PANG m t€RUQ in öe moöö€R. Ve wtsna/iet/fig. demsfe tang. I Firma J. C. Vink J EEÜC3 I _jk HQ I Na deze rede was het mevr. Van Oeveren die een prachtig tinnen wandbord met het Wapen van Axel aanbood aan Commandeur Valkenburg. Op dit wapen ziet U verschil lende sleutels. Zeker stellen dit de sleutels onzer stad voor, maar het mogen ook sleu tels zijn, die onze harten hebben ontsloten, opdat er in de toekomst contact moge zijn tuss ende stad Axel en de bemanning van de mijnenveger, die wij met het schip >i goede vaart toewensen en tevens, dat er maar weinig mijnen te vegen zullen zijn Nu het zo geschikt was, dat ik deze plech tigheid heb moeten vervullen, heb ik dit maar gedaan en vond ik het dopen met de tewater lating van dit schip toch een ontroerend mo ment zeide mevrouw Van Oeveren. Comandeur Valkenburg maakte zich nu reeds gaarne ten tolk van de toekomstige bemanning van dit schip, door mevrouw Van Oeveren te danken jyjQpr,$ljt huldeblijk, dat te gelegener tijd,e^i erepla^ts,^al krijgen aan boord van de mijnenveger. Burgermeester Nieuwènhuijzen "van Rid derkerk wist na deze historische, theologi sche en philosophische redevoeringen maar heel weinig meer te zeggen. Hij schetste de positie van zijn 20.000 inwoners tellende aan Rotterdam grenzende gemeente en hoopte dat hier in Ridderkerk nog vele schepen ge bouwd zullen worden en dit aanleiding moge zijn voor de aantrekking van nog meer men sen, maar ook tot de toewijzing van meer 'woningvolume. Daarop werden verversingen rondgediend en bleef men nog geruime tijd in gezelligheid bijeen, waarna de terugreis door het meren deel der Axelaars aanvaard werd. UIT ONZE OMGEVING AXEL FEUILLETON. door HENK VAN HEESWIJK naar een motief van L. K. v. d. Linden tmme. m .immmmmmm •e 3.2V DIE hebt U voor jarenl Markt 12 Tel. 646 Axel De inslag van de Axelse bevolking bleef Vlaams, een goed slag volk, dat zich verheugt in een wereld van klan ken kleur. Maar ook de strenge kant ont breekt niet. De stroeve en steile „Nordische" geest kan menigmaal ontaarden in „prinzipen-reiterei", zo dat men kan zeggen dat men in Axel he midden houdt tussen de geest van „Pastoor Poncke" en „Bemardus Smijtegelt" (vreugde). Maar de humor is er en blijft er hetgeen nog maar kort geleden weer bleek, toen in Axel een nieuwe vlasspinnerij werd gesticht en wij namens het ge meentebestuur iets aan wilden bieden. Er was er één die zeide „Geef een portret van Bouwe Vlas (al gemene vreugde). Maar hoe dit alles zij, Axel heeft altijd voor Hol land gekozen en ik durf zeggen, geen plaats in Z. Vlaanderen is meer Oranjegezind. Toen het nauwe lijks bevrijd was gaven zich spontaan 110 vrijwilli gers op om het land te helpen bevrijden. En nog on langs diepte een Axelaar uit een oud boek het feit op dat in de Tiendaagse veldtocht tussen de Brabantse en Groningse vrijkorpsen ook een aparte Axelse com pagnie werd genoemd. Nu alzo de Koninklijke Nederlandse Marine naar deze vermaarde paats een schip heeft genoemd is het niet te verwonderen dat dit de band heeft versterkt en men nog meer van ons zal horen, (donderend applaus). FEESTELIJKE JAARVERGADERING VAN DE qQ CHR. BEDRIJFSGROEPEN CENTRALE. Onder leiding van de heer A. C. van Houte hield bovengenoemde organisatie in „Het Centrum" haar jaarlijkse feestvergadering, waarin de voorzitter mede verwelkomde de diverse vertegenwoordigers der zus terorganisatie^ uit aangrenzende plaatsen. Gemeen schappelijk werd gezongen Psalm 118 7. De grote benedenzaal was bijbna geheel bezet. In zijn jaarverslag wees de secretaris, de heer C. Verschelling op het veelvuldige werk van 1954, waar in niet minder dan veertien bestuursvergaderingen plaats hadden. Spr. wees op het niet zo beste ver- gaderingbezoek wat heel wat beter moet worden. De organisatie is het terdege waard dat elk lid een propagandist in zijn eigen kring is, gezten de actie s die men onderneemt en het succes waarmede deze gevoerd worden. Spr. noemde de loonsverhogingen, de doorbetaling der feestdagen en de actie s die zijn ingezet voor het vier-ploegenstelsel en de 42-uri^e werkweek. Het ledental was van 162 op 170 ge stegen. één lid was overleden en een ander lid was de dupe van een droevig ongeluk. De penningmeester, de heer S. Jansen gaf een finan cieel beeld van het afgelopen jaar waaruit men te horen kreeg dat de afdelingskas sloot met een klein batig saldo. Beide jjaarverslagen werden met algémene instem ming goedgekeurd en de voorzitter maakte zich tot aller tolk door beide functionarissen dank te brengen waarna Psalm 118 4 werd gezongen. Vervolgens werden door de afdelingen Zaamslag en Sluiskil woorden van kameraadschap en samenwer king gesproken en werd daarop door de heer Com- piet van de R.K. zustervereniging uit Sluiskil gewezen op het feit, dat het N.V.V. thans de samenwerking met de confessionele vak-organisaties heeft verbroken, hetwelk deze spr. geen ramp vond. „Wij zullen onze eigen boontjes wel doppen zei spr., die tevens vast stelde dat het N.V.V. aan de actie voor de 42-urige werkweek en het vier-ploegenstelsel niet was te pas gekomen. „Samen zijn wij zeker krachtig genoeg om het N.V.V. te weerstaan", besloot spr. onder applaus. Daarop werd gezongen Psalm 105 24, waarna voorzitter van Houte aan de leden S. Jansen, M. Wie- land, J. van Drongelen, M. van'Drongelen, A. Hame link, J. Hamelink, P. Faas en G. van Cadsand na mens het hoofdbestuur met een hartelijk kameraad schappelijk woord het gouden insigne van verdienste uitreikte, waaraan tevens een fraaie oorkonde was verbonden. Als oudste dezer leden die thans 25 jaar lid van hun organisatie zijn dankte de heer A. Hamelink voor dit bewijs van erkentenis van het hoofdbestuur. Door de heer J. Braspenning, hoofdbestuurslid der C.B.C. werd een kort maar kernachtig propaganda- woord gesproken waarbij deze de loonsverhogingen van de laatste tijd onder de loupe nam, waarmede men naar zijn mening in de vicieuze cirkel bleef rond draaien daar de gevolgen telkens waren levensduurte en prijsverhoging. Veel meer wordt bereikt door het gezamenlijk werk der confessionele bonden, zeide spr., die nu de oude-dagsvoorziening met pensioen aan de orde stellen, zomede ook ijveren voor een 42-urige arbeidsweek. Spr. meent dat men onze God moet Lel op de naam RANG op hel beschermende omhulsel Hij dacht aan de twee lichtpunten van zijn huwe lijksleven de twee kinderen. Tot hun negende of tiende jaar hadden ze veel van hem gehouden. Daarna verminderde dit geleidelijk. Van hun moeder hoorden ze zo dikwijls, dat hij eigenlijk maar een grote nul was. Hoe konden zij voor zo'n vader achting of be wondering hebben Op- of aanmerkingen van hem werden ten slotte eenvoudig genegeerd als hun veel verstandiger moeder ze niet ondersteunde en dit ge beurde niet dikwijls. ToenHoffman. Voor de boekhouding was hij ook ongeschikt. Daarom zou er een boekhouder komen. Hoffman deed zijn intrede. In zijn werk be kwaam, vlug en accuraat en daarbij, voor Nora, uiter mate hoffelijk. „Juist eigenschappen, die jij allemaal mist," had Nora hem eens verteld. Ja, hij was goed getrouwd, dacht hij. Een groot, rijk gemeubileerd huis, een juffrouw voor het huis houden tegenwoordig en een voor de kinderen. Het eten en drinken was uitstekend, alles op z'n tijd. Net een rijkelui's hand, was hij. En nu lag hij hier, tussen versleten lakens, in een kaal, armoedig kamertje. En hij voelde zich als in een paradijs 1 De vrouw in de keuken zong met een zachte stem een oud wijsje, de kanarie floot met lange rollers het hoogste lied en de koffiepot pruttelde. Het was alsof de tijd een kleine dertig jaar voor hem was teruggezet. Hij voelde zich als een jongen van vijf tien, zestien jaar, ziek liggende in het grote bed van zijn moeder. Vermoeid van het denken sukkelde hij in slaap. Hoofdstuk 12. KRACHTMETING. Toen Nol weer wakker werd, brandde de lamp. Er was een krant aan zijn kant van de kap gespeld, zodat eigenlijk alleen de tafel behoorlijk verlicht werd. Het leek hem, dat er op de tafel iets veranderd was. Ja, de koffiepot was weg en nu stond er naast het blaadje een diep bord met een lepel er in. Waar was hij toch wakker geworden Had hij gedroomd, dat een zachte hand door zijn haar streek Zeker van moeder gedroomd. Geen wonder, in deze omgeving. Nee, hij had het niet gedroomd. De vrouw had aan het hoofdeinde van het bed gestaan en trad nu in zijn gezichtskring. „Zo, jongen .eindelijk wakker vroeg zij zacht. „Hoe is het er nu mee Nog hoofdpijn Hij gaf niet direct antwoord, keek aandachtig naar de niet onknappe, maar schamel geklede vrouw. Zij had iets weg van zijn moeder, vond hij. Dezelfde ogen en mond. Alleen was moeder groter en magerder dan deze vrouw. Hij begreep opeens, dat zij het raar moest vinden, dat hij zo lang bleef zwijgen. „Nee, ik heb geen hoofdpijn van betekenis, juf frouw. Maar wat is er eigenlijk met mij gebeurd en waar ben ik hier Zij vertelde, hoe hij in de late avond gevonden was en hier terecht wa sgekomen. „Maar heb je trek in een bordje soep of pap Ik heb de hele dag tel kens al wat voor je klaar gehouden." Ze lachte eens. „Vier keer heb ik het zelf op moeten eten.™ „Vier keer herhaalde hij verbaasd. „Bedoelt U, dat ik al vie rdagen bewusteloos heb gelegen 7" danken voor zijn gunsten en dat het ook volgens de schrift is die in Deutorononium 12 leert dat voor hen die hun heer 6 jaar gediend hebben door de werk gever „rijkelijk moet worden opgelegd." Dit is niet mis te verstaan en de wekroep luidde dan ook van zijn kant om samen met de R.K. broeders op te trekken tegen ongeloof en afval teneinde de vrijheid en zelfstandigheid te bewaren. Werkt daaraan allen mee Hoog onze C.B.C., besloot hij. Na de pauze volgde de opvoering van een blijspel in drie bedrijven, onde rde titel „De verkochte bruid" van de auteur A. van der Lugt. Dit aardige blijspel beelt een familiegebeuren uit, waarin een nogal „hoog vliegende" moeder haar enige dochter op een voor delige manier aan de man tracht te brengen. De vader met de huishoudster en de huisknecht (of „duvelstoejager") denken er heel anders over en ten slotte krijgt dit hele stel tegen de intriges van moeder en tante in nog schoon gelijk en blijkt uit eindelijk dat de „rijke" a.s. schoonzoon, die door moeder zo werd opgehemeld, een schuin-marcheerder van de ergste soort was, die de „bajes" meermalen tot zijn verblijf had gehad. Het happy end was dat de twee geleven, die elkaar gaarne hadden, elkaar ook kregen en daarmede kwam een bevredigend slot aan deze komische geschiedenis, welke door de executanten onder leiding van de heer Ko Bakker verdienstelijk op de planken werd gebracht. Nadat de heer Braspenning in dankgebed was voor gegaan werd na middernacht deze mooie avond be sloten met het gemeenschappelijk zingen van het Avondlied. R.A.O. - VARIÉTÉ-AVOND VOOR DE NATIONALE RESERVE. Vrijdagavond gaf een ensemble gevormd uit dienst plichtigen in „Het Centrum een variété-avond voor de bij de Nationale Reserve in dienstverband zijnde manschappen en hunne dames. Dit ensemble stond onder leiding van de kapitein J. G. F. van Ewijk, van de Dienst Welzijnszorg Leger te 's-Gravenhage en het was de districts-commandant der Nationale Reserve in Zeeland, majoor H. A. P. Speek, die de talrijke aanwezigen, die grotendeels de benedenzaal van „Het Centrum" vulden en het op tredende gezelschap verwelkomde en allen een pret tige avond wenste. In het bijzonder richtte hij zich tot de burgemeesters van Axel en Zuiddorpe en het lid van Ged. Staten, de heer C. Hamelink, de majoor Hulsman, van het Res. Korps der Marechaussée, de kapitein de Haas .districtscommandant te Terneuzen en verdere militaire en burgerlijke autoriteiten. Het hier deze avond optredende cabaret- en variété-gezel schap is tot ver over de grenzen bekend en onder df> prominente leiding van kapitein van Ewijk trad hfct reeds op te Brussel en Parijs, zodat hij verdere aan beveling overbodi gachtte. Spr. deed daarna een klemmend beroep op de aan wezigen de propaganda- en wervings-actie's te steu nen door toetreding in de gelederen van de Nationale Reserve of om anderen uit elks kring daartoe aan te sporen. Hierna spleet zich het doek vaneen en stond de band in het volle licht en opende deze de avond met een kort maar op hoog peil staand muzikaal pro gramma, dat er aanstonds tempo in bracht. Na deze introductie was het de van de Bonte Dins dagavond bekend^ conferfcnciér Frans van Dus- scoten, waarmede wij kennis maakten en die op hoogst beschaafde wijze de hele avond door de afwisselende onderdelen van het repertoire zou verbinden op een vlotte en allerprettigste manier, zodat er aldra een vrolijke stemming vaardig werd. Het orkest onder lei ding van René Koopman, de bas-bariton Johnny Ol son en de manipulator Jack Colété waren het, die het volgende gedeelte verzorgden, waarna bandleider René Koopman zijn artistieke gaven als xylophonist ontplooide en de kunstfluiter Jack Reijnders de zaal in vervoering bracht door zijn kwetterende vogel- „Twee, bijna drie. Het is nu Zondagavond." Hij glimlachte zwakjes. „Dan heb ik het vanmorgen toch goed gehad, dat het Zondag was. Komt het uit, dat ik toen wakker was. De zon scheen net op een hoek van het kooitje en U was in de keuken bezig." „Ja, dat komt uit. Maar hoe kon je de dag raden 7" Hij vertelde haar, dat hij tot zijn militaire dienst tijd met zijn moeder in net zo'n kamer gewoond had. in een buurt als deze. „Maar U vroeg, of ik iets wilde eten. Als U het hebt, dan graag een bord soep." Zij hielp hem zorgzaam bij het eten, steunde zijn hoofd. De dokter had verboden hem voorlopig in zittende houding te brengen. De soep smaakte hem heerlijk en hij verbeeldde zich, dat hij eigenlijk niets mankeerde. Maar toen de vrouw de dekens goed over hem schikte, na hem handig en voorzichtig als een volleerd verpleegster met allerlei dingen te hebben geholpen, voelde hij zich doodmoe. Het had hem eerst een gevoel van schaamte gegeven, zich zo als een klein kind door de vreemde vrouw te laten behandelen. Hij begreep echter al heel gauw, dat hij er;zelf geen kracht voor gehad zou hebben. Drommels, wat voelde hij zich slap. Na een poosje merkte ze op „Je vraagt niets over je vrouw en kinderen." Nee, hij had er niet meer aan gedacht, had alleen belangstelling voor zijn onmiddellijke omgeving ge had. Nu vroeg hij, of er bericht naar zijn vrouw ge zonden was. „O ja, daar heeft de politie voor gezorgd en gister middag was ze al hier, met je zoon en dochter." Zij keek glimlachend naar zijn bezorgd gezich en legde haar hand, die koel was, op zijn voorhoofd. „Ben je er niet blij om 7" Hij glimlachte verlegen. „U hebt haar dus ontmoet. Hoe vond U haar 7" Het gezicht van de vrouw betrok, toen ze begon PARKER Nieuwe inklvulllng (pu na 393.000 e woorden e schrijven!) f 4 gedistingeerde kleuren: rood, groen, grijs en i wart.lnktpatroon in blauw-zwart, blauw, groen en rood. NIEUW Eén inkt- patroon schrijn 6 maal zo lang als gewone ballpen- vullingen. NIEUW Nylon hou der; blank-meta len dop wordt niet dof. NIEUW Keuze uit vier penpunten, EXTRA FUN FUN MIDDEL BREED geluiden die het muzikaal voelende auditorium weer in ander opzicht bevrediging schonk. Hierna was het de conferencier die een aantal crea tie s bracht van zeer bekende radio-sprekers en ar- tisten als Willy Vervoort (en zijn onafscheidelijke „tanfi"JKfen11 vervolgens ook van Jan Lemaire en Lou Bandy. Het kunstzinnige peil steeg door het optreden van de violist Hunnego (van het Rotterdams Philharmo- nisch orkest), die énige briljant nummers vertolkte, waarmede de fijnproevers het volle pond kregen toe gemeten. De telepaath Travari gaf verrassende staal tjes van helderziendheid en hersenconcentratie door met grote nauwkeurigheid (geblinddoekt) alle bij zonderheden omtrent identiteit en wat dies meer zij te openbaren. Een ensemble onder leiding van P. Noordijk (van het orkest van Eddy Christiani) beslc-1 met een mu zikale topprestatie het eerste deel van het programma. Na de pauze was het de pianist Wout Gerritse, die een potpourri van verzoeknummers uit de vleu gel toverde, die tevoren door de zaal waren opge geven en tot een selectie van bijzondere virtuositeit werden verwerkt. Mario Rigetti bracht een tweetal superieure Napo- litaanse nummers, n.l. „O sole mio" en „Mama" en daarna kwam Jack Coleti nog eens terug met bra- vour staaltjes van zijn goochelkunst. In een sketch gaf Frans van Dusschoten een aan- te vertellen. Nora had geëist, dat de patiënt naar een ziekenhuis zou worden gebracht. Toen had de vrouw een boodschap gezonden naar dokter Kool en deze was terstond gekomen. Vervoer had hij uitdrukkelijk verboden. „Dan moest dat mens dat was ik, zei Annie hier vandaan een een fatsoenlijke verpleeg ster er voor in de plaats komen. De dokter zei, dat dit niet zo eenvoudig was en naar zijn mening ook De vrouw vervolgde grimmig „De politie is toen h'.cr geweest, maar daar is ze niet veel wijzer van geworden. Wie ik niet in m'n kamer wil hebben, blijft er uit. En dat zal je vrouw ook wel begrepen hebben." Nol greep haar hand. „Ik heb U wel een hoop last bezorgd, juffrouw, maar ik hoop het U later te ver goeden." „Noem me maar Annie, zei ze, „en wat dat ver goeden betreft, daar zou ik me voorlopig maar geen zorgen over maken. Een dure kostganger ben je niet." Hij drukte haar hand vaster en vroeg U zei net, dat ik Annie moet zeggen, maar ik zou U liever moe der noemen. Mag dat? En wil jij me dan Nol noemen 7" „Ik vind het best, hoor." „Je zorgt net voor mij ,als mijn moeder het vroe ger deed en alles hier doet mij aan haar denken." Zij maakte zacht haar hand uit de zijne los en streek laken en deken nog eens glad. „Je moet nu maar weer gaan slapen, Nol. Zoveel praten zal nog niet goed voor je zijn. Ik ga ook naar bed, het is al laat." Hij zag met verbazing, dat zij zich voor de nacht gereed ging maken. „Ik ga daar op die matras liggen. Als je wat nodig hebt, dan roep je maar. Ik slaap erg licht. Welterusten, Nol." (Wordt vervolgd) niet nodig. Maar daar wilde hij zich verder niet mee bemoeien. Misschien, dat de politie er raad op wist."

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1955 | | pagina 2