AXELSE COURANT
PUROL
PANG
Kolenmijnen in en onder de Noordzee.
WRIGLEY
JAC. KLEIBOER
ORGANISATOR VAN TENTOONSTELLINGEN.
<t)e i/ezsnapeïinfr van dv eerste lan^.
II#
pee»
J. C. VINK
Huidgenezïng
Frankering bij abonnement. Axel
ZATERDAG 11 JUNI 1955
69e JAARGANG No. 71.
■0
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
VERSCHIJNT IEDERE WOENSDAG EN ZATERDAG
V
lA o
Ideaal voor ieder
die brieven schrijft!
FIRMA
Markt 12
AXEL.
,HET PUBLIEK WIL APPLAUS'
Sinds de dertiger jaren komt de naam van
Jac, Kleijboer uit Twello bij Deventer, ge
regeld voor op de aanplakbiljetten van alle
mogelijke evenementenvliegfeesten eerst,
tentoonstellingen van allerlei aard later
Hoe boekt een mens succes met Het orga
niseren van exposities
De man, die een antwoord op deze vraag
moet geven hij heeft althans toegzegd, dat
hij het doen zal— is groot en mager. Hij heeft
de rustige beweging envan een Overijselse
boer, die over zijn land gaat. Het waakzame
van diezelfde boer ligt over geheel zijn we
zen. Hij is een man die goed uitkijkt en die
al uitkijkend, precies te weten komt, wat hij
doen moet, om een bepaalde onderneming te
doen slagen.
,,Wat je in de eerste plaats doen moet,,,
zegt Jac. Kleijboer, ,,is acht geven op de eisen
van het publiek, niet in die zin dat je precies
moet brengen Wat het publiek verlangt, maar
wel dien je tegemoet te komen aan een duide
lijke behoefte van de mensen ze willen ap-
plaudiseren Wat je daarom het publiek ook
voorzet een wielerwedstrijd, een vliegfeest,
een tentoonstelling doe het zo, dat ze kun
nen applaudiseren
Jac. Kleijboer heeft dat op jeugdige leef
tijd reeds ervaren. Hij is uit Twello afkom
stig, maar het stond wel voor hem vast, dat
hij, binnen de begrenzing van het prach
tige Overijsselse dorp niet zou kunnen groei
en. En hoewel hij heel sterk aan zijn geboorte
grond gebonden is hij heeft een vaste
woonplaats in Deventertrok hij er al jong
op uit. Vlak na de eerste wereldoorlog was
er in Duitsland van alles te beleven. De re
publiek van Weimar m,ocht jftiet vliegen,
maar er waren vliegers te over, die emplooi
zochten. In die tijd trokken vele, op avon
turen beluste jongemannen naar Johannis-
thal bij Berlijn. Daar kregen zij gelegenheid
om zichzelf te oefenen op allerlei vliegtuig
typen die er stonden en waarmee ze daarna
Europa rondtrokken, om met de kisten te
stunten. Iedereen herinnert zich de Duitse
vlieger Ernst Udet. Hij was de man van wie
Kleiboer leerde hoe langs de tribune te gaan.
Die wist, dat hij iets goeds bracht en was
bovendien overtuigd, dat het publiek de op
gekropte spanning om het geziene wil ont
laden in een applaus.
Men zou dit een richtlijn kunnen noemen.
Als de mensen geapplaudiseerd hebben, zijn
ze tevreden. Men .breekt graag ,een gebouw
af' uit enthousiasme voor iets, dat gehoord of
gezien werd. En hoe meer men van dergelijke
puinhopen achter zich laat, hoe groter de
voldoening is.
Jac. Kleiboer heeft zich bij alle tentoon
stellingen, die hij heeft georganiseerd, van
het ogenblik dat hij in Amsterdam de Elta
zag, door deze gedachte laten leiden. Hij
heeft zich nimmer laten weerhouden door de
critici, die er natuurlijk ook geweest zijn. De
critici zouden eens drie stenen moeten met
selen, ze zouden minder critisch zijn.
De Zevenmijls '30, een energie-tentoon
stelling in Enschede, was de eerste van een
reeks grote demonstraties, die elkaar sinds
dien regelmatig volgden. Die! 'Zevenmijls,
was in zekere zin een voorloper van de grote
tentoonstellng E55, die Jac. Kleiboer thans
in Rotterdam heeft opgericht. Het was ook
zo n expositie, die het publiek het gevel gaf,
dat het applaudiseren moest. Met zevenmijls
laarzen was de techniek, in het bijzondei in
Twenthe, voortgeschoten. De bezoekers, die
bij tienduizenden kwamen, voelden zich het
hart in de keel kloppen bij het aanschouwen
van zoveel wonderen. Het applaus kwam in
de vorm van reeksen schouderklopjes, die zij
uitdeelden aan dezen en gene, die iets met
die vooruitgang te maken hadden. Hun vol
doening lag daarin dat zij tegen elkaar zei
den „Ik heb het hem gezegd, hoe geweldig
ik het vond." Applaus dus. En een succes
voor Jac. Kleijboer, de organisator.
Dit psychologische inzicht en de durf iets
groots aan te pakken hebben Kleijboer ge
maakt tot wat hij thans is. Durf ook. Rot
terdam waar hij dus thans zijn tijdelijk per
manent verblijf heeft in verband met de E55
heeft een bijzondere plaats in Jac. Kleijboer s
hart, omdat hij daarheen in 1932 de Graf
Zeppelin bracht.
Dat was natuurlijk geen kleinigheid. Het
luchtschip deed eerst Twenthe aan en zette
daarna koers naar de Maasstad. Applaus
genoeg en de kosten kwamen er dubbel en
De band met Rotterdam werd verstevigd
dwars uit, want duizenden wilden de be
faamde wereeldreiziger van nabij zien.
met de Prima Vera van 1938 en met de Ahoy
in 1950. Kleijboer bracht ook exposities naar
Den Haag en Amsterdam. Maar toen hij ging
denken over een expositie, die een waarlijk
nationaal karakter zou dragen en in beteke
nis, zeggingskracht, uiting van Nederlandse
energie en omvang een wereldtentoonstel
ling nabij diende te komen, bleven zijn ge
dachten toch haken aan dat Rotterdamse
stadsbeeld een metropool aan een groot vaar
water, een haven met enorme schepen en
enorm veel schepen, een park-boslandschap
langs de oever en dat alles bij elkaar een
decor om iets heel bijzonders te maken. Iets
wat millioenen kost, maar nog meer millioen-
en opbrengt en waarbij het publiek weer ge
legenheid krijgt om schouderklopjes uit te de
len en te applaudiseren voor veler kunnen.
Er is maar één noodzakelijk ding om zo
iets helemaal te doen slagen samenwerking.
Als de mensen het samen eens zijn, kunnen
zij alles. Om die samenwerking te bevor
deren is Jac. Kleijboer dan ook dag en nacht
in touw.
Daarbij raken we een derde punt aan,
noodzakelijk voor het bereiken van succes.
Kennis van de mensen was het eerste, durf
het tweede; medewerking van de vrouw van
de organisator het derde punt.
„Als je een vrouw hebt, die geen begrip
24 uren in een etmaal zitten, die je soms ge-
heeeft voor je werk en voor het feit, dat er
bruiken moet, dan liquideer je maar.". We
Huidzuiverheid -Huidgezondhéid
DE ZEEBODEM BEVAT NOG WAARDEVOLLE KOLENLAGEN
VOOR DE TOEKOMST,
zijn er van overtuigd, dat Jac. Kleijboer zich
ook door een tegenwerkende vrouw niet had
laten liquideren. Maar hij heeft zijn echtge
note tot zijn eerste medewerkster gemaakt.
Het feit dat zij het graag doet en dat ze uit
een milieu afkomstig is, dat de kunst en de
openbare zaak placht te dienen, gewijst eens
te meer dat Jac Klijboer steeds goed uit zijn
ogen gekeken heeft,
„Je artikel goed brengen in de overtui
ging dat er geen beter is", ziedaar een an
der advies van deze man. Hij is de grote kwe
ker van ondernemingsdurf in dit land en de
bestrijder van een voorzichtigheid, die ver
geten schijnt, dat de „cost voor de ebaet uit-
gaet". Onophoudelijk port hij de aarzelen
den aan. Het resultaat is verbluffend. Hij
begint al zijn werk alleen. Het eind is dat
honderdduizenden werken, kijken en applau
diseren.
H. Greven.
Aldus een artikel over de man, die met de
E55 in binnen en buitenland stellig een enor
me propaganda maakt voor alles wat Neder
land op velerlei terrein presteert en dat wij
aantroffen in „Nederlands Fabrikaat
KAuW
heerlijk - verfrissend
zuivert mond en keel
verhoogt uw werklust
een
gezonde
gewoonte
Het is een bekend feit, dat over de ge
hele wereld de in exploitatie zijnde kolen
mijnen op de duur uitgeput raken. Reeds
zijn er berekeningen gemaakt, die aantonen
dat over enkele honderden jaren, men zegt
zelfs wel 150 tot 200 jaar— het grootste
deel van de wereldkolenvoorraden zou zijn
opgebruikt en alleen de atoom-energie ons
dan nog verder zou kunnen brengen. (Ook
de wereldolievoorraden zijn niet bijzonder
groot en zullen bij het steeds toenemende ge
bruik snel uitgeput zijn).
Eer het echter zo ver komt zal men zeker
alles uitbuiten wat de wereld maar aan ko
len bezit. Als het land niet genoeg meer
kan leveren zal men ook de zee gaan be-
welhaast onuitputtelijke bron van rijkdom.
Zo bevat alleen de Atlantische Oceaan ai
nutten tot welvaart en heil van de mensheid.
Want verre van waardeloos is de zee een
meer dan voldoende voedsel om de gehele
tegenwoordige wereld-bevolking minstens
tienduizend jaar te kunnen voeden. Maar
niet alleen in, ook onder het water vinden
wij nog grotee rijkdommen, en een daarvan
vormen de grote steenkolenlagen, waaraan
onze moderne beschaving met zijn enorme
industrieën een steeds groeiende behoefte
heeft..
Engeland, dat voor zijn voortbestaan de
export van zijn staal- en andere zware in
dustrie niet kan missen heeft reeds alle be
kende kolenlagen in het land aangeboord,
en zelfs werkt men hier en daar al in be
scheiden mate aan de ontginning van la
gen, die gedeeltelijk in de kuststrook onder
de zee liggen.. Ingenieurs van de „Coal
Board" hebben vastgesteld, dat onder de
bodem, van de Noordzee kolenlagen aanwe
zig zijn en nu wil men op grote schaal naar
deze onderzeese kolenlagen gaan boren.
Hiervoor gaat men grote boortorens in zee
plaatsen, die ongeveer 50 meter hoog wor
den en ca. 250 ton zullen wegen. De torens
worden op caissons bevestigd, en overzee
naar de plaats van bestemming gesleept. Op
de gewenste plaats aangekomen laat men de
caissons vol lopen met water en zo zinkt de
toren naar de bodem van de zee., op zijn
plaats gehouden door de gezonken caissons.
In de top vand e toren vindt men de motoren
en machines voor aandrijving van de boor
enz, terwijl daar bovendien woongelegen
heid is voor het bedienend personeel. De
torens worden dus tot complete kunstmatige
eilandjes, voorzien van alle moderne com
fort. Aan de hand van de resultaten van
deze boringen zal men de meest gunstige
plaats voor de stichting van een mijn kunnen
bepalen en wanneer deze eenmaal vaststaat
kan de bouw van een ondeerzeese kolen
mijn beginnen. Aan de kust zal de mijn
schacht op het vaste land worden gebouwd,
waarna kilometers lange gangen onder zee
zullen lopen, tot in de te ontginnen kolen
lagen.. Men heeftdan ook het plan om loco
motieven te gebruiken voor het ondergrond
se vervoer van mensen en materiaal, die
van speciale constructie zullen zijn, geen
electrische leidingen nodig hebben en ook
geen zuurstof verbruiken. Ook de luchtver
versing schept byzondere problemen en men
is nu al bezig met het bouwen en beproeven
van speciale installaties hiervoor.. Ook vele
andere speciale problemen voor de onderzese
mijn vormen al een ernstig studieobject, wat
er des te meer op wijst, dat de tijd niet ver
meer is, dat U op een bootreis naar Engeland
over een kolenmijn kunt heen varen.
ABONNEMENTSPRIJS: Lone nummer» 6 cent
Kwartaal-abonnement
Axel binnen de kom 11.55 Andere plaatien 11,75
Buitenland I 2,00
Drukker - UitgeefsterFIRMA J. C. VINK
Red. en Adm.: Axel, Markt 12, Tel. 0 1155-646
HoofdredactieJ. C. VINK
ADVERTENTIEPRIJS: 8 cent per mm.
Bl| contracten belangrijke reductie.
Ingezonden Mededelingen 20 cent per m.m.
Kleine advertentiën (maximum 6 regels) 1-5 regels
70 ceat Iedere regel meer 12 cent extra.
Zoals bekend organiseert het Prins Bernhard Fonds, warvan Z.K.H. de Prins der Nederlanden het regent
schap heeft op zich genomen, in samenwerking met de regionale onderafdelingen, de anj'e*fondsen„ ieder
jaar, in de periode rondom de verjaardag van Z.K.H. Prins Bernhard een inzamelingsactie, geheel ten bate
van de Nederlandse cultuur. Evenals in 1954 heeft HM. de Koningin ook dit jaar toestemming gegeven
om ten bate van deze actie, welke van 20 Juni tot en met 3 Juli a.s. wordt gevoerd, een nog nooit ge
publiceerde, recente foto van het gehele Koninklijke Gezin, exclusief voor het Prins Bernhard Fonds ter
besphikkijifl te stellen. (Foto Meijboom)
In diverse frisse vruchtensmaken a 32 cent per 100 gram
en in rollen a 17 cent per rol
Let op de naam RANG op het beschermend omhulsel