in öe moööeR.
t€RUq
PANG
as
*t>e PM/uzpeung. Pan ctemste tang.
ÜC3
UIT ONZE OMGEVING
AXEL
FEUILLETON.
door HENK VAN HEESWIJK
naar een motief van L. K. v. d. Linden
HULST
SPORTNIEUWS
-tr uitslag"Tuldt 'Amateurs 1. Romeijnsen, Axel,
60 km. in 1 uur 46 min. 2. Verhelst, Axel.
DIEP TRAGISCHE VOOR-TIJDIG BEËINDIGDE
BESLISSINGSWEDSTRIJD.
A.Z.V.V.—Zaamslag gestaakt wegens sterfgeval.
Toen Zaterdag na een morgen met een aan
Kerstmis herinnerend karakter de stadsomroeper
de ingezetenen aankondigde, dat de voor het kam
pioenschap definitief beslissende ontmoeting A.Z.V.V.
tegen Zaamslag doorgang zou vinden, kon wel nie
mand vermoeden dat deze Zaterdag xan 19 Maart
de droevigste bladzijde zou worden in de historie van
A.Z.V.V.
Immers men had reeds op bescheiden wijze voor
bereidingen getroffen om bij de verwachte overwin
ning met de plaatselijke muziekverenigingen voorop
het zegevierende elftal een rondgang door de stad
te doen maken.
En dat het wel een overwinning worden zou, lag
immers voor de hand, nu A.Z.V.V. het gehele sei
zoen door een onbetwist dominerende positie aan
het hoofd vgn de rangdijst had ingenomen en bijna
alle wedstrijden op welsprekende wijze wist te winnen.
Ook Zaterdag wees alles op een duidelijk spreken
de uitslag in het voordeel van de rood-witten.
De match begon met een levendige inzet en aldra
viel een sterke druk op het Zaamslag-doel te con
stateren, hetgeen zich in enkele hoekschoppen uitte.
Toch kwam het eerste doelpunt op enigszins verras
sende wijze aan de overzijde toen bij een der spora
dische Zaamslagse aanvallen de rechtsbuiten Bakker
een pass naar binnen lanceerde en v. d. Velde via
de lat aan keeper de Pooter het nakijken gaf (01).
Dit geschiedde na ongeveer 10 minuten spelen. Het
was tevens het begin voor de rood-witten om de
zaken nog wat serieuzer aan te pakken, waardoor
dan ook nog met meer tempo hun aanvallen ver
menigvuldigden.
Toen de Zaamslag-keeper een paar maal fraai ge
red had en tal van schoten naast en over het doel
waren beland, was het eindelijk rechtsbinnen de Ruij-
ter, die een goede voorzet van van Fraayenhove cor
rect benutte en met een kopstoot waren de partijen
op gelijke voet (1 1) na 20 mjp.ufen spelensjto
De Axelaars kwamen, iftj gK^rtutyfudïaidJettaeél--
derheid tot na ongeveet^^ffljirmttm epetenaattcJafl
buiten Borghstijn kwam te.-v^tejgpsSuO&Kniient >tt*t
de bal niet in zijn nabijheid wa3 ergHaij rrnifft fit tWet
spel betrokken was. Het spel werd onderbroken en
het bleek direct noodzakelijk Borghstijn naar de Jeugd
herberg te brengen. De wedstrijd werd daarop hervat
en he was weer de Ruijter, die na 28 minuten spelens
uit een corner weer door middel van een kopbal de
Axelse ploeg aan de leiding hielp (2—1). Steeds
krachtiger kwam A.Z.V.V. nu opzetten en de gasten
werden volledig op eigen helft teruggedrongen. Enige
corners kort achter elkaar op het Zaamslagse doel
waren hier het gevolg van. Uit een scrimmage bij één
dezer hoekschoppen scoorde de Ruijter ten derde male
(3l),.doch even later kwamen enige bestuursleden
van A.Z.V.V. het veld op en werd de vreugde over
deze verkregen voorsprong plotseling volkomen te
niet gedaan door de mededeling, dat de wedstrijd ge
staakt moest worden, doordat de inmiddels ter plaatse
aangekomen dr. A. Kats, de dood geconstateerd had
bij de naar de Jeugdherberg vervoerde rechtsbuiten.
Na ruim een half uur spelens werd alzo op de
meest tragische wijze deze ontmoeting beëindigd. Een
acute hartverlamming had een abrupt einde gemaakt
aan een jong en bloeiend leven.
Diep onder de indruk verlieten spelers en toe
schouwers het veld.
Voor zover onze herinnering reikt en dat is
van de tijd toen hier voor het eerst gevoetbald werd
is nog nimmer op zo tragische wijze een eind ge
komen aan een voetbalwedstrijd, die ditmaal de reeds
47)
Hoofdstuk 13.
HET ANTWOORD ISt NEEN.
Langzaam aaq herstelde Nol van Veen. Nora kwam
hem niet meer bezoeken. De laatste maal, dat ze kwam
zei ze „Je schrijft me maar, als je weer beter bent
geworden. Dan zal ik je met de auto laten halen."
Misschien vorderde het herstel nu wat vlugger, om
dat Nol niet de hele week met de gedachte lag te
tobben Zondag is Nora er weer. Er was nu rust en
die rust genas hem.
Gedurende zijn ziekte was hij mager geworden.
Toen hij voor het eerst zijn kleren weer aantrok,
bemerkte hij het. Annie lachte. „Dat komt er wel
weer op, jongen, als je maar geduld hebt. Ik ben blij,
dat je weer op de been bent."
Dokter Kool verblijdde zich met beiden over de ge
nezing. Elke dag mocht hij wat langer opblijven en
na een poosje zei de dokter „Rol z'n matrasje maar
op, Annie. Als hij 's a vonds maar bijtijds de kooi
opzoekt. Enfin, mijn taak is hier geëindigd."
Op een avond zaten de man en vrouw tegenover
elkaar aan tafel. Annie stopte een kous en Nol had
in de krant zitten lezen. Hij legde het blad terzijde
en keek de vrouw aan. Opeens vroeg hij „Zeg,
moeder, waar leef je eigenlijk van
Ze keek op en bloosde. „Ik heb indertijd wat geld
geërfd. Gewoonlijk werk ik in de stad, maar nu ben
ik aan het rentenieren." Ze lachte geforceerd.
„De kosten zal ik natuurlijk vergoeden," zei hij
op kalme toon. „Hoewel ik nooit in geld kan ver
vaardig geworden vreugde over het eerste kampioen
schap sinds de oprichting, deed verkeren in diepe
droefheid en doffe verslagenheid.
De 27-jarige Gerard Borgstijn was als vleugelspeler
één der stuwende krachten in de aanval van A.Z.V.V.
na voorheen ook in de oranje-witte gelederen enige
jaren met succes te hebben gespeeld. Zijn innige en
bijna hartstochtelijke clubliefde maakten hem voor
al om zijn bescheiden karakter tot een beminnelijke
figuur. Nooit plaatste hij zichzelf op de voorgrond.
Altijd onderwierp hij zich trouw aan datgene wat de
regels van het spel en het belang der vereniging hem
voorschreven. Ondanks zijn grote bescheidenheid ver
overde hij zich alzo toch een plaats in het vereni
gingsleven en werd hem ook de verzorging van de
jeugdelftallen opgedragen. Met grote liefde gaf hij
zich aan dit werk.
En met even grote liefde wijdde hij zich aan de
teelt van zijn kanarie's en kleurvogels, waardoor hij
ook in de hier bestaande vereniging „De Zeeuwsch-
Vlaamse Vogelvrienden" een vooraanstaand lid werd.
Meermalen werden zijn inzendingen met de hoogste
onderscheidingen bekroond.
Ook deze vereniging verliest in Borghstijn een toe
gewijd lid
Hij ruste in vrede
PROPAGANDA-AVOND TENNISCLUB.
Vrijdagavond hield de heer Roels uit Eindhoven
namens de propaganda-commissie der K.N.L.T.B. een
vlotte en boeiende uiteenzetting over de tennissport.
Voor de pauze besprak de heer Roels de techniek
der verschillende slagen en werd een film vertoond
ter illustratie en na de pauze hield hij een praatje
over tactiek, verduidelijkt met een magnetisch speel
veld. Tot slot werden nog enige films vertoond over
Wimbledon- en Noordwijktournooien.
De talrijk opgekomen leden en enkele genodigden
van de zusterverenigingen uit de omgeving" toonden
zich enthousiast en dankbaar voor deze leerrijke avond.
De heer van der Lee sloot, bij afwezigheid van de
voorzitter, deze interessante avond en sprak de hoop
uit dat de tennisbanen op 2 April a.s. weer open
gesteld kunnen worden voor het nieuwe seizoen.
DE „MATTHAUS PASSION" IN DE
HULSTERSE BASILIEK.
Als telkenjare' éénmaal in de Lijdensweken, greep
ook Zondagnamiddag voor de zevende maal in
successie in de majesteitelijke basiliek van St. Wil-
librordus te Hulst de uitvoering plaats van Joh. S.
Bach s grootste en meest beroemde schepping, de
„Matthaus Passion".
Ditmaal luidden de zware klokken in de van zijn
slanke spits beroofde thans in restauratie zijnde
Hulsterse toren. Zij luidden, als gold het de wek
roep tot een godsdienstoefening Maar is er wel een
waardiger en ingetogener wijdingsdienst denkbaar, dan
deze edele en superieure verklanking van Jezus Chris
tus' lijden en sterven
Nooit kan het Evangelie met meer devotie tot ons
worden gebracht, dan wij die beleven in deze grootse
en verheven compositie van één van 's werelds meest
gelovige en door God met scheppingsgaven toegeruste
kunstenaars.
De machtige basiliek' stroomde als elk jaar weer
boordevol. De organisatie klopte als altijd weer voor
beeldig. Ieder had in een minimum van tijd de hem
of haar toegewezen plaats en zo waren het slechts
luttele minuten die wij te wachten hadden, eer de
dirigeerstaf het sein zou geven tot de aan het aan-
vangskoor voorafgaande muzikale inleiding.
Opnieuw werd deze taak opgedragen aan onze
vermaarde kunstenaar van Zeeuwse bloede, de ge
boren Noord-Bevelander Eduard Flipse, die aan het
hoofd van zijn wijdvermaard Rotterdams Philharmo-
nisch Koor en Orkest in deze een reputatie heeft ver
goeden, wat je voor me gedaan hebt. Maar als ik
weer helemaal beter ben, dan zoek ik ergens een
baan. En als dat niet zo vlug gaat, dan is het nog
niet erg, want ik heb geld van mezelf. Ik ben niet
van m'n vrouw afhankelijk."
Ze legde haar werk in de schoot en keek hem
doordringend aan. „Ga je niet terug naar Papen-
drecht
Hij schudde energiek het hoofd. „Geen denken aan.
Ons huwelijk is een volslagen mislukking geworden.
Scheiding is het beste onder de gegeven omstandig
heden. Ik heb namelijk geen vrouw getrouwd, zie je,
hoewel ik dit aanvankelijk heb gedacht, maar een
zaak."
Ze legde haar armen op de tafelrand. „En je
kinderen vroeg ze zacht.
Een trek van pijn trok over zijn gezicht. „Misschien
komen ze hun vader nog wel eens opzoeken. Later,
als ze volwassen zijn geworden, zullen ze mij beter
begrijpen. Ze krijgen het er nu niet moeilijker door.
Over een paar jaar gaan ze toch hun eigen weg.
Ze hebben mij niet nodig."
Er was een langdurig stilzwijgen tussen beiden. Het
was, alsof men elkanders gedachten wilden peilen.
Eindelijk zei de vrouw „Ik zal je eens een levens
geschiedenis vertellen, Nol. Er was eens een jong
meisje, dat op het platteland woonde, op een tuinderij,
maa rdie niets voor dat werk voelde. Ze was eens
een dag in de grote stad Amsterdam en nadien had
ze maar één wens Daar wilde ze heen, om te leven
en te werken. Maar haar vader was erg conservatief
en die wilde er niets van weten. Doordat het meisje
aandrong, werd eindelijk goedgevonden, dat ze voor
verpleegster zou leren. Dat was haar ideaal. En ze
dacht tevens als ik eenmaal m'n diploma heb en
ik ben groot, dan ga ik toch naar Amsterdam.
In een naburig stadje kreeg ze een aanstelling als
leerling-verpleegster in een ziekenhuis. Daar leerde
ze in de eerste plaats hard werken en verder, wat ze
worven tot ver buiten 's lands grenzen. Hem leiding
te zien geven aan deze zoveel kunde en kwaliteiten
vereisende taak, is reeds op zichzelf al een bijzonder
heid, een beleving
Alle draden dezer machtige tot ziel en gemoed
sprekende vocale en muzikale uitbeelding van Chris
tus Kruisgang heeft hij in handen.
Met welk een bezieling leidt hij het altijd weer diep
treffende aanvangskoor in, het „Kommt, ihr Töchter,
helft mir klagen." Dit is als het ware de inluiding tot
het treurspel van Golgotha, waarbij het ons voorkomt
of de toeschouwers (nieuwsgierigen, zowel gelovigen
als vervolgers) samenstromen.
Een prachtige interpretatie van de „Evangelist", de
Duitse tenor Heinz Marten, die op meesterlijk be
gaafde en ontroerende wijze in de recitatieven weer
gaf wat in de aan Pasen voorafgaande weken zoveel
gelezen en gepredikt wordt..
Op unieke, schie ronnavolgbare wijze vertolkten
Annie Hermes (alt) en Corry Bijster (sopraan) hun
aria's en samenzang.
De mannelijke collega's dezer solisten Laurens Bogt-
man (bas) en Johan van Kesteren (tenor) schonken
ons vertolkingen die op zichzelf belevenissen van het
hoogste en superieurste gehalte waren en die ons mede
nog dagen, ja weken, gevangen houden in ,die sfeer,
die soms wel enigszins subjectieve gewaarwordingen
wakker roept, maar uiteindelijk altijd weer terugvoert
naar de objectieve waarachtigheid.
Wij mogen niet te ver gaan door het gehele grootse
Passiegebeuren te gaan ontleden. Daarvoor voelen wij
ons ook te zeer leek, maar het zou in deze dagen
vóór Pasen heus niet misstaan zo wij hiertoe de
ruimte hadden e rettelijke kolommen aan te be
steden.
De suggestieve, monumentale vertolking van het
bijbelse drama voert ons langs massabetogingen, haat,
achterklap .verraad en de ganse lijdensgang tot aan
de striemende geselslagen en de dood des Kruises toe.
Maar daar tussen door zijn er de koralen, die spre
ken van die treffende liefde welke Christus' lijden
beschrijven en die de basis zijn voor geloof en gods
vertrouwen.
Totdat de climax nadert Het „Eli, Eli, lama
Asabthani". „Am Abend da es kühle war" zo heer
lijk vertoikt door de bas Laurens Bogtman ontroerde
diep, maar het slotkoor „Wir setzen uns mit Tranen
nieder", was als de slot-apotheose van dit gigantische
geheel het hoogtepunt.
Laat ons toch niet vergeten de bijzondere solisten,
die de bij de passiemuziek behorende instrumenten
als clavecimbel, etc. bespeelden, te noemen, terwijl de
knapenkoren van de Rotterdamse „Kleine Stem West"
onder leiding van Leo Smit en het Hulsterse knapen
koor „Zingende Jeugd onder leiding van broeder
Leander weer hun niet weg te denken belangrijke taak
leverden in het raam van dit weer zo voortreffelijk
geslaagde jaarlijkse evenement.
Mogen wij no gmeermalen het genot smaken ver
tolkingen als die van j.l. Zondag te beluisteren.
B.
Wielrennen.
CLUBKAMPIOENSCHAP „DE LOCOMOTIEF"
TE GOES.
Romeijnsen eerste en Verhelst tweede.
Niettegenstaande het dikke pak sneeuw dat in de
ochtenduren van Zaterdag was neergedaald werd des
middags in Wilhelminadorp toch het vastgestelde club
kampioenschap van de Goesse wielerclub „De Loco
motief' vereden. Weliswaar had de zon het sneeuw
kleed toen grotendeels opgeruimd, maar de weers
omstandigheden waren toch verre van ideaal voor de
renners, want een gure wind deed de deelnemers in
hun sporttricot rillen van de koude. Deze slechte
weersomstandigheden waren ook wel de oorzaak dat
er slechts 12 renners aan de start verschenen en dat
dit kampioenschap veel weg had van een afvalrace.
Slechts vier renners onze beide plaatselijke ama
teurs en een tweetal nieuwelingen haalden de
eindstreep.
Bij de amateurs sneuvelde de Roo, één der kans
hebbers, reeds kort na de aanvang door bandenpech
en bij de nieuwelingen zag ook Wouterse zich ge
noodzaakt door pech de strijd te staken.
In de derde ronde over de onbeschutte wegen van
de Wilhelminapolder forceerden Rien Verhelst, Marius
Romeijnsen en Gunst reeds de beslissing. Zij liepen
steeds meer uit op een groepje waarin van Glerum,
Janssens uit Goes en de Poorter uit Hoek vruchteloze
pogingen deden het verloren terrein te herwinnen.
Bij de nieuwelingen won Gunst uit Goes onbedreigd
de clubtitel.
Bij de amateurs leverden onze beide stadgenoten
Verhelst en Romeijnsen een vinnig gevecht.
In een felle eindspurt werd Verhelst door zijn stad
genoot Romeijnsen geklopt, zodat onze nieuwe Axelse
renner zich clubkampioen voor 1955 mag noemen.
Verhelst mag met zijn tweede plaats evenwel ook
zeer tevreden zijn daar men in ogenschouw dient
te nemen dat hij nog steeds de wapenrok draagt en
deswege vrijwel ongetraind aan de start verscheen.
Het had toch nog weinig gescheeld of Verhelst
had de clubtitel veroverd daar gedurende de wed
strijd Romeijnsen op een gegeven moment „plat" viel.
Voor Verhelst lag toen de weg naar de amateur-
clubtitel geëffend, maar blijkbaar schonk het hem
geen voldoening op die manier de wedstrijd te winnen
en hij was zo sportief dat hij op zijn stadgenoot bleef
wachten, opdat er van een eerlijke krachtmeting sprake
kon zijn. Hierin was Romeijnsen in de spurt de sterkste.
Intussen is hiermede gebleken, dat Axel momenteel
twee amateurs bezit, die straks een hartig woordje
mee gaan spreken. Indien beide knapen elkander kun
nen vinden en begrijpeji zo kan zulks veel tot beider
succes bijdragen.
Nieuwelingen 1W. Gunst, Goes, 50 km. in 1 ]/2 uur,
2. Geys, Kwadendamme.
Op Zaterdag 26 Maart a.s. wordt deelgenomen aan
de wedstrijd voor amateurs en onafhankelijken te Goes.
Dit is dan de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen
in Zeeland.
DE PAASRONDE VOOR NIEUWELINGEN
TE AXEL.
Zoals men zich zal herinneren wist onze plaatselijke
actieve wielerclub „Volharding" op de in begin Maart
te Hulst daartoe belegde vergadering, voor onze ge
meente beslag te leggen op 2e Paasdag en 3e Pinkster
dag voor het beleggen van wielerwedstrijden op die
dagen.
De voorbereidingen voor de naderende Paasronde
voor nieuwelingen zijn thans in volle gang en bij de
ingezetenen is reeds of wordt momenteel nog weer
aangeklopt voor de onmisbare financiële steun.
Ten aanzien van de inschrijving van renners kan
Let op de naam RANG op het beschermende omhulsel
meer moest leren en toen ze negentien jaar was, be
haalde ze haar eerste diploma. De geneesheer-directeur
raadde haar aan naar een ander ziekenhuis te gaan,
want, zo zei hij, overal leer je weer wat anders. Het
meisje vertelde dat thuis en ze kreeg eindelijk de zo
vurig gewenste toestemming. Ze vertrok naar Am
sterdam en ging daar in een der ziekenhuizen zich
verder bekwamen voor het werk, dat ze lief had.
Daar leerde ze een dokter kennen, die er dagelijks
kwam. Er ontstond langzamerhand een diepe ge
negenheid tussen beiden. In de schaarse vrije uren
gingen ze samen uit en beleefden gelukkige dagen.
Misschien té gelukkig. Want deze verhouding zou
niet zonder gevolgen blijven. Het meisje vertelde dit
aan haar geliefde en deze schrok. En toen kwam er
een lelijke aap uit de mouw de dokter was ge
trouwd en had een gezin met kinderen. Dat had hij
aan het verpleegstertje nooit verteld, hetgeen na
tuurlijk erg gemeen was.
In een ziekenhuis merkt de patiënt meestal niet,
dat er vaak een grote naijver bestaat tussen de zusters
onderling. De carrière van het verpleegstertje, dat al
het derde diploma had gehaald en gedroomd had van
promotie, was in één slag vernietgd. Tot overmaat
van ramp kwam. de directeur een en ander te weten
en de zwakste partij moest het veld ruimen het ver
pleegstertje werd ontslagen. De dokter het moet
tot zijn eer gezegd worden wilde haar niet in de
steek laten en besloot te scheiden. Maar dat wilde het
verpleegstertje niet. Dan zouden wellicht twee vrou
wen ongelukkig worden, want langzaam aan stierf de
liefde, of wat het geweest was, bij het meisje. De
dokter had zijn gezin, een vrouw, die gelukkig niet
wist, welke misstap haar man gedaan had en lieve
kinderen, die dol waren op hun vader. Het verpleeg
stertje wist dit alles en weigerde dit offer te aan
vaarden. Ze gaf haar geluk voor dat van anderen.
In die dagen stierven mijn ouders en zij hebben
nooit geweten ,wat hun dochter in de stad was over
komen. Ze lieten me wat geld na en dat kwam me
goed van pas. Ik had altijd zuinig geleefd en hoewel je
van een verpleegsterssalaris nu niet bepaald rijk wordt
kon ik mezelf die maanden redden. Er werd me een
dochtertje geboren en ik kwam hier, in deze buurt te
wonen.
Toen mijn Anneke naar school ging, zocht ik werk
huizen op. Mijn geld begon op te raken en ik moest
aan de slag. Ik kreeg voldoende werk en ik ging
veel om met een andere werkster, die hier in de buurt
woonde. We kwamen een enkele maal bij elkaar;
zij had een jongen, die jonger was dan mijn Anneke
endie jongen heetteNol."
„Wat r
Ze keek hem knikkend aan. „Ja ,ik heb je moeder
gekend, Nol. Jarenlang. Toen je nog heel klein was,
kwam ik wel eens een enkele keer bij haar boven.
Ze woonde twee stegen verder. Toen ik hoorde dat
je Arnold van Veen heette, begreep ik onmiddellijk
dat jij hef moest zijn. Je hebt de trekken van je
moeder in je.
Later, toen mijn Anneke groter werd, ben ik lange
tij dziek geweest. In die periode is je moeder ge
storven. Nodat ik weer thuis gekomen was, wilde ik
haar eens opzoeken, maar in de woning waren andere
mensen. Men wist alleen te vertellen, dat jij uit de
stad vertrokken was.
En nu zul je je misschien afvragen, waarom ik dit
allemaal vertel. Dat verpleegstertje was ik. Dat heb
je wel begrepen. Dokter Kool kent me nog van vroe
ger, toen ik nog in het ziekenhuis werkte. We
we kunnen goed met elkaar overweg. Mijn dochter is
al jaren getrouwd. Ze heeft het goed en haar man is
oppassend. Anneke s vader is in de oorlog gesneuveld.
Hij was toen in Indië. Ik heb het haar nooit verteld
en ze zal het ook nooit te weten komen. Ze zou haar
vader misschien minachten en dat wil ik niet.
(Wordt vervolgd).
