AXELSE COURANT
1
Het bezoek van Hr Ms „AXEL".
COSTUUMS, Colberts
apparte Pantalons
Gabardines
WOENSDAG 25 APRIL 1956
70e Jaargang No. 58
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
ONREGELMATIG, maar steeds VOL AANTREKKELIJKE AANBIEDINGEN verschijnt gratis en huis aan huis m de gemeenten
AXEL, ZUIDDORPE, KOEWACHT OVERSLAG, SINT JANSTEEN, ZAAMSLAG, SLUISKIL, WESTDORPE EN SAS VAN
GENT dit SPECIALE
Voor ieder figuur brengen wij
een GROTE SORTERING
JONGENS-COSTUUMPJES
LEDEREN JASSEN
BEDRIJFSKLEDING
Zonder verplichting komen wij op
aanvraag met zichtzending aan huis.
Axel
specialisten in
heren- en jongenskleding.
NOORDSTRAAT 53
VERSCHIJNT IEDERE WOENSDAG EN ZATERDAG
ABONNEMENTSPRIJS: Losse nummers 6 cent
Kwartaal-abonnement
Axel binnen de kom f 1,55 Andere plaatsen f 1,75
Buitenland f 2,00
Drukker UitgeefsterFIRMA J. C. VINK
Red. en Adm.: Axel, Markt 12, Tel. 0 1155-646
HoofdredactieJ. C. VINK
ADVEXTENTIEPEIJS: 8 cent per m.m.
Bij contracten belangrijke reductie,
loc* «onden Mededelingen 20 cent per m.m.
Klein~ idvertentiën (maximum 6 regels) 1-5 regels
70 cent iedere regel meer 12 cent extra. y
Ondubbelzinnig is deze laatste dagen weer de ver
wantschap van de Zeeuw met het water gebleken.
Want al is Axel alleen in het ver verleden aan de
Schelde gelegen geweest, de bevolking heeft toch
weer getoond, dat zij zie hnauw met de zee en de
zeeman verwant voelt en op gastvrije en enthousiaste
wijze de bemanning van Hr. Ms. „Axel" ontvangen,
die overigens op minstens even gastvrije en hartelijke
diijze de vertegenwoordiging uit de Axelse bevolking
heeft ontvangen.
DE ONTVANGST.
Vrijdagmiddag meerde de mijnenveger „Axel' aan
de ponton van de aanlegsteiger van de provinciale
boot te Terneuzen en nadat de boot nog een laatste
beurt had gekregen lag zij waar de grijze schut
kleur nog maar een handle of greep had vrijgelaten
brandschoon en glimmend en glanzend te wachten op
de komst van de Axelse gasten.
Omstreeks kwart over vijf arriveerde de Axelse ge
meenteraad met enkele andere genodigden en hun
dames aan de haven, waar toen de voltallige be
manning stond aangetreden ter verwelkoming.
Commandant, Luitenant ter Zee II O.C., V, F. Th.
Plas, verwelkomde zijn gasten hartelijk in een korte
speech. Hij memoreerde hoe het Zuiden en ook Axel
bij de marine een reputatie van hartelijkheid en gasi-
vrijheid heeft Toen de bemanning op de „Axel" werd
geplaatst hoopte men nu ook eens in de gelegenheid
te komen persoonlijk dit Zuiden te leren kennen en
nu is dit Aioment aangebröken. Commandant Plas be
treurde het dat het helaas niet mogelijk was gebleken
op Axels territoir te meren, doch dit werd door hogere
instance's niet goedgekeurd. Hij hoopte dat dit echter
voor het wederzijds contact geen beletsel zou blijken.
Hierna begaf het gezelschap zich aan boord, waar
men met de gehele bemanning, voor zover deze niet
bij de bediening assisteerde een plaatsje zocht in de
diverse verblijven, waar op de eerste kennismaking
enige consumpties werden aangeboden en waarbij wij
reeds een eerste indruk kregen van de aandacht, -die
ook speciaal aan het comfort voor de bemanning is
geschonken op een betrekkelijk klein schip met veel
aparatuur zoals de „Axel
EEN RONDGANG OVER HET SCHIP.
Later bij de bezichtiging kwam dit nog meer tot
uiting, evenals ook de vele technische zaken, die op
dit schip zijn aangebracht. Naast de verblijven voor
commandantt, officieren en bemanning vonden wij op
het dek de keuken, klein maar modern geinstalleerd,
geheel compleet met electrische installatie's en koel
kast, terwijl voor in het schip wasgelegenheden, toi
letten en douches zijn gebouwd, compleet met warm
waterreservoirs. Hieronder benedendeks was de slaap
zaal voor de bemanning, evenals trouwens het hele
schip ook hier alles even fris fris en practisch inge
richt, met keurige kastjes voor elk lid van de be
manning.
Midscheeps vonden wij de machinekamer met de
dieselmotoren voor de eigen voorziening van het schip
met stroom voor de verlichting en de vele verdere
apparatuur en een speciale zware diesel-generator voot
het opwekken van krachtige stroomstoten ter bestrij
ding van magnetische mijnen, alles bijeen een ver
nuftig geheel en een complete electrische centrale.
Meer naar achter vonden wij de machinekamer met
twee zware 12 cylinder V-dieselmotoren voor de aan
drijving van het schip, dat op volle toeren een snel
heid van circa 17 mijl bereikt. Een technische bij
zonderheid is nog wel dat deze Werkspoor-motoren
van een geheel nieuw type zijn, een geheel gelaste
constructie. Ook de schroef is van bijzondere con
structie een speciaal Schelde-patent met een ver
stelbare en omkeerbare spoed. Dit betekent dat dus in
afwijking van de normale gang van zaken, de schroefas
steeds in één richting draait en ook de snelheid van
het schip door de schroefstand wordt bepaald. Ook
aan een zo groot mogelijke veiligheid van de be
manning bij werkelijke dienst van het schip is gedacht.
In de voorbije oorlog heeft de practijk geleerd dat bij
verloren gaan van een schip, de meeste verliezen wor
den geleden onder het personeel dat benedendeks is
en daarom is thans de bediening van de machines zo
gemaakt, dat deze naast de bediening vanuit de
machinekamer ook volledig kunnen worden bediend
vanaf de brug. Bij werkelijke dienst is het dus alleen
bij storingen in de machines noodzakelijk dat be
manningsleden benedendeks zijn.
Teruggekeerd op het achterdek vonden wij daar de
mijnenbestrijdingsapparaten, zoals de z.g. „hamer", een
enigszins boeivormig apparaat, dat ver voor het schip
uit trillingen veroorzaakt en daarmede acoustische
mijnen tot ontploffing brengt, een enorme rol dikke
kabel, bestemd om in zee gelaten een magnetisch veld
op te wekken ter bestrijding van magnetische mijnen
en ten slotte drijvers die mét kabels de op de bodem
verankerde mijnen loswerken en naar de oppervlakte
brengen.
De trap op naar het commandodek vonden wij daar
ten slotte nog tal van vernuftige aparaten zoals radar,
asdec, echolood, girokompas, enz. te veel om als be
langstellende landrot te kunnen volgen. Het kon ons
nog slechts ontzag inboezemen voor de bemanning
die met de bediening, het onderhoud en eventueel
reparatie van dit alles is belast en waartoe onge
twijfeld een flinke dosis kennis en studie wordt vereist.
Voor op de brug zagen wij het goud schitterend
in de zon het kleurige wapen van Axel met de
sleutels en de fiere leeuw.
Wat de bewapening betreft vonden wij voor op het
dek een stuk snelvuurgeschut voor 40 mm granaten en
op het achterdek een lichtere editie.
Nadat alle bezoekers in kleine groepjes en onder des
kundige leiding de „Axel" van onder tot boven en
van voor tot achter hadden bezichtigd volgde in
groepen de ruimte liet nu eenmaal niet toe allen
aan één tafel te verenigen een gezamenlijke maal
tijd, bestaande uit een echt Nederlands en een echt
Indisch gerecht, n.l. erwtensoep en bami. Dat de
mannen van Hr. Ms. „Axel" een voortreffelijke kok
hebben getroffen werd daarbij overduidelijk bewezen
en met ook deze ervaring rijker deed de commandant
zijn gasten uitgeleide.
HET TEGENBEZOEK.
Zaterdag ontving Axel de bemanning van de „Axel"
en nadat deze mét een extra bus was gearriveerd op
het stadhuis, kwam de stemming en sfeer er al spoedig
in
Hr. Ms. mijnenveger „AXEL" tijdens haar bezoek aan Zeeuwsch-Vlaanderen (Foto Feijter-Butj
in toen de „Jantjes" in vrolijke stemming gezamenlijk
per „Jeep-expresse" de rit naar het voetbalveld maak
ten waar een sportieve krachtmeting zou plaats
hebben tussen een combinatie van Axelse elftallen en
een matrozen-elftal van de „Axel". De aftrap vond
hier plaats door burgemeester van Oeveren, waarna
echter al spoedig bleek dat de marine-mannen op
sportgebied een wel wat lage dunk van Axel hadden
gehad. Konden wij Vrijdagavond nog stemmen be
luisteren die bezorgd vroegen of men in Axel toch
wel een behoorlijk elftal in het veld bracht, zodat de
gasten hun gastheren niet al te erg zouden inmaken,
op het voetbalveld bleek dat de zorgen die men zich
hierover had gemaakt onnodig waren. Er kwamen
echter veel groter zorgen voor in de plaats, want het
bleek voor de marine lang niet eenvoudig onze Axelse
voetbalcracks te passeren en althans ook doelman de
Danschutter eens het nakijken te geven, wat gelukkig
toch nog mogelijk bleek, waardoor althans de eer
werd gered. Maar de gecombineerde Zaterdag- en
Zondagvoetballers wisten het marine-doel niet minder
dan 14 maal te doorboren en kwam met de monster
achtige uitslag 14.1 een einde aan deze eenzijdige
maar hoogst sportieve strijd. Het Axelse publiek
bleek ook marine-gezind en moedigde ook de Jantjes
aan in deze voor hen ongelijke strijd. Jammer is mis-
scien dat men voor deze gelegenheid ook in Axel
niet een elftal van niet-voetballers in het veld heeft
gebracht, b.v. uit gemeentepersoneel, douane of iets
dergelijks. Achteraf beschouwd is het natuurlijk be
grijpelijk dat de bemanning van een mijnenveger zeer
weinig kans heeft tot voetballen en bij de meesten
dan ook de voetbalschoenen al jaren waren weg
gehangen.
De stemming leed er overigens niet onder en to
ging men van het voetbalveld naar „Zomerlust waar
de gasten een consumptie werd aangeboden, waarop
met het miniatuur-treintje weer naar Axel werd ge
reden en in de lunchroom „Het Raedhuys een keurige
warme maaltijd werd opgediend.
SCHEEPSBEL VOOR DE RAADSZAAL
EN RADIO VOOR DE „AXEL".
Tot slot volgde nu nog een officiële ontvangst op
het gemeentehuis, waarbij burgemeester van Oeveren
terecht wees op het „officieel want zo zeide hij,
wij zijn nu allen al goede bekenden en goede vrienden
geworden. Op humoristische wijze schetste de burge
meester nog het ontstaan en de geschiedenis van Axel,
waarna hij besloot met de mededeling dat te Axelse
bevolking meende aan de bemanning van de mijnen
veger Hr. Ms. „Axel" een fraaie radio te moeten aan
bieden, een mededeling die een instemmend applaus;
van de bemanning opwekte.
Commandant Plas dankte voor dit z.i. wel bij
zonder fraaie geschenk en meende in dit geval ook
niet te mogen achterblijven, waarom hij een scheeps-
bel aanbood als gong voor de raadszaal. Deze was
echter nog niet geheel gereed, zodat dit geschenk
voorlopig weer mee terug aan boord ging en eers:
later definitief aan de gemeente zal komen.
Door enkele dames van de groep collectanten werd
hierop de grote Philips-radio aan de commandant over
handigd .waarna een dronk op de wederzijdse vriend
schap dit officiële deel besloot.
Nadat de bemanning nu nog een uurtje gelegenheid
had het Axelse Zaterdagavondleven te leren kennen
en ook de Axelse Boerenkamer nog werd bezichtigd,
stond te middernacht de Z.V.T.M.-bus weer gereed
om de bemanning na deze vlotte en naar wij wel mogen
zeggen wederzijds bijzonder prettige kennismaking,
terug aan boord te brengen.
Het miniatuurutreintje, waarmee tegen een kleine
vergoeding een rondrit door onze stad kon worden
gemaakt tijdens de middag- en avonduren was ook
een groot succes en vooral de jeugd maakte hiervan
een druk gebruik.
Ook Zondag zagen wij nog weer vele Jantjes een
bezoek brengen aan Axel, waaruit dus ook wel bleek
dat de eerste kennismaking Zaterdag goed was be
vallen.
Omgekeerd bleek ook de belangstelling van de
Axelaars voor de „Axel" groot en het gezegde van
burgemeester van Oeveren dat Axel ontstaan is ten
tijde van de Noormannen en wij afstammen van zee
rovers, kreeg een nieuwe bewijsgrond, daar Zaterdag
en Zondag, volgens een ruwe schatting ongeve.-r
2000 mensen een bezoek aan de „Axel brachten. De
belangstelling voor de zeevaart kan alleen zeerovers-
afstammelingen zo in het bloed zitten
PROEFVAART OVER DE SCHELDE
EN DE NOORDZEE,
Maandag was de laatste dag van het bezoek, waarop
burgemeester van Oeveren met een deputatie uit de
raad en enkele andere afstammelingen van de Noor
mannen een vaartocht met de „Axel gingen maken.
(We zullen er hier het zwijgen toe doen welke ogen
schijnlijk rasechte Axelaars deze dag verstek lieten
gaan, zodat zij blijkbaar toch niet van het oude Noorse
ras afstammen).
Omstreeks half tien begaf het gezelschap, bestaande
uit een 16-tal personen zich aan boord, waarna de
„Axel" in de haven keerde en met flinke vaart koers
zette in de richting Vlissingen. Even werd hier de
haven aangedaan voor een dienstaangelegenheid, waar
bij wij de bekwame hand van commandant Plas kon
den constateren aan de vlotte wijze waarop de „Axel
keuruig naast haar in de haven gemeerde zuster
schepen werd gemeerd. De tocht ging verder langs
Walccheren de Noordzee op, waar enkele demon
straties werden gegeven en ook burgemeester van
Oeveren en enkele andere gasten de gelegenheid werd
geboden hun zeemanschap te demonstreren.
Omstreeks half twee werd de steven gekeerd en
ging het op volle snelheid (circa 17 mijl, dus ruim
30 km per uur) terug in de richting Terneuzen, waar
stipt volgens schema om half vier werd gemeerd.
Het ideale weer, helder, zonnig en weinig wind
maakte deze tocht voor de burger-opvarenden wel
haast onvergetelijk en het dankwoord van burgemees
ter van Oeveren aan het slot was dan zeker ook uit
-aller hart gegrepen.