AXELSE COURANT PUROL PANG Kolenmijnen in en onder de Noordzee. WRIGLEY JAC. KLEIBOER ORGANISATOR VAN TENTOONSTELLINGEN. <t)e i/ezsnapeïinfr van dv eerste lan^. II# pee» J. C. VINK Huidgenezïng Frankering bij abonnement. Axel ZATERDAG 11 JUNI 1955 69e JAARGANG No. 71. ■0 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN VERSCHIJNT IEDERE WOENSDAG EN ZATERDAG V lA o Ideaal voor ieder die brieven schrijft! FIRMA Markt 12 AXEL. ,HET PUBLIEK WIL APPLAUS' Sinds de dertiger jaren komt de naam van Jac, Kleijboer uit Twello bij Deventer, ge regeld voor op de aanplakbiljetten van alle mogelijke evenementenvliegfeesten eerst, tentoonstellingen van allerlei aard later Hoe boekt een mens succes met Het orga niseren van exposities De man, die een antwoord op deze vraag moet geven hij heeft althans toegzegd, dat hij het doen zal— is groot en mager. Hij heeft de rustige beweging envan een Overijselse boer, die over zijn land gaat. Het waakzame van diezelfde boer ligt over geheel zijn we zen. Hij is een man die goed uitkijkt en die al uitkijkend, precies te weten komt, wat hij doen moet, om een bepaalde onderneming te doen slagen. ,,Wat je in de eerste plaats doen moet,,, zegt Jac. Kleijboer, ,,is acht geven op de eisen van het publiek, niet in die zin dat je precies moet brengen Wat het publiek verlangt, maar wel dien je tegemoet te komen aan een duide lijke behoefte van de mensen ze willen ap- plaudiseren Wat je daarom het publiek ook voorzet een wielerwedstrijd, een vliegfeest, een tentoonstelling doe het zo, dat ze kun nen applaudiseren Jac. Kleijboer heeft dat op jeugdige leef tijd reeds ervaren. Hij is uit Twello afkom stig, maar het stond wel voor hem vast, dat hij, binnen de begrenzing van het prach tige Overijsselse dorp niet zou kunnen groei en. En hoewel hij heel sterk aan zijn geboorte grond gebonden is hij heeft een vaste woonplaats in Deventertrok hij er al jong op uit. Vlak na de eerste wereldoorlog was er in Duitsland van alles te beleven. De re publiek van Weimar m,ocht jftiet vliegen, maar er waren vliegers te over, die emplooi zochten. In die tijd trokken vele, op avon turen beluste jongemannen naar Johannis- thal bij Berlijn. Daar kregen zij gelegenheid om zichzelf te oefenen op allerlei vliegtuig typen die er stonden en waarmee ze daarna Europa rondtrokken, om met de kisten te stunten. Iedereen herinnert zich de Duitse vlieger Ernst Udet. Hij was de man van wie Kleiboer leerde hoe langs de tribune te gaan. Die wist, dat hij iets goeds bracht en was bovendien overtuigd, dat het publiek de op gekropte spanning om het geziene wil ont laden in een applaus. Men zou dit een richtlijn kunnen noemen. Als de mensen geapplaudiseerd hebben, zijn ze tevreden. Men .breekt graag ,een gebouw af' uit enthousiasme voor iets, dat gehoord of gezien werd. En hoe meer men van dergelijke puinhopen achter zich laat, hoe groter de voldoening is. Jac. Kleiboer heeft zich bij alle tentoon stellingen, die hij heeft georganiseerd, van het ogenblik dat hij in Amsterdam de Elta zag, door deze gedachte laten leiden. Hij heeft zich nimmer laten weerhouden door de critici, die er natuurlijk ook geweest zijn. De critici zouden eens drie stenen moeten met selen, ze zouden minder critisch zijn. De Zevenmijls '30, een energie-tentoon stelling in Enschede, was de eerste van een reeks grote demonstraties, die elkaar sinds dien regelmatig volgden. Die! 'Zevenmijls, was in zekere zin een voorloper van de grote tentoonstellng E55, die Jac. Kleiboer thans in Rotterdam heeft opgericht. Het was ook zo n expositie, die het publiek het gevel gaf, dat het applaudiseren moest. Met zevenmijls laarzen was de techniek, in het bijzondei in Twenthe, voortgeschoten. De bezoekers, die bij tienduizenden kwamen, voelden zich het hart in de keel kloppen bij het aanschouwen van zoveel wonderen. Het applaus kwam in de vorm van reeksen schouderklopjes, die zij uitdeelden aan dezen en gene, die iets met die vooruitgang te maken hadden. Hun vol doening lag daarin dat zij tegen elkaar zei den „Ik heb het hem gezegd, hoe geweldig ik het vond." Applaus dus. En een succes voor Jac. Kleijboer, de organisator. Dit psychologische inzicht en de durf iets groots aan te pakken hebben Kleijboer ge maakt tot wat hij thans is. Durf ook. Rot terdam waar hij dus thans zijn tijdelijk per manent verblijf heeft in verband met de E55 heeft een bijzondere plaats in Jac. Kleijboer s hart, omdat hij daarheen in 1932 de Graf Zeppelin bracht. Dat was natuurlijk geen kleinigheid. Het luchtschip deed eerst Twenthe aan en zette daarna koers naar de Maasstad. Applaus genoeg en de kosten kwamen er dubbel en De band met Rotterdam werd verstevigd dwars uit, want duizenden wilden de be faamde wereeldreiziger van nabij zien. met de Prima Vera van 1938 en met de Ahoy in 1950. Kleijboer bracht ook exposities naar Den Haag en Amsterdam. Maar toen hij ging denken over een expositie, die een waarlijk nationaal karakter zou dragen en in beteke nis, zeggingskracht, uiting van Nederlandse energie en omvang een wereldtentoonstel ling nabij diende te komen, bleven zijn ge dachten toch haken aan dat Rotterdamse stadsbeeld een metropool aan een groot vaar water, een haven met enorme schepen en enorm veel schepen, een park-boslandschap langs de oever en dat alles bij elkaar een decor om iets heel bijzonders te maken. Iets wat millioenen kost, maar nog meer millioen- en opbrengt en waarbij het publiek weer ge legenheid krijgt om schouderklopjes uit te de len en te applaudiseren voor veler kunnen. Er is maar één noodzakelijk ding om zo iets helemaal te doen slagen samenwerking. Als de mensen het samen eens zijn, kunnen zij alles. Om die samenwerking te bevor deren is Jac. Kleijboer dan ook dag en nacht in touw. Daarbij raken we een derde punt aan, noodzakelijk voor het bereiken van succes. Kennis van de mensen was het eerste, durf het tweede; medewerking van de vrouw van de organisator het derde punt. „Als je een vrouw hebt, die geen begrip 24 uren in een etmaal zitten, die je soms ge- heeeft voor je werk en voor het feit, dat er bruiken moet, dan liquideer je maar.". We Huidzuiverheid -Huidgezondhéid DE ZEEBODEM BEVAT NOG WAARDEVOLLE KOLENLAGEN VOOR DE TOEKOMST, zijn er van overtuigd, dat Jac. Kleijboer zich ook door een tegenwerkende vrouw niet had laten liquideren. Maar hij heeft zijn echtge note tot zijn eerste medewerkster gemaakt. Het feit dat zij het graag doet en dat ze uit een milieu afkomstig is, dat de kunst en de openbare zaak placht te dienen, gewijst eens te meer dat Jac Klijboer steeds goed uit zijn ogen gekeken heeft, „Je artikel goed brengen in de overtui ging dat er geen beter is", ziedaar een an der advies van deze man. Hij is de grote kwe ker van ondernemingsdurf in dit land en de bestrijder van een voorzichtigheid, die ver geten schijnt, dat de „cost voor de ebaet uit- gaet". Onophoudelijk port hij de aarzelen den aan. Het resultaat is verbluffend. Hij begint al zijn werk alleen. Het eind is dat honderdduizenden werken, kijken en applau diseren. H. Greven. Aldus een artikel over de man, die met de E55 in binnen en buitenland stellig een enor me propaganda maakt voor alles wat Neder land op velerlei terrein presteert en dat wij aantroffen in „Nederlands Fabrikaat KAuW heerlijk - verfrissend zuivert mond en keel verhoogt uw werklust een gezonde gewoonte Het is een bekend feit, dat over de ge hele wereld de in exploitatie zijnde kolen mijnen op de duur uitgeput raken. Reeds zijn er berekeningen gemaakt, die aantonen dat over enkele honderden jaren, men zegt zelfs wel 150 tot 200 jaar— het grootste deel van de wereldkolenvoorraden zou zijn opgebruikt en alleen de atoom-energie ons dan nog verder zou kunnen brengen. (Ook de wereldolievoorraden zijn niet bijzonder groot en zullen bij het steeds toenemende ge bruik snel uitgeput zijn). Eer het echter zo ver komt zal men zeker alles uitbuiten wat de wereld maar aan ko len bezit. Als het land niet genoeg meer kan leveren zal men ook de zee gaan be- welhaast onuitputtelijke bron van rijkdom. Zo bevat alleen de Atlantische Oceaan ai nutten tot welvaart en heil van de mensheid. Want verre van waardeloos is de zee een meer dan voldoende voedsel om de gehele tegenwoordige wereld-bevolking minstens tienduizend jaar te kunnen voeden. Maar niet alleen in, ook onder het water vinden wij nog grotee rijkdommen, en een daarvan vormen de grote steenkolenlagen, waaraan onze moderne beschaving met zijn enorme industrieën een steeds groeiende behoefte heeft.. Engeland, dat voor zijn voortbestaan de export van zijn staal- en andere zware in dustrie niet kan missen heeft reeds alle be kende kolenlagen in het land aangeboord, en zelfs werkt men hier en daar al in be scheiden mate aan de ontginning van la gen, die gedeeltelijk in de kuststrook onder de zee liggen.. Ingenieurs van de „Coal Board" hebben vastgesteld, dat onder de bodem, van de Noordzee kolenlagen aanwe zig zijn en nu wil men op grote schaal naar deze onderzeese kolenlagen gaan boren. Hiervoor gaat men grote boortorens in zee plaatsen, die ongeveer 50 meter hoog wor den en ca. 250 ton zullen wegen. De torens worden op caissons bevestigd, en overzee naar de plaats van bestemming gesleept. Op de gewenste plaats aangekomen laat men de caissons vol lopen met water en zo zinkt de toren naar de bodem van de zee., op zijn plaats gehouden door de gezonken caissons. In de top vand e toren vindt men de motoren en machines voor aandrijving van de boor enz, terwijl daar bovendien woongelegen heid is voor het bedienend personeel. De torens worden dus tot complete kunstmatige eilandjes, voorzien van alle moderne com fort. Aan de hand van de resultaten van deze boringen zal men de meest gunstige plaats voor de stichting van een mijn kunnen bepalen en wanneer deze eenmaal vaststaat kan de bouw van een ondeerzeese kolen mijn beginnen. Aan de kust zal de mijn schacht op het vaste land worden gebouwd, waarna kilometers lange gangen onder zee zullen lopen, tot in de te ontginnen kolen lagen.. Men heeftdan ook het plan om loco motieven te gebruiken voor het ondergrond se vervoer van mensen en materiaal, die van speciale constructie zullen zijn, geen electrische leidingen nodig hebben en ook geen zuurstof verbruiken. Ook de luchtver versing schept byzondere problemen en men is nu al bezig met het bouwen en beproeven van speciale installaties hiervoor.. Ook vele andere speciale problemen voor de onderzese mijn vormen al een ernstig studieobject, wat er des te meer op wijst, dat de tijd niet ver meer is, dat U op een bootreis naar Engeland over een kolenmijn kunt heen varen. ABONNEMENTSPRIJS: Lone nummer» 6 cent Kwartaal-abonnement Axel binnen de kom 11.55 Andere plaatien 11,75 Buitenland I 2,00 Drukker - UitgeefsterFIRMA J. C. VINK Red. en Adm.: Axel, Markt 12, Tel. 0 1155-646 HoofdredactieJ. C. VINK ADVERTENTIEPRIJS: 8 cent per mm. Bl| contracten belangrijke reductie. Ingezonden Mededelingen 20 cent per m.m. Kleine advertentiën (maximum 6 regels) 1-5 regels 70 ceat Iedere regel meer 12 cent extra. Zoals bekend organiseert het Prins Bernhard Fonds, warvan Z.K.H. de Prins der Nederlanden het regent schap heeft op zich genomen, in samenwerking met de regionale onderafdelingen, de anj'e*fondsen„ ieder jaar, in de periode rondom de verjaardag van Z.K.H. Prins Bernhard een inzamelingsactie, geheel ten bate van de Nederlandse cultuur. Evenals in 1954 heeft HM. de Koningin ook dit jaar toestemming gegeven om ten bate van deze actie, welke van 20 Juni tot en met 3 Juli a.s. wordt gevoerd, een nog nooit ge publiceerde, recente foto van het gehele Koninklijke Gezin, exclusief voor het Prins Bernhard Fonds ter besphikkijifl te stellen. (Foto Meijboom) In diverse frisse vruchtensmaken a 32 cent per 100 gram en in rollen a 17 cent per rol Let op de naam RANG op het beschermend omhulsel

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1955 | | pagina 1