Uw zw
re shag
sch&öuw ov6R Leven
Droogt
plastic
UIT ONZE OMGEVING
AXEL
FEUILLETON
door CARRY VAN DER RIJKEN.
gesproken. Deze wees op de grote en zware taak
die Hier wacht voor hen allen en inzonderheid ook
voor de nieuwe herder en leraar. In wederzijds ver
trouwen zullen zij samen een basis voor samen
werking kunnen vinden. De moeilijkheden waarop
men ongetwijfeld stuiten zal zijn er om te overwinnen.
Spr. besloot hierin nauwgezet te arbeiden en niet
alleen met de mond maar ook met de daad zich
Christenen te tonen. Deze spreker dankte ook hart
grondig ds. Middelkoop van Zaamslag voor zijn
arbeid hier als consulent verricht.
Ds. van Mechelen uit Oostburg sprak vervolgens
nog namens de classis en haalde daarbij tal van her
inneringen op uit de gemeente Ottoland, die hij uit
ervaring kende.
Na deze beide sprekers nam ds. van Leeuwen nog
maals het woord om allen mede namens zijn echt
genote en familie te danken voor de geest van vrien
delijkheid en vertrouwen waarmede men hen op zo
gulle wijze was tegemoet getreden. Zijnerzijds hoopt
hij dit met zijn echtgenote spoedig te beantwoorden
door nauwere kennismaking ten huize van de ge
meente-leden.
Spr. herdacht ook zijn vroegere vriend ds. Tolle
naar, afkomstig uit deze streek, die predikant te Den
Helder zijn geboorteplaats was en hem vaak
ten tijde van zijn studie tot een stimulans is geweest.
De bandien met Zeeland waren voor hem echter ook
nog meerdere daar hij van moeders zijde ook Zeeuws
bloed bezit. Hij dankte inzonderheid ook ds. Hammin
broeder de Regt, ds! van Mechelen, die namens
classis heeft gesproken, terwijl hij ook ds. Couvi
als een lichtend voorbeeld zich voor ogen zal stel]»
Op a.s. vrijdagavond zal de gemeente in staat
steld worden in het kerkgebouw in intiemere zin
haar nieuwe herder en leraar kennis te maken.
GESLAAGD.
Voor het examen hoofdacte kleuterleidster slaagt»
vorige week de dames D. K. van Luijk Hd., alhii
en Tini Scheeie Jd. te Sluiskil.
BEVORDERD.
Onze vroegere stadgenoot de heer L. de Vissa
thans te Bruinisse, is met ingang van 1 juli j.I. i*
vorderd tot opperwachtmeester der Rijkspolitie.
RECTIFICATIE.
Bij de in ons vorig nummer opgenomen lijst va
geslaagden voor het Mulo-diploma zijn enkele name
van leerlingen van de Chr. Ulo-school alhier wei
gevallen. Van deze school slaagden vorige week voo
Mulo A L. Haak te Zaamslag en voor Mulo
G. S. W. v. d. Berg, W. Francke, Co van Driel
M. S. C. de Putter te Axel en M. Boogerd
Zaamslag. G. S.W. v. d. Berg, W. Francke,
Haak en M. S. C. de Putter behaalden bovendien gt
lijktijdig het middenstandsdiploma.
Nü
LES
EXCURSIE VAN DE BOND VAN
PLATTELANDSVROUWEN.
De afdeling Axel van de Ned. Bond van Platte
landsvrouwen maakte vorige week vrijdag haar jaar
lijkse uitstapje, dat ditmaal gepaard ging met een
bezoek aan de welbekende Tomadofabriek te Etten-
Leur.
Nadat er in de voormiddag te Breda gewinkeld was
en de koffie gebruikt, werd het gezelschap des na
middags in de prachtige moderne Tornado-fabriek ver
welkomd door een vriendelijke demonstratrice, die
de fabriek eerst aan de buitenzijde liet zien en daarna
het interieur, alles erg mooi, doch waarbij vooral de
prachtige entree en showroom opviel.
Na een korte inleiding in de conversatiezaal volgde
een rondgang door de fabriek waar men de hele serie
Tornado-artikelen, van het kleinste koffiezeefje tot
de grootste droogrekken en dergelijke uit de enorme
machines zag rollen.
In de prachtige, rijk met hangplanten versierde can-
tine werd daarna onder het genot van een door de
directie aangeboden thee-complèt, gedemonstreerd met
de Tornado-snelkookpan.
Nadat de presidente met enkele welgekozen woor
den haar dankbaarheid voor het gebodene geuit had
verliet men de fabriek om nog even in het prachtige
Mastbos te wandelen en via Antwerpen, waar ook
nog een uurtje getoefd werd, in een prettige stem
ming over deze gezellige en zeer geslaagde dag
huiswaarts te keren.
BEVESTIGING EN INTREDE VAN
Ds. A. VAN LEEUWEN ALS GEREF.
PREDIKANT TE AXEL.
Voor de Gereformeerde Kerk aan de Pironstraat
alhier was het zondag in de ruimste zin des woords
een feestdag. Na een sinds oktober van het vorig
jaar wegens het vertrek en emeritaat van ds. D. J.
Couvée ontstane vacature toch, was men er reeds
nu in geslaagd toezegging van aanneming van beroep
te hebben verkregen van de nog jeugdige predikant
ds. A. van Leeuwen, tot nu toe actief werkzaam te
Ottoland (Z.H.).
Gezien de vele vacatures in den lande was dit een
wel zeer verheugend en bemoedigend feit en zo kon
de 6e juli voor de Geref. Kerk hier ter plaatse be
stempeld worden als een hoogtijdag en liep het onge
veer 600 plaatsen tellende kerkgebouw des morgens
bij de bevestiging en des avonds bij de intrede van
de nieuwe herder en leraar in minder dan geen tijd
en voor de aanvang van de dienst vol, niet alleen
met gemeente-leden met hun gezinsleden, maar ook
met vele belangstellenden buiten de enge kerkelijke
kring der gemeente om.
De ochtenddienst die bestemd was voor de be
vestiging van de nieuwe herder en leraar werd ge
leid door ds. M. Hamming uit Den Helder, de ge
boorteplaats van ds. van Leeuwen, die door vriend
schapsbanden nauw met hem verbonden is.
Bij de kerkelijke mededelingen werd o.m. bekend
gemaakt dat met attestatie uit Ottolanld hier ter
plaatse is binnengekomen ds. Albertus van Leeuwen
met echtgenote en drie gedoopte kinderen.
Na de zegen en het votum zong het overvolle kerk
gebouw Psalm 138 1 en na de schuldbelijdenis van
Psalm 130, de beide helften, waarna ds. Hamming
voorging in gebed en gezongen werden een tweetal
verzen van Psalm 119 uit welke onberijmde Psalm
ook een gedeelte was voorgelezen, terwijl als tekst
woord uit deze Psalm gekozen waren de woorden
van vers 105 „Uw woord is een lamp voor mijn
voet en een licht voor mijn pad."
Ds. Hamming meende dat deze Psalm een bij uit
stek geschikte is voor deze twintigste dienaar des
Woords van de Gereformeerde Kerk van Axel, een
lange rij van predikanten die werd ingezet door ds.
A. G. de Waal in 1846. Spr. wees op de gelukkige
1)
Ten einde raad was Ine naar een advocaat gegaan
en had hiermede het echtscheidingsproces aanhangig
gemaakt. Het was niet langer vol te houden. Han
had haar zelfs niet in zoverre ontzien, dat hij zelf
die moeilijke stap had gedaan.
Diep vernederd had Ine zich gevoeld. Hoe kon
hij het haar aandoen En de kinderen danDe
jongens waren nog klein, Mariesje, hun oudste, was
nu vier. Ze was zijn lieveling. Hoe kón hij
De rechtsgeleerde had haar aangeraden te ver
huizen, liefst naar een andere plaats. Ze koos Rotter
dam. Haar ouders woonden1 daar.
Ze voelde zich zo eenzaam en zo doodongelukkig
helemaal geen zelfstandige jonge vrouw, die met drie
kleine kinderen het „Leven" aan moest kunnen.
Na het gesprek met de advocaat had ze haar vader
opgebeld hem dringend verzocht naar Den Haag te
komen. Ze wist Han in Brussel en die avond luisterde
de oude heer Francken zwijgend naar het droeve re
laas van Ine's laatste twee huwelijksjaren. Hij viel
haar niet in de rede met„Ik heb het je wel voor
speld" en „Je was gewaarschuwd". Hij beloofde zijn
dochter naar een huis uit te kijken en anders moest
ze met de kinderen maar zolang thuis in- komen.
Och vader, u weet zelf dat dit niet gaat. Moeder
is al doodmoe als de kleinkinderen een uurtje op
visite zijn.
Zo was het inderdaad.
Tegen het gesprek met haar vader had Ine niet
opgezien. Vader en zij hadden elkaar altijd zo goed
omstandigheid dat ook naar traditie het beroep
weer- zai vlot succes heeft gehad en de vècature der
halve -maar korte tijd heeft bestaan. Hij voelt zich
niet gerdepen de loftrompet voor de nieuwe voor
ganger op te steken, maar meent toch wel zoveel te
mogen zeggen dat hij het feit dat ds. van Leeuwlen
voortaan hier dienaar des Woords zijn zal een feli
citatie waard is, inzonderheid ook voor de zieken
en ouden van dagen.
Hierna ging spr. over tot belichting van zijn tekst
in het kader van de 22-delige 119e Psalm die naar
het uit evenveel letters bestaande alfabet werd in
gedeeld. De gemeente dient de Bijbel zodanig te ken
nen dat zij er als het ware in woont. Op welke wijze
dit geschieden kan leert ons de reformatie, die door
Luther werd aangevangen, doordrenkt met de geest
van Genève, vanuit Vlaanderen, Duitsland, Frankrijk
en zelfs uit Polen werd nagestreefd en ook hier de
geesten heeft beroerd. De genade van God en de
liefde voor en tot Gods Woord, dat thuis en op de
Chr. scholen ons tot een leidraad dient te zijn voor
de gemeente in de naleving van de Wet. Dit doende
zullen wij onder het schijnsel van het Woord dicht
bij het Vaderhuis gebracht worden tot ons eeuwig
heil.
Spr. las na zijn niet langdurige maar kernachtige
predikatie het formulier van bevestiging voor, waarna
ds. van Leeuwen op de tot hem gerichte vragen
antwoordde met de woorden Ja ik, van ganser harte.
De gemeente zong daarop de bevestigde nieuwe
predikant het „Beveel gerust Uw wegen" en „De
Heer moet gij vertrouwen" toe.
Na dankzegging werd deze plechtige dienst be
ëindigd met het zingen van Psalm 103 2 en 9.
De avonddienst, die gewijd was aan de intrede
van de nieuwe predikant was nog drukker bezocht en
door vele zijdelings bijgeplaatste stoelen was het aan
tal zitplaatsen nog vergroot. Lang voor deze dienst
begon het kerkgebouw weer vol te stromen. Onder
de belangstellenden1 merkten we o.a. op wethouder
C. de Putter, met de gemeente-secretaris en vicaris
den Blaauwen, wijl ds. Pennings verhinderd was.
Door deze laatste was, evenals door de burgemeester
hiervan- bericht gezonden.
Deze dienst ving aan met het zingen van Psalm 84
de verzen 1 en 6, terwijl na de Wet des Heren van
Psalm 68 10 werd gezongen. Na in gebed te zijn
voorgegaan werden daarop gezongen de verzen 2, 3
en 4 van Psalm 95 en las ds. van Leeuwen een schrift
gedeelte uit Johannes 1 35 tot 41 voor.
Als tekst uit ditzelfde hoofdstuk had hij gekozen
de woorden uit vers 43a„En hij leidde hem tot
Jezus."
Wij achten dit schriftgedeelte, dat handelt over de
beide broeders-discipelen Andreas en Simon Petrus
van voldoende bekendheid en is deze tekst voor zich
zelf sprekende een opwekking voor de gemeente van
Christus tot broederlijke liefde bij het zoeken naar
Jezus, het Lam Gods dat de zonden der wereld op
nam en wegdroeg. Doordrongen van de menselijke
fouten die ons aankleven mag dat ons niet weer
houden voort te gaan op dit pad, want Hij heeft
gezegd „Komt allen tot Mij die vermoeid en belast
zijtwant ik zal U rust geven I"
De jongeren houden het oog op de ouderen ge
richt wien- het een vreugde en roeping dient te zijn
hen daarin voor te gaan en te onderwijzen. Dit doende
zal er ook hier veel werk te verrichten zijn, waarop
wij echter ^egen zullen mogen verwachten. /Uit
voerig lichtte spr. dit alles toe in de hoop en ver
trouwend dat men hem als jeugdig predikant in zijn
tekortkomingen met begrip tegemoet zal treden, waar
van hij reeds tal van bewijzen mocht ontvangen en
waarbij hij zich zo bijzonder gesterkt voelde toen de
gemeente hem deze morgen het „Beveel gerust Uw
wegen" toezong. Zo hoopt hij dat men in geloofs
vertrouwen de weg vinden moge tot Christus.
De gemeente zong hierna Psalm 89 7, waarna
ds. van Leeuwen eindigde met het „Onze Vader".
Door ouderling A. de Regt werd na de dienst
de predikant namens kerkeiraad en diakenen toe-
begrepen. Er waren maar weinig woorden nodig tus
sen die beiden.
Met Ine's moeder was het heel wat anders. Een
uiterst teer vrouwtje, altijd verwend en ontzien, leek
het soms of het leven aan haar voorbij gleed, haar
niet werkelijk raakte. Met hun zorgen gingen de
kinderen naar vader dat was altijd zo geweest vanaf
Ine's vroegste herinneringen. Ook toen ze voor het
eerst thuis kwam met Han van Es, was het haar
vader geweest, die met zijn scherpe mensenkennis de
zwakkeling had gezien in de knappe innemende
jongen. Haar moeder zag enkel de charmante vlotte
manier van omgang. Waardeerde zijn wat vleierige
conversatie en was er in haar hart trots op, dat
haar blonde Ineke zou trouwen met een man, waar
zoveel meisjes naar hengelden. Maar papa Francken
had toch kans gezien het huwelijk bijna drie jaar uit
te stellen. Nooit had Ine thuis geklaagd over haar
man. Daar was ze te trots voor. Daarbij het weten,
hoe weinig sympathie haar vader voor Han voelde.
B|ij moeder hoefde ze helemaal niet aan te komen.
Die zou er niets van begrijpen, volkomen overstuur
raken, alleen al bij het idee van een mogelijk schan
daal.
Het kalmeerde de jonge vrouw dat haar vader
de zaak zo rustig, zo bijna zonder commentaar op
nam. Hij oordeelde het verstandig, dat ze naar Raay-
makers, de zoon van een van zijn vrienden, was ge
gaan. Financieel en moreel was het voor haar zo niet
om uit te houden. Ze waren in gemeenschap van
goederen getrouwd. Han had echter de laatste tijd
zoveel voor zichzelf nodig, dat het huishoudgeld, dat
hij Ine gaf,/belachelijk weinig was. Ze koil^Vr on
mogelijk mee toe. De dienstbode had ze al al ^moeten
schaffen enkele van haar mooiste sieraden had ze
verkocht. En dat voor het verwende rijke lui'ï doch
tertje Ine Francken
Vóór hij laat in de avond van Ine afscheid nam,
beloofde de oude heer haar nog eens, zo gauw
mogelijk naar een geschikte woning om te zien, en
zorgde hij, dat ze de eerste weken ten minste finan
cieel geen- narigheid zou hebben. Inniger dan anders
kuste zij haar vader bij het weggaan en even hield
hij haar smalle gezicht in zijn hand.
Kindje, flink hoor. Je bent immers mijn dochter
Niets in zijn stem verried, hoezeer hij getroffen was
door dit grote leed van zijn kind. Deze breuk tussen
man en vrouw, die welhaast niet te herstellen zou
zijn
Alleen, leek het of zijn anders zo kaarsrechte ge
stalte nu wat gebogen was, toen hij het trottoir af
liep naar zijn wagen.
De weken die volgden waren voor Ine een marte
ling. Elke dag belde ze haar vader op hoorde van
hem, hoe verdrietig mama in het begin was ge
weest, hoe ze nu wat opfleurde bij het vooruitzicht
dat ze in Rotterdam kwam wonen. Maar hij ver
telde er niet bij, hoe doodsbang mevrouw Francken
was voor alles wat haar kennissen wel zouden zeggen.
Ine wist nu ook, dat hij een klein benedenhuis voor
haar had kunnen huren. Ze was gaan kijken, vond
alles tevoren goed, beheerst door één gedachte weg
uit Den Haag, weg van Han en die andere vrouw
De eerste van de nieuwe maand bracht mijnheer
Francken Ine en de kinderen met zijn wagen naar
Rotterdam. De begroeting tussen mama Francken en
Ine dreigde sentimenteel te worden. Even leek het of
er verraderlijke tranen wilden komen, maar fel, in
tens, béheerste zij zich. Ze wou niet. Voor haar
vader niet, voor de kinderen niet
Vooral Mariesje, en Joop van drie, waren verrukt
over aj "liet nieuwe en trokken hun moeder de gang
door, de kamer binnen.
Arme kleuters, dacht ze. En op haar rondganj
door het nieuwe huis nam ze het zich voord<
kinderen zouden een blijde, zonnige jeugd hebben. Z
ver zij er iets aan doen kon, zouden ze niet hoeva
te lijden onder de zorg en het verdriet van ha
moeder. Dit besluit gaf haar moed. Ze knikte haai
vader eens hartelijk toe.
Wat heeft u het hier allemaal- al fijn vooi
elkaar zei ze dankbaar.
Ik ben blij, dat je zo vlak in de buurt kom!
wonen, zei de oude mevrouw.
En zo gebeurde het, dat de bewoners van i'
deftige Singel mijnheer en mevrouw Francken zagen
aankomen met drie kleine peuters. Eén die dooi
mijnheer naar binnen werd gedragen, zó slaperig da!
ie zijn oogjes haast niet open kon houden. Dan een
jongetje met een blond pagekopje en ernstige, heel
blauwe kijkers. En naast mevrouw een klein meisjt
mtrt dansende pasjes en een levendig gezichtje.
De mensen achter hun grote ramen praatten.
De kinderen van hun dochter, je weet wel, die
getrouwd is met die oudste jongen van Van Es. Lange
verloving indertijd zeg, je snapte maar niet waar :e
toch op wachtten.
Gut, wist je dat niet, de oude heer was er op
tegen. Geen stand hè. En dan, die jongen was te knap
om betrouwbaar te zijn.
Wat een onzin. Stel je voor dat knappe mannen I
niet te vertrouwen zouden zijn.
O, toch wel, maar deze had iets verwijfds ovet
zich, als je snapt wat ik bedoellet op mijn woorden:
Ine Franken zal het nog wel eens betreuren, dat ze
hem getrouwd heeft.
(Wordt vervolgd)
