uit onze omgeving Verhuizen als vrije-tijdsbesteding.
AXEL
DE HEER WONDERGEM BEDANKT VOOR
DE GEMEENTERAAD.
KOEWACHT
SINT JANSTEEN
AUTO IN BESLAG GENOMEN.
„Kom, laten wij weer eens gaan ver
huizen', zeiden de Rusteloosjes elk van de
vooroorlogse jaren'. Op een vrijdagavond
werd dan de stadsplattegrond intens be
studeerd, waarna de „buurt" werd vast
gesteld. „Daar hebben wij nog nooit ge
woond en er moet ergens een juweel van
een gebakken-vis-w'inkeltje wezen", vond
ma Rusteloos een doorslaggevend argument.
Tijdens de daarop volgende zaterdag
middag en zondagochtend werden de in
aanmerking komende (27) woningen ge
keurd. Gedurende de middag hielden dë
vijf Rustelozen een soort Ronde Tafel
conferentie, waarop de beslissing omstreeks
half negen 's avonds aan de betreffencje
eigenaar medegedeeld werd. In twee dagen
tijds werd de woning (kosteloos) opnieuw
behangen en gestucadoord. De Rustelozen
bestelden de verhuizer en een stoffeerder,
waarna de familie Rusteloos weer twee da
gen later haar nieuwe woonveste met een
familiefeestje-met-gebakken-vis inwijdde.
Anderhalf jaar later zaten zij weer over
de plattegrond gebogen waar zullen wij
nu eens gaan wonen
Wij kennen de familie Rusteloos al jaren.
Wij komen er graag, maar niet te vaak.
Het is er, laten wij zeggen, een tikje ruste
loos. In de oorlogsjaren hebben zij nog kans
en
„Kijk hier eens, wat een stofboel"
„Wat zijn die gordijnen al verschoten" of
„Heeft u al gezien, dat je bijna door die
stoel heen zakt dat zijn de onvermijde
lijke, halfjaarlijkse uitroepen.
„Pa, neem jij nou even de plinten voor ie
rekening en noteer meteen wat er gerepa
reerd moet worden", luidt de waardevolle
bijdrage van haar, die onze naam draagt en
denkt dat mannen alles tegelijk kunnen. Na
het uitruimen en het schoonmaken, volgt de
scheppende fase van dit verhuizingsfestijn.
Wij gaan opnieuw inrichten.
Alle opvattingen beginnen prompt met
„Ik had zo gedachtDaar komt ogen
blikkelijk commentaar op, zodat ook hier uit
de botsing der meningen iets goeds groeit.
Even voor vijf uur klonk het sein „Alles
klaar". Zuchtend liet de familie zich op de
schouderbladen zakken en ging filosoferend
over tot de finishing touch.
„Die lamp irriteert me daar", vond onze
12-jarige zoon. En hij had gelijk.
„Ik heb zo'n moderne schaarlamp-voor-
aan-de-muur gezien", herinnerde zijn zus
zich.
„Het vloerkleed is net ;ets te klein, met
de tafel op die plaats," wrèes echtgenote,
ook niet ten onrechte.
„Weet u wat ik daar nou nog mis, pa?
Zo'n klein driehoekig tafeltje". Een half uur
later is de gebrekenbalans opgemaakt. Lamp,
vloerkleed, tafeltje, rotan stoeltje en nieuwe
vitrage.
Dan komt het moment, waarop wij altijd
onze haardos tegen de draad in gaan be
strijken en de vaderlijke vraag stellen
„Wat gaat dat kosten
Het familiefront blijkt dan steeds deze op
merking voorzien te hebben en tovert dan
prompt uit het niets een serie advertenties
en folders van woninginrichters te voor
schijn. Waarbij wij steeds weer moeten er
kennen, dat er met wat overleg en goede
smaak eigenlijk enorm veel te doen is met
betrekkelijk weinig geld. Wij hebben het
niet laten merken en zorgenrimpels ge
trokken, maar het totale bedrag viel ons
ontzettend mee. Wij capituleerden met het
stereotype „Wij zullen eens in een paar
zaken gaan kijken."
De zaterdagwinkelmiddag werd eveneens
een feest. Voor vijf porties bleven wij aan
de poffertjespan hangen na de werkelijk
geslaagde inkopen.
En nu tarten wij de wintermaanden in
onze vernieuwde woonkamer, dank zij de
Rusteloze ervaringen, die ons zoveel rust
plezier in ons eigen l^uis geven.
Henk Hermans.
en
gezien om twee keer te verhuizen, maar nu t T .1 1 j. A J
wonen zij al veertien jaar op hetzelfde adres. ,TT0t KQmQVQl t6 /\SSGH©aG.
De kinderen zijn intussen getrouwd en pa
en ma hebben hun levenstempo aanmerke
lijk vertraagd. Het verhuis-virus zit hun
echter no gsteeds in het bloed. Op sublieme
wijze hebben zij echter een oplossing voor
deze steeds terugkerende manie gevonden.
Op gezette tijden verhuizen zij „intern", als
een soort vrije-tijdsbesteding. Twee keer
per jaar buigen zij zich over de plattegrond
van hun grote woonkamer. „Als wij de
tafel deze winter nu eens hier zetten", kruist
ma Rusteloos met een stompje potlood aan,
„daar heeft hij nog nooit gestaan".
Familie en kennissen hebben zij nu al
jaren steeds weer verbaasd met nooit ver
moede mogelijkheden met meubels, gordij
nen, kleden en lampen.
Twee keer per jaar gaat iedereen de „in
terne verhuizing" in huize Rusteloos be
kijken en bekritiseren. Want zij staan
vanzelfsprekend sinds hun huwelijksdatum
al als „volkomen gek" bekend. Want, laten
wij wel wezen? Wie verandert zijn inte
rieur nou twee maal per jaar Dan moet
er toch iets „daar" (achter het voorhoofd)
mankeren, nietwaar. Dan moet je ja,
daar moet je toch „Rusteloos" voor heten
en zijn.
Het is al weer twee jaar geleden, dat zij,
die onze naam draagt en wij eveneens zo
dachten, na de nieuwste creatie van het
Rusteloze echtpaar bekeken en bewonderd
te hebben.
„Ofschoon", zei onze ega, „ofschoon
het toch eigenlijk wel iets heeft. Vind jij nou
ook nietEn als wij
De zondag daarop zijn Wij weloverwogen
en zeer voorzichtig aan het changeren ge
gaan. De kinderen hadden wij bij oma ge
parkeerd. Een fijn uitgekiende schets kwam
ter tafeloude broeken en truien werden
aangetrokken. Toen werd er van twee tot
half zes gesjouwd en gezwoegd, gekropen
en gesprongen.
„Wat is dat hier voor een bende vie
len toen drie kindermonden van verbazing
open, „zijn jullie wat kwijt
Heel fijngevoelig lieten de spruiten in het
midden, of zij veronderstelden dat ons ver
stand of een spaarbankboekje zoek geraakt
was.
Maar zij hadden gelijkhet was een
bende. Zonneklaar leverden wij het bewijs
van totaal onvermogen inzake „interne ver
huizingen".
Na het zondagsdiner, bestaande uit brood
kaas-thee, vonden wij de grondregel ge
durende het koude jaargetijde concentreert
het familieleven zich rond de haard tijdens
de zomermaanden zit iedereen graag zoveel
en zo dicht mogelijk in de buurt van licht
en lucht.
Zo hebben wij kort geleden met een tikje
weemoed officieel afscheid van de zomer
genomen. Met de „interne najaars-verhui-
zing". De kinderen vinden het een feest en,
eerlijk gezegd, zorgen zij soms voor een
waardevolle aanwijzing.
Het enige meubel, dat permanent zijn vaste
plaats in onze woonkamer heeft, is de boe
kenkast met zijn 'kwetsbare inhoud, die niet
vochtig of al te warm mag staan. Voor de
rest laten wij onze fantasie al scheppend zijn
gang gaan, alleen in toom gehouden door
het axioma 's winters het zitje rond de
haard 's zomers bij de balcondeuren.
Het is de ideale vrije-tijdsbesteding voor
een regenachtige september-zondag. Met
enthousiasme sjouwen de kinderen alle meu
bels de kamer uit en de gang op. Vol harts
tocht hanteert ma de zwabber, de stofdoek,
de lange en de korte bezem, de stofzuiger
en de zeentf^en lap. Pa, als bevelvoerder,
die zich niet al te veel mag inspannen, haalt
de schilderffWvan de wand.
Wat een klein dorp kan presteren ten
overstaan van een grote stad, dank zij de
gemeenschappelijke geest, de onbaatzuchtig
heid, de energie en de niet te remmen
levensvreugde.
Na Tiet grote succes van zijn Kattestoet te
leper en de Sinterklaasstoet te St. Niklaas,
zwoegt Frans van Immerseel, de Vlaamse
graficus en folklorist, aan een nieuwe ver
wezenlijking een groots opgezette en tevens
verantwoorde Karnavalstoet te Assenede
op 16 februari a.s„ met als leidende ge
dachte de allesoverwinnende levensvreugde.
Frans van Immerseel kent het Vlaamse
volk, hij deelde hun tragiek en zorgen, hij
herleeft in hun vreugde. Zijn duizenden ge-
illustreerde spreuken en zijn ander omvang
rijk creatief werk wijzen in die richting. Hij
is een bezielde motor, die vol toewijding
rusteloos en hardnekkig aandrijft. Zijn voort
durende zelfcritiek is voor Assenede een
waarborg tot de meest spektakulaire Kar
navalstoet van het gehele land.
„Feesten is in zijn oorsprong een gods
dienstige bezigheid. De mens treedt uit zijn
gewoon doen om zich over te geven aan de
beweegkrachten, die het gemoed kunnen op
voeren tot een duizeling van heerlijkheids
besef." Zo schreef toch Antoon van Duin
kerken.
De karnavalsvreugde is algemeen aan
vaard als een reaktie van de mens op de
eerste tekenen van het nieuwe leenteleven,
zoals dat zich openbaart in de bloei dei-
sneeuwklokjes. Jagen zij niet, met het licht,
in dolle vreugde en lentetriomf de boze ijs-
geest Koning Winter op de vlucht, recht de
brandstapel op.
Gezelle vertolkte deze vreugdegevoelens
zeer schoon
„Daar davert iets divers deur elk wezen,
Daar zijn stralen
Van louter levendigheid, die uit den
[hemel dalen.
Of, wat ontdekt het mij, wat is die
[geile stroom,
Die alles blij doet zijn, 't zij mensche,
[dier of boom
Karnavalsvreugde is de vreugde tegen de
dood in. Mogelijk is het woord Karnavol
(carni vale) het „vaarwel aan het vlees"
en dit zou dan inhouden, dat wïj op de voor
avond van Assewoensdag nog eens stevig
vlees eten, alvorens veertig dagen er nau
welijks meer van te mogen proeven. Best
mogelijk, maar zelfs dan bezit het toch ook
nog de diepere zin van een afscheid, toe
geroepen aan ons eigen vergankelijk vlees,
dat slechts stof der aarde is en tot stof zal
wederkeren.
Het masker en narrenpak zijn het zinne
beeld onzer vervreemding van de opgelegde
levensernst.
De stoet.
Op de dood, een reuzewagen, dansen de
narren in dolle uitgelatenheid, een vreugde
motief vecht tegen en verdrijft de „danse
ZOALS FRANS VAN IMMERSEEL HET ZIET.
macabre". Reuzen-busselvrouwen bewijzen
de overwinning van de levenswil.
In het lente-ontwaken vertolken wilde
mannen een sterk geritmeerde Mexicaanse
Samba. De Midwinterdemonen voeren hun
zwaarddans uit rond de Winter. Sneeuw
klokjes met hun peter en meter De Zomer
en de Winter voeren balletten uit. Gracie-
volle bloemen, allen in speciaal ontworpen
kostumen door Frans van Immerseel, voeren
hun poëtische dansen uit.
Het volk feest, het vergeet de zorgen en
drollige en fratsige figuren bewegen zich
rond de Vette, een geestig reuzevarken,
waaruit, o wonder, schuimend bier in wel
doende en wijde stralen de kelen der dorsti-
gen laaft. Reuze worsten en lopende hespen
springen samen terwijl de vetten op varkens
instormen tegen aanrukkende nijdige ha
ringen. Voor de nar blijft slechts een afge
kloven hamelbeen.
In boeteklederen en met asse bestrooid
volgen scharen utigemergelden, onder de
tragische muziek van het Warschauconcert.
Levensvreugde tegen boete. Vetten tegen
mageren. Felle warme gekleurde en zwaar
gevormde maskers tegen vale scherpgelijnde
wezens. Een fantasie van tegenstellingen.
Op dc legendarische Blauwe Schuit, of
narrenschip die vroeger over land van Aken
naar de Schelde op zware wielen bolde, ver
dringt zich onze wereld. Actuele rivaliteiten
Spoetniks met en zonder hondje Kik
kers (de opscheppers), apen met spiegels
(de ijdelheid), kwakende eenden (kwak
kels en leugens) enz. enz. Een gierende nar
in het kraaiennest schept vermaak in de
dwaze botte wereld onder hem,
Koplozen kaatsen en kegelen met hun
hoofd of verwisselen het.
Marsbewoners waar men dwars doorkijkt
geven prettige vooruitzichten vooral als we
hun rood hart in geneverflessen zien pinken.
Als herinnering aan de Middeleeuwse sati
rische vertoningen en esbattementen wendt
het volk zich tegen de plagerijen van de tijd.
Hoe groter recht, hoe groter onrecht zegt
van Immerseel. Onschuldigen worden door
de duivels gehaald en gaan onder valse be
schuldiging de ketel in (de schouw van de
hel). Maar in deze stoet zal ten slotte de
ware schuldige toch nog gestraft worden,
wat de goede intentie van de ontwerper be
wijst.
Asseneedse saluutjes (saluutje is een klein
soort vis) dansen sierlijk op muziek. Op een
electronisch orgel, daarvoor speciaal inge
bouwd in de wagen van Prins Karnaval,
zal de klaviervirtuoos Adriaan Bank het
ballet begeleiden.
De heer van Immerseel, die de algehele
leiding heeft en het gemeentebestuur van
Assenede laten niets aan het toeval over.
De kunstenaar heeft hier, bezield met een
grote liefde voor het volk, uit het verleden
opgedolven en stelt dit ter beschikking van
de moderne tijd in het moderne gemeen
schapsleven.
AXELSE KANARIEFOKKERS BEHAALDEN
SUCCESSEN.
Op de in het afgelopen week-eind te IJzendijke ge
houden internationale tentoonstelling, georganiseerd
door de afdeling IJzendijke van de Ned. Bond van
Vogelliefhebbers, behaalden verschillende onzer deel
nemende stadgenoten, leden van de plaatselijke ver
eniging de Zeeuwsch-Vlaamse Vogelvrienden, mooie
resultaten met de door hen ingezonden exemplaren.
Als geheel was deze in het Jeugdhuis aan de Ko
ninginnestraat ingerichte tentoonstelling op voorbeel
dige wijze geregeld, waartoe dit gebouw zich trouwens
ook bij uitstek leende. De inzendingen uit Nederland
en België bedroegen ruim 350 exemplaren.
Onze stadgenoten die in de hoge prijzen werden ge
rangschikt waren
Groep 2: A. J. de Pooter, le prijs met citroen
geel, e.k.J. v. d. Hagen, le prijs met goud-agaat, o.k.
Groep 3 Chr. Smies, le prijs met zilver-isabel, e.k.
Groep 8Jac. Dieleman, le prijs met mozaïek, e.k.
De heren A. J. de Pooter en Chr. Smies behaalden
in successie nog maar kortelings eveneens mooie
onderscheidingen met hun exemplaren, die herhaal
delijk bekroond werden.
'rt.v
LOFFELIJK GESLAAGD.
Voor het praktijk-diploma boekhouden te Middel
burg slaagde dezer dagen o.m. met lof onze stad
genote, mej. C. de Pooter, met in alle vakken uit
zonderlijk de hoogste examencijfers (10).
DODELIJK ONGEVAL.
Zaterdagochtend toen de 77-jarige A. L., wonende
aan de Kanaalkade zich buitenshuis begaf om zich
naar een winkel in de nabijheid van zijn woning ie
begeven, kwam hij zodanig te vallen op het be
sneeuwde en gladde wegdek, dat hij met het hoofd
tegen de trottoirband sloeg. Hevig bloedend werd de
bejaarde opgenomen en een ijlings ontboden genees
heer kon slechts de dood constateren.
GEVAARLIJKE GEVEL.
Een surveillerend agent van de Rijkspolitie werd
zaterdagnamiddag opmerkzaam gemaakt op enkele
losse stukken metselwerk, die waarschijnlijk door de
werking van sneeuw en ijs op het dak, op eentiental
meters boven de begane grond gevaarlijk lagen te
balanceren op de zijgevel van café „De Sport aan
de Zeestraat. Dit leverde een ernstig gevaar op voor
de vele voorbijgangers tijdens de drukke passage van
wege de zaterdagmarkt. Onmiddellijk werden dan ook
maatregelenen getroffen en de dienst van gemeente
werken greep spoedig in en werden de gevaar op
leverende steenklompen neergehaald.
MUTATIE S BIJ P.T.T.
Zoals bekend vertrekt de heer Poissonnier, direc
teur van het P.T.T.-kantoor alhier dezer dagen naar
Harderwijk, alwaar hij tot directeur van het P.T.T.-
kantoor werd benoemd.
Per 1 februari vertrekt thans ook de heer J. v. d.
Hagen, employé le klasse op het postkantoor alhier,
dit in verband met zijn benoeming tot hoofdemployé
bij het postdistrict Middelburg te Middelburg.
Een opvolger voor de heer Poissonnier is nog niet
benoemd. Tijdelijk zal zijn functie worden waarge
nomen door de heer L. den Doelder te Terneuzen.
Naar wij vernemen heeft de heer P. A. Wondergem
gemeenteraadsl d voor cje C.H.U., een schrijven ge
richt aan de Raad, waarin hij mededeelt om gezond
heidsredenen zijn ambt als lid van de Raad neer te
leggen.
Als opvolger voor de laatste maanden van de
zittingsperiode van de huidige Raad komt thans in
aanmerking de heer J. Hollebek, Spui O 8.
GRASLAND - WEDSTRIJD.
Onder toezicht van de Rijkslandbouwvoorlichtings-
d enst te Axel werd door de leden van de studieclub
van de afdeling Koewacht der N.C.B., de afgelopen
zomer een graslandwedstrijd gehouden, waaraan ook
werd deelgenomen door landbouwers van Overslag.
De keuringen en controle werden uitgevoerd door de
assistenten van genoemde landbouwvoorlichtingsdienst.
Het resultaat werd dezer dagen bekend gemaakt in
café Bonte. Deze avond begon met een spreekbeurt
door de heer Hiel, hoofdassistent van de voorlichtings
dienst, die sprak over het verloop van de wedstrijd
met eventuele op- of aanmerkingen hierop.
Vervolgens werd het woord gevoerd door de heer
R. de Bruyckere u t Axel, die tevens overging tot
de prijsuitreiking.
De uitslag was als volgt1C. Hamerlinck, Over
slag 2. C. de Schepper, Koewacht3. G. Ferket,
Koewacht4. J. Verbist, Koewacht 5. J. Scholter,
Koewacht6. G. Poppe, Koewacht. Er waren 25
deelnemers.
Op dienst zijnde ambtenaren der Invoerrechten en
Accijnzen sommeerden te St. Jansteen een verdacht
uitziende auto tot stilhouden.
De chauffeur stoorde zich echter niet aan het stop
teken en reed door, waarop de ambtenaren het vuur
openden en de auto w sten te treffen. Echter niet
zodanig dat hij niet meer verder kon rijden. Via de
St. Janstraat was de chauffeur met zijn auto op het
erf van een vlasser gevlucht, alwaar de ambtenaren
de auto ontdekten en en in beslag namen. De be
stuurder was er intussen van door gegaan.
Het zit er bij de meesten zo vast in fietsen
met z'n tweeën naast elkaar is toegestaan
Dat had U gedacht, maar het is lang niet
atlijd waar. Het mag alleen, zolang het ver
keer daardoor niet in gevaar wordt gebracht
of belemmerd wordt.
Zoals het op de afbeelding staat, is het zeer
zeker niet geoorloofd, evenals bijvoorbeeld op
smalle fietspaden.
Copyright Verbond voor Veilig Verkeer.
