Puistjes
■■i
Rót&öseL in nijmeqen.
HAM EA
Gee// hand ere om
/#*o/s o/e zijn
UIT ONZE OMGEVING
'j AXEL
FEUILLETON
door G. PLANTEMA.
ZAAMSLAG
AAN DE GEVOLGEN OVERLEDEN.
AXELSE INWOONSTERS KUNNEN
ENTHOUSIAST VERTELLEN.
Verleden jaar hebben drie dames, nej. van Hermon,
de Kraker en Michielsen een prachtige reis gemaakt
met het Rode Kruis-schip „Kasteel Staverden Op
getogen zijn ze thuis gekomen. Denkt li in, c'at deze
chronische zieken jarenlang in dezelfde kamer liggen
met steeds maar hetzelfde beperkte uitzicht.
Door middel van het Rode Kruis zijn ze in de ge
legenheid gesteld één week te varen door de Zeeuwse
wateren. Over deze „feestweek" zijn ze niet uitverteld
gekomen. Met het gevolg dat er honderden aan
vragen binnen stromen voor de reis vandit jaar.
Op 16 juni vertrok de „Kasteel Staverden" weer
vanuit Terneuzen. Helaas konden slechts twee in
woners van Axel meevaren. De „Kasteel Staverden"
is n.l. een gehuurd schip met beperkt aantal plaatsen.
Het is echter bij uitstek geschikt om een reis met
chronische zieken te maken.
Zo gingen dan zondag in Terneuzen 19 Zeeuwsch-
Vlaamse chronische zieken aan boord, voor een tocht
van een week die het schip maakte met patiënten uit
Zeeland. Maandagochtend werden te Vlake de ove
rige zieken aan boord genomen en werd onder vrolijke
muziek de tros losgesmeten.
Maandag werd via Zijpe doorgevaren naar Putters-
hoek, dinsdag via Vreeswijk naar Rotterdam, woens
dag naar Amsterdam en Haarlem, waarna donderdag
de steven wordt gewend en de koers weer huiswaarts
is. Donderdagavond ligt het schip in Wijk bij Duur
stede, vrijdag in Willemstad en zaterdag wordt weer
aangelegd te Vlake, waar dan ook de Zeeuwsch-
Vlaamse patiënten van boord zullen gaan, aangezien
geen tijd meer beschikbaar is om door te varen naar
Terneuzen. Volgende week maandag moet de „Kasteel
Staverden" weer een nieuwe tocht beginnen en tussen
tijds keren de Rode Kruis verpleegsters het hele schip.
Een goede toekomst wacht.
Het Rode Kruis zit echter niet stil. Zij wil het aan
tal zieken die mee kunnen varen uitbreiden.
Dr. T. Dekker, arts te Hengelo en voorzitter van
de Raad voor Invalidenzorg van het Rode Kruis heeft
jaren lang hard gewerkt voor een eigen invaliden- en
hospitaalschip. Thans is de bouw mogelijk. Anderhalf
millioen gulden zijn beschikbaar gesteld. Dank zij het
Rampenfonds en het bedrijfsleven.
In het voorjaar van 1959 zal men op de N.V.
Scheepswerven voorheen H. H. Bodenes te Millingen
aan de Rijn met dc bouw klaar komen.
De heer A. Molenaar heeft de plannen van dr.
Dekker op papier gezet en een ontwerp gemaakt.
Als het nieuwe schip gereed is zullen er geen
zeventien weektochten gemaakt worden, zoals nu het
geval is. Het aantal zal dan opgevoerd kunnen wor
den tot acht en twintig.
Honderden zieken, die nu nog verlangend uitkijken
naar een verzetje, zullen dan ook een beurt kunnen
krijgen voor een reis. Op een der mooiste hospitaal
schepen die bestaan.
Hulde aan het Rode Kruis
DIPLOMA - UITREIKING LOONSPUITEN.
Gedurende de afgelopen winter en voorjaar werd
in „De Stadsherberg" alhier een cursus gegeven ter
verkrijging van het diploma vakbekwaamheid loon-
spuiten in de landbouw. Aan deze cursus, die ge-
organiserd werd reeds voor de tweede maal
door de Landbouwvoorlichtingsdienst, werd door een
18-tal cursisten» deelgenomen.
Dit bewijst wel, dat er voor de plantenziektebestrij-
ding en onkruidbestrijding, kortom voor de gehele
chemische behandeling der landbouwgewassen steeds
meer belangstelling bestaat. Deze belangstelling ver
wekt zeksr geen verwondering, want tegenwoordig
moet de landbouwer voor de verpleging van zijn ge
wassen over'een flinke dosis belangstelling beschikken
om de weg te vinden in de bijna jaarlijks veranderende
bestrijdingsmiddelen-apotheek, waarvan een leek zou
duizelen.
17)
„Sinds twee dagen heeft mej. Uittenterpe niets meer
van hem gehoord,' legde inspekteur Broekman uit.
„Eergisteren zouden zij samen naar Groesbeek gaan,
maar hij is haar niet af komen halen. Gisteren hoorde
zij nog niets van hem en toen zij ongerust werd en
het pension opbelde, waar hij kamers had gehuurd,
vernam zij ,dat hij zich daar al twee dagen niet had
vertoond. Toen is mej. Uittenterpe maar het politie
bureau gekomen om een onderzoek te vragen. De
naam van haar aanstaande is André Boorneman."
„André," zei inspekteur Ohlquist.
„Inderdaad, zei inspekteur Broekman. „En het
Signalement klopt. Mej. Uittenterpe heeft me een
foto laten zien. De onbekende monsieur André is
dezelfde als de heer André Boorneman 1"
„Er is iets met hem gebeurd riep Madeleine Uit
tenterpe uit.
„Daar twijfelen wij geen ogenblik aan," stemde
Broekman toe.
De Nijmeegse inspekteur en het meisje waren op
weg naar het pension, waar André Boorneman zijn
intrek had genomen. Ohlquist en zijn zwager sloten
zich bij hen aan. Zij hadden niet ver meer te lopen,
zodat er geen gelegenheid was tot een gesprek te
kernen. Weldra stapte Broekman een hek binnen van
een groot huis aan de St. Annastraat. Hij belde apn
en vroeg, toen een dienstmeisje had opengedaan, naar
de pensionhoudster.
Mevrouw Linders was een gezette dame, welbe
spraakt en geen onbekende voor de Nijmeegse in-
De landbouwer zelf kent ook niet altijd de ver
schijnselen MilObëpaalde ziekten of gebreken en de
middelen te£[lj£$arijding ervan. Hij is dus ook wel eens
aangewezen op de kennis van anderen.
De specialist in deze is dan de Rijkslandbouwvoor-
lichtingsdienst, die met een hele staf van assistenten
de landbouwers van advise te kunnen dienen.
Gezien de belangrijke plaats, die de landbouw in
onze gewesten inneemt, was het dan ook geen over
daad, dat de Rijkslandbouwvoorlichtingsdier st de
loonsproeiers in de gelegenheid stelde een vakkundige
opleiding te volgen waardoor zij konden worden be
schouwd een specialist te zijn in hun branche, aan
wie de landbouwer met een gerust hart zijn gc-wassen
kan toevetrouwen.
Deze opleiding, verzorgd door de heer R ,C C. de
Bruyckere, hoofdassistent voor weide- en voeder-
bouw en plantenziekten te 2^xel, die plantenziekten
en onkruidbestrijding doceerdeen de heer J. C. Scheële
hoofdassistent voor landbouwwerktuigen ,die de lessen
van het techniek van het spuiten voor zijn rekening
nam waren bij het examen aanwezig. Als gecommi-
teerd enwaren hier verder bij aanwezig de heren ir.
de Bruijn uit Wageningen, A. de Roo, vertegenwoor
digd als Rijksconsulent voor Onderwijszaken, de heer
Weststraeten, voorzitter van B.O.V.A.L., afdeling
Zeeland en de heer v .d. Leest van het examenbureau
uit Den Haag.
De cursisten die reeds geslaagd waren voor het
theoretisch gedeelte, gaven ook blijk voldoende kennis
te bezitten aangaande het practische gedeelte, zodat
aan alle cursisten het begeerde diploma van vakbe
kwame loonspuiter in de landbouw kon worden uit
gereikt.
Dit waren de heren H. Bakker, Walsoorden H.
Cortvriendt, Sas van Gent A. Dieleman, Biervliet
E. Fassaert, Lamswaarde F. de Feijter, Groede
A. Guiljam, Overslag K. Hamelink en J. van Kerk-
voort, Zaamslag P. de Kever. Ossenisse R. Leen-
houts, Groede G. Martens, St. Jansteen A. Menue,
Groenendijk J. v. d. Ree, Zaamslag J. Tollenaar,
Sluiskil; D. Troost, Zaamslag; P. v. d. Velde,
Schelfhoutshoek-Graauw G. Verlinde, Zaamslag en
Ed. de Waal, Ossenisse.
Zuiver en ontsmet uw huid
met de helder vloeibare
D.D.D. De leuk bedaart,
de ziektekiemen worden
gedood en de huid geneest.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
VLOEISTOF 1.20 BALSEM 1.50 ZEEP 0.90
I DDD
SCHOOLREIS DER CHR. U.L.O.-SCHOOL.
Op de zonnige morgen van vrijdag 7 juni, des
morgens om zes uur, vertrokken er vanaf het Szyd-
lcwskiplein alhier drie bussen van de Z.V.T.M., ge
vuld met opgewekte leerlingen der Chr. Ulo-school.
De tocht ging door België naar Zujid-Limburg.
Halverwege werd nog even in de bekende bedevaart
plaats Scherpenheuvel aangelegd. Na dat korte op
onthoud van een half uurtje werd de tocht voort
gezet. We reden toen door het mooie landschap van
Belgisch Limburg. Tegen half elf bereikten wij de
grenspost en passeerden die vlot. Toen we in Maas
tricht aankwamen, gingen we natuurlijk eerst de grot
ten van de St. Pietersberg bezichtigen. De tocht hier
door duurde ruim drie kwartier en leidde door de
reusachtige gangen. Er lopen door de berg ruim 20.000
van deze gangen, waarin men wel zeer gemakkelijk
kan verdwalen. Dat de St. Pietersberg zo klein niet
is, werd ons wel bewezen, toen de gids ons vertelde,
dat men er ruim 2 Yi uur over doet om ondergronds
van Nederland naar België te lopen. Hij vertelde ons
ook, dat tijdens de oorlog vele onderduikers en ge
allieerde vliegers in de berg hebben gezeten en dat er
in grote kluizen de beroemdste schilderijen, die Neder
land bezit, zijn bewaard geweest. Daar was ook „de
Nachtwacht" van Rembrandt bij.
Om half twaalf werd de tocht door het prachtige
Limburgse land voortgezet in de richting Valkenburg.
Hier gingen we eten. Bij het restaurant waar ze
spetkeur. Zij was onmiddellijk bereid hen voor te
gaan naar de kamer op de eerste verdieping, dfe zij
aan de verdwenen André Boorneman had verhuurd.
Het bleek een ruim vertrek te zijn aan de voorkant
van het grote huis. Er was een klein balkon aan. De
kemer diende als zit- en slaapvertrek tegelijk. Tegen
een der muren stond een opklapbed.
„Ja," zei mevrouw Linders, „en dit is de kamer,
u moet weten, dat het eigenlijk de kamer is van
meneer Westbruggen, maar die is deze maand met
vakantie de stad uit. Hij is een van mijn vaste gasten.
Maar hij vindt het goed, dat ik de kamer verhuur aan
zomergasten, als hij er niet is. Daar heeft meneer
Boorneman zijn kleren opgehangen. De andere kasten
zijn op slot. En daar, naast het bed, staan de twee
koffers van meneer Boorneman."
André Boorneman had niet veel bagage meege
bracht. In de muurkast hingen wat kleren. In de koffers
zat een beetje ondergoed en wat zakdoeken. Op de
marmeren plaat boven de vaste wastafel stond een
electrisch scheerapparaat en er naast lag een kam en
een borstel, tandpasta en een tandenborstel. Op de
tafel in het midden van de kamer lag een tijdschrift,
dat waarschijnlijk op reis was gekocht. Daarnaast be
vond zich een stapeltje ansichten. Toen Madeleine
Uittenterpe die zag, verklaarde zij meteen, dat zij
die op de eerste middag, dat zij samen in de stad
wandelden, hadden gekocht. Verder waren er geen
persoonlijke bezittingen in de kamer aanwezig. Maar
wat er was, liet duidelijk genoeg uitkomen, dat André
Boorneman heel niet van plan was geweest hier niet
terug te komen.
„Het is een raar geval," zei mevrouw Linders, toen
de heren alles hadden bekeken. „Ik vond meneer
Boorneman direkt 'één aardig jongmens, en omdat ijjj'
zaten kon geroeid, gekanood, gegolfd en gezwommen
worden én velen maakten hiervan gebruik. Er was
ook een kabelbaan, die druk bezocht werd.
Na een uurtje werden de leerlingen weer bij elkaar
getrommeld en liepen we naar de „Romeinse" kata-
komben, die daar vlakbij zijn. Daar kreeg ieder 'een
kaarsje. En met als enige verlichting het schijnsel
van die kaarsjes trok men de stikdonkere gangen in.
Het was erg interessant en de tocht duurde ruim drie
kwartier.
Weer startten de bussen om ons naar de daar
dichtbij gelegen modelmijn te brengen. Voor de derde
maal verdwenen we onder de grond. Deze tocht duur
de een half uur en was het vervelendste gedeelte van
heel de reis, wat ook wel voor een groot gedeelte
aan 'de gids lag, die ontzettend saai vertelde en niet
'U het allerbeste humeur bleek te zijn.
Na afloop hiervan vertrokken we naar de forellen-
kwekerij te Gulpen. Deze kwekerij is opgericht door
de Nederlandse Heidemaatschappij. Vroeger werd er
cok zalm gekweekt, maar na de tweede wereldoorlog
is men er niet mee doorgegaan. De verschillende vij
vers met forellen waren heel mooi en we genoten er
dan ook allemaal van, hoewel we al een beetje moe
begonnen te worden van het vele lopen.
Om kwart over zes bereikten we het laatste punt
van onze reis, n.l. Vaals. We reden daar de tamelijk
steile helling op van de heuvel, die daar ligt en wel
322 meter hoog is. We hadden er een prachtig uit
zicht over Vaals. Velen liepen nog een eindje door
om het Drielandenpunt te bezoeken.
E enuur later aanvaardden wij de terugreis. Het
was een heel eind en daarom werd er nogmaals in
Scherpenheuvel aangelegd. Om kwart voor twaalf be
reikten we, moe en slaperig, maar toch dankbaar en
blij Axel. En dat was dan het eind van een geslaagde
reis.
Gerrie van den Berg.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Een ring met twee kleine sleutels, Julianastraat 56
een paar motorwanten, Schapenbout O 57 een bruin
grijze jongensjas, Crijnssenstraat 8 een zonnebril,
Julianastraat 49 bromfietsgereedschap, van Cad-
sand, Julianastraat witte kinderhandschoenen, De
Ruijterstraat 1 een lederen broekriem, Vaartwijk
N 7 een zonnebril, Jansen, Salonwagen Wilhelmina-
straat een grijs-blauw jasje, Julianastraat 25 een
wieldop (Ford), Sassing 54 een blauwe portemon-
naie, Buitenweg 12 een groene sjaal, Wilhelmina-
straat 80een schopje, Julianastraat 44 een rode
step,, Smies, Kerkstraat een rode nylondameshand-
schoen, Joost de Moorstraat 9 een oorhanger, Buth-
dijk 25 een rode plastic bal, Zeestraat 4 een
kanarie (mannetje), Beatrixstraat 10; een gele voet
bal, een bruine sjaal, een sigarettenaansteker, een
polshorloge, een lichte regenjas en een kentekenplaat
NB-42-12, Rijkspolitie gebreide dameshandschoenen
(rood), Walstraat 8.
Zoals wij in ons vorig nummer vermeldden werd
de 47-jarige mej. L. de Jonge-Goossens op het kruis
punt te Zaamslag-Veer donderdagochtend zeer ernstig
gewond toen zij bij het oversteken van de weg door
een auto werd gegerepen. Naar wij nader vernemen
is het slachtoffer vrijdagnamiddag aan" de bekomen
verwondingen overleden in het Julianaziekenhuis te
Terneuzen.
VLASSERIJ UITGEBRAND TE ST. JANSTEEN.
Een felle brand gepaard gaande met een hevige
vonkenregen heetf maandagnamiddag de vlasserij van
de fa. van Goethem te Heikant in de as gelegd.
Grote hoeveelheden strovlas en gerepeld en geroot
vlas gingen verloren, terwijl een zestal arbeiders, die
in de vlasserij werkzaam waren zich ternauwernood
konden redden. De brand brak omstreeks 1 uur uit
in de nok van de circa 20 x 8 meter grote schuur.
Het vuur greep razend snel om zich heen en niet
tegenstaande de arbeiders onmiddellijk de brandweer
dacht, dat hij wel van dansen en een beetje variété
zou houden, heb ik hem aangeraden, naar de Ver
eniging te gaan. Ik geloof, dat hij van plan was dat
te doen, maar dat weet ik natuurlijk niet zeker. In elk
geval, die avond kwam hij niet thuis. Ik heb niet op
hem gewacht, want hij had een sleutel. Ik geef niet
al mijn zomergasten een sleutel, maar meneer Boorne-
ma nzag er betrouwbaar uit. En sedert die avond heb
ik hem niet meer gezien. Het is heel vreemd. Als
hem maar niets overkomen is."
„Ja," viel Madeleine Uittenterpe meteen in. „Daar
ben ik ook zo bang voor I Wat kan er toch aan de
hand zijn
„We hopen het spoedig te weten," zei inspekteur
Broekman geruststellend. „Maakt U zich maar niet
bang, juffrouw."
Mevrouw Linders excuseerde zich, want de dienst
bode kwam haar roepen, omdat er een leverancier aan
de deur was.
„U gelooft-toch niet, dat André wat met die moord
te maken heeft viel Madeleine Uittenterpe uit, zo
dra de pensionhoudster weg was.
„Hoe zou ik dat kunnen geloven zei inspekteur
Broekman half vragend. „Het is alleen een eigen
aardige samenloop van omstandigheden, dat meneer
Boorneman plotseling verdwijnt, terwijl op de Kwakke-
berg twee moorden worden gepleegd op mensen, met
wie hij kort te voren samen is geweest. Maar U
weet toch zeker, dat hij die twee niet eerder kende
„André heeft me nooit iets verteld over een van
beiden," zei Madeleine beslist. „Als U André kende,
zou U even' goed weten als ik, dat hij niet tot een
nioord in staat is. En zeker niet tot twee."
„Hij zag er niet naar uit," viel inspekteur Ohlquist
haar bij. ,3ïet is een vreemd geval met zijn verdwij-
alarmeerden kon deze niet meer voorkomen dat het
geheel een prooi der vlammen werd. Wel konden de
brandweren van St. Jansteen en Koewacht voor
komen dat omliggende gebouwen die door de vonken
regen werden bedreigd in brand geraakten. De eige
naren van de vlasserij zijn verzekerd. De schade
wordt op ruim 40.000.— geraamd.
ZANGCONCOURS TE ST. MAARTENSDIJK.
Zaterdag hield de Zeeuwse Zangersbond „Zang
Veredelt' haar jaarlijks concours, in verband met het
eerste lustrum van „Smalstads Mannenkoor" ditmaal
georganiseerd door deze jubilerende vereniging te St.
Maartensdijk.
Nadat in de morgenuren de officiële ontvagst van
de besturen der deelnemende verenigingen op het ge
meentehuis had plaats gevonden en gezamenlijk het
Bondslied ten gehore was gebracht ving onder een
stralende zomerzon rond het middaguur het concours
aan waarvoor als juryleden optraden de heren Oscar
van den Hemel en Van Amersfoort.
De uitslag was als volgt
3e afdeling Gemengde Koren „Katholiek Zuid
Beveland", 's-Heerenhoek, 178 p., 2e pr.
3c afdeling Mannenkoren „Souburgs Mannenkoor'
O. en W. Souburg, 157 p„ 2e pr.
2e afdeling Gemengde Koren: „Ons Genoegen.
Kats, 158 p., 2e pr. „Zanglust", 's-Heer Arends-
kerke, 156 p., 2e pr. „Zang Veredelt", Kortgenq,
192 p., Ie pr. „Zuiderstemmen", Hansweert, 184 p..
le pr.
Ie afdeling Gemengde Koren„Zang en Vriend
schap", Wissenkerke, 147 p., 2e pr. „Zanglust",
Wilhelminadorp, 196.p., Ie pr. „Crescendo", Krui-
ningen, 189 p„ le pr. „Tot Oefening en Ontspan
ning", Borssele, 173 p., 2e pr. „U.D.I.", O. en W.
Souburg, 174 p., 2e pr.
Afdeling Uitmuntendheid Gemengde Koren: Ned
Herv. Kerkkoor, Axel, 196 p., le pr. „Excelsior
Yerseke, 218 p., le pr. „Crescendo", Hoek, 219 p.,
le pr.
Afdeling Uitmuntendheid Dameskoren „Juliana
Zuidzande, 203 p„ le pr.
Afdeling Uitmuntendheid Mannenkoren„Smal
stads Mannenkoor", St. Maartensdijk, 176 p„ 2e pr
Superieure afdeling Gemengde Koren„V.Z.O.S."
St. Maartensdijk, 212 p., le pr. „De Lofstem", St.
Maartensdijk, 192 p., le pr.
De heer J. P. Smies te Axel kan als dirigent van
het Ned. Herv. Kerkkoor alhier en van „Crescvendo"
te Hoek, met de behaalde resultaten weer zeer tevreden
zijn. Als w ijhet wel hebben is dit de vijfde maal in
successie dat hij met het Ned. Herv. Kerkkoor steeds
in een hogere afdeling een le prijs wist te behalen.
En een nog mooiere prestatie is het dat hij met zijn
zangvereniging van Hoek met een totaal van 219 het
hoogste puntental van het concours behaalde en daar-
door beslag legde op de wisselbeker, beschikbaar ge
steld door „Smalstads Mannenkoor", daar de vorige
wisselbeker drie maal achtereen was behaald door het
dameskoor „Juliana te Zuidzande en deze dus voor
goed in haar bezit kwam.
Naar wij vernemen heeft het Ned. Herv. Kerkkoor
dezer dagen een uitnodiging ontvangen van de Her
vormde Gemeente te Antwerpen om aldaar op zondag
21 juli medewerking te verlenen in een der diensten,
GESLAAGD VOOR H.B.S.-EXAMEN.
Aan het Petrus Hondiuslyceum te Terneuzen slaag
den voor het eindexamen H.B.S. B mej. L. van den
Berg te Terneuzen en de heren J. de Fouw, Hoek;
C. Francke, Axel M. Koster, Terneuzen P. Meert,
Biervliet en J. Ramondt te Sas van Gent. Afgewezen
werd één candidaat.
ning, maar dit betekent helemaal niet dat hij een
moordenaar zou zijn."
Inspekteur Broekman haalde de schouders op en
bromde iets.
„Wij hebben hier weinig meer te zoeken," zei hij.
„Als de heren mee gaan, kunnen we op mijn bureau
de zaak misschien nog eens nauwkeurig bekijken. En
U, juffrouw Uittenterpe, kunt ons dan mogelijk ergens
mee helpen, wat betreft de heer Boorneman. Zullen
we gaan
Terwijl zij dwars door de stad naar het hoofd
bureau van de Nijmeegse politie wandelden, werd
er weinig gesproken. Het blonde meisje liep óm zich
heen te kijken, als hoopte zij onverwacht een'levens
teken van André Boorneman te ontdekken. De stem
ming was een beetje gedrukt, toen zij het niet bij
zonder fraaie gebouw, waar de gemeentepolitie van
de Keizer Karelstad was gehuisvest, betraden.
„Inspekteur Broekman Een rechercheur schoot
op hem af en de inspecteur ging hem een paar passen
tegemoet. Even stonden zij fluisterend te praten. De
inspekteur knikte, gaf op gedempte toon een order,
voordat hij zich weer bij de drie anderen voegde.
„Gaat U maar mee, zei hij dan. Op de eerste vér-
dieping kwamen zij in het lokaal, dat als bureau van
inspekteur Broekman dienst deed. Een tamelijk kaal
ongastvrij vertrek met enkele weinig artistieke platen
aan de muren. Mr. Ernst Verhagen hoopte onwille
keurig, dat de inspekteur een beetje meer fantasie en
levendigheid van geest mocht hebben dan uit deze
weinig inspirerende omgeving bleek. Op uitnodiging
namen zij op houten stoelen plaats, terwijl Broekman
achter zijn schrijfbureau ging zitten. Meteen begon
hij te spreken.
(Wordt vervolgd)
