RANG is alleen RANG als er
op staa
I
W
R<toöseL in nijmeqen.
HOOFDPIJN?
j
Het merk RANG staat duidelijk op iedere Rangrol, alsook op het beschermend omhulsel van ieder Rangetje
RANG, een product van de Kingfabrieken
TUSSEN NIJLDELTA EN RODE ZEE.
UIT ONZE OMGEVING
AXEL
Verwaarloos ze niet
lie Rbeumatische Pijnen.
Miers kunt U straks
riet meer op oi neer
FEUILLETON
door G. PLANTEMA.
(Vervolg va npagina 1)
Aardige verhalen levensecht krijgen wij te
horen van dez ewakkere en gebruinde werkers en
ploeteraars die hu nmolen zo lief hebben als vrouwen
haar meubeltjes.
Ons baggermateriaal is in geen enkel opzicht te
evenaren en spreker dacht onwillekeurig aan het schep
pingsverhaal en hetgeen God volgens Genesisop de
derde dag schiep. Kanalen van 12 m. breedte en 13 m.
diepte worden doo rdeze productieve molens kaars
recht gegraven in minimum-tijd en het is dit werk
dat onze Maassluise baggeraars beroemd maakte over
de gehele wereld en ons onder de mogendheden van
de eerste rang plaatste.
Als spr .dan ziet en vergelijkingen maakt met de
bouwers der pyramiden, die eigenlijk niets anders
waren da nmenselijke graven van waaruit men met
een mummieschip naar de eeuwigheid zou varen, dan
valt een vergelijking van die bouwwerken met de
dijken en terpen die ons voorgeslacht in hun eeuwige
strijd tegen de zee moesten opwerpen verre ten gunste
uit van onze voorouders die honderd jaar voor Chr.
naar de Rijndelta af zijn komen zakken. Als spr.
denkt aan onze 2600 km. rivierdijken waarvan
1600 km. buitendijken zijn dan vallen de pyramiden
al beslaan deze 15 ha. oppervlakte en a lzijn ze hon
derden meters hoog, daarbij in het niet.
Zo herinnerde hij in dit verband aan de ramp van
1953 toen onze eeuwige vijand zo genadeloos toe
sloeg en zulk een belangrijk deel van ons voor 38%
beneden de zeespiegel liggende vaderland werd over
stroomd. Een film gaf ons het beeld van de gigantische
strijd die ons volk toen heeft moeten strijden. Ons
volk, nog nauwelijks het verlies van ons imperium in
1949 dat éénmaal doo rvechtende vissers is bijeen
gevaren te boven en dat nu weer voor een andere
reuzentaak werd gesteld, n.l. om de erfvijand weer
van onze bodem te verdrijven. Dat daarin ook weer
kon slagen in een minimum van tijd Waarom
Omdat het geloofde in God en in zichzelf 1 En om
dat het leefde uit drie principes van onze „Lex Frisio-
num" en het geloof handhaafde dat recht gaat boven
macht .vrijheid boven dictatuur en een vrije zee en
vrije vaart het erfdee lzijn waarvoor het immer waard
was te' leven en te strijden, zoals dit volk ;o neiig-
maal deed
Met deze geestdriftige peroratie eindigde deze zeer
onderlegde en strijdvaardige spreker-auteur die
ook cineast bleek zijn hoogstaande en boeiende
rede, die ruim twee en een half uur had geduurd.
Jammer dat slechts een derde gedeelte van het niet
zo talrijke gehoor maar uit Axelaars bestond. De af
wezigen hebben zeer veel gemist.
EXAMENS VEILIG VERKEER - CURSUS.
Maandagavond had in hotel „De Stadsherberg" het
schriftelijke eindexamen plaats van de deze winter
alhier onder auspiciën der plaatselijke verkecrscom-
missie gegeven cursus die uit een zestal lessen bestond.
Een dertigtal deelnemers, waaronder een drietal dames
had aan deze cursus deelgenomen.
De voorzitter der plaatselijke Verkeerscommissie,
dr. C. A. Schiltman, verwelkomde het aanwezige ge
meentebestuur, het plaatselijk bestuur van Veilig Ver
keer en de examinatoren, alsmede zeer in het bij
zonder de eerste luitenant der Rijkspolitie Bloemers
in diens kwaliteit van hoofd der verkeers-inspectie
te Terneuzen.
Hij wees in zijn openingswoord op de noodzakelijke
zo doeltreffend mogelijke toepassing der verkeersregels
in het algemeen. Deze kunnen worden gediend dcor
een gezonde dosis humor, doch zijn mede afhankelijk
van het menselijke humeur dat bepaalde stemmingen
verwekt, die de handelingen beïnvloeden kunnen.
Eén van de grootste vijanden van het veilig verkeer
is en blijft het alcoholisme.
De vaststelling der resultaten van de 25 gestelde
vragen vorderde geruime tijd, doch toen deze be
ëindigd was, sprak de voorzitter er zijn vreugde en
verbazing over uit dat de cursisten op één na
de meeste vragen hadden beantwood. Elke goed be
antwoordde vraag werd met 4 punten gehonoreerd cn
alzo was het maximum aantal te behalen punten 100.
De meeste punten (98) behaalde de heer P. Wdlfert
uit de Julianastraat. Oudste cursist was de heer A.
H. J. Sorber, die als de nestor onder de deelnemers
96 punten behaalde.
De voorzitter mocht alzo met vrijmoedigheid con
stateren dat de zes lessen die gegeven werden groot
nut hebben afgeworpen.
Hierna werden de diploma's uitgereikt aan onder
staande deelnemers
Mevr. J. de Feijter-Dieleman, K 74 mej. A. J.
Dees en mej. G. Koster.
Verder aan de heren A. Geensen J. van Cad-
sand Iz. de HulluC. J. Smits G. de Neve,
Zuiddorpe Abr. Haak P. Snoodijk A. Sorber
J. van Drongelen J. v. d. HooftM. J. Scheele
J. Kayser J. de Feijter, O 57 P. Wolfert A.
van Cadsand J. den Engelsman P. Verstraten
A. G. Dees C. Boeije Jac. den Hamer A. C.
van Tatenhove W. Dekker Cons. v. d. Heijden
Am. v. d. Heijden van den HoutK. Dieleman.
Na de diploma-uitreiking sprak luitenant Bloemers
zijn vreugde uit over de door de cursisten hier ter
plaatse betoonde „good will". In het algemeen hoopt
spr. dat men de politie na een noodzakelijke be
keuring er nooit te hard op zal aankijken. Van een
verbaal kan een gunstige en zelfs opvoedende kracht
uitgaan en daarom moge het begrip tussen politie en
burgerij er steeds op verbeteren, nu de tijd weldra
aan zal breken dat de laatste voetganger naa.' het
museum zal worden verweren.
De heer A. Geensen sprak namens de cursisten aller
dank uit cn hoopte dat allen zich als heer in het
verkeer rullen gedragen.
Na nog enkele instructieve opmerkingen van de
adjudant der plaatselijke rijkspolitie, de heer L. A.
Fluit, werd deze bijeenkomst besloten.
JAARVERGADERING V.V.V.
Dinsdagavond hield de Axelse V.V.V. op de boven
zaal van café ,,'t Wapen van Zeeland" bij de heer
R. Dieleman haar jaarlijkse algemene vergadering.
De opkomst was matig.
De praeses, de heer Jos. van Damme meende rich
om daardoor het gras niet voor de voeten van de
secretaris weg te maaien, te kunnen beperken tot het
gebruikelijke woord van welkom en de beste wensen
voor het inmiddels reeds gevorderde verenigingsiaar.
Ook de secretaris, de heer A. P. Esselbrugge, kon
ditmaal volstaan met een zeer bondig overzicht, aan
gezien het jaar zonder schokkende gebeurtenissen ver
liep. Alleen de besluiten tot contributieverhoging, be
nevens de splitsing der werkzaamheden verbonden aan
het secretariaat door het vestigen van een infermriie,
dat beheerd wordt door de heer W. L. Hirdes, werden
als belangrijkste feiten gereleveerd. Ook de ver
hoging der gemeentelijke subsidie, die de afdeling in
financieel opzicht meer armslag biedt werd met vol
doening gememoreerd.
Wijl de leden der kascommissie niet aanwezig wa-
Mijnhardt's Hoofdpijnpoeders. Doos 47 cent
ren, werd de kas ter vergadering nagezien en ge
controleerd. De inkomsten beliepen 1087,27 ,-n de
uitgaven ƒ305,90, zodat er een goed slot van ƒ781,31
te noteren was.
Vermoedelijk zal zeer binnenkort een nieuwe folder
"""ten worden ontworpen daar de ganse oplaag werd
vers id en thans volledig is uitgeput. Hiermede zal
vermoedelijk een belangrijk bedrag gemoeid zijn.
De oorzitter memoreerde de thans zeer verlichte
taak van de secretaris, daar de Stichting Axel'57
natuurlijk met volledige tseun van V.V.V. thans
de Pir.ksterfestiviteiten op grootse wijze zal organi
seren. Dit ontheft het secretariaat van een heleboel
werk.
De vlotverlopen vergadering werd na enkele huis
houdelijke besprekingen daarop door de voorzitter
gesloten.
Begin morgen die bloedzuiverende Kruschen-kuur, om
zelf te ondervinden en al spoedig hoeveel
beter ge U voelt, naar lichaam en geest. Want ook
Uw stemming heeft van Rheumatische Pijnen zo te
lijden. Eigenlijk vergallen die pijnen Uw hele leven,
belemmeren U in Uw doen en laten. En dat terwijl
hulp voor 't grijpen ligt. Neem toch Kruschen. De
kleine dagelijkse dosis doet wonderen. Op Uw hele
gestel. Ing. Med.
HENGELSPORT-AVOND.
In het clublokaal „De Witte Leeuw" bij de heer Em.
Pieters aan de Molenstraat hield de Axelse hengelsport
vereniging „Geduld Overwint Alles" haar jaarlijkse
traditionele contact-avond voor leden en huisgenoten,
waarbij ook de sportvrienden uit Sas van Gent met
hune dames van de partij waren.
Nadat voorzitter A. van Riel allen had verwelkomd
met een gloedvol bondig openingswoord, was het
woord verder aan de leden om met zang, spel en
voordracht de stemming op te vrolijken, hetgeen weer
als ieder jaar uitstekend gelukte.
1 oen dit geanimeerde programma .was afgewerkt
was er nog ruimschoots gelegenheid voor een dansje
dat verzorgd werd door een orkestje onder leiding
van de heer Adr. van Meurs W.Pz., dat iot in de
kleine uurtjes de vreugdevolle stemming cr in hield.
Pfschoon het reeds diep in de nacht was wisten de
feestvierende hengelaars nauwelijks van ophouden en
kwam het sluitingsuur naar de zin van velen nog veel
te vroeg.
UITVOERING „K.T.C."
Een slechts ten dele met leden cn donateurs van deze
toneelvereniging gevulde zaal van „Het Centrum"
woonde donderdagavond de tweede en laatste winter -
uitvoering van dit gezelschap in dit seizoen bij.
In zijn welkomstwoord merkte ook de ijverige voor
zitter, de heer A. van Riel dit geringere bezoek op,
dat naar hij meende tweeërlei oorzaak had, daar
eerstens noodgedwongen de datum van opvoering
moest worden opgeschoven worden en het toneelsei
zoen daardoo rthans reeds vergevorderd is en ten
tweede was het gure en buiige aprilweer van dien
aard dat speciaal de „buitenmensen" het zeker ver
kieselijker hebben gevonden verstek te laten gaan.
Hierna werd ten tonele gebracht „Als moeder gaat
trouwen", een stuk uit het zeemansleven in drie be
drijven door C. van 't Hof.
Wat de inhoud betreft kunnen wi) dit stuk niet als
één der best geslaagde uit onze Nederlandse toneel
literatuur bestempelen. Deze is rijk aan geestesproduc
ten van verschillende auteurs op dit gebied en ook
K.T.C. dat zich steeds goed en voortreffelijk in
zeemans-genre wist uit te leven, zag,en wij verschei.
dene malen meer boeiende en meer realistische stukka
in dit kader op de planken brengen.
Dit stuk belichtte het zeemansleven nu eens mee
van de vrolijke kant en hoewel er verschillende a
stige verwikkelingen donkere schaduwen dreigden li
werpen over dit vaderloze zeemansgezin, toch over
heerste de luchtige stemming, niet in het minst don
de oude ome Dorus, die met zijn kwinkslagen
zijn „filosofie van de koude grond" het leven niei
zo zwaar neemt en daardoor een groot aandeel heelt
in de oplossing van de ten huize van weduwe dt
Vries gerezen problemen rondom de huwelijksplannei
van de weduwe en alzo het stuk naar een happy end
helpt voeren.
Dat niettegenstaande de minder boeiende inhoud
van dit stuk het uitgebreide toneel-ensemble toch
de aanwezigen voldoende aandacht voor het spel wis
ten op te wekken, pleit dan ook ten hunnen gunstt,
alhoewel, naar onze mening, enkele spelmomenten een
wat te traag verloop vonden, dat waarschijnlijk mede
te wijten was aan de af en toe wat langdradige dialoog
Was de keuze van het stuk dan ditmaal minder
gelukkig te noemen, over het geheel genomen heeft
K.T.C. van dit stuk een aannemelijke vertolking ge
bracht en aan het eind kon de voorzitter de aar,
wezigen dan ook dank brengen voor de nodige aan
dacht waarmee het gebodene gevolgd was.
In zijn opwekkend slotwoord hoopte hij tegen het
komend najaar weer op aller weerzien en drukte de
aanwezigen op het hart dan meerdere vrienden ol
kennissen mee te brengen.
In de pauze was er dan natuurlijk de gebruikelijke
tombola en na afloop volgde ook weer tot in de
kleine uurtjes een gezellig bal.
OMA VEELE 103.
Zonde rbijzonder vertoon vierde onze oudste in
woonster, mevr. Veele Vrijdag haar 103de geboorte
dag. Maar al geschiedde dit zonder uiterlijk vertoon
we zagen geen enkele vlag in de Noordstraat -
deze dag ging niet onopgemerkt voorbij. Ontelbare
ingezetenen en ook belangstellenden van buiten onze
stad gaven blijken van medeleven door het aanbieden
van persoonlijke of schriftelijke gelukwensen.
Het Comité Ouden van Dagen verscheen o.a. in de
voormiddag en overhandigde de gebruikelijke taart
met een denkbeeldige grote 1, die 100 voorstelde
en drie kleine kaarsjes die één jaar en alzo de 103
levensjaren voorstelden.
Ook het gemeentebestuur bood zijn gelukwensen aan
vergezeld van de toezegging dat Oma Veele, zodra
het voorjaar milder wordt, een autotocht naar haar
geboorteplaats Goes en omgeving aangeboden krijgt.
Oma Veele als altijd helder van geest en met stra
lende humor zat weer vo lgrappen van welke de in
timiteit ons verder het zwijgen oplegt.
Maar Axel kan gerust zijn en zich verheugen op de
goede gezondheid van de krasse oude dame, die voort
gaat hare belangstelling dagelijks te tonen in alles wat
het leven bèroert en door middel van krant of radio
onder hare interesse komt.
Zo gauw het klimaat wat milder gaat worden hopen
w ijonze oudste inwoonster weer hare wandelingen te
zien maken door onze straten en wij wensen haar
ook langs deze weg, nog menig gelukkig jaartje in ge
zondheid en dezelfde vitaliteit toe.
FAILLISSEMENTEN.
Opgegeven door v. d. Graaf Co. N.V. Amsterdam
Op 5 april is het faillissement uitgesproken over
de heer F. L. de Mul, verzekeringsagent, Walstraat,
Sas van Gent. Rechter-commissaris is mr. J. A. E.
Rink en curator mr. G. A. Renting te Goes.
4)
„In huize Eikenheuvel wonen de heer en mevrouw
Nabarescu. Dat zijn mensen uit Roemenië, maar zij
wonen al jaren in Nijmegen. Ik noem ze alleen, om
dat ze nogal eens gasten uit het buitenland ontvangen,
die hier dan een paar weken of langer logeren. Trou
wens, dan mag ik ook de Hongaarse familie Voeren-
dael niet vergeten. Mevrouw is een Hongaarse en
daar komen ook dikwijls vreemdelingen in huis. Je
begrijpt, dat ik die gasten niet ken. Of er op het
ogenblik bij de Voerendaels of de Nabarescu's logé s
zijn, zou ik trouwens evenmin kunnen vertellen. Dat
weet Else wellicht beter, want die praat nogal eens
met onze buurvrouw, mevrouw Hermans, die zowat
iedereen kent, terwijl zij bovendien graag voor spre
kend nieuwsblad speelt."
„Dat is dus de oogst informeerde de inspekteur.
„Tja," zei Ernst aarzelend, „ik zou werkelijk nu
niemand anders kunnen noemen, ja toch De familie
Van der Zuyden krijgt soms bezoekers uit het buiten
land. Zij schijnen veel gereisd en zodoende aardig wat
kennissen opgedaan te hebben. Ik herinner mij, dat er
kort geleden een Duits echtpaar logeerde en eerder
mensen uit Zuid-Frankrijk. Maar om je de waarheid
te zeggen ,de van der Zuyden's zijn erg gereserveerd.
Zij wonen op Montplaisir en moeten schatrijk zijn.
In Nijmegen schijnen ze maar heel weinig kennissen
te hebben."
„Dat zijn dus echt deftige mensen", merkte Ohl-
guist half vragend op.
„Ja," antwoordde Ernst Verhagen, „als geld deftig
heid maakt, ongetwijfeld. Maar alle mensen op de
Kwakkenberg mag je beschouwen als gezeten burgers,
die wel als min of meer deftig kunnen worden be
stempeld."
„En toch schijn je de deftigheid van de familie Van
der Zuyden een beetje in twijfel te trekken riep de
inspekteur lachend.
„Nu ja", gaf de advokaat toe, „men weet niet goed,
wat men aan die mensen heeft. Ik moet zeggen, dat
de heer van der Zuyden soms een wat zonderlinge in
druk maakt. Men zegt, dat hij een rijk geworden
handelaar in onroerend goed is, maar men weet niet
precies, waarin hij zaken deed. De een vertelt, dat
hij door gokken op de beurs geld heeft verdiend, de
ander meent, dat hij niet erg nauw heeft gekeken bij
het kopen en verkopen van goederen van niet altijd
bekende herkomst. Ik weet het niet hoor. Ik ken de
man alleen van gezicht. Maar ik moet toegeven, dat
hij er niet uitziet, of hij thuishoort in de dure auto,
waarmee hij rondrijdt. Zeker ziet hij er uit, of hij
nogal zwaar drinkt en ook in andere opzichten niet
afkerig is van het goede der aarde. Trouwens, een
van Else's leveranciers heeft ook de Van der Zuyden's
tot klant en daardoor hoor je wel eens van grote,
heel kostbare bestellingen."
„Dat is dus de heer van der Zuyden", merkte in
spekteur Sven Ohlquist op. „Je geeft geen buiten
gewoon aantrekkelijke beschrijving van de man, maar
dat hoef tvoor mij nog niets te betekenen. Hoe is
zijn vrouw
Ernst Verhagen laaide de schouders op. „Daaruit
kunnen wij helemiéB niet wijs worden," antwoordde
hij. „Nu ja, we zijn hier in Nijmegen niet gewend aan
de opmaakmethoden, die de dames in de grotere steden
er op na houden. Maar ik moet zeggen, dat mevrouw
van der Zuyden er naar mijn smaak we leens erg
bijgewerkt uitziet."
„Haha brulde de inspekteur. „Jij bent wel echt
een inwoner van een kleinere stad geworden, zwager.
Ik geloof, dat je vroeger in Amsterdam en Den Haag
toch wel opgemaakte dames zult hebben gezien. En
ik meen me te herinneren, dat je ook wel eens in
Parijs, Brussel en andere wereldsteden bent geweest.
Wat een degelijkheid ineens."
„Och," zei Ernst, „ik geef graag toe, dat ik in de
grote steden meer heb gezien dan hier. Maar ook
daar zou mevrouw van der Zuyden een opvallende
verschijning geweest zijn. Het is trouwens helemaal
een eigenaardig echtpaar. Hij is over de vijftig en zij
vermoedelijk twintig jaar jonger. Zij ziet er nog jong
genoeg uit en juist daarom heeft ze geen overdadige
opmaak nodig'. En ze is bovendien niet onknap, al is
ze wat grof van trekken. Het merkwaardige is wel,
dat de mensen die met haar man hebben gesproken,
hem weinig beschaafd en soms zelfs onbeschoft plegen
te noemen, terwijl men dat van haar nooit zegt. Goed,
men weet niet, wat men aan haar heeft, maar ze is
altijd beleefd."
„In elk geval is dat dus een echtpaar, dat een
beetje buiten het kader van deze deftige omgeving
valt was de slotsom, waartoe de inspekteur kwam.
„En toch krijgen zij vaak buitenlandse bezoekers.
Wat zijn dat over het algemeen voor mensen Kun
je mij een indruk geven
„Nu -vraag je een beetje veel," vond mr. Ernst
Verhagen. „Ik heb die bezoekers alleen maar gezien,
dikwijls alleen niet anders ,dan wanneer ze mij in 'e
auto voorbij kwamen. Bij vreemdelingen kun je toch
heel lastig op het uiterlijk afgaan. Maar het Duitse
echtpaar, dat er het laatst was, maakte een nette in
druk, ik kan niet anders zeggen. Het waren bepaald
gegoede mensen, te oordelen naar hun kleding. Dat zij
met Van der Zuyden overweg konden, verbaasde mij
wel even. Over de Fransen, die er voor hen waren,
kan ik helemaal niets vertellen. Maar nog eerder was
er een Spanjaard en ik moet je eerlijk zeggen, dat die
meneer er beslist ongunstig uitzag. Maar in Spanje
was zij ntype misschien toch niet bijzonder. Daar kan
ik moeilijk over oordelen. En ik weet zeker, dat hij
genoeg geld ter beschikking had, want hij heeft het
in de stad in verschillende café's flink laten rollen.
Hij placht nogal eens met zijn gastheer aan de zwier
te gaan, maar mevrouw van der Zuyden vertoonde
zich bijna nooit met hem."
„Wel, wel", zei de inspekteur. „Dat is nog een
heel verhaal geworden over de eigenaardige Van der
Zuyden's. Meer mensen van vreemde nationaliteit
wonen hier dus niet meer in de omgeving."
„Nee, stemde de advokaat toe, „tenzij je nog reke
ning houdt met de Indonesische huisknecht bij de
familie Verpoort. Maar de oude Achmat is al jaren
een van de buurtbewoners. Hij is met de familie nee-
gekomen uit Indonesië. Als je soms op zoek bent naar
geheimzinnige Oosterlingen, dan kan ik je alleen naar
hem verwijzen, maar ik geloof niet, dat hij daarvoor
in aanmerking zou komen."
„Voor de volledigheid zal ik hem noteren." ant
woordde inspekteur Sven Ohlquist, „maar ik geef toe,
dat hij in de zaak, die ik onder handen heb, hoogst
waarschijnlijk buiten schot zal blijven."
(Wordt vervolgd)
