zijn vrijdagavond 22 mensen om het leven
gekomen. Het toestel, een Convair van de
North East Airlines trachtte te landen, maar
kwam van te geringe hoogte aangevlogen.
Het stortte neer, nadat het boomtoppen had
geraakt en vloog in brand. Aan boord be
vonden zich 31 passagiers en drie beman
ningsleden.
PRINSES MARIJKE WERD DOOR
FIETSER AANGEREDEN.
Prinses Marijke is zaterdag toen zij met
haar zusjes boodschappen fleed in Porto
Santo StePano, in de hoofdstraat van het
stadje, de Corso Umber to, door een fietser
aangereden. Prinses Marijke schrok even
en liep een beetje mank. Maar tien meter
verder liep ze weer gewoon. Het ongelukje
scheen haar in het geheel niet gedeerd te
hebben.
Maar de fietser De man kreeg eerst
van de omstanders te horen wat zij wel
dachten van „zo'n kerel die 'altijd maar hard
rijdt". En toen men hem vertelde dat hij
een Nederlands prinsesje had aangereden
viel hij bijna flauw. Nederig en zich uitput
tend in vriendelijkheidsbetuigingen heeft de
man zn verontschuldigingen aangeboden en
daarmee schijnt het incidentje wel afgehan
deld te zijn.
Prinses Marijke wias meegegaan toen haar
zusjes in Porto Santo Stefano een juweliers
zaak bezochten om enkele souvenirs van het
visersstadje te kopen.
U'
ABONNEMENTSPRIJS i Losie nummert 6 cent
Kwartaal- abranement i
Axel binnen de kom 11,55 Andere plaatten f 1.75
Buitenland f 2,00
ADVERTENTIEPRIJS: 8 cent per m.m.
Bi] contracten belangrijke reductie.
Inp tonden Mededelingen 20 cent per m.m.
Kleinv kdvertentlén (maximum 6 regels) 1-5 regelt
70 cent Iedere regel meer 12 cent extra
flBlT T'
RraffiR ll'di H r r ■■Ti l)IL|tT AiitAi
