AXELSE COURANT
r
DE RACE NAAR HET WITTE HUIS
België - Nederland
Frankering bij abonnement. Axel
ZATERDAG 7 APRIL 1956
70e Jaargang No. 53
D
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
VERSCHIJNT IEDERE WOENSDAG EN ZATERDAG
De binnen- en buitenlandse politiek van de Verenigde Staten wordt in steeds sterker
mate beïnvloed door de a.s. verkiezingen, die dit najaar zullen worden gehouden.
Dat deze verkiezingen zo zeer haar stempel drukken op de gebeurtenissen, de be-
sluitten en de verklaringen, vindt vooral zijn oorzaak hierin, dat in Amerika de
politiek op een geheel andere voet wordt bedreven dan bij ons.
Politiek is in zekere zin een broodwinning
voor tal van Amerikanen. In ieder geval
deel der
houden.
zetels in Senaat en Congres ge-
hebben de politiek en hun „broodje" veel
zo niet alles, met elkaar te maken.
Dat komt allereerst al hierdoor, dat men
in vele overheidsbetrekkingen wordt geko
zen en niet zoals bij ons voor het leven be
noemd. aWnneer de ene partij de andere
van het kussen verdrijft, worden ook vele
hogere en lagere ambtenaren en beambten
van hun kussen verdreven, krijgen anderen
daardoor een kans. Enerzijds is er dus de
strijd om het baantje te behouden, anderzijds
om het te winnen.
Dit heeft natuurlijk wel een voordeel. Op
die manier kan men de onbekwamen er nog
eens uitwerken, behoeft men met hun tekort
komingen geen genoegen te nemen omdat ze
nu eenmaal een vaste positie hebben. Maar
men kan natuurlijk ook de bekwamen er uit
werken en hen vervangen door vriendjes van
de winnende partij.
Amerika kent en erkent het ,.spoils"-$y -
steem, de buitenverdeling na een politieke
triomf. Niet alleen trouwens Amerika
in Engeland worden adelstitels uitgedeeld
aan mensen die b.v. de partijkas met een
flink bedrag hebben gesteund. Er zijn vele
ondernemende zakenlieden die de campagne
van de ene dan wel van de andere partij
steunen, maar dan ook onder de leuze „voor
wa hoort wat".
En dat kan wel eens aanleiding geven tol
misstanden b.v. wanneer de koningen
van-de-misdaad een deel van hun reuzen-
kapitaal aanwenden om een mannetje ge
kozen te krijgen, dat met hen onder één
hoedje spelen wil.
Ezel en olifant.
Deze situatie wordt in de hand gewerkt
doordat er in Amerika maar twee partijen
zijn waarmee men rekening heeft te houden.
De ene is de thans aan de macht zijnde Repu
blikeinse Partij, bekend als de G.O.P. (Good
Old Party), in de caricatuur uitgebeeld als
een olifant. De andere is de Democratische
Partij, voorgesteld door een ezel.
Wat is nu het verschil tussen beide groe
peringen Principieel is dit al heel moeilijk
aan te duiden. Partijvórming volgens levens
beschouwing kent men in Amerika niet. Wel
zag men na de Burgeroorlog (in de vorige
eeuw) in het overwonnen Zuiden de partij
der Democraten opstaan in verzet tegen de
(noordelijke) Republikeinen. De tegenstel
ling was toen of alle macht centraal in
Washington, of de aparte staten goeddeels
op eigen benen. Die tendenz werkt nog wel
wat door, komt nu ook weer tot uiting bij
de kwestie van de rassen-segregatie.
Het is echter moeilijk de lijn scherp te
trekken. Ook onderling heeft men verschil
len. Bij de Republikeinen is daar de woelige
„rechtervleugel", waarvan men maar de
naam van Senator Knowland behoeft te
noemen en waarvan Mc Carthy wel een
extreem lid was. Bij de Democraten is er on
enigheid over de bovenvermele rassen-segre
gatie. Het „donkere Zuiden", ht Democra
tisch bolwerk bij uitnemendheid, ging hele
maal niet met de partij mee inzake het neger-
vraagstuk en zo kreeg men de z.g. „Dixie-
craten (de Zuidelijke staten worden wel aan
geduid als „Dixieland") die niets van op
heffing der rassenscheiding wilden weten en
bij vorige verkiezingen zelfs met afzonder
lijke candidatenlijsten uitkwamen. Ook in
dit verkiezingsjaar zal de rassenkwestie on
getwijfeld een grote rol gaan spelen, maar
ditmaal waren het de Republikeinen (Eisen
hower), die moedig de koe bij de horens
durfden vatten.
Wat is het verschil
De verschillen hggen dan ook meer op het
terrein van de practische politiek. Wie on
deugend wilde zijn, zou kunnen zeggen dat
het hele verschil er een is van de partij die
aan de macht s, met de partij die aan de
macht wil komen. Men zoekt wel eens tegen
stellingen om de oppositie te rechtvaardigen
en vooral in een verkiezingsjaar neemt men
daartoe meer dan eens de toevlucht
Toch liggen er nog wel accents-verschil-
len. In het algemeen (hoewel men zeker niet
mag generaliseren) verwacht men van de
Republikeinse partij meer een conservatieve,
van de Democratische meer een progressieve
houding. Naar de Democratische partij trek
ken de meeste arbeiders. Ze herinneren zich
boe wijlen Roosevelt met zijn New Deal een
einde wilde maken aan de sociale misstanden
die in crisistijd ontstonden als gevolg van het
in de U.S.A. beleden principe „dat ieder zijn
eigen broek maar moet ophouden". Ze her
inneren zich anderzijds hoe het wijlen Sena
tor Taft was (toen de aanvoerder van de
„rechtervleugel" der Republikenen)die hun
met de Taft-Hartley-stakingswet een stok
tussen de benen stak
Maar het feit ligt er dat in de Republi
keinse partij vele voormannen zitten die pre
cies evengoed Democraten zouden kunnen
zijn en omgekeerd. En uitwassen vindt men
in beide partijen
Waarom dan die heftige strijd Omdat
een politieke carrière, ook in de onderste
lagen, een broodwinning kan zijn of worden.
Omdat voor velen hun baantje er van af
hangt, omdat er voor anderen zich nieuwe
kansen opdoen als de eigen partij wint. het
zij in heel de U.S.A., hetzij in één der staten.
Want tegelijk met de presidentsverkiezingen
worden ook de verkiezingen voor een groot
Wie is favoriet
Daarom is het niet alleen van ideëel maar
ook van uitermate practisch belang wie er
straks zal winnen. En daarom spreekt het
welhaast vanzelf dar men liefst wedt (letter
lijk en figuurlijk) op de favoriet. Want wie
op het winnende paard wedt, heeft kans op
een plaatsje aan de staatsruif
En dit jaar in het bijzonder is de verkie
zingsstrijd een spannende strijd, want op het
ogenblik durft niemand nog profeteren wie
het wint. Als Eisenhower meedoet (als hij
meedoet is het de vraag of men het risico
aandurft, dat, wanneer hij het moet opgeven,
de nog niet zeer populaire Nixon als vice-
president zijn plaats inneemt. Anderzijds zijn
bij de Democraten de beide topfiguren, Har-
riman en Stevenson, geen candidaten van
het formaat Eisenhower. En dan is er altijd
nog de kans dat een outsider (b.v. de eer
zuchtige Senator Kefauver, die opnieuw een
gooi maakt naar het presidentschap, of de
ambitieuze Senator Knowland. de „man van
rechts"), een onzeker element in de race zal
vormen. Allerlei hindernissen moeten worden
genomen, waarvan de voornaamste wel is de
„primary", de voorverkiezing van de can
didaten. Als die geweest is, zijn de favorieten
bekend. En dan begint de grote slag tussen
de partijen, de eigenlijke race naar het
Witte Huis! (Nadruk verboden).
Voorbeschouwing ons aangeboden door de heer H. W. H. Herberts, oud-voorzitter
van de Keuze-commissie van de K.N.V.B.
Met de fraaie overwinning van het Neder
lands elftal op de wereldkampioenen in Düs-
seldorf is het vertrouwen in een glorieus
reveil van Oranje bij velen volkomen terug
gekeerd. Zozeer zelfs, dat men in ons land
bepaald al te optimistisch is over een gunstig
resultaat van de volgende interland-ontmoe
ting, n.l. die welke a.s. Zondag op het pro
gramma staat.
Ik voor mij heb me over het fraaie succes
in Düsseldorf bijzonder verheugd. Niet al
leen om de uitslag, maar vooral ook om de
wijze, waarop deze overwinning aan een
altijd toch zeer sterke tegenpartij werd af
gedwongen. Du bfacht mij immers de grote
dagen van weléer in herinnering, toen het
Nederlands elftal het ook presteerde wed
strijden tot een gunstig einde te brengen, die
qua vergelijkende kracht en mogelijkheden
eigenlijk verlies hadden moeten zijn. maar in
zulke wedstrijden trokken de oranje-spelers
zich geen bal aan van reputaties en vochten
zij zich met meer dan gewone overgave naar
de overwinning. Door de zegepraal in Düs
seldorf is er m.i. weer aansluiting met dat
verleden gemaakt voor de zoveelste keèr
hebben geestdrift en wilskracht het gewon
nen van grauwe theorie en wellicht zelfs ook
van wat meer technische vaardigheid. Theo
retisch spelinzicht en technische bekwaam
heden zijn uit de aard der zaak noodzakelijk,
wanneer men in interlandvoetbal zijn krach
ten moet meten, maar mentale eigenschap
pen, teamspirit en aanpassingsvermogen vor
men inderdaad toch ook scherpe wapens, die
voor elke tegenpartij onaangename verras
singen kunnen opleveren.
De Düsseldorfse wedstrijd zal aan de
Keuze-commissie bovendien wat anders ge
leerd hebben, n.l. dat men nu over een ploeg
beschikt, waarvan zonder meer de grote kern
qehandhaaft kan blijven. Ook dat geeft aan
leiding tot een parallel met het verleden.
Ook vroeger bestond een succesvol Ne
derlands elftal geruime tijd uit een grote kern
van spelers. Doorgaans bepaalde de vraag
of er moest worden veranderd zich om één
of twee plaatsen. Daardoor werd de goede
geest in het eiftal bevorderd en kwam er
evenwicht in de ploeg.
Het is eigenlijk wel jammer dat de Keuze
commissie zich vandaag voor moeilijkheden
geplaatst ziet, die haar taak voor de belanci -
rijke uit-wedstrijd tegen België nu niet wei
nig verzwaard hebben. Enkele Oranjespelers
die van een vaste plaats waren verzekerd,
sukkelden met blessures en nu we dit schrij
ven is nog geenszins bekend hoe onze natio
nale vertegenwoordiging Zondag voor deze
derby-van-de-lage-landen zal worden qefor-
meerd. Zal Lenstra kunnen spelen, zal v. d.
Hart de spilplaats kunnen bezetten, is Tim
mermans fit voor de linksbuitenplaats Zie
daar een aantal vragen, waarvan de beant
woording aan de naast toekomst moet wor
den overgelaten. Maar voor het elftal zijn ze
van enorme betekenis.
Bij de Belgen liep ook niet alles op wieltjes.
De Belgische Keuze-commissie heeft de laat
ste tijd nog al wat teleurstellingen moeten in
caseren. Dit heeft tot gevolg gehad, dat men
op de spilplaats Carré is gaan vervangen
door de Daringspeler Van Kerckhoven.
Carr£ is jarenlang eej>.sterk-punt in de Bel
gische verdediging ^iS^st, maar de laatste
tijd viel hij toch terug en vermoedelijk zal
zijn vervanging aan het team der Rode Dui
vels van Zondag een solidere defensie be
zorgen. Er is de laatste jaren bij onze zuider
buren een zekere neiging geweest om aan
de wedstrijden tegen Nederland grote winst
kansen toe te kennen overigens niet zon
der reden. Vandaag zullen de Belgen, na
hun nederlaag tegen ons in Rotterdam, na
onze overwinning in dit seizoen tegen Zwit
serland en Saarland en vooral na het op
zienbarende succes van Oranje in Düssel
dorf wel overtuigd zijn. dat dit Nederlands
elftal Zondag de hel van Deurne zal be
treden met het verlangen om andermaal aan
het legioen van Nederlandse supporters een
paar vreugdevolle uren te schenken.
De Belgen van hun kant zullen daardoor
waarschijnlijk geïnspireerd worden om te
pogen de Nederlanders de voet dwars te
zetten. Zo is het altijd geweest en zo ver
wachten wij dat het ook nu zal gaan.
In onze allerbeste tijd, toen wij een seizoen
lang ongeslagen bleven, hadden we de Bel
gen met 80 in Amsterdam geklopt, maar
in de returnwedstrijd in Antwerpen waren
we wat blij, dat we daar de Rode Duivels
een gelijk spel hadden kunnen afdwingen.
Altijd zit er in de wedstrijdenreeks tussen
België en Nederland naast een sfeer van
blijvende vriendschap toch ook dat tik
keltje denken aan een gezonde en sportieve
revanche.
Wij geloven niet, dat voorlopig voor ons
een technische suprematie tussen de voetbal-
lijnen bereikbaer zal zijn. Dat zal nog wel
enige jaren moeten duren, maar wel hebben
wij wederom me andere speleigenschappen
middelen t«r beschikking om ook tegen tech
nisch sterkere tegenstanders goede resultaten
te behalen. Wij denken b.v. aan schotvaar
digheid, aan snelheid van handelen, activi
teit en een gezond opportunisme. Kan het
elftal deze eigenschappen Zondag ontplooien
dan zal het krachtsverschil niet groot zijn en
is het mogelijk, dat ditmaal in Antwerpen een
dikke streep zal worden gezet onder de reeks
van negatieve resultaten, die hier in achter
eenvolgende jaren door Oranje moesten wor
den geïncasseerd.
Het wordt Zondag m.i. een felle wedstrijd
met wisselende kansen. Ik hoop dat echt
Nederlands spel andermaal voor een plezie
rige Zondagmidag zal zorgen. Al zullen we
dan de wedstrijd niet via de televisie kunnen
zien, voor de radio hopen we met
Oranjeploeg te mogen meejuichen.
onze
UIT ONZE OMGEVING
AXEL
Ontloop die pijn
van brandend maagznnr.
Neem Rennies!
ABONNEMENTSPRIJS: Lone nummert 6 ceat
Kwartaal-abonnement
*Jtel binnen de kom f 1,35 Andere plaat «en f 1,73
Buitenland f 2,00
Drukker-UitgeefsterFIRMA J. C. VINK
Red. en Adm.: Axel, Markt 12, Tel. 0 1155-646
Hooldredactte: J. C. VINK
ADVEITENTIEPKUS, S cent per m m
contracten belangrijke reductie.
Itt<* «onden Mededelingen 20 cent per m.m.
Klein*. ldrertentlén (maximum 6 regels) I-5 regels
70 cent Iedere regel meer 12 cent extra
CULTUREEL ARBEIDERS SPAARFONDS
SLOOT GLANSRIJK SEIZOEN MET
GEVIERDE JOHNNY JORDAAN.
Voor een uitverkocht en werkelijk tot in alle hoeken
bezet „Centrum" gaf bovengenoemd spaarfonds haar
slotvoorstelling van dit seizoen.
De heer F. D'hont, verwelkomde de aanwezigen
onder wie hij nog een honderdtal niet-leden ver
moedde, met de aansporing tegen het volgend seizoen
zeker spoedig een besluit te nemen tot toetreding, in
verband met het dan op de helling staande programma
dat van hoog gehalte belooft te worden.
Onmiddellijkh ierna startte het gezelschap Johnny
Jordaan met het optreden van Harry Jansen's Show
Orkest met de Selvera's, vroeger zeer bekend onder
de namen Helma en Selma.
Dit duo Limburgse zusjes rfl&akte reeds eerder in
Axel haar debuut en bleek zich nog in dezelfde vocale
conditie te bevinden met een leuke verscheidenheid
van bekende liedjes, waarbij ook nog een aantal
heren door de zich in de zaal begevende charmante
jonge dames „in de bloemetjes" werd gezet.
Tussendoor was het de clowneske komiek ..Pierke
die in onmiskenbaar Brabants idioom ook al geen
nieuweling was en de vrolijkste noot in dit pro
gramma vormde.
Alsof de maag uit Uw lichaam brand, zo'n pijn ver
oorzaakt overtollig maagzuur. De remedie is een
voudig en afdoende Rennies Die helpen dadelijk.
Gewoon zonder water of wat ook. op de tong laten
smelten, 't Kan niet missen de brand is gedoofd 1
Eet onbevreemd waar U trek in hebt. maar. steeds
Rennies bij de hand 1
Ing. Med
Zelfs In sketches trad deze lachverwekkende en
van alle markten thuis zijnde humorist op en het waren
„de Mounty s een mannelijk duo dat vóór zowel als
na de pauze optrad eveneens met proeven van hun
vocale en komieke kunst in de vorm van vrolijke
nummers, die nu eens niet iedereen bleek te kennen.
Een stormachtig gejuich ging uit de tot berstens toe
gevulde zaal op, toen Johnny Jordaan, de gevierde
zanger uit „Mokum in Axel voor de eerste keer, voor
het voetlicht verscheen.Dit ganse optreden droeg vol
komen het karakter van de grote populariteit van
deze volkszanger. Enige honderden liefhebbers waren
n.l. teleurgesteld moeten worden door het bestuur van
het Cultureel Spaarfonds en er waren liefhebbers uit
alle omliggende gemeenten in de zaal aanwezig om
te genieten van het populaire repertoire van de Jor-
daan-zanger, die zijn naam als volkszanger alle eer
aandoet en alom in binnen- en buitenland stampvolle
zalen trekt. Zo geweldig veel opgang heeft hij in
ongekend korte tijd gemaakt dat niet minder dan een
half millioen gramofoonplaten met zijn liedjes ver
kocht werden.
Zijn stem is niet zozeer ingesteld op het zoetge
vooisde sentimentele maar heeft toch o,p echt Amster
damse wijze uiting van innerlijk sterk doorvoelde >:n
beleefde gevoelens van de karakteristieke buurten van
de Nederlandse hoofdstad, die ook wereldstad is. Hij
spreekt met deze stem van hart tot hart. grijpt in de
ziel van het volk zonder in banaliteit te vervallen
kortom hij is de vertolker van de volkszang van
de Zeedijk en de Jordaan. Het Amsterdamse dialect
vericht daarbij wonderen als hij zijn geboortestad be
zingt in één van welks keldertjes hij beweert te zijn
geboren.
Zijn eerste optreden voor de pauze met een zestal
van zijn meest bekende en onder het volk algemeen
levende „songs" als o.a. de Jordaanwals en de Parel
van de Jordaan was een onverdeeld en overweldigend
succes en een langdurige en onbedaarlijke bijval dat
overging in een orkaanachtige ovatie besloot dit eerste
gedeelte van het programma.
Het na de pauze volgende programma werd weer ge
opend door de Selvera's met Show Orkest in een
Zuid-Amerikaanse show, waarin de karakteristieke en
rythmische zang en muziek ook veel bijval oogstte.
„Pierke" verzorgde nog een komische noot als de
muzikale clown, waarbij hij zijn kwaliteiten ontpopte
met behulp van een uitzonderlijk rijdend instrumen
tarium. Uit de vreemdsoortigste blaas- en slaginstru
menten die dit vehikel rijk was toverde hij verschil
lende bekende melodieën en de manier waarop hij dit
klaarspeelde bracht ook de lachspieren nog eens danig
in beweging.
In het laatste optreden van Johnny Jordaan kwam het
contrast van het geliefde „Mokum' op nog overtui
gender wijze tot uiting toen men eerst ten bistro"
in een der Parijse volksbuurten prachtig vertolkt
en geënsceneerd door middel van Franse chansons en
musette klanken te zien kreeg, maar waar toch al
tijd een rechtgeaarde Hollander en zeker een Amster
dammer in hart en nieren, met weemoed en een tikje
„heimwee" moe denken aan zijn geliefde Mokum aan
IJ en Amstel gelegen, waar het hart van ons zee
varend en handeldrijvend volk kloppen moet als ner
gens ter wereld elders.
Een donderend applaus riep de gevierde zanger na
een schier eindeloos herhaald „Geef mij maar Am
sterdam" telkens terug en voorzitter D'hondt kon de
grote voldaanheid van zijn vereniging en de luim 500
aanwezigen nog eens in een bondig slotwoord uiten.
Een hoogst geslaagde avond.
Na afloop volgde de gebruikelijke tombola met als
nagift het traditionele bal.
