AXELSE COURANT
Voor de poorten van Tibet.
Wordt de vakantie wettelijk vastgesteld
Jeugdherbergen in België
nippers
J C. VINK
Frankermg bij abonnement, Axel
ZATERDAG 17 AUGUSTUS 1957
71e Jaargang No. 90
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
VERSCHIJNT IEDf E WOENSDAG EN ZATERDAG
Drukker UitgeefsterFIRMA J. C. VINK
Red. en Adm.: Axel, Markt 12, Tal. 0 1155-646
HoofdredactieJ. C. VINK
Ideaal voor ieder
die brieven schrijft!
FIRMA
Markt 12
AXEL.
FRANSE ARTS DRONG DOOR EEN GEHEIMZINNIG BAMBOEGORDIJN.
CHINESE BANDIETEN OVERVIELEN EN BEROOFDEN HEM.
Talrijlke ontdekkingsreizigers 'hebben
door Tibet rondgedoold, waarvan Sven He-
din wel de bekendste is, maar toch hangt er
nog een geheimzinnig waas over dit ruim
1 millioen vierkante kilometer grote gebied
met slechts ruim twee millioen inwoners.
Vooral echter door de expeditie's naar het
Himalaya-gebergte is Tibet de laatste jaren
meer in het middelpunt der belangstelling
komen te staan, een belangstelling waarvoor
de Chinese machthebbers weinig voelen cn
vandaar dan ook het bamboe-gordijn.
Waarschijnlijk de laatste Europeaan, die
Tibet doorkruiste, was de Franse arts en
ontdekkingsreiziger André Migot. Zijn po
gingen om in de heilige plaatsen, de kloos
ters van Lhasa door te dringen, zijn echter
mislukt. Zijn belevenissen heeft hij opge
tekend in een boek ,,Voor de poorten van
Tibet", wat onlangs bij Scherz en Goverts
te Stuttgart is verschenen en waaraan het
onderstaand avontuur is ontleend
Ik was mijn dragers al een eind vooruit.
Sedert de middag had ik nog niets gegeten
en mijn lege maag deed me het dal nog
troostelozer toeschijnen. Eindelijk, het was
bijna vier uur, kwam ik aan een 'klein dorp,
dat zowaar een herberg rijk was. En oude
vrouw en een kleine jongen staarden mij
heel lang aan, voor ik hen duidelijk kon
maken, dat ik graag iets te eten wilde.
Toen verschenen ze spoedig met een scho
tel koude rijst en een kop thee. Terwijl ik
dit eenvoudige maal verwerkte, verschenen
ook de dragers, maar ze waren zo uitgeput,
dat ze het vertikten om nog verder te gaan.
mijn dure fototoestel zat en een vierde trok
mij mijn schoenen uit, kortom, ik werd syste
matisch geplunderd. De rest van de bende
was druk bezig mijn bagage te verdelen.
Ik moest helpen drie paar schoenen te sor
teren en hun het verschil tussen een rechter-
en een linkerschoen uit te leggen. Ik pro
beerde nog om mijn Leica en mijn voorraad
van ongeveer 50 filmpjes te redden, maar
ze waren erg argwanend en meenden, dat
er in de kleine doosjes een of ander tover
middel zat of een schat. Niettegenstaande
mijn protesten maakten ze deze stuk voor
stuk los en haalden ook mijn camera uit
elkaar. De bandiet, welke zich meester had
gemaakt van mijn handkoffer en die naar
het scheen de aanvoerder was, bewaakte
zijn buit angstvallig en het gelukte me niet,
ook maar iets te redden.
Intussen had de rest van de bende niet
stil gezeten. De bandieten keerden het hele
dorpje onderste boven niet alleen in de her
berg, maar in alle huisjes en eigenden zich
alles toe wat maar te dragen was rijst,
kleding, dekens, pannen en potten, ja zelfs
een paar luid kakelende kippen en twee
hartverscheurend gierende varkens. Teswijl
ik hen daarbij gade sloeg, schatte ik. dat
ze ongeveer 50 man sterk waren, allen be
wapend met dolken, mausergeweren of Chi
nese geweren, een van hen was in het bezit
van een Amerikaans machinegeweer. In het
voorbij gaan ontdekte ik mijn hoed, mijn
bril, mijn schoenen en mijn leren portefeuille
bij hun nieuwe bezitters, en een van de
kerels gebruikte mijn tentstok als wandel
stok. Van tijd tot tijd kwam een van de
bandieten terug om zich te overtuigen, dat
ze niets over het hoofd hadden gezien een
van hen bekeek zelfs aandachtig mijn broek,
ston al bijna op het punt haar te vorderen,
maar besloot eindelijk toch zij zag er
erbarmelijk uit om haar mij genadiglijk te
laten. Een paar bandieten keerden terug om
WERKNEMERS HEBBEN RECHT OP TWEE WEKEN VAKANTIE
MAAR VAKANTIETOESLAG BLIJFT EEN VRAAGTEKEN.
De dragers bedrogen mij.
Het huis boezemde weinig vertrouwen in
en de bewoners nog minder. Nadat de dra
gers uitgerust waren en ook rijst hadden ge
geten, probeerde ik nog eens weer om ze
te overreden de gebruikelijke etappe sf te
leggen, en te trachten een dorp te bereiken,
waar we een goede maaltijd konden krijgen,
maar ze waren vast besloten te blijven waar
we waren en beweerden, dat het dichtstbij
zijnde dorp nog wel drie uur verwijderd was
en dat we dat dus voor de duisternis inviel
niet meer konden bereiken.
Ze logen, zoals ik later ontdekte. We
hadden er in minder dan een uur kunnen
zijn. Niet voor de eerste maal verwenste ik
deze amateur-dragers, maar wat zou ik er
aan doen Er viel eenvoudig niet aan te
denken om alleen verder te gaan en al mijn
bagage achter te laten zo zat er dus niets
anders op, dan de nacht in deze ellendige
herberg door te brengen op het meest ver
laten en meest troosteloze punt van dit ver
laten en troosteloze dal.
Ik at nog een schaal met rijst met iets
varkensvlees er in en trok me toen voor de
nacht terug in een opmerkelijk vervuild en
klein vertrek. De ruimte er naast werd door
de dragers bevolkt, een paar schoven opium,
terwijl de anderen onophoudelijk snaterden
maar daar ik erg vermoeid was, viel ik na
een poosje in een diepe slaap.
Rovers kaapten mijn koffer.
Om zes uur was ik weer op de been, ver
langend uit dit dorp weg te komen en weer
zon en een beetje frisse lucht te krijgen. Ik
rolde juist mijn slaapzak op, toen er een van
mijn dragers de deur openrukte bleek
en met trillende stem een verhaal vertelde,
dat hem erg opwond, maar waar ik geen
woord van begreep. Ik trad naai buiten en
zag dat het hoofdvertrek geheel gevuld was
met een troep kerels, die er uitzagen als
spitsboeven ze waren tot de tanden ge
wapend en ijverig bezig mijn bagage te door
zoeken.
Toen ze mij zagen, vroegen ze onmiddel
lijk naar de sleutel van mijn handkoffer.
Eerst hield ik hen voor soldaten, die op
dracht hadden, de opiumsmokkel te ver
hinderen, welke in deze streek sterk ver
breid is, maar nog voor ik mijn sleutel kon
vinden, zwaaide een van hen mijn hand
koffer op de schouder en liep de straat op.
Ik rende hem achterna, terwijl de dragers
sidderend van angst in een hoek samen
drongen, haalde hem in en bracht het door
hevig gesticuleren voor elkaar, dat hij weer
in de herberg terugkeerde. Toen ik over de
drempel trad, grepen twee bandieten me vast
intussen twijfelde ik niet meer aan hun
beroep en leegden mijn tassen, een derde
rukte me mijn jas van het lichaam, waarin
Het is waarschijnlijk louter toeval, dat in
deze vakantieperiode, een advies van de
S.E.R. aan de regering verschijnt, waarin de
meerderheid van deze Raad zich uitspreekt
voor het opnemen van een recht van va
kantie in de bepalingen over de arbeidsover
eenkomst in het Burgerlijk W etboek. Deze
vakantie moet wettelijk minstens twee we
ken zijn, voor werknemers beneden de acht
tien jaar minstens drie weken, waarbij men
de mening aansluit, dat voor oudere werk
nemers minstens een week en voor jongere
werknemers minstens twee weken achtereen
vakantie moet worden gegeven.
Zo luidt het advies, dat de S,E,R,._aan de
regering heeft uitgebracht naar aanleiding
van een voorontwerp van een vakantiewet,
dat door de minister van Justitie in samen
werking met de staatssecretaris van Sociale
Zaken ontworpen is.
De Raad is daarnaast van mening, dat de
vakantie moet worden gegeven bij voorkeur
in het meest gunstige seizoen van het jaar.
De S.E.R. is tegenstander van het werken
bij een ander, als men bij de eigen baas va
kantie heeft en bestempelt dit zelfs als „so
ciaal ongewenst" maar toch heeft men geen
grondige reden om een verbodsbepaling ten
aanzien van dit punt in het voorontwerp
vakantiewet op te nemen. Daartegenover is
de S.E.R. echter wel van mening, dat op
grote schaal aandacht aan dit euvel moet
worden besteed en men ziet zelfs een mo
gelijkheid toch een verbodsbepaling door te
voeren, maar deze zou dan moeten worden
opgenomen in de verschillende c.a.o. s en
publiekrechtelijke regelingen.
Eerst dan zal aan dit „onrecht" ook paal
en perk gesteld kunnen worden, want zolang
men ten aanzien hiervan geen bepalingen in
het leven roept, blijft hier een braak terrein
liggen, dat geen hindernissen in de weg legt
voor de werknemers die door het personeels
tekort gemakkelijk in hun vakantie bij een
ander kunnen gaan werken. Uiteraard ziet
de S.E.R. in een onvolledige dienstbetrek-
iking slechts de mogelijkheid tot een even
redig aantal vakantiedagen, maar ten alle
tijde moet de aanspraak op het loon ge
handhaafd blijven, uitgezonderd fn die be
drijfstakken, waar het vakantie-bonnenstel
sel wordt gehandhaafd en waarbij dus het
loon in deze vakantie-bonnen wordt ver
rekend.
De S.E.R. behoefde in haar advies aan
de regering geen uitspraak te doen inzake
de vakantietoeslag, omdat bepalingen hier
omtrent niet in het voorontwerp vakantie
wet zijn opgenomen. Niettemin zag de S.E.R.
zich genoodzaakt hierover enkele dingen te
zeggen, die onder de S.E.R.-leden leven.
Ten opzichte van de vakantietoeslag
heerst echter verdeeldheid bij de S.E.R.-
leden. Een meerderheid is van mening, dat
het geven van vakantietoeslag enorm be
langrijk is, maar daar dit punt in de „sfeer
van het loon" ligt acht men het, nu de ont
wikkeling van het geven van vakantietoe
slag nog niet zo ver is gevorderd, niet wen
selijk dit punt uit het georganiseerde over
leg te verwijderen, omdat men het een en
ander ten aanzien van de vakantietoeslag
nog niet wil vastleggen.
Een minderheid van de Raad staat op
het standpunt, dat het geven van vakantie
toeslag als een „structureel element" van
een „redelijke vakantie" moet worden be
schouwd. Deze minderheid ziet in het recht
op vakantie een recht van vakantietoeslag
verbonden. Men zou, aldus deze minderheid
een dubbel loon moeten geven voor de
vakantieweek en men ziet dit slechts als
een wettelijk vastleggen van iets dat in de
praktijk reeds zo gegroeid is.
Met nadruk moet er op gewezen worden,
dat dit advies van de S.E.R. slechts een
minimum betekent. De door de S.E.R. voor
gestane vakantieperiode van twee en drie
weken is derhalve een minimum, waaroij men
het bedrijfsleven vrij laat om nog verder
eieren te koken, welke ze hadden gestolen
ik keek daarbij afgunstig toe, want ondanks
alles, wat ik had meegemaakt had ik een
razende honger. Ze moeten het aan me
hebben kunnen zien, want ze nodigden mij
dadelijk uit, hun maal met hen te delen
hun gastvrijheid kwam hen niet duur te
staan, maar ik wist het toch erg te waar
deren.
De dragers werden ontvoerd.
Direct daarna, tot overmaat van ramp,
requireerden ze twee van mijn dragers en
gaven hen opdracht, de zaken, die ze van
mij hadden gestolen, naar hun afgelegen
onderkomen in de bergen te dragen. De twee
schurken, traag als altijd, deden alsof ze
niet begrepen, wat er van hen werd ver
langd, maar de scherpe punt van een dolk,
die hun vriendelijk op de borst werd ge
plaatst, maakte dat hun plotseling een licht
opging en met de grootst denkbare bereid
willigheid schouderden ze hun last en deze
keer maakten ze geen tegenwerpingen, dat
de last te zwaar of de betaling te gering was.
dus meer vakantie te gaan.
Hetgeen wij echter in dit voorontwerp
vakantiewet geheel en al missen is een
regeringsregeling van de vakantiespreiding.
Tot in den treure toe is van verschillende
zijden op dit aambeeld gehamerd. Een mo
gelijkheid zelfs niet zo'n geringe mogelijk
heid, is voor de regering aanwezig geweest
en blijft het nog om enkele bepalingen
ten aanzien van een georganiseerde ver
spreiding van de vakantie te doen invoeren.
Wij beseffen dat het een £eer moeilijke
materie is, waarbij onnoemelijk veel fac
toren een rol van grote betekenis kunnen
spelen.
Gebleken is echter dat enige uitzonderin
gen daargelaten van particulier initiatief in
dit opzicht weinig sprake is. Wellicht had
de regering de mogelijkheid tot een regeling
hiervan nu kunnen aangrijpen. De volks
vertegenwoordiging houdt immers toch een
laatste vinger in de pap
TOERISTISCH NIEUWS UIT BELGIË
Het bezoek aan de Belgische jeugdherbergen heeft dit jaar dat der vorige jaren weer
verre overtroffen. Vooral de grote jeugdherbergen met 200 of meer bedden, te Gent,
Brugge en Antwerpen, hebben zich in het bezoek van duizenden trekkers mogen
verheugen. In Antwerpen heeft het aantal overnachtingen thans reeds de 17.000 over
schreden het vorig jaar kwam men tot slechts 16.000.
In België zijn 37 jeugdherbergen, die als
volgt over de provincie's zijn verdeeld
West-Vlaanderen 4, Oost-Vlaanderen 3,
Brabant 6, Antwerpen 3, Luik 6, Hene
gouwen 4, Namen 5 en Luxemburg 6.
Onderhandeld wordt over een jeugdher
berg bij Bokrijk in de provincie Limburg.
De Belgen hebben er zich op toegelegd
om in hun interessante steden, op vele mooie
en schilderachtige plekjes van hun land en
in de vrije natuur van de kuststreek jeugd
herbergen neer te zetten, die aan alle eisen
van modern comfort voldoen.
De jeugdherberggids 1957 van de Belgi
sche Federatie van Jeugdherbergen geeft
van al deze tehuizen en hun omgeving een
gedetailleerde beschrijving. Hoe gemakke
lijk is het voor de jongeren, om zich er van
te gaan overtuigen, dat er in België bergen,
rotsen, grotten, visrijke stroompjes, geheim
zinnige valleitjes, kortom alles wat de fan
tasie van de jeugd boeit, te zien zijn. Alles
wat zij te doen hebben, is lid te worden van
een jeugdherbergcentrale, hun rugzak te
pakken en op hun fiets te stappen.
De iets ouderen zullen worden aangetrok
ken door steden als Gent, Brugge en Ant
werpen. Aan hun geschiedenislessen wordt
levende inhoud gegeven, als zij met eigen
ogen de oude glorie van Gent en Brugge
zien. En iedere Nederlandse jongen, elk
meisje zal genieten van het romantisch na
tuurschoon van de Ardennen in Belgisch
Luxemburg en Luik.
Oude huizen en kastelen bieden de jeugd
onderdak, maar België bezit ook enige spe
ciaal gebouwde moderne jeugdherbergen.
In Gent, waar jaarlijks zo ongeveer 10.000
trekkers passeren, is de jeugdherberg in de
voormalige Sint Pietersabdij ondergebracht,
e enprachtig 17de-eeuws gebouw, van bin
nen gemoderniseerd, met ruimte voor 400
bedden. In aardige tegenstelling hiermee
staat de uiterst moderne architectuur van
,,'t Paddevenne", de jeugdherberg te Hof-
stade in de provincie Brabant. Deze jeugd
herberg leent zich ook zeer goed tot het
houden van conferentie's en het organiseren
van schoolbezoeken. Brussel heeft 2 jeugd
herbergen en Antwerpen is trots op zijn
modern gebouw, „Op Sinjoorke" geheten.
Uit de gehele wereld komen de trekkers
naar België. Het is geen uitzondering, als
men op één avond aan het eten in een Bel
gische jeugdherberg tien verschillende talen
hoort spreken. En daarbij spreekt de Neder
landse jeugd een woordje mee.
Bij een botsing tussen een Belgische
autobus en een vrachtauto op de Autobahn
bij Leipheim, tussen Ulm en Augsburg, zijn
zes mensen om het leven gekomen en 29
gewond. De bus, die gecharterd was voor
het vervoer van een Belgisch reisgezelschap,
botste met een snelheid van circa 100 km,
pr uur op een langs de weg geparkeerde
vrachtauto. Vijf van de 42 passagiers waren
vrijwel op slag dood, de zesde stierf in het
ziekenhuis te Gunzburg. Onder de gewonden
bevindt zich de buschauffeur, tevens eige
naar van het voertuig, de heer A. Vermeu
len uit Arenthals bij Antwerpen. Het ge
zelschap, allen employe's van de electrische
centrale te Arenthals en hun gezinsleden,
was van een vacantietrip op de thuisreis.
Zes arbeiders, immigranten uit Neder
land, zijn donderdag in Canada om het leven
gekomen, toen de wanden van een 10 meter
diepe bouwput, waarin zij werkten, instort
ten en zij bedolven werden onder ongeveer
150 ton klei. Zij werkten aan de bouw van
een pompstation nabij Dresden in de pro
vincie Ontario.
ABONNEMENTSPRIJSLo»e nummer» 6 een»
Kwartaal-abonnement
Axel binnen de kom f 1,55 Andere plaatien f 1,75
Buitenland f 2,00
ADVERTENTIEPRIJS: 8 cent per m.m.
Bi) contracten belangrijke reductie.
Ine tonden Mededelingen 20 cent per m.m.
Klein^ ïdvertentiën (maximum 6 regels) 1-5 regel»
70 cent Iedere regel meer 12 cent extra.
S
r
