Fotoland - Wonderland
Nederland - Bloementnin
Vooruit kunnen
komen als je wilt...
IMMeclc 1
n kiezen
e komen
de hand
van de
'oedings-
oed fun-
k hierop
voeding
kauwen.
Ceef het
t te fijn
an rauw
illeen in
(Slot)
EEN BABBELTJE OVER KIJKEN EN KIEKEN.
Grauw sprookje.
Zo kan. als een kleurig deel uit een sprook
je, ergens liggen een rimpelloos lichtblauw
meertje, omringd door prachtige groene bo
men, die tegen de heuvels groeien met heef
in de verte een typisch oud kasteeltje in ver
schoten bruine tinten, koog op een helling.
Maar op een foto wordt het kasteeltje een
donkerespeldepunt op een stuk van een
streepjesbroek van bomen met een grauw
kartonnen meertje als voorgrond.
En zo kan ook het grappige dorpje aan
devere overkant van het grote wijde water
vlak op een kiekje niet anders worden dan
een rafelrandje aan het grijze stukje crepe-
de-chine van de plas. Waarschuwing dus
Niet om de kleuren alléén fotograferen
met zwart-wit film, maar kijken naar het
licht, de lichtspeling, de schaduwwerking en
dan kieken.
Geen hoofdmotief zonder meer in de verre
verten plaatsen, maar de foto vullen. En wat
de zonverlichting betreft het volgende
Een bekend woord zegt Belangrijke ge
beurtenissen werpen haar schaduw vooruit.
Beschouw uzelf nooit als zo belangrijk, dat
ook uw schaduw vooruit moet vallen. En
dat doet zij wel, als u fotografeert met de
zon in de rug
Stop met die verkeerde ouderwetse ma
nier. Doe gewoon en neem als iedere recht
geaarde fotolander het zonlicht opzij of
schuin van voren, zelfs recht naar voren,
maar hoogstens, hoort u, een béétje schuin
van achteren.
Stel u nu voor een zonnige dag in foto
land, dat ook een strand heeft. Laten we
daar beginnen aan onze reportage.
Van een of andere hoogte kieken we de
typische kustlijn of neigen de camera iets en
laten de grillige schuimstrepen, de vloedlijn,
de aangespoelde wirwar zien, belicht door
het ochtend- of namiddagzonnetje. Denk er
omgéén foto's aan het strand in de volle
middagzon.
Maar we waren aan het strand en al bent
uzelf nog zo gek op zonnebaden, uw camera
heeft er een uitgesproken hekel aan. Een
droge handdoek of kledingstuk om het toe
stel heen en het beschermende kijkvenstertje
voor de cijfertjes van de film direct maar
weer dicht doen na het doordraaien.
Van kleppen en brillen.
Omdat het zo lastig is steeds met de hand
boven de ogen te zitten om ze te beschermen
tegen te fel licht zijn er van die practische
zonnekleppen. Op zoiets is uw toestel ook
gecharmeerd. Bescherm dus ook het oog van
uw camera met zo n klep, die voor de foto
toestellen zonnekap heet en precies om
de lens past. Om ongewilde spiegeling, re
flectie, tegen te houden is zo'p zonnekap on
ontbeerlijk de foto's worden brillanter.
Ook een zonne bril past op uw toestel.
Hij heet g e e 1 f i 11 e r en het blauw, dus
ook de blauwe lucht, wordt er op de kiek
donkerder door. Zodoende steken de witte
wolken mooi af.
Bij gebruik van zo n geelfilter voor de lens
nemen we eigenlijk een deel van het licht
weg en daarom gaan we dan ook het dia
fragma maar wat verder open zetten dan
normaal aan het strand gebruikelijk is. In-
plaats van op 16 dan tóch maar op 11. Alleen
als u nu werkelijk knippert met de ogen van
het felle licht, dan kan ook diafragma 16 met
geelfilter gebruikt worden. Om precies te
weten hoe u belichten moet, zijn er belich
tingsmeters. Zeer gemakkelijk, zeer handig
en het spaart teleurstelling en film. Zo n
meter kost wat geldt, maar het profijt komt
j er toch weer uit aan minder mislukte op
namen en grotere vreugde om het altijd
j slagen van de kiekjes.
Wacht u voor de bossen
In fotoland zijn ook bossen. Pas op met
bossen, want ze zijn altijd zo erg groen en
vaak donkerder dan u denkt. Zorg voor een
kronkelend bospaadje dicht bij de bosrand
en laat het licht schuin door de takken door-
vallen. Neem een boom of struiken dichtbij
en laat de donkerder bosrand op de achter
grond in het beeld komen, zodat hij die later
dit geslaagde kiekje bekijkt, zal zeggen
Hebben jullie dat hele eind gelopen
Voorgrond met houvast.
Als u het bos uitkomt, staan we in het
volle landschap met een uitzicht tot aan de
vere horizon. Laat u niet foppen. U merkt op
een foto pas hoe ver en uitgestrekt het land
schap is als u dichtbij, dus op de voorgrond,
houvast hebt. Dat kan heel goed een van
uw kennissen zijn, die rustig daar vooraan
zit en het landschap inkijkt. Plaats die iemand
b.v. aan de linkerkant en laat hem of haar
een tikje naar rechts het landschap inkijken.
Het hoeft niet altijd een persoon te zijn die
kijkt, het mag ook een struik, een stuk van
een hek, een boom of wat anders zijn. Maar
altijd de voorgrond ook scherp houden. Het
geelfilter er op en bij tegenlicht zeker
het zonnekapje op de lens.
Van tegenlicht gesproken, dat snapt u
natuurlijk wel. Dat is eigenlijk zo écht tegen
de zon in, zonder dat die zon direct in de
lens kan schijnen. Want anders krijgt u die
zon als een grote overstralende vlek op de
kiek. Zo'n enkele maal mag u wel pal tegen
de zon in fotograferen ,als dan dat felle licht-
cirkeltje van de zon maar afgedekt wordt
door een boomstam of bladeren. En dan lie
ver weer een diafragma verder open, want
de schaduwen moeten geen roetmoppen wor
den. Daar moet ook, wat we noemen „teke
ning" in zijn. Tegenlicht verlangt zeker min
stens dubbele belichting.
Door de knieën gaan is in fotoland een
loffelijke eigenschap. Voora' bij kinderop
namen. Want kinderen zijn er veel in foto
land. Eerlijk gezegd in fotoland is alles,
omdat fotoland overal is. En kinderen zijn
ook overal. In hun spel zonder vooraf ge-
pommadeerde haartjes, bij hun bezigheden
zonder het van te voren gauw even recht
getrokken jasje geven ze de enige goede
opnamen. Kiek ze veel, vlug, verrassend of
verstolen, maar vooral vaak
Want de eerste lach, de eerste tand, de
eerste pasjes komen maar één keer voor, de
eerste keer. En elke verandering na die eerste
keer is weer een bladzijde in het grote boek
van het kinderleven.
Ja, kiek ze vaak, maar niet van het ver
heven grote-mensenstandpunt, maar in hun
kleine wereld komend door een laag stand
punt te kiezen. Hurkend, zo mogelijk tegen
een rustige achtergrond, foto's maken en
daardoor de momenten vasthoudend, die
nooit meer. terugkomen. Want er zijn van
die situatie's, waarin op een kostelijke ma
nier baby Eva wel eens een keer, maar
bakvis Eva later absoluut niet meer ge
fotografeerd wil worden.
Bij kinderopnamen willen we graag een
rustige onscherpe achtergrond hebben, maar
tegelijkertijd w'illen we geen kans lopen dat
hun beweeglijkheid onscherpte in hun eigen
beeld veroorzaakt. Wel door het ene goed
te doen, komt automatisch het andere ook
in orde. Kijk maar Onscherpe achtergrond
vereist een grotere lensopening,m aar om
dat dan te veel licht zou binnen komen, gaan
we de sluitersnelheid opvoeren. En dat komt
prachtig van pas om die snelle bewegingen
vast te leggen.
Lenzenkijkerij.
Behalve kinderen zijn er ook zo vaak vol
wassenen te fotogfraferen. Vaak menen de
mensen, dat bij zo'n gelegenheid een spe
ciaal fotogezicht moet worden getrokken.
Vandaar de raad probeer het ongemerkt
te doen, dan pas maakt u echt de opname.
Op een of ander terrasje wordt dan niet
star in het fototoestel gekeken, maar een
onderling gesprek aangevangen, terwijl een
der dames de café-filter klaarmaakt en een
ander die doorgeeft. Bedachtzaam wordt
de sigaar of het pijpje naar de mond ge
bracht en deze gewone menselijke trekken
maken van een doodgewoon kiekje een bij
zonder aardige foto.
In hoger sferen.
Als u ook wel eens in het hooggebergte
fotografeert, onthoud dan maar, dat tot een
hoogte van ongeveer 2000 meter alles heel
normaal is en niets moeilijker dan overal
elders. Boven de 2000 meter begint de in
vloed van voor uw ogen onzichtbare, maar
voor uw huid en de film heel goed merk
bare stralen, de z.g. ultra-violette stralen.
Uw huid wordt bruin en de bescherming
tegen verbranding is huidcrème. Uw film
verbrandt ook als u niet oppast en de be
scherming is hiereen ultraviolet filter, dat
die „onzichtbare stralen" niet doorlaat. Tot
2000 meter is het bij sneeuwlandschap ge
wenst om gebruik te maken van geelfilter.
Omdat in het hooggebergte het licht meestal
zo fel is kan men hetzelfde diafragma nemen
als aan het strand bij zonneschijn.
„Singing in the rain".
Maar in fotoland kan toch ook minder
mooi weer zijn W ordt er dan niet ge
fotografeerd Ach, natuurlijk. Foto's ont
houden wat mensen vergeten. Dan moe
ten ook die tragikomische momenten van de
vacantie-uitstapjes bewaard blijven.
Bij regen en sneeuw diafragma verder
open. Zonnekap wordt regenkap. Niet te
kort belichten om het vallen van regen of
sneeuw beter op de foto te doen uitkomen.
Altijd er aan denken op de foto te laten uit
komen hoe nat het was. Wat een plassen
er stonden Bij nevel kort belichten. Altijd
iets op de voorgrond plaatsen om te laten
zien hoe sterk de details afnemen door dicht
heid van de nevel. Gen filter gebruiken.
Nevel met doorkomende zon fotografeert
het mooiste.
En als de zon in fotoland ondergaat
Dan komt er een nieuwe reeks van moge
lijkheden. Fotoland is wonderland, ook bij
avond. Schemering in de stad b.v. is toch
prachtig om te kieken. Het statief moet er
bij natuurlijk, maar de resten van het dag
licht tekenen de gebouwen af en in de 5 of
tien seconden, die we belichten,komen ook
de brandende lampen door. Wie op reis is
en eens een bijzonder beeld van de stad wil
vasthouden vindt hierin een mogelijkheid.
Verpakt zonlicht.
Aan iedere rondgang komt een einde en
wij moeten toch ook weer naar huis. Naar
huis Natuurlijk, een beetje napraten over
alles en een gezellig flitsfotootje maken. Als
er iets gemakkelijk is, dan is'het wel die
flitserij van tegenwoordig. Mislukking is
eerlijk gezegd uitgesloten als u een gesyn
chroniseerd toestel hebt. Dat w'il zeggen als
er een flitscontactpuntje is ingebouwd. Alle
toestellen van de laatste jaren zijn gesyn
chroniseerd., waardoor op het moment dat
de sluiter bijna op zijn verst openstaat, een
strcomstootje naar de flitslamphoudcr gaat.
Zit daar een flitslamp in dan brandt dat in
een zeer kort ogenblik fel op, juist in die
tijd dat de sluiter helemaal open staat.
Daar heeft u vrijwel niets aan te regelen,
want zet u het toestel op 1/25 seconde, dan
is het altijd raak. Wat de afstand betreft,
die stelt u in en het diafragma staat eigen
lijk al vast door het soort lampje. Want deze
lampjes heben alle een richtgetal. Van een
klein flitslampje is dit getal 28. Pas op
Nou mccet u niet diafragma 28 nemen. Nee,
als u b.v. op 3 meter afstand foto's maakt
met zo'n lampje dan neemt u diafragma 9.
Waarom nou juit 9 Omdat 3 gedeeld op
28 ongeveer 9 is. Deel dus doodeenvoudig
de afstand waarop u gaat kieken op het
richtgetal van het lampje en de uitkomst is
uw diafragma-getal.
Breng kleur in uw leven.
Op fotogebied kan dit nu ook letterlijk,
dank zij het nieuwe terrein van de kleuren
fotografie. Daar is zoveel over te vertellen,
dat ik er maar weinig van'zal zeggen. Alleen
maar dat ,»zon" wel een van de belangrijkste
factoren is. En dat u een belichtingsmeter
daarbij eigenlijk méér nodig hebt dan bij
zwart-wit. Want kleurenfilms moeten vrij
nauwkeurig belicht worden. Nu zijn er ook
kleurenfilms, die negatieven geven, die dan
weer afgedrukt kunnen worden op papier.
Dat zijn de negatief-kleurenfilms. Het eind
resultaat is dus een papierbeeld in kleur. Er
zijn ook andere kleurenfilms, die geen nega-
tiefje geven maar direct een positief beeldje.
Als u dat tegen het licht houdt of het met
een apparaaje op de muur projeceert, hebt
u een directe afbeelding in de kleuren, zoals
ze waren.
Voor zover u dit terrein van de fotografie
nog niet kent, begin er eens aan en denk
er bij deze kleurenfotografie dan aan Foto
grafeer in den beginne alleen met zon.
Belicht zoals voorgeschreven staat in de
tabel, verpakt bij iedere film. Kies onder
werpen met vrij grote kleurvlakken. Maak
geen bonte prentjes met 1001 kleurtjes. Ge
bruik geen filters, maar wel steeds een
zonnekap. Denk er aan, integenstelling met
de zwart-wit film, dat de kleur zéér belang
rijk is.
Ten slotte geef ik u als laatste raadgeving
werkelijk ernstig in overweging
Neem er toch elke dag opnieuw enkele
ogenblikken af om alléén maar te kijken.
Simpel-weg te kijken. Te kijken naar het
Leven zelf. Omdat u dan, van wat er in
het Leven leeft, gaat houden. En omdat u,
door zo alleen maar te kijken, komt tot het
verlangen om dat vast te houden.
Omdat u dan komt van kijken tot kieken.
Vorig jaar verkochten wij voor circa
178 millioen bollen.
Dank zij Perzen en Turken uit de 17e eeuw
is de streek tussen Leiden en Haarlem thans
een welvarend gebied, dat leeft van de op
brengst van de bloembollen. Bloembollen,
dit pas omstreeks 1600 voor het eerst uit
Voor-Azië naar Nederland werden gebracht
want Nederland zelf bezat van nature nog
niet het kleinste tulpenbolletje. Zó goed is
het de bloembol in Nederland vergaan, dat
thans één van elke vijf beroepstuinderijen
zijn oppervlakte bebouwt met bloemen. Het
aantal bloeiende bloemen op de tuinderijen
van het Westland is dan ook zeer groot en
naar schatting zouden wij iedere Nederlander
acht tulpen kunnen geven van het aantal dat
er zo jaarlijks bloeit.
Voor de bollenkwekers zelf zijn de bloe
men van weinig belang, het gaat hen in de
eerste plaats om de bollen. Alles in de bollen
streek draait dan ook om de bloembol, de
basis van het bestaan. De bollen worden
n.I. bijna alle naar het buitenland uitge
voerd en het buitenland toont ook een steeds
toenemende belangstelling voor de Neder
landse bollen.
Voerden wij in 1920 voor een waarde van
circa 19Yi millioen gulden naar het buiten
land uit, in 1938 was dit bedrag reeds ge
stegen tot circa 31 millioen. De huisvrouwen
van Engeland, Amerika, Canada etc. gingen
echter steeds meer bloemen in vaasjes zetten
zodat wij vorig jaar voor circa 178 millioen
gulden aan bloembollen uitvoerden.
Nederland gebruikt slechts circa 4%.
Onze bollenvelden zijn dus wel geheel van
de smaak van het buitenland afhankelijk,
want Nederland zelf is maar klein en ge
bruikt van zijn bollen zelf slechts circa 4%
en dat is veel te weinig om onze bollenvelden
in het leven te houden. En dit is dringend
noodzakelijk, want niet minder dan onge
veer 100.000 Nederlanders zijn voor hun
levensvoorwaarden geheel afhankelijk van
de bollenvelden. Afgezien nog van de han
delswaarde van de bollen, zijn deze, wan
neer zij bloeien, een enorme toeristische
trekpleister, waarnaar tienduizenden buiten
landers komen kijken. Dit „kijken" wordt
overigens duchtig door propaganda onder
steund, want naar schatting geven wij zo
ongeveer 3000 gulden per dag uit om de
roem van onze bollenvelden te verkondigen.
Desondanks gaat het bij de bollen om de
haindelswaarde. Dat nauwgezet op deze
handelswaarde wordt gelet blijkt wel uit
het feit, dat alle uit te voeren bloembollen
voor de export aan een onderzoek worden
onderworpen door de Plantenziektenkundige
Dienst.
De kleurenpracht op de velden is dus
slechts bijzaak en zo spoedig als maar moge
lijk is worden die kleurige en fleurige bloe
men afgesneden en voor een deel op de mest
vaalt geworpen om te vergaan tot een vuile
bruine massa. De bloemen op onze bollen
velden hebben dus verder weinig betekenis
en het verkopen van de bekende kleurige
bloemenslingers is hoogstens een vorm van
bijverdienste. Zo snel mogelijk moet de weel
de van de bloemen van de velden verdwijnen
opdat de handelswaarde van de bollen, door
vermindering der kwaliteit, niet zou dalen.
Dat de bekende bollenstreek de voor
naamste drager is van de bollencultuur blijkt
wel uit het feit dat iets meer dan de helft
van de Nederlandse bollenproductie uit deze
streek komt. Maar in Noord-Holland boven
het Noordzeekanaal weet men ook nog wel
eventjes circa 37% van de totale productie
tot zich te trekken, terwijl de rest van Neder
land ook altijd nog wel 11% van het totaal
weet voort te brengen.
Alleen als die mogelijkheid er is,
kun je met plezier werken. Voor
meisjes die wat willen bereiken
z(jn er bjj de Mi-Loch ateliers in
Hulst uitstekende promotie
kansen. Er is nog plaats voor
flinke meisjes van 15 ja**-en
ouder voor
lichte atelierwerkzaamhedeu.
U zult zien dat brj goede pres
taties het toon goed is, de sfeer
prettig muziek bij het werk
en... voor gratis vervoer wordt
gezorgd. Ideaal!
Kom eens'praten!^
Texliel-Ateliers Emite Lockefeer N.V.
N Hulst (Z.)
soeks of standing
