Puistjes D.D.D. Tot en met Zaterdag a.s. kunt U profiteren van N O VA's Seizoen-opruiming Vnlpennen Fa J. C. VINK Amsterdam-Vancouver via de Noordpool. 25 Juli tot 8 Augustus GESLOTEN DE LAATSTE DAG FANTASTISCHE KOOPJES!! Attentie Toen Lindbergh, nu alweer enkele decen nia geleden, de Atlantische Oceaan over vloog, ging er een golf van enthousiasme door de wereld. Niemand dacht toen nog aan een geregelde verbinding, maar de grote sprong was gelukt. En nu vliegen dagelijks de modernste passagierstoestellen, met in totaal honderden passagiers van West naar Oost en van Oost naar West. Maar ook toen het zover was, bleef men aan het zoeken naar betere, nog veiliger, nog snellere ver bindingen. En sinds enkele maanden hebben enkele maatschappijen een andere route ge kozen om de verbinding tot stand te bren gen tussen de oude en de nieuwe wereld, de route via de Noordpool. Die twee maatschap pijen zijn de (Scandinavische) S.A.S. en de (Canadese) C.P.A. sinds ruim een maand onderhoudt tussen Amsterdam in Vancouver, is voor ons, Nederlanders, dubbel belangrijk, want een der eindpunten is dus Amsterdam. Amsterdam en niet Brussel of Parijs of Lon den Waarom via de Pool Via de Pool, om dat de vlucht daardoor met ongeveer 1600 kilometer wordt bekort en ook omdat een veel groter deel van de vlucht over land gaat dan het geval is met de vlucht dwars over Atlantic. Waarom Amsterdam als een der eindpun ten Omdat Schiphol een luchthaven is die wereldbekend is. Schiphol heeft een uiterst moderne outillage en is bovendien een der knooppunten van het wereldluchtverkeer. De passagiers, die de C.P.A. va nSchiphol meeneemt, worden grotendeels door de K. L.M. aangevoerd en de passagiers, die door de C.P.A. op Schiphol worden aangevoerd, worden door de K.L.M. verder gebracht naar hun eindbestemming. De K.L.M. en de C.P.A. zijn dus interlinepartners. Nu heeft dan de C.P.A. een aantal West- europeese journalisten, (Engelsen, 2 Neder landers, een Belg, een Zwitser, een West- Duitser en een Fransman) uitgenodigd de rvlucht Amsterdam-Vancouver vice versa mee te maken. Die uitnodiging kwam enkele Weken geleden en op Schiphol verzamelden zich op 9 Juli j.l. een internationaal journa listiek gezelschap. Een prachtige reis en een vreemde reis was het. Prachtig, want men reisde omgeven van alle comfort dat men zich maar wensen kon. De C.P.A. toonde zich eerj uitstekende gastvrouw. En ook vreemd was de reis, want donker was het alleen toen we Zater dagavond om 11 uur Amsterdam verlieten. Donker was het ook nog toen we, ruim na middernacht, Glasgow over vlogen. Maar daarna is het tot het einde van de vlucht niet meer donker geweest. De zon trok met I. EEN WEEK IN CANADA. ons mee Weliswaar zagen we niet direct de zon, maar voortvliegend naar het Noord- Westen, naar Groenland, zagen we de he mel rood worden en later verscheen de zon zelf, laag aan de horizon natuurlijk, maar hij was er En toen we om half twee landden op Groenland, op de Amerikaanse basis Son dreström, toen was het daar ongeveer half twee en het was tevens klaarlichte dag. Een vreemde gewaarwording. Even vreemd als de ontdekking, dat het niet koud was aan de Pool. Het was er lekker. We liepen zonder jas van het vliegtuig naar het hotel letje waar we een verfrissing konden ge bruiken. De lucht was prettig prikkelend, maar het was niet kouder dan op een gure Juli-avond in Nederland. Ja, dat Sondreström. Een aantal Ameri kaanse millitairen, wat vliegtuigen, loodsen en barakken en. zes Amerikaanse meisjes. „Bevalt het U hier vroegen we aan een van die meisjes. „Och ja," antwoordde ze, „dat gaat wel. We worden goed betaald en we hoeven hier niet langer dan een jaar te zitten." Nu, een jaar lijkt ons dan ook wel voldoende, al is het natuurlijk best door te komen. Maar Sondreström is wel een totaal verlaten oord. Het ligt daar, op Groenland dus, op een naakte rotsbodem, er zijn talloze meertjes, in allerlei schakeringen groen, er groeit alleen wat mos en er is uiteraard niets te beleven, behalve dan de ontspanning waar voor de Amerikanen zelf zorgen. Een ver laten oord en een jaar daar te zitten, ja, dat kan dan toch wel lang worden. Overigens als er gezegd wordt „via de Pool," dan moet men dat wel met een kor reltje zout nemen. Bij de Pool zelf komen de vliegtuigen niet in de buurt. Ze komen wel in de Poolcirkel en dus vrij Noordelijk. Maar via de Pool zelf, neen, zover zijn we nog niet en er zijn ook geen practische re denen aan te voeren om dat wel te doen. Trouwens de sensatie was zo al groot ge noeg. Na een uur werd de tocht voortgezet. In onberispelijk Engels, Frans, Duits en Nederlands kondigde de stewart aan wat er verder zou gaan gebeuren. De steward bleek een Nederlander te zijn. Vroeger bij de K.L.M. werkzaam, maar de C.P.A. zocht mensen met talenkennis en met ervaring op dit gebied. Nu, toen had onze steward maar eens gesolliciteerd en de voorwaarden ble ken aantrekkelijk te zijn. Van Amsterdam naar Sondreström vlogen we Noordwest, van Sondreström naar Van couver Zuidwest.. Een enorme afstand, een eindeloos lijkende vlucht. Hierom zo einde loos, omdat men steeds het horloge moet te rug zetten en het dus maar niet later wordt. Tenminste niet veel. Toen we om 11 uur uit Amsterdam vertrokken, werd ons gezegd, dat de vlucht tot Sondreström 8 uur zou du- ren. Dat klopte ook en wij hadden het toen dus 7 uur Zondagmorgen. Maar het was half twee, twee uur. En toen was het nog tien uur vliegen naar Vancouver. Ook dat klopte en volgens onze Nederlandse tijd kwamen we dus om vijf uur Zondagmiddag in Vancou ver aan. We hadden er toen een lange en vermoeiende vlucht op zitten en we verlang den naar een bad en een bed. Want er komt niet veel van slapen in een vliegtuig en ook als men een dutje doet is men van dat sla pen met al zijn kleren aan, toch niet uitge rust. 1 Goed, het was dus vijf uur in de middag toen wij aankwamen. Maar volgens onze Vancouverse gastheren was het tien uur 's morgens. Daar komen we nog op terug. Eerst nog iets over de vlucht. Zuid-West dus was de koers. Over water sneeuw en ijs. Over Groenland en Davis Streer, over Baffin-eiland en de Hudson Baai Een kaal en troosteloos land. Een verlaten land, waar niets groeit, hoogstens wat sim pele mossen. Maar in ieder geval een land waar de mens nog niet in groten getale kan leven. Nog niet, zeggen we, want de beheer sing der natuur gaat steeds verder en wel licht komt de tijd, waarin ook die gebieden bewoonbaar zullen zijn, dank zij de vrij wel onuitputtelijke middelen waarover de moderne techniek beschikt en nog zal kunnen beschikken om de gehele aarde toegankelijk en bewoonbaar te maken. Het is nog niet zo ver, maar in Canada is de beweging „Up North" gaande, welke slechts tot stilstand zal komen als het menselijk vernuft geen oplossing ziet of, voor wat Canada betreft, bij gebrek aan mensen. Canada immers heeft nog grote gebieden te ontginnen, die een be ter klimaat hebben, dan de gebieden waar het toestel van de C.P.A. ons overheen voer de. En als men zo ver is dat ook deze ge bieden toegankelijk en bewoonbaar kunnen worden gemaakt, dan zal veel, zo niet alles afhangen van de vraag of de bodem vrucht baar genoeg is om oogsten op te leveren, en indien niet, of er delfstoffen in de grond zit ten, die de mensheid nodig heefr. Als we spre ken over het toegankelijk maken van deze gebieden en over het bewoonbaar maken er van, dan denken we uiteraard aan de toe passing van atoomkrachten voor vredelie vende doeleinden. We staan immers wat dat aangaat eerst bij het allerprilste begin van de ontwikkeling. Het duurde lang eer we in Zuidwestelijke richting de boomgrens overschreden. Gras zagen we al eerder en dat was al een ver ademing, het einde van de troosteloosheid, maar toen de bomen kwamen veranderde het aspect geheel. Nog iets later zagen we mach tige bossen en de prairies met de eindeeloze grasvlakten en tarweveldenToen voel den we ons weer thuis boven onze oude pla neet. En dan dat laatste stuk van de vlucht, de Rocky Mountains Een onvergetelijk ge zicht, deze kale met sneeuw bedekte top pen. Een landschap van een beklemmende woestheid en verlatenheid, maar in die woest heid en verlatenheid grandioos. En hoe woest ook en hoe ontoegankelijk, een minder som- 1 bere aanblik dan in het hoge Noorden. Mis schien wel omdat we allemaal wsten, dat de vlucht over de Rockies tenslotte maar een half uur duurt. Oost en West er van liggen vruchtbare gebieden. Na de Rockies, de daling naar de vlakte van Vancouver. Een betrekkelijk smalle vlakte, maar uitzonderlijk vruchtbaar. En zo cirkelden we dan boven Canada's grote havenstad aan de Pacific kust, een prachti ge stad aan een prachtige baai. Brede stra ten, hoge moderne gebouwen, een heerlijke zomer (en een zeer zachte winter), een stad brandend van activiteit. Iemand, die Vancouver voor de eerste keer bezocht, zuchtte eens: „Komt er eigenlijk wel iemand tot werken in een stad die zo mooi is en die zo'n prachtig uitzicht heeft, zowel op de baai als op de Rockies". Nu de inwoners van Vancouver zitten heus niet de hele dag van het uitzicht te genieten. Van half negen tot vijf uur wordt er hard gewerkt, maar daarna en geduren de de weekends trekt men er veel op uit, naar de zee of naar de bergen. Veel Nederlanders zijn er in groter Van couver, nl. ongeveer zesduizend. Men komt dan ook overal landgenoten tegen. We be hoeven dan ook nauwelijks te zeggen, dat het hun over het algemeeen goed gaat. Daarop zullen wij aan het slot van onze reportage nog iets zeggen, want we lopen-anders op ons verhaal vooruit SPORTNIEUWS mm mm, mm. mm. mm mm. :mt<mm Onze zaak is van De Herenzaak blijft geopend. Zoals N OVA is er geen Dat kan N OVA alleen Telefoon 766 VOOR DAMES- EN HERENCONFECTIE Telefoon 643 Markt 12 Tel. 646 AXEL P&k* GENEESMIDDEL TEGEN HUIDAANDOENINGEN Zuiver en ontsmet uw huid met de helder vloeibare D.D.D. De jeuk bedaart, de ziektekiemen worden gedood endehuid geneest. VLOEISTOF BALSEM ZEEP Duivensport. WEDVLUCHT OP MOUSCROUN De duivensociëteit „De Verwachting" organiseerde een wedvlucht op Mouscroun over een afstand van 75 kilometer. De uitslag was als volgt Oude duivenr 1, 6 en 8 W. Herman, 2. J. Sijs, 3. G. van Dorsselaer, 4 P. Oppeneer, 5 en 7 M. Die- leman, 9 D. Dieleman, 10 Em. Misseghers. Jonge duiven1 J. Gielen, 2 D. Dieleman, 3 en 8 f Em. Pieters, 4 A. Roose, 5 J. de Visser, 6 P. Deij, 7 E. van Dorsselaer, 9 J. Dieleman, 10 F. Michiels.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1955 | | pagina 3